Austri - 28.02.1899, Qupperneq 4

NR. 6
A U S T R t •
24
OTTO MONSTEDS MAROARINE
ráðleggum vér öllum að nota. fað er lnð bezta og ljúffengasta smjörlíki
scm mögulegt er að búa til.
Biðjið þYÍ æííð inn
Eæst hjá kaupmönnunum.
I
S a n d n cs u 11 a r v e r k s m i o j a
á Sandnesi.
ALLIR, sem ætla sér í ár að senda ull utan til vinnu, og vilja fá vel
unnin og falleg vaðmál, ættu að seuda ullina til SANDNES DLLARYERK-
SMIÐJIJ. Skjót afgreiðsla, góð og áreiðanleg viðskipti. Engin önnur ullar-
verksmiðja býður pvílík kostakjör.
í vinnulaun fyrir pá ull sem send verður í ár, tek eg móti ágætri vor-
uil hvítri með svo háu verði scm unnt er.
Umboðsmenn minir eru:
herra Henrich Dahl á J»órshöfn,
—• Jónas Sigurðsson á Húsavík,
— Jón Jónssou á Oddeyri,
— Pálmi Pétursson á Sjávarborg pr. Sauðárkrók,
— Björn Arnason á pverá pr. Skagaströnd.
— Stefán Stefánsson, á Norðfirði.
Soyðisfirði, þann 1. febr. 1899.
L. J. Iiíisl&ncL
Aðal-umboðsmaður.
Holmens Mineral'vaudfabrik
í Stafangri
Eigandi: Joh. I. Gjemre
býður rnönnum hérmeð til kaups sína nafnfrægu gosdrykki: LlMONADE,
SÓDAYATN og SELTERSYATN; og sömuleiðis EDIK. Allar pantanir
frá íslandi verða afgreiddar viðstöðulaust. Einnig tekur hanu til sölu allar
íslenzkar vörum, svo sem: ULL, JEÐARDÚN, LAMBSKINN, GÆRUR,
KJÖT, SALTFISK, SÍLD o. fl. Ennfremur tekur hann að sér að kaupa
fyrir menn allskonar útleudar vörur, fyrir vörur eða peninga, allt gegn sann-
gjörnum umboðslaunum.
hjarta, að Drottinn blessi pau í hví- !
vetna, hvar sem vegir peirra liggja. j
Bakkagerði, í febr. 1899.
Gisli Nikulásson. Maria Sigfúsdóttir.
MJOLKURSKILYINDAN
lítur út eins og hjásett rnynd sýuir.
. Hún er sterk-
asta og vandað-
asta skilvindan
sem snúið er niej
handkrapti. Létt
að flytja heim til
sín, vegur tæp 70
pd. í kassa og
öllum umbúðum,
skilur 90 potta af
mj ólk á klukku-
tima, nær talsvert meiri rjóma úr
mjólkinni en pegar hún er sett upp,
gefurbetra og útgengilegra smjör, borg-
ar sig á meðal heimili á fyrsta ári.
Agæt lýsing á vindunni eptir skóla-
stjóra Jónas Eiríksson á Eiðum stend-
ur í 23. tbl. Bjarka f. á.
Yerksmiðjuverð élaiinnar er 150 kr.
og 6 kr. að auk ef mjólkurhylki með
krana fylgir.—pegar peuingar fylgja
pöntun eða hún liorguð í poningum
við móttöku gef eg 6°/0 afslátt. Að
öðri leyti tek eg sem borgun alla góða
verzlunarvöru án pess að binda mig
við pað verð, seiíi aðrir kaupmenn
kunna að setja á hana móti vörum
sínum.—
ALLAR pantanir hvaðan sem
pær koma verða afgreiddar og
sendar strax ef hægt er.
Seyðisfirði 2. jan. 1899.
Aðalumboðsm. fyrir Austurland.
St. Th. Jónsson.
EJÁRMARK Kristins Guðnasonar
á Hafranesi í Eásk*'úðsfjarðarbreppi
er blaðstýft fr. h. og sneitt fr. v.
pAKKARÁVARP.
