Austri - 08.04.1899, Blaðsíða 4

NR. 10
AISTBI.
40
ÍSTEDS
ÖTT’O M.W&VJLMJUV rj
ráðleggjum vér öllum að nota. l'.'ð er inð bezta og ljúffengasta smjörlík
scm mögulegt or a.ð búa til.
Biðjið þ?í f3iíð um
§pgl^ Otto Monstcds Margarine **1glf!
Fæst hjá kaupmönnunum.
Holmons Mineralvandfabrik
í Stafangri.
Eigandi: Joh. I. Gjemre
býður inönnum hérmeð til kaups sína nafnfrægu gosdrykki : LIMONADE
8ÓDAVATN og SELTEE.SVATJST; og sömuleiðis EDÍK. Allar pantanir
frá íslandi verða afgreiddar viðstöðulaust. Einnig tekur hann til sölu allar
íslenzkar vövum, svo sem: ULL, ÆÐARDÚN, LAMBSKINN, OÆRUR,
KJÖT, SALTEISK, SÍLD o. 11. Ennfremur tekur hann að sér að kaupa
fyrir mcnn alískonar útlendar vörur, fyrir vörur eða peninga, alit gegn sann-
gjörnum umhoðslaunum.
MJOLKURSKILVINDAN
litur út eins og hjásett mynd sýnir.
Hún er sterk-
asta og vandað-
asta skilvindan
sem snúið er með
handkrapti. Létt
að flytja heim til
sín, vegur tæp 70
pd. í kassa og
öllum umbúðum,
skilur 90 potta af
mj ólk á klukku-
meiri rjóma úr
mjólkinni en pegar hún er sett upp,
gefurbetra og útgengilegra smjör, borg-
ar sig á meðal heimili á fyrsta ári.
Agæt lýsing á vindunni eptir skóla-
stjóra Jónas Eiríksson á Eiðum stend-
ur í 23. tbl. Bjarka f. á.
ALEXANDRA skilur rjómann úr
mjólkinni, hvort sem hún er hoit eða
köld, en pað gjörir engin önnur skil-
vinda.
ALEXÖNDRLi er fljótast að hreinsa
af öllnm skilvindum. 1 henni er stál-
skilhólkur (Oylinder) scm nú ev tokið
á einkaleyfi um allan heim; hann er
hægt að hreinsa í volgu vatni á ör-
stuttum tíma; margar aðrar skilvindur
hafa i staðinn fyrir hann 14- tií 20
smástykki sem öll purfa að skiíjast
að og hvðinsast út af fyrir sig; pessi
kostur á Alexöndru er pví auðsær.
ALEXANDRA er fijótust að skilja
mjólkina af öllum skilvindum sem enn
eru til.
Jónas Eiriksson búnaðarskólastjóri á
Eiðiím r'.ðleggur öllum að kaupa Al-
exöndrn.
Eeilberg, nmsjónarmaður, fuiltrúi
landbútiaðarfölagsins danska, sem ferð-
aðist hér á íslandi, segir, að skilvind-
an Alexa.ndva hefði mest álit á sér í
Danmövku af öllum skilvindum.
ALEXÖN1 )RU er hættu minna a.ð
brúka en nokkra aðra skilvindu; hún
polir 15,000 snúninga á mínútu án
pess að springa.
Bili eitthvað í vindunni eða hún
verði fyrir slysi, pá gjöri eg við a 111
pess háttar fyrir mjög lágt verð og á
örstuttum tímá. Guttaperkahringir,
olía, leiðarvísar og allt sem Alexöridru
viðvíknr fæst híá mtr.
Yerksmiðjuvcrð vélarianar er 150 kr.
og 6 kr. að auk ef rajólkurhylki með
krana fylgir.—fegar peaingar fylgja
pöntun eða hún borguð í peningum
við _ móttöku gef eg 6% afslátt. Að
öðri leyti tek eg sem borgun alla góða
verzlunarvöru <in pess að binda mig
við pað verð, sem aðrir kaupmenn
kunna. að setja á hana móti vörum
sírium.—
ALLAR pantanir, hvaðan sem
pær koma. verða afgreiddar og
sendar strax ef hægt er.
Seyðisfirði, 1899.
Aðalumboðsm. fyrir Austurland:
St. Th. Jónsson.
