Austri - 01.03.1900, Blaðsíða 2

NR. 7
A U S T R I.
24
hann vopnaði alla skipshöfnina; pað
er og einkennilegt, að hann skipar að
sprauta á pá, einsog hann hafði heyrt
að annar botnverpingur hafði œeð
góðum árangri notað sér af til pess
að verða eigi te.iinn við Island við ó-
löglegar veiðar af öðrum sýslumanni.
Hann hlýtur pví að dæmast til hegn-
ingar samkv. 99. gr. alm. ísl. hegn-
ingarlaga og eptir hinum dönsku hegn-
ingarlögum 146. gr. fyrir að hafa
tælt Holmgren til að gefa réttinum
ranga skýrslu, pví að hann sendi
Holmgren í sinn stað í réttinn
hlýtur að skiljast á pann hátt, að
Holmgren ætti að segjast vera skip-
stjórinn og til pess hafði Nilsson pví
frekari ástæðu, sem pað voru allar
líkur til að hann yrði dreginn til á-
byrðar fyrir aðfarir sínar á íslandi,
og svo gat Holœgreen ekki sætzt á
að borga sektir, nema hann segðist
vera sjálfur skipstjórinn.
Holmgreen, sem fyrir rarmsókn-
arréttinum hefir gjört allt til að sann-
leikurinn yrði í ljós leíddur, verður
að sakast samkv. 99. gr. sbr. við 48.
gr. alm. ísl. hegningarlaga fyrir, eptir
boði Nilssons,- að hafa verið búinn til
pess að bægja sýslumanninum með
valdi frá að koma uppá „Royalist“,
sem peir í bátnum tóku eptir, og svo
ber hann að dæma eptir hinum dönsku
hegningarlögum 146. gr. sbr. 47. gr.
fyrir að hafa gefið ranga skýrslu fyrir
rétti.
Ruga ard ber að dæma eptir h.
ísl. hegningarlögum 99 gr. sbr. 48 gr.
fyrir tilverknað sínn við bát sýslu-
manns og eptir 230 gr. sömu laga fyrir
að hafa tekið til sín hníf sýslu-
mannsins.
Undir rekstri málsíns hafa veiið
gjörðar eptirfarandi skaðabóta-
k r ö f u r:
Frá útvegsbónda Sören Nielsen
Grafheiði á Skaganum 35 kr. fyrir að
„R,oya]ist“ á veiðum sínura undir
Skaganum sigldi á net hans. ]?essa
kröfu hefir Nilsson kannast við sem
gilda. .
Frá Chr. J. Ólafssyni Meiragarði á
ísl. 42 kr. fyrir tap af árum og segli
frá bát hans, er Hafsteinn sýslumaður
fór út á og fyrir að koma bátnum til
Sveinseyrar.
Urá sýslumanni Hefstein fyrir
skemmdir á fötum hans og missta
muni, 159 kr., par af 10 kr. fyrir hinn
fundna hnít.
Hinar 2 síðasttöldu kröfur hafa
sakborningarnir eigi viljað viður-
kenna.
En pað er ekki sannað, að Nilsson
sé um pað að kenna, að bátnum
livoldi, og skemdir á fötum sýslumanns
orsökuðust við að lífga hann og pví geta
skaðabæturnar par fyrir ekki lagst á
sakborningana, sér í lagi Nilsson, og
10 kr- yrðu i öllu falli að dragast
frá fyrir hnífinn.
Upplýsingar um pær skaðabætur,
er kynnu að bera hinum eptirlátnu
eptir pá sem druknuðu á Dýrafirði
hafa ekki getað fengizt áður en málið
féll í dóm fyrir undirréttinum og hefir
sækjandinn geymt peim par að lút-
andi rétt peirra óskertan.