Hérmeð færum við undirrituð vel-
gjörðahjónunum, herra kaupmanni
Friðrik Wathne og frú hans, vort
innilegt pakklæti, fyrir allt pað ástríki,
er pau hafa sýnt okkur, síðan pau
| komu hér i nágrennið; og biðjum af
Hreppstjóri Sölfi Vigfússon skrifar
mér á pessa leíð;
Mjólkur skilvindan „Alexandra11
sem pú seldir mér nm daginn líkar
mór í aila staði vel, og vildi eg heldur
missa beztu kúna úr fjósinu en hana.
Frágangur ogútlit vindu pessarar er
svo ákaflega fallegt að eg viidi gefa
20 kr. meira fyrir hana en aðrar sams-
konar er eg heíi séð.
Arnheiðarstöðum í Eljótsdal.
S'ólvi Vigfússon.
Sýslunefndarm. Halldór Benedikts-
son segir:
Mjólkurskilvindan „Alexaudra“ er
eg keypti hjá pér um dagínn reyn-
ist ágætlega og hlýtur að borga sig
á hverju meðal búi á fvrsta ári pegar
til alls er litið-
Skriðuklaustri í Eljótsdal.
Halldó** Benediktsson.
Óðalsbóndi Jón Magnússon skrifar
ásamt fle'iru:
^Jeg skal takapað fram að skilviud-
an „Alexandra“ er eg keypti hjá
yður held eg sé sá bezti hlutur sem
komið hefur í mína oigu.
Skeggjastöðum á Jökuldal.
Jón Magnússon.
Sasicl nes
ullaryerksmiðja
á Sandnesi.
ALLIR, sem eiga vaðmál ósótt til
mín eða umboðsmanna minna, oru vin-
samlega beðnir að leysa pau út fyrir
1. apríl næstkomandi. peim, sem eiga
ósótt vaðrnál fra 1896 og 1897 er hér-
með gert aðvart um, að leysa pau út
sem allra fyrst, pví annars verða pau
seld við opinbert uppboð 1. maí næst-
komandi.
Seyðisfirði, 1. febr. 1899.
L. J. Imsland.
Pantaðn sem allra fyrst
skemti- og fræði-blaðið Haukur. p>ér
er óhætt að trevsta pví, að pig iðrar
pess aldrei. — Kostar aðeins 2 kr.
Ábyrgðarmaður og ritstjóri:
Oand. phil. Skapíi Júsepssnn.
P r ents m ið ja
porsteins J. G. Skaptasonar.
22
Afarstór björtur koin pjótandi með höfuðið undir sig og hornín
fram undan sér, og ruddist gegnum skóganunnana.
Brúnn Evu hljóp út uudan sór, r nu með apturfæturna út af
hinni tæpu götu -— en Eiuar areip snarlega í taumana og kippti
honnm upp á götunn, aptur.
„Hann verður að lilýða" sagði hanu róloga og leit á Evu um leið.
Hún hleypti hiúnum og leit reiouglega til Einars, svo beygði
hún lítið eitt höfuðið, og án pess nieð einu orði að pakka honum
hjálpina, sló hún duglega í klárinn og poysti á undan Einari upp á
brekkubrúnina.
Enginn hafði séð petta. litla atvik, og varð pað pví ekki til að
spilla skemmtun útreiðarfólksins.
En pegar heim var komið ogmenn voru seztir að miðdeigisverði,
spurði kammerherrann hvort ferðin hefðigengið slysalaust, pá svaraði
Eva lionum pessum orðum: „Já, on pað var herra Hvit að pakka,
pví hefði hann ekki hjálpað mér í tæka tíð, pá liefðum við bæði,
Brúnn minn og eg, hrapað niður klifið“.
„Eg pakka yður mikillega" sagði kammerherrann við Einar. „Já,
pað er ætíð skárra að hafu duglegan reiðmann með í förínni“.
