Austri - 17.05.1900, Blaðsíða 4

NR. 18
ADSTRI.
66
H.St
'eegpT
margarine
IdeniMi
eraltid
Agætt
danskt
Margarine
ístað smjers.
Merkt
Bedste.
í smáum 10—20 pd. öskjum (öskurnar fá menn ókeypis) hentugt tB
heimilisbrúks. Betra og ódýrara en annað Margarine. Fæst innan skamms
i öllum verzlunum á íslandi.
H. Steensens Margarinefabrik,
Vejle.
Mnnið eptir að nllarvinnnlnisið
„HILLEV AAGr F4BRIKKER“
við Stavangur í Noivegi vinnur bezta, fallegasta, og ódýrasta fataefnið, sem
hægt er að fá úr íslenzkri ull, einnig sjöl, gólf- og rúmteppi; pví ættu allir
sem ætla að senda ull til tóskapar, að koma henni sem allra fyrst til ein-
hvers af umboðsmönnum verksmiðjuunar.
Umboðsmennirnir eru:
í Beykj avík herra bókhaldari Ólafur Runólfsson.
Stykkishólmi — verzlunarstjóri Armann Bjarnarson,
Eyjafirði — verzlm. Jón Stefánsson á Svalbarðseyri.
Yopnafirði — kaupmaður Pétur Guðjohnsen,
Breiðdai — verzlunarstjóri Bjarni Siggeirsson,
Aðlumboðsmaður SIG. JOHANSElí, kaupm. á Seyðisfirði.
Holmens Mineralvandfabrik
í Stafangri.
Eigandi: J'oh I. Gjemre
býður mönnum hérmeð til kaups stna nafnfrægu gosdrykki: 'LIMONÁDE
SÓDAVATN og SELTERSYATN; og sömuleiðis E D IK. Allar
pantanir frá íslandi verða afgreiddar viðstöðulaust. Einnig tekúr lann til
sölu allar íslenzkar vörur, svo sem: ULL, ÆÐARDÚN, LAMB-
SKINN, GÆRUR, KJÖT, SALTEISK, SÍLD o. fl. Enn-
fremur tekur hann að sér að kaupa fyrir menn allskonar útlendar vörur, fyrir
vörur eða peninga, allt gegn sanngjörnum umboðslaunum.
Til verzlunar T. L. Imslands
tom með gufusMpumim „Agli“ og „Argo“:
Rugmjöl -— Bankabygg, — Hrísgrjón — Baunir — Hveiti nr. 1 o°-nr. 2_____
Hafragrjón (völsuð) — Export (Ludvig Daviðs) — Melis, — Kandisi Puðm-
sykur — Sukkulaði — Brjóstsykur — Fíkjur — Rúsínur — Sveskjur _________
Kúrenur — Sago Hrísmjöl — Kartöplumjöl — Macaronie — Brúnar
baunir — Margarine, fleiri tegundir — Kirsiberjasaft (súr) — Smjörsalt _-
Munntóbak — Enskt Elagg (Lichtiugers) — Neftóbakak'.
Járnvara, svo sem:
Nafrar — Lásar — Hengsli — Skrúfur — Sporjárn — Hamrar — Naglbítar
— Yasahnífar — m. m.
Glervara mikið úrval
Alnavara svo sem; Lérept — Stumpasirts m. m.
Náttlampar og allt lömpum tilheyrandi^ syo sem: Beholdere — Brennarar m. m.
Steinoliumaskínur margar tegundir-
Emalieraðar vörur — Leirtau og Postulín m, m, m.
A11* mJög ódýrt, og mót peningum afsláttur eptir pví hvort mikið eða
litið er keypt.
Komið og skoðið vörurnarhjá mér, áður en pið kaupið annarsstaðar.
T. L. Imsland.
Auglýsiug.
Hér með tilkynni eg mínum fyrri
skiptavinum, í Múlasýslum, að eg að
öllu forfallalauáu mun stunda ið'n mína
á Seyðisfirði næsta ár (n. vetur) og
með pví að eg mun panta mér betri
og fullkomnari áhöld, einkum til gyll-
ingar, enn eg áður hafði, get cfl
pví fullvissað menn um vandaða
vinnu, pess heldur sem eg nú mun
hafa með mér flínkan og vandvirkan
pilt við starfið. Eru pessvegna ailir
minir fyrri viðskiptamenn velkomnir
pangað til mín með bækur sínar á
næsta hausti; nýir sömuleiðis.
p. t. Möðruvöllum í Hörgárd.
í apríl 1900.
