Austri - 31.07.1899, Blaðsíða 3

M. Öl
A TT S T R I.
iaa.
83
*
Seyðisfirði, 31. júlí 1899.
T í ð a r f a r hefir nú verið um tíma
hið bezta, hitar og purkar nálega á
hverjum degi.
Fiskiafii er nú hér kominn
nokkur, jafnvel inni í firði, og væri
eflaust meiri ef góð beita væri fyrir
hendi.
Síld kvað vera töluverð úti fynr,
en hefir eigi veiðst hér innfjarðar.
„ R ó s a “, skipstj. Petersen, kom
hingað 23. p. m. með salt frá Norvegi
til Gránufélagsins.
Skipið hafði og tunnur og nótabát
til síldarveiða á Eyjafirðt, er peir
kaupstjóri Chr. Havsteen, stórkaupm.
F. Holme og verzlunarstj. Jön Norð-
mann ætla að stofnsetja par, eingöngu
með íslenzku nötafólki.
Lízt oss vel á pað fyrirkomulag, og
ættu sem flest síldarveiðafélög að taka
upp pá tilhögun.
„ V a a g e n“, skipstj. Houeland kom
hingað 23. p. nieð kol frá Skotlandi.
Skipið fór norður 28. p. m. og með
pví síra Jón Bjarnason með frú smni
og fósturbörnum til Húsavíkur, og
kaupm. Fr. Wathne og verzlunarstjóri
E. Th. Hallgrímsson til Akureyrar.
„Y í k i n g u r“, skipstj. Hansen, kom
frá útl. 24. p. m. Ókominn að norð-
an enn.
„D i a n a“ fór héðan 29. p. m. al-
farin. Á hún svo að taka við eptir-
litinu af „Guldbourgsund“ með botn-
verpingum víð Færeyjar.
„H ó 1 a r,“ skipstjóri Jacohsen, komu
p. 28. p. m. að norðan. Hingað komu
með skipinu, síra porleifur Jónsson,
ekkjufró puríður Kjartansdóttir frá
Hofi með döttur sinni, fröken Guðrún
Guðjohnsen, Brynjólfur myndasmiður
Sigurðsson o. fl.
Sýslumaður Jóhannes Jóhannesson
fór suður með Hólum.
„Garðar". f. 24. kom fiskiskipið
„Endeavour“ frá London hingað með
C. B. Hermann, framkvæmdarstjóra
félagsins.
í stjórn félagsins eru: konsúll I. M.
Hansen (formaður), Kristján læknir
Kristjánsson, kaupmaður Steíán Th.
Jónsson og ritstj. porsteinn Erlingsson.
Félagið ætlar sér að reka liér við
land fiski- og síldarveiðar bæði með
botnvörpum og öðrum veiðarfærum.
Stofnfé félagsins kvað vera 2 milli-
ónir króna.
Félagið kvað horgn öllu verkafólki
sinn í peningum, og er pað mikill
kostur.
Hóraðshátíð Múlasýslanna vcrður
haldin hér á Seyðisfirði 13. ágúst.
.Ál næsta vetri veiti eg undirskrif-
uð ungum stúlkum tilsögn i ýmsum
fögum til munns og handa. pær sem
vilja sinna boði pessu, eru vinsaml.
beðnar að semja við mig fyrir 1. sept-
ember n. k.
Búðareyri við Reyðarfj. 12. júlí 1899.
Lára Ólafsdöttir.
í fyrra vetur varð eg veik, og sner-
ist veikin hrátt upp í hjartveiki með
parafleiðandi svefuleysi og öðrum ónot-
um; fór eg pvi að reyna Kína-lífs-
elexir herra Valdiinars Petersens, og
get eg með gleði vottað, að eg hefi
orðið albata af 3 flöskum af téðum
bitter..
Yotumýri,
Húsfreyja Guðrún Eiríksdóttir.
J>á eg var 15 ára gömul fékk eg
ópolandi tannverk, sem pjáði mig meira
eða minna í 17 ár; eg haíði leitað
bæði til allra stórskamta og smá-
skamtalækna, er eg hafði föng á að
ná til, og loks leitaði eg til tveggja
tanDlækna; en allt var pað árangurs-
laust. En svo fór eg að brúka Kína-
lífs-elixír pann, er herra Valdimar
Petersen í Friðrikshöfn býr til, og
eptir að eg hafði brúkað 3 glös af
honum, pá hvarf tannveikin, sem eg
hefi nú ekki fundið til i tvö ár. Af
fullri sannfæringu vil eg pvi ráðleggja
sérhverjum peim, er pjáist af tannveiki,
að brúka Kína-lífs-elíxír herra Yaldi-
mars Petersens.
Hafnarfirði.
Margrét Guðmundsdóttir
yfirsetukona.