„Hvernig atvikaðist petta, Ijúfan mín?“ spurði aðinírálsfrúin.
„Klárinn fældist pegar liann sá hjörtinn“.
Hún er of stórlát til pess íið láta petta atvik eimujgis vera á
vitund okkar beggja, liugsaði Einar.
En í petta sinn skjátlaðist honum. Á heimleiðinni hafði hún
séð eptir pví að hafa reiðst honum — pó pað nú væri ekki beinlínis
kurteyst af honum að minna liana svona ónotalega á hennar eigin
orð í peirri svipan — en hann hafði pó bjargað henni og Brún frá
pvíað hr-’pa niður klifið, sem hefði getað orðið miður pægilegt ferða-
lag, og hún ásetti sér pví að láta honum viðurkenningu sína í ljós,
hvenær sem færi gæfist.
ívur AVingo lá í hægindastóli sínum og var í mesta ákafa að
lesa í leiðinlegri lagabók. Haun var og jafnframt að reykja úr
langri pípu, sem náoi alveg ofan af gölfi, og reykjarstrokurnar, sem
jafnt og pétt pyrluðnst honum úr munni, báru pessljósan vott með
hve miklum ákafa hann preytti lesturinn.
23
Loksins lagði hann bókina frá sér, teygði úr sér og geispaði
hátt, um leið og honum varð í hugsunarleysi litið á stóra mynd, af
íöður lians, kammerherranum, sem liékk á veggnum yíir skrifborð-
inu hans.
Málaranu n liafði ágætlega tekizt að láta hinn cinti’jáningslega
limaburð fyrirmyndarinnar koma í ljós á málverkinu, gráa hárstríið við
gagnaugun, og snöggkiippta varaskeggiö, allt var pað svo náttúrlegt.
Augun Ijósbláu virtust horfameð eiufelduislegri „loruridrun11 á pennan
sinn unga og efnilega erfingja, sem dirfðist að taka lífið með slíkri
slæpingsró rétt írammi fyrir kammerherrans göfugu ásýnd.
En Ivar skildi ekki hvað i svip 05 augnaráði föðnr liaus 3á, og
geispaði pví enn meir — stóð síðan letilega á fætur, toygði úr sér
enn betur, og tautaði eitthvað fyrir muiini sór á pá loið, að hann
mundi verða beinasni á endanum af pessum baunsettum lagalestri.
Hann var svo seiun og letilegur í ölium sinnm hreyíingum að
allt útlit var til pess að honum tækist aldrei að koma pví af að
búa sig. Bjarta bárið mjúlca, sem var dálítið hrokkið yfir enuinu,
gat hann ómögulega greitt svo honum líkaði í dag, og livernig sem
hann reyndi að skipta pví í hnakknum. pá varð skiptingiu altaf
ramsköldr.
Nú var barið að dvrum, hægt og gætilega.
„Nú, hver fjandinn! Ahlrei má rnaður veraí friði! Kom inn!“
„Afsakið, náðugi herra, eg voua að eg gjöri yður ekki ónæði
með koinu minni?“ sa.gði komuraaður. J»að var maður lítt fríður
sýnum, andlitið feitt og rautt, nefið langt og íbjúgt, undirhakan tvö-
íöld, en varirnar puunar og skegglausar.
„Jú, pað veit trúa n^p, pér gjörið mér aldrei annað en önæði“,
„Hiun náðugi herra getur ekki tdað pessi orð af sannfæringu.
Eg gjöri yður aldrei ónæði pegar eg færi yður peniuga".
„En eg veit að í dag komið pór ekki í peim erindagjörðum,
Ingwersen minn“.
„Nú er kominn gjalddagi, og pá koma menn til að spyrja hvort
skulduuautar ætli að borga eða ekki —- og vextina getið pér að
minnsta kosti borgað, lierra m>nti, pað efast eg ekki um“.
„Nei, fari pað í logandi, ef eg get pað“ svaraði Ivar og henti
bæði greiðunni og speglinum frá sér í bræði.