Eptir npplýsingum frá varðskipinu
við ísland hefir pað verið upplýst, að
Nilsson hcfir áður verið hegnt par
fyrir ólöglega veiði, par sem hann 1898
varð sem skipstjðri á enska botnverp-
ingnum „Kuchov“ að borga 100 pund
sterl. í sekt, og 9. maí f. á. gekkst
hann undir að borga 56 pund sterl., er
hann var tekinn með skóflurnár ut-
anborðs og botnvörpuN áhepta á skipinu
„R. H. B. Thomsen“, og svo hefir
bæjarfógetinn í Reykjavík sett ofani
við hann fyrir ósæmiíega hegðun við
sýslumaniiinn í Hafnarfirði, en hafði
pá eptir áliti varðskipsstjóra g,jört sig
sekan í pungum glæp, ef sannanir hefðu
getað fengizt gegn honum. Hann hefir
játað pað hér fyrir rétttinum, að hann
hafi fengið pá skipsskjölin á bæjar-
fógeta skrifstofunni í ógáti og sigldi
svo paðan án pess að borga sektina,
sem útgjörðarmenn skipsins síðar
borguðu. Loks hitti varðskipið f. á-
Kilsson á „Royalist“ 10. júní rétt út
af Loðmundarfirði á Islandi, er beið
pá ekki eptir skipinu fyr en pað ’nafði
sent honum 2 fallbyssuskot. fá var
botnvarpan fest á skóflurnar, er purr,
en' hann póttist pangað pá nýkominn
inn í poku og vera að leyta að bát
til að fá að vita, hvar hann væri, og
par hann neitaði að hafa ætlað sér
par á veiðar var hann aðeins rekinn
burtu. Nilsson befir játað, að hann
hafi borgað áðurnefndar sektir.
Eptir fengnum, skilríkjum, er Nilsson
fæddur í Eorshelluhéraði í Svípjóð 25.
jan. 1860, en Rugaard í Kaupmh. 3. |
marz 1878 og Holmgren í Oscarshöfn |
í Svípjóð 28. apríl 1866. J>eir hafa |
eptir fengnum upplýsingum eigi verið (
áður sakfelldir, nema Hilsson eptir
pví sem áður hefir verið sagt.
Rétturinn meinar aS sér berimynd-
ugleiki til líka að dæma um pau á
Islandi drýgðu afbrot og dæmir hina
seku, Nilsson í 1 árs betrunarhúsvinnu,
Holmgren í 2 sinnum 5 daga vatn og
brauð og Rugaard í 6 sionum 5 doga
vatn og brauð. I sektir til landsjóðs
borgi Nilsson samkv. lög. 12. febr.
1872. 17. desbr. 1875 og 6. apr. 1898
3000 kr., og til rikissjóðs eptir lög.
5. apr. 1888 200 kr. og í skaðabætur
til útvegsbónda Sören Níelsen Graf-
heiði 35. kr. Að pví leyti sem Nilson líka
er ákærður samkvæmt 200 gr. íslenzkra
hegningarlaga verður hanE að sýkna
af ákæru hins opinbera.
Málskostnaður, par á meðal til máls-
færslumanns Petersen 50 kr. og til
verjanda, málsfærslumanns Nielsen 40,
borgist af Nilsson pannig, að peir
Holmgreen og Rugaard borgi par af
Ve allir fyrir einn og einn fyrir alla.“
Dómur pessi er tekinn nær pví
oiðréttur eptir Berlingatíðindunum,
sem láta. í Ijós pað álit sitt, að dóm-
urinn só of vægur. Hér á landi munu
flestir með gremju lesa dóm pennan,
sem virðist leggja svo óbifanlegan
trúnað á framburð sakborninganna, en
síður taka tillit til peirra upplýsinga
er komið hafa héðau að heiman. En
vonandi verður pessi dómur eigi fulln-
aðardómur, pví vér álítum, að yfir-
dómstólarnir líta öðru vísi á málið,
annaðhvort herði á hegninguni eða
\ísi málinu heim aptur. En einmitt
af pví vér erum mjög svo óánægðir
með mörg atriði dómsins, pá vildum
vér taka dómírm hér allan svo hver
og einn gæti séð dómsástæðurnar.
___ •
Samkomulagið milli pings og stjórn
arinnar er alltaf fienmr stirt, pví
pingið getur eigi gleymt ráðaneytinu,
að pað varði í fyrra hálfri millión
króna til herbúnaðar ári fjárreitingar
pingsins, en pó fór allt eim stórillinda-
lítið milli málsaðila pað sem enn var
liðið af pingi.