Eg undirrituð hefi í mörg ár pjáðst
af móðursýki, kirtlaveiki, og par af
leiðandi taugaveiklun. Eg hefi leitað
til margra lækna án pc ss að irér
liafi getað batmið. Loksins tók eg
upp á pví að reyna Kína-lífs-elixlr
og eptir að eg hafði aðeins brúkað
tvö glös af honum, fann eg til skjóts
bata.
J>verA, í Ölfusi 16. sept. 1889.
Ólavía Guðmundsdóttir.
Sonur minn, Sigurður Óskar. fæddist
21. apríl 1892, heilbrigður að öllu leyti.
En eptir hálfan mánuð veiktist hann
af influenzu (la grippe) og slö veikin
sér á meltingarfærin með peim afleið-
ingum, sem leiddu til maga-katarrh
(catarrhus gastricus, gastroataxie).
Eg rej’ndi öll mín homöopatisku meðöl,
sem eg hélt að við mundu eiga, í priggja
mánaða tíma, en alveg árangurslaust.
Fór eg svo til allopatiskra lækna og
fékk bæði resepti og meðöl hjá peim
í 9 mánuði, og hafði peirra góða við-
leytni með að hjálpa drengnum mínum
hin sömu áhrií sem mínar tilraunir:
alveg til einskis. Drengnum mínum var
alltaf að hnigna, prátt fyrir allar pessar
meðalatilraunir, ,,diæt“ og pess háttar.
Magaveiki hans var pannig: diarrhoe
(catrrhus intestinalis enteritis catarrh-
alis). Fór eg eptir allt petta að láta
drenginn minn taka Kína-lífs-elixír
Valdemars Petersens, sem eg áður hefi
„anbefalað“, og epti’’ að hannnúhefir
tekið af pessum bitter á hverj um degi
V* úr teskeið, prisvar á dag, í aðeins
votri teskeið innan aí kaffi, er mér
ánægja að votta, að petta pjáða barn
mitt er nú búið að fá fulla heilsu, eptir
að hafa aðeins brúkað 2 fiöskur afnefnd-
um Kína-lífs-elixír hr. Valdemars Pe-
tersens, og ræð eg hverjum, sem börn
á, veik í maganum eða af tæringu, til
að brúka bitter pennan, áður en leitað
er annara meðala,
í sambandi hér við skal eg geta
pess, að nefndur Kína-lífs-elixir herra
Valdemars Petersens hefir læknað 5
svo sjóveika menn, að peir gátu ekki
á sjóinn farið sökum veikiiinar. Ráð-
lagði eg peim að taka bitterinn, áður
en peir færu á sjó, sama daginn og
peir reru og svo á sjónum, 5—9 te-
skeiðar á dag, og hefir peim algjört
batnað sjóveikin (nausea marina). Reynið
hann pví við sjóveiki, pér, sem hafið
pá veiki til að bera.
Að endingu get eg pess, að Kína-
lífs-elixír fpennan hefi eg fengið bjá.
herra M. S. Blöndal, kaupmanni í
Hafnarfirði.
En landsmenn! varið yður k fólsuðum
Kínalífs-elixír.
Sjónarhól.
L. Pálsson.
' Eptir að eg í mörg ár hafði pjáðst
af hj artslætti,tau gaveiklan, höfuðpyngsl-
um og svefnleysi, fór eg að reyna Kína-
lífs-elixír herra Valdemars Petersens,
og varð eg pá pegar vör svo mikils
bata, að eg nú er fyllilega sannfærð um,
að eg hefi hitt hið rétta meðal við
veiki minni.
Haukadal.
GuðHður Eyjólfsdöttir
ekkja.
Eg heíi verið rnjög magaveikur, og
hefir par með fylgt höfuðverkur og
annar lasleiki. Með pví að brúka
Kina-lífs-elixír herra Valdemars Peter-
sens í Friðrikshöfn, er eg aptur kominn
til góðrar heilsu, og rseð eg pví öllum,
er pjást af slíkum sjúkdómi, að reyna
bitter pennan.
Eyrarbakka.
Oddur Snorrason.
Kina-lifs-elixirinn fæst hjá flestum
kaupmönnum á íslandi.
Til pess að vera viss um, að fá
hinn ekta Kína-lifs-elixír, eru kaup-
endur beðuir að líta vel eptir pví, að
V. P.
F.
standi á flöskunum í grænu lakki, og
eins eptir hinu skrásetta vörumerki á
ílöskumiðann: Kínverji með glas í
hendi, og firmanafnið Valdemar Pet-
ersen, Nyvej 16, Kjöbenhavn.
Takið eptir.
Frá birting pessarar auglýsingar
sel eg kaffi og súkkulaði, ásamt fleiru
ef óskað verður.
Sömuleiðis tek eg sauma eins og
að undanförnu.
Vestdalseyri,v20. júní 1899.
Rósa Vigfúsdöttir.
