Austri - 18.04.1899, Síða 1

Kemur út 3 á mknaöí aöa
36 bl'óð til nmta nýárs, orj
kostar hér á landi aðeins
3 kr.f er'cndis 4 hr.
Gjalddar/í /. jn'í.
OppsÓgn shrifleg Luudin vU
áramót. Ógild nema hom-
in sé tii ritstj. f i/rir 1. oldó-
her. Auglýsingar 10 aura
línan, eöa 70 a.hverþuml
dálhs og hálfu d/'/rara á l.
síðn.
IX. AK.
Seyðisflrði, 18. apríl 1899.
NE. 11
T i 1 verzlunar
0. Wathnes erfinni
\__ /^j
komu nú með gufuskipinu „AGLI“ flestar tegundir af limum
beztu verzlunarvörum, sem verða seldar með mjög lágu verði
gegn korgun í peningum, eða íslenzkum verzlunarvörum, svo
sem flski o. s. frv., sem líka verða keyptar fyrir peuinga úti
hönd.
Af hinum hingað komnu verzlunarvörum félagsins skal hér aðeins til-
greina pessar:
Rúgmjöl, hveitimjöl, bankabygg, baunir, hrísgrjón, kartöflur,
kaffi, sykur, export, rúsínur, sveskjur, margarín-smjör, súkkulaði,
brennivín og aðrar víntegundir, margar tegundir af niðursoðnum mat-
vælum. Margskonar tóbak og vindlar, par á meðal hin ágæta teg-
und „E1 Arte“, cigarettur, margar tegundir af fallegu leirtaui o. m. fl.
Af trjáviði, salti og kolum mim verzlanin jafnan vera vel byrg.
Með næstu ferð „£gils“ munu koma ti) verzlunarinnar mestn kynstur af
vörum, par á meðal járnvara, álnavara o. m. fl, sem allt verður selt
dæmalaust ódýrt.
Notið pví tækifærið Islendingar, og byrgið yður af göðum og dærealaust
ódýrum vörum, og fyllið budduna með skildingum.
Seyðisfirði, 4. apríl 1899,
0. Wathne.
s Skrifið það í vasabókiiia, svo þér
séuð viss iiiii að niiiiia það.
nzi
Ö
aa
ps
«D
S-i
fyrir lífsábyrgðarfélagið
Að forfallalausu ferðast eg í
vor kringum laudið ^
THIÍLE1,
er+-
SO
O*
kCð
eö
fec
cð
til ftess, að líftryggja menn.
Eg býst við, að fara með „Skálliolti frá Akureyri <j
|®29. apríl, vestur uui laud, og frá Keykjavík g
Hólum“.
r
apríl, Isa
Xí fjarðar 4. maí, Djúpavogs 17. maí, Eski-<^
(JO
, j „x.,*,, v„,x 20. uiai,05
f-A
cð
j»’16. maí suður og austur, með
Jl Eg kem til Sauðárkróks 30.

9
m a í,
19. m aí,
g fjarðar
Vopnafjarðar
2 2. mai, Kaufarhafnar 2 3. c
o*
H*
l-j
m
cð
nö
•i—i
03
Ch
rO
mai og Húsavikur 23. mai.
Bernharð Laxdal
Aðal-umhoðsmaður á íslaudi
0 fyrir lífsáhyrgðarfélagið „
J9,0iaitL‘
T h u 1 e “.
•luoq So JtngJO
cr1
83
Of
a*
Áskorun.
Samkvæmt 7. gr. laga hins samein-
aða bindindisfélags Austíirðingafjórð-
ungs skorast hérmeð ú pau bindindis-
félög Múlasýsla, sem pegar hafa geng-
ið í petta féiag, og eins pau sem í
pað vilja ganga, að senda hið fyrsta
t’l mín ársskýrslur félaganna, pað er:
skýrslu um hag og framkvæmdir hvers
félags, tölu félagslima, hverjir kosnir
séu til fulltrúa á aðalfund félagsins,
og fleira sem félögin snertir.
Hólmum 31. janúar 1899.
Jóhann L. Sveinbjarnarson,
p. t. formaður hin3 sameiginlega
bindindisfélags Austfirðingafjórðungs.
Auglýsingar
verða hór eptir ekki teknar íAustra
ef borgun eigi fylgir jafnframt, nema
frá ]jeim mönnum, sern ritstjórinn
þekkir persónulega.
Ritstjórinn.
Consul I. Y. HAVSTEEX
Oddeyri i 0Qord
anbefaler sin vel assorterede Eandel
til Skihe og' Reisende.
AMTSBÓKASAFNIÐ áSeyðisfirði
er opið á laugard. kl. 4—5 e. m..
JL einu af murkustu blöðum Norð-
manua stendur eptirfylgjandi
grein („Avisen“ Chr.a. 16. febr. 1899):
„Gott er að vér höfum Dani.
Einsog kunnugt er, pá eru pað Dan-
ir, sem að mestu leyti byrgja höfuð-
stað Ko-vegs með kjöt og fisk. Eyrri
partinn í gærdag kom gufuskipið
„Baldur“ með 200 nautsskrokka, sem
vigtuðu samtals kringum 80,000 pund,
Sama dag kom hingað nálægt 35,000
af lifandi porski, einníg frá Danmörku.
Að hugsa sér, að höfuðstaður Norvegs
skuli purfa að iá fiskiforða sinn frá
Danmörku!
Er hægt að fá meiri hrópandi vott
um leti, deyfð, framtaksleysi og kæru-
leysi Norðmanna yfir höfuð, í saman-
burði við starfsemi, dugnað og fram-
kvæmdarsemi Dana?