Yfir 20 bændur á Fljótsdalsbéraðí
brúka nú skilvindur og allir hafa peir
Alexöndru, og allir hafa peir skrifað
viðlíka og hér segir:
Herra sýslunefndannaðar og prest-
ur Björn forláksso skrifar mér;
Ee sem í tæpt ár hefi látið brúka
Alexandra-skilvinduna á hoimíli mínu,
álít að ekkí sé til nauðsynlegri hlutur
fyrir búandi menn, par sem nokkur
mjólk er til rnunn, en hún. Hún borg-
ar sig furðu fljótt, og pví fyr sem
heimilið er stærra. Eg vii ráðleggja
hverjum sveitarbónda að reyna að eign-
ast skilvindu sem fyrst. HVer sem
hefir pað I hyggju en dregur pað t. d.
í 2 ár, hefir tapað verði einnar slíkr-
ar skilvindu.
Dvergasteini. í Seyðisfirði.
B'j'órn porlálmon.
Kaupmaður og sjálfseignarh óndi Jón
Bergsson á Egiísstöðum segir svo um
skilvinduua Aicxandra eptir að hafa
brúkað haua eitt ár:
fó pað slys skyldi vilia til, að skil-
vindnn mín (Alexandra) eyðileggðist
nú pegar, pá mundi eg kaupa mér strax
aðra. Svo naaðsyulcg álít eg hún sé
á hvorju heimili.
Hreppstjóri Sölfi Yigfússon skrifar
mér á pessa leíð;
Mjólkur skilvindan „Alexandra11
sem pú seldiv mér iiiu daginn likar
mér í alla staði vel, og vildi eg heldur
inissa heztu kúua úr fjósinu en hana.
Erágangur og útlit viiulu pessarar er
svo ákaflega fallegt, a eg vildi gefa
20 kr. meira fyrir hana en aðrar sams-
konar er eg hefi séð.
Arnheiðarstöðum í Fljótsdal.
S'ólvi Vigfússon.
Sýshmefnd'i.rm, Halldör Bencdikts-
son segir:
Mjólkurskilvindan „Alexandra“ er
eg koypti hjá pér um daginn reyn-
ist ágætlega og hlýtur að borga sig
á hverju meðal húi á fvrsta ári pegar
til alls er litið'
Skriðuklaustri í Fljótsdal.
Halldó^ Benediktsson.
Óðalsbóndi Jón Magnússon skrifar
ásamt fleiru:
J eg skal taka pað fram að skilviud-
an „Alexandra“ er eg keypti hjá
yður held eg sé sá hezti hlutur sem
komið liefur í mína eigu.
Skeggjastöðum á Jökuldal.
Jón Magnússon.
IHSfL- Undirskrifaður kaupir i vor
ogg hér nefndra fugla.
Arnar, vals, hra.fns, smirils, uglu,
álftar, gæsar, helsingja, himbrims, lóms,
skroía, skarfs, tonpskarfs, skúms, kjóa,
svarbaks, máfs, filungs, súlu, haftirð-
ils, teista, mýriskíts eða hrossagauks,
keldusvíns, lóupræls, selings, rauðbryst-
ungs, sahdlóu, stelks, tjaldar og tilcíru.
Af andareggjum: stórutoppandar,
straumar.dar, Myvatns húsandar, dugg-
andár, hrafnsandar, taumandar, rauð-
höfða, og sefandar.
Andareggin eiga að vera ný, og
merkt saman (með biyant) og haldið
sér úr hverju hreiðri, og gott væri ef
dúnninn fylgdi með,
Af smáfugla eggjum með körfum:
SnjótitLings, sólskríkju, skógarprastar,
auðnutitlings, inúsabróður.
Lifandi valsungar verða keyptir í
sumar, einnig kaupi eg ætíð velskotna.
vali, heimbrima, arnir, uglur og fleiri
sjaldgæfa fugla.
Oddeyri 10. marz. 1899.
J. Y. Havsten.
Abyrgðavmaðúr og ritstjóri:
Oand. pl.il. hkapti Jósepssou.
Prentsmiöja
porsteins J. O. Skaptasonar.
38
pá mundu pér ekki geta lifað af frægð forfeðranna, svo göfugur sem
hugsunarháttur yðar er.“
Hefði pað verið ásetningur Einars að smjaðra fyrir Evu, pá
gat hann ekki betur hagað orðum sínum. IJað hýrnaði yfir henni og
hún sagði brosandi.