Pótur Jóhannsson.
bókbindari.
IML- Eg undirskrifaður gef kost
á, að panta fyrir menn orgel og piano
frá Vesturheimi mjög hljómfögur og
ágætlega vel vönduð og pó ótrúlega
ódýr eptir gæðum.
Nauðsynlegar upplýsingar gef eg
hverjum sem vill.
Dvergasteini, 12. janúar 1900.
Halldór Vilhjálmsson.

| heimasmiðuð, verðlaunuð með heið-
|urspeningi úr silfri í Málmey
j 1896 og í Stokkhólmi 1897. Verð
frá 125 kr. -f- 10»/0 afslætti. Yfir
40 0 kaupendur hafa lokið lofsorði
á Harmonia vor, og eru margir
peirra á íslandi. — Við höfum líka
á boðstólum Harmonia frá h e z t u
verksmiðjum í A m e r í k u. Af
peim eru ódýrust og bezt Need-
hams með 2 r ö d d u m og K o p-
lers með fjórura, í háum
kassa af hnotutré með
standhyllu og spegli á kr.
j 257,50 au. ,, etto“. — Biðjið um
I verðlista vora með myndum.
Petersen & Steenstrup,
Kjöbenhavn V.
Ábyrgðarmaður og ritstjóri:
Cand. phil. Sk apti Jósepssosi,
Prentsmiðja
porsteins J. G. Skaptasonar.
60
skilding, og svo ofan á allt saman gjöra gys að yður. pað skynsam-
legasta sem pér getið gjört, er að hætta við alltsaman, og sleppa
pessari heimskulegu hugsjón og lifa rölegu og kyrlátu lífi. Hvað viljið
pér líka með milliónir? Eruð pér ekki almennt höfð í heiðri---------
— hvað viljð pér meira? Hvað dömkirkju yðar snertir, pá vil eg
alls ekki um hana tala, pví pað er aðeins heimskulegt gaman.“
„Dómkirkjan mín er aðeins heimskulegt gaman í augum hlátur-
mildra háðfugla, dr. Desmarets; að öðru leyti berst eg fyrir réttu
máli, og leitast einungis við að ná rétti mínum. pessi auðæfi eru
mín lögleg eign, pað hefi eg heyrt föður minn segja hundrað sinn-
um, og aldrei skulu pau með mínum vilja komast í hendur peirra
manna, sem eru og verða jafn óviðkomandi mér og ætt minni eins
og pér sjálfur, kæri vinur----------eða eins og pessi herra,“ bætti
hún við, og leit til mín.
Eg var svo barnalegur, að mér fannst ekki til um pessa kurteisi
og sagði pví strax: „Hvað mig snertir, fröken, pá farið pér villt,
pví mínir ættingjar hafa baft pann heiður, að komast í bandalag
rið yðar.“
pegar fröken de Porhoet heyrði pessi mikilvægu orð, bar hún
snögglega spilin, sem hún hafði útbreidd eins og blævæng, upp að
hökunni, rétti sig upp og horfði fast framan í mig til pess að fuil-
vissa sig um, hvort eg væri með öllu ráði, settist svo róleg niður
aptur, fékk sér duglega í neíið og sagði svo loksins: „|>ér verðið að
gefa mér sönnun fyrir pessu, ungi maður.“
„Eg varð mjög sneiptur og vandræðalegúr útaf pessari framhleypni
minni en beygði pó höfuðið til sampykkis án pess að svara. En
pegar við hættum að spila og eg ætlaði að skjótast heím til mín.
lagði fröken de Porhoet hendina á öxl mér og sagði: „Vill herra
ráðsmaðurinn sýna mér pann heiður að fylgja mér til enda forsælu-
ganganna.“
Eg hneygði mig aptur, og fylgdi henni. Við vorum brátt komin
niður í garðinn og pegar við höfðum stundarkorn gengið pegjandi
hvort við hliðina á öðru, sagði gamla frökenin:
„Jæja, talið herra minn. J>ér hafið sagt, að frændfólk mitt
haii verið í bandalagi við yðar, og pareð eg hefi aldrei heyrt neitt
P
61
tim slikt bandalag, skyldi eg verða yður pakklát, eí pér gætuð gefið
mér einhverjar áreiðanlegar upplýsingar pví til sönnunar.“
Eg var nú einusinni buinn að ásetja mér, ntn fram allt, að
veruda nafnleynd mína, og sagði pessvegna: „Eroken, pér fyrirgefið
mér vist, pó eg væri svo ógætinn, að segja petta ígamni í annara
áheyrn.“
„Gaman!“