En pess vegna eru líka eignir Dana
til jafnaðar fjórfalt meiri en Norð-
manua. fað getur heldur enginn efi
leikið á pví, að ef Norðmenn stund-
uðu kvikfjárrækt sína með nándarnærri
eins miklum dugnaði og Danir stunda
sína kvikfjárrækt, pá gætum við flutt
kjöt út úr landiuu í stað pess að purfa
að kaupa pað.
í>að er dugnaður, pekking og luigs-
unarsemi sem oss skortir meir en alls-
konar uppskrúfaðar „agrar“ ákvarð-
anir, sem eiga að efla akuryrkjuna
með kúnstum á kostnað pess hluta
pjóðarinnar sem ekki stundar akur-
yrkju.
Hinir ungu húfræðingar vorir ættu
að taka sér ársdvöl í Danmörku og
læra par landhúnað.' Hinn danski
landbúnaður er nefnilega einsog nú
stendur álitinn sá bezti í Norður-
álfunni“.
fað, sem stendur í framanritaðri
grein, sem er rituð af upplýstum
Norðraanni, er eflaust rétt athugað.
En hvað mættum vér Islendingar hugsa,
sem eflaust erum í öllum greinumept-
irbátar Norðmanua og margfallt fá-
tækari er peir eru til jafnaðar.
Eigum vér aldrei að læknast af
barnasjúkdómum og barlómi peim er
oss pjáir? Eigum vér aldrei að kom-
ast lengra en að kveina og kvarta og
kenna guði og náttúrunni um skort
vorn á dugnaði og hagsýni, en eyða
vorum beztu kröptum í innbyrðis ó-
samlyndi og stjórnmálaprasi, sem eng-
inn botnar neitt í, og vér værum að
líkindum ekkert betur staddir pótt
vér fengjum öllum peim óskum full-
nægt, sem fram hafa komið í peim
efnum? Eigum vér ætíð að seilast
eptir pví sem liggur oss fjærri og vér
getum ekki náð í, en skeyta ekki um
pað sem liggur oss nærri?
Landbúnaði vorum er stórkostlega
ábötavant, og vér mundum ekki purfa
að kaupa hundrað púsundir punda af
útlendu „margarine“ ef hann væri við-
unanlegur. |>að fiarf að bæta og
stækka túnin og girða í kringum pau,
og fram leiða langt um meira gras en
gjört er, og pað er ekki ókleyft. En
nú stöndum vér ekki á hærra stígi
með landbúnaðinn en svo, að ef vet-
urinn er nokkra ögn harðari en í meðal-
ári, pá drepum vér úr hor, og vita pó
allir að pað er bæði skömm og tjón
að láta skepnurnar nokkurntíma verða
horaðar, og allir vita að pað geta kom-
ið harðir vetrar, pó færri séu við pví
búnir; en einmitt peir fáu sem aldrei
verða heylausir eru heldur ekki fátækir.
En petta aptrar oss ekki frá að
vilja leggja stórfó í fyrirtæki sem vér
höfum ekki efni á að kosta, af pví pað
hagár ekki svo til hjá oss, að pau geti
gefið af sér neitt verulegt á móts við
kostnað pa-nn sem pau hafa í för með
sér, og skal par til nefna járnbrautir
og jafnvel hluttöku í telegraf.*
En hvernig er svo ástandið með
sjávarútveginn? Óvíða í heimi er meiri
fiskur en við Island, enda leita allar
nærliggjandi pjóðir til íslands til fiski-
veiða. J>ar er nú við ramman reip að
draga. Útlendingarnir eru auðugir og
framkvæmdarsamir, en vér erum fá-
tækir og kraptlitlir. J>að lengsta sem
vér erum komnir er, að kaupa af út-
lendingum skipin sem peir ekki vilja
nota lengur, af pví peir hafa fundið
upp aðra miklu arðsamari veiðiaðferð,
en sem kostar svo mikið að setja í
gang, að vér höfum ekki bolmagn til
að geta keppt við pá par i stærri stíl,
pótt vér kynnum að geta gjört eitt-
hvað meira en vér gjörum. Einstakir
menn eru nú að vísu farnir að stunda
fiskiveiðar með gufuskipum, pótt ekki
sé enn fengin reynsla fyrir pví, að pær
séu peim mnn arðsamari en fiskiveið-
ar með seglskipum, með peirri veiði-
aðferð sem nú er höfð, sem pær eru
dýrari.
Vér Islendingar purfum að taka oss
mikið fram i- atvinnugmnum peim sem
vér allir lifum af, sem eðlilega er
landhúuaðurinn og sjávarútvegurinn.
í>jöðiu og hver einstaldingur parf að
leggja sig betur fram en hingað til
hefir átt sér stað, og pingið parf að
sinna pessu rneir en öllu öðru, svo vér
séum ekki margar aldir á eptir tím-
anmn. I samanburði við pessa tvo
aðalatvinnuvegi eru aðrir ekki telj-
andi.
Hvað snertir verzlauina yfir höfuð,
pá er pað landsmönnum sjálfum að
kenna, að hún er ekki betri. J>að eru
hinar eilifil verzlunarskuldir sem standa
henni mest fyrir prifum. |>að er kom-
ið upp í vana, að taka sífellt upp á
)án og borga seint, og margir eyða
meiru en peir afla og eiga pess vegna
hágt með að standa í skilum. Rað er
jafnvel sagt, að kaupfólögin séu tölu-
vert skuldug, og ef svo er, pá er lítil
framför að peim. J>au eru pá háð
sínum lánardrottni og að pví leyti ó-
*) pessari skoðun höf. getum vér eigi verið
samdóma. Ititstj.