„|>ér verjið prýðiiega málstað yðar, herra Hvit, og ha.fið snúið
á mig, og eg verð að játa, að eg raundi ekki geta talið mér pað
nægja.“
„I>á er frökeninni pað varla inóti skapi, að eg innræti bróður
hcnnar skoða-nir kærastu systur hans?“
]>au voru nú komin af svölum lu.llaiinnar og Eva koirst hjá
pví að svara Einari, pareð ívar bað hann að koma með sér uppá
herbergi sitt.
Herbergið var bæði stórt og skuuutlegt. J>ar prýddu bjartar-
horn hina hvítu veggi og yfir peim hengu ýms skotvopn, sem báru
pess vott, að Ivar var mikill veiðimaður.
Einar leit á vegginn og spurði:
„Hefir pú skotiðrallh, pessa?“
„Hvern einasta einn.“
,.]Jeir eru pö svo margir.“
„Eg vildi óska pess,“ sagði ívar nm leið og hann ileygði sér á
hvílubeðinn, „að eg væri eins vel að mér í lögunum, einsog eg er
viss um að hæfa pað, er eg'miða hyssunni minni á.“
„]>A fengirðu víst ágætan vitnisburð/1 sagði Einar og hló við.
„Eg bað pig nú reyndar ekki að koma hingað upp til míu til
pess að spjalla um íögfræði við mig — fáðu pér nú vindil og réttu
mér annan — pakka pér Jyrir. Eg er nefnilega forvitinn, — ekki
samt eins mikið og kvennfólkið — eptir að fá að vita, hvers vegna
pú ert hingað kominn. ]>ú fer frá öllum lystisemdum höfuðborgar-
innar og kvecur engan og svo heyri eg pað einn góðan veðiudag,
að pú sért orðinn kennari hérna á Bi»kidal“.
,,{>að gekk nú einsog í sögu,“ sagði Einar, er hafði sezt á
stól við gluggann, „eg herrði að hér vantaði kenuara, og pareð mig
langaði til pess að rcyna, hvernig mér léti barnakennslan, pá sótti
eg um stöðuna, ogfékk hana.“
39
„En hvaða ástæðu hafðir pú til poss að gjörast kennari? Eg
get ómögulega trúað pví, að pú liafir viljað sækja um svo háða
stöðu, jafn sjálfstæður maður og ]iú ert. pú cit ínér hiæinasta
ráðgáta.“
„Staðan cr ekki háðari öðrum, en sem manni sjálfum vel
líkar.“
„Jþað er lnerju orði sannara, að maður ræður pvi að miklu
lo'yti sjálfur, livað húskennarastaðau ajörir matin háúu. öðnuu, og
eg vona að hér hafi enginn orðið pér ofjarl. Ertu rnáske í skulda-
beyglum ?“
„Eg lield að eg til allrar hamincj 1 nú se n stendur eici purfi á
piimi lijálp að halda“ sagði Einar og liló við uni leiö og hann skýfði
iiið hrokkna hár sitt.
„pað væri lika að fara í goitavhús til að bciðast nllar,“ sagði
ívar um leið og hann fleygði fótunum uppá hvilúbekkimi. Eg er í
sökkvandi skuldum, Ingversen sýgur víst nrnn síðasta blóðdropa."
„pað er leitt, að pú hefi.r lent í klóm hans.“
„Já, víst er pað leitt, já meiia en pað. Eg veit varla, hvernig
á pví stendur, en liklega kcmur pað af pví, að eg kann ekki að
fara raeð peninga, en pó heltl cg að eg liafi okki sial'að miklu meira
en pú og aðrir.“
„Dálítið hefirðu víst verið lausari á kostuuum" sagði Einar
br.osandi.
„]>íið er lilcast til,“ andvarpaði Ivar.
„Get eg ekki hlaupið undir bagga með pór — pú voizt —?“
„Nei, Einar, pvílíkt úrpvætti er eg pó enu ekki orðinn, að eg
níðist á vinum mínum.“
„pá verður pú að tala við föður | iun og biðja haun að hjálpa
pér ótúr pessum vandræðum.“
„pað pori eg ekki. Nú, eg heíi reynt til pess sjálíúr að klóra
í bakkann. Eg næ mér 1 ríka giptingu.“
„Bættu nú ekki peirri heimsku ofaná, að selja sjálfan pig‘“
,,Að selja mig,“ sagði ívar glottandi. „pessi umrnæli held eg
unnusta mín yiöi pér ekki mjög pakklát fyrir.“