84
ljósi, hve æskilegt pað værí að ættir okkar tengdust nánar saman,
og að frændi pinn hafi mikinn ástarhug á pér, og mér væri petta
hjónaband mjög kært, pareð eg hefi haft hug á pví siðan pið voruð
krakkar bæði.“
Eva stöð pegjandi og niðurlút frammi fyrir föður sínum og
hlustaði á hann.
„Hugsaðu pig nú vel um barnið mitt! J>ú parft ekki að svara
mér fyr en á rnorgun?"
„Faðir minn,“ sagði nú Eva og leit upp, „veiztu hvað sagt er
um siðferði hans og æfiferil?"
„Flestir ungir rnenn, sem eru eins ríkir og hann og af jafn
góðum ættum, hafa leikið sér, en eg veit ekki um pað, hvort hann
hefir gjört meira af pvi en góðu höfi gegndi. Að minnsta kosti er
pað mjög svo ókvennlegt af pér Eva, að vera að benda til pess“.
„Veiztu pá ekki, að hann fór til Parísarborgar með vini sinum
og konu hans, og að vinurinn lifði af kunningsskap Fritz við konuna?
Mér er ekki ljóst, hvort pað er ókvennlegt af mér að benda á petta,
en pað veit eg með vissu, að pó eg elskaði Fritz, sem eg nú ekki
gjöri og aldrei mun gjöra, pá giptist eg honum aldrei, er eg veit
pennan ópverra um hann, pó eigi væri nema pessi eina saga um
hann, en pað kvað úa og grúa af pessum ópokka í fari hans.
Gráu hárin risu á höfði kammerhejrans af reiði við mót-
próa dóttur hans. Hann lypti hendinni til pess að skipa henni
að pegja, en greip allt i einu eptir vasaklút sinum til pess að stemma
blóðnasir pær er hann fékk nú einsog ætíð, er einhver jafnkitti
honum
Eva ætlaði að hjálpa honum, en hann benti henni harðlega á
dyr með hendinni.
Hún fann pað, að nú varð hún að hlýða og læsti dyrunum
hljóðlega á eptir sér, flýtti sér svo í gegn umforstofuna upp á her-
bergi sitt, par sem Ove litli sat með myndabók.
„Ertu pá hérna Ove litli, pví leikurðu pér ekki?“
„Hvernig get eg leikið mér í pessari rigningu? Viltu leika
við mig?“
„Nei, eg er illa fjrrirköUuð til pess,“
81
Gamla konan talaði svo lengi um pað, hvílíkur ágætismsður
herra Hvit væri, og um velgjörðir sóknarfólksins, að Nancy og Mary
voru kömnar í mát með að taka eptir pví, hvað hún sagði.
Á meðan gamla konan var að hæla Hvit, hafði Eva gengið inni
dagstofuna til pess að skoða borðklukkuna, — en pegar hún var
pangað komin, gleymdi hún erindinu, nam staðar við gluggann og
horfði út yfir porpið.
J>egar hún ætlaði sér að snúa við, varð henni litið á opið bréf, er
lá á borðinu og pekkti strax, að pað var Einars hendi á pví.
J>að var freistni — of mikil freistni fyrir hana. Hvað ætli hann
sé að skrifa pessum gömlu heiðurshjönum? Ætli hann hafi keypt
pögn peirra með hinni dýru gjöf?
Hún laut ofan að bréfinu og renndi fljótt auga yfir pað:
„Eg komst ekki til að kveðja ykkur áður en eg fór af stað.
Mig langaði eptir umfangsmeiri iðju, og pví fór eg, en pið megið
eigi ætla að eg hafi gleymt ykkur kæru vinir. Eg hefi siðan reikað
hér um Jótlands heiðar, og hin pungbúna og alvarlega náttúra
fæðingarstaðar míns hefir hrifið mig, svo eg er að hugsa um að
setjast hér að fyrir fullt og fast.
Verið pið svo sæl, og líði ykkur sem bezt á komandi ári, og
munið mig um fram allt um að vera pagmælsk.
Ykkar
. y Einar Hvit.“
Eva kipptist við. Á meðan hún var að lesa bréfið hafði hún
kafroðnað, en nú fölnaði hún upp aptur, og húu átti örðugt með að
taka pátt í samtalinu íramar inni í stofu madömu Olesens, og varð
hún pví fegin, er hún sá vagninn koma.
Kammerherrann var að fara af baki, er vagninn kom heim og
hjálpaði nú dætrum sínum með mestu kurteisi ofanúr vagninum og
leiddi pær inn í forstofuna.
„Eg vildi gjarna tala við pig,“ sagði hann við Evu og kyssti á
hönd henni, „ef pú vildir gjöra svo vel að koma til min að hálfum
tíma liðnum, pá pætti mér mjög vænt um pað.“
Eva leit snöggt á hann, pví hún vissi, að hann ekki boðaði pau
sytskiniá sinnfund nema hann pyrftiað ræða mikilsvarðandi málefni