Ráðaneytið er enn í sömu vand-
ræðunum með að fá sér sæmilegan
dómsmálaráðgjafa, er pyki hæfur til
pess að bera fram á pinginu pær
breytingar á réttarfari Dana, er nú
hafa undirbúið í mörg ár bextu laga-
menn peirra og er leitt að sú parfa
breyting komist eigi á.
Nú um áramótin hafa Svíar stungið
upp á pví, að æskilegt væri að löggjöf
allra Norðurlandabúa yrði sem líkust
og hefir pví máli verið vel tekið bæði
í Norvegi og Danmörku, par sem
réttargrundvöllurinn í einkamálum er
frá tíð Kristjáns konnngs fimmta og
gjörist nú æði mikið á eptir tímanum.
En til pess að koma peirri breytingu
á pyrfti ágætan lagamann, sem enn
vantar meinlega í hið núverandi danska
ráðaneyti.
Sviar liafa gamlar réttarkröfur til
Wismar á J>ýzkalandi og allmikils
lands, er Gústaf 4. lánaði út á 1803
nokkuð á 2 millión ríkismarka, en á-
skildi Svíum rétt til að innleysa eptir
100 ár með pví að borga lánið aptur
og greiða 3°/0 í leigu af lánsfénu.
Nú hefir hinn frjálslyndi pingmaður;
H e d i n, borið pá uppástungu fram
á pingi Svia, að peir afsali sér inn-
lausnarréttinum á Wismar ogumliggj-
andi lands gegn pví a, ð J> j ó ð-
verjar skili Dönum aptur
Norðurslesvík, sem hefir danskt
pjöðerni og peir eru eiginlega skyldir
til eptir 5. grein í Pragarfriðnum 1866,
er Napóleon 3. neyddi Prússa til að
setja í friðarsamningana, en sem
J>jóðverjar hafa svo langt frá pví upp
fyllt, að peir einmitt pÍDa og ofsækja
Norðurslesvíkinga á ýmsan hátt.
Yilji pjóðverjar ekki taka pessum
kostum, gefur Hedin pað í skyn, að pá
sé peim maklegast, að Svíar selji
pessa ÓDotalegu réttarkröfu sína pví
stórveldi, er pjóðverjum kæmi verst
og peim væri mest skapraun í.
Dáinn er Geheimekonferentsráð
C, S. K 1 e i n, er átti af Dönum með
Krieger beztan pátt í stjórnarskrá
vorri og kom hingað upp með kon-
ungi vorum á pjóðhátíðinni sem fyrsti
íslenzki ráðgjafi.
Frumvarp hefir nú verið lagt fyrir
pjóðping Bandaríkjanna um að pau
kaupi i.inar Yestindisku smáeyjar af
Dönum fyrir nokkrar roilliónir króna,
og verður pá líklega loks af peirri
sölu, er lengi hefir staðið til.
S p í t a 1 a ætla Danir sér að reisa
bráðlega á Patreksfirði og gjöra ráð
fyrir að hann muni kosta 20—25
púsundir króna, og var pegar farið að
safna gjöfum til fyrirtækisins í Kaup-
mannahöfn. Síðasta alpmgi veitti
3000 kr. til spítalastofnunarinnar.
Nýlega var leikrit Holdergs gamla
„Gert Westþhaler,“ leikið á konungl.
leikhúsinu í Höfn, og lengu leikend-
urnir eigi sem mildastan dóm hjá dr.
Edvard Brandes, og reiddist
einn af hinum yngri leikendum dokt-
ornum svo illa fyrir pann dóm, að
harm sat fyrir Brandes, er hann að
aflíðandi miðjum degi fðr af skrif-
stofu „Pólitiken“ og gaf honum par
á niiðri Austurgötu vænan löðrung,
svo hatturinn hraut af honum, og síðan
börðust þeir með regnhlíf og göngu-
priki, en leizt pó að hætta, er fólk
dreif að.
Ritsjóti „Pólitiken“, H ö r u p, kærði
síðan löðrunginn fyrir leikhússstjóranum
og vildi fá leikaranum vikið frá leik-
húsinu. En ekki varð pö af pví, en
eigi var hann látinn leika fyrst um
sinn í „Gert Westphaler,“ sem liita
var ráðlegra vegna væntaulegra óeirða
í konunglega leikhúsinu.
5 0 ára embættis jubileum
sem yfirtollgæzlumaður, hélt herra H.
I. Einst, faðir apothekara Ernst,
1. janúar s. 1. Hann er nú 73 ára
og hinn ernasti og gætir enn embættis
síns með sóma og dugnaði, og hefir
samið ýmsat’ nýtar bækur í þeirri
grein. Hann er af konungi sæmdur
riddarakrossi dannebrngsorðunnar. •
Yfirforingi ávarðskipinu „Heimdalli“
verður í sumar kapteinn 8 c h 1 ii t e r.
Ofriðurinn. Herforingjar Englend-
inga hafa aptur og aptur gleymt að
gæta peirrar föstu reglu: „Hershöfð-
ingi má gjöra allt, en aðeins ekkipað
sem óvinirnir búast við“. Buller
hershöíðingi og undirforingjar hans
liafa einmitt gjört pað sem yfirforingi
Búa, Joubert, og hinn frakkneski
ráðanautur hans, Yillibois, ætluðu hon-
um og voru vel við búnir, endahafa af-
drifin farið par eptir. Búar hafa
ætíð haft nægan her til að reka Eng-
lendinga af höndnm sér með miklu
manntjóni. Svona fór pað líka, er
Buller ætlaði sér vfir Tugelafljótið í
desember; og ekki gekk honum önnur
tilraunir nú 24. og 25. janúar betur.
Búar nörruðu Englendinga yfir
Tugelafljótið oginní landið og létu pá
ná par nokkrum hæðum, en héldu
sjálfir hæðstu og beztu víguuum í
kringum pá. Svo pegar peim pótti
Englendingar hafa dregið að sér hæfi-
legt lið, pájusu þeir yfir pá skeytunum
úr öllum áttum, svo par var engri
lifandi skepnu vært og Englendingar
urðu að hörfa sem skjótast aptur
suður yfir Tugelafljótið og höfðumisst
mörg hundruð fallna og særða her-
manna, par á meðal marga foringja,
pví pó þeir beri ekki lengur emkennis-
búninga, pá sjá Búar samt af stöðu
þeirra, livar þeir muni vera og tina
pá úr með hinum langskéytu byssum
sínum.
í byrjun þessá mánaðar var hinn
frægi herforingi Englendinga, sigur-
vegarinn frá Omdurman, Kitchener
lávarður, kominn til herbúða Bullers,
og var pá hafinu priðja tilraunin til
pess að ná Ladysmith úr járngreipum
Búa, sem hefir, undir forustu W h i t e
hershöfðingja, varizt Búum af mikilli
snild frá byrjun ófriðarins. Er nú
lið peirra Kitchners og Bullers sagt
að vera um 40,000, og verður nú víst
fullreynt í petta priðja skiptið hver
skjöldinn ber. Warren hét undir-
hershöfðingi Bullers, er verstu fékk
útreiðina fyrir norðan Tugela 24. og
25. jariúar. Og alls er nú liðsafli
Englendinga í Suðurafríku sagður að
vera orðinn á annað hundrað púsund
hermanna, er Englendingar hafa ílutt
pangað á rúmum 200 stórskipum,
öllum e n s k u m, er hafa rúmað 2
milliónir smálesta, og gæti engin önn-
ur pjóð í heimi en Englendingar flutt
pvílikan liðsafla á eigin skipum á svo
stuttum tíma. En kostað hefir petta
pegar rnörg hundruð milliónir króna^
og enu er herbúnaðurinn og annar at-
búnaður hvergi nærri í góðu lagi, pví
Englendinga vantar alltaf mjög mein-
lega fallbyssur og góða aðbjúkran
hinnasærðu o. fl., og mega peir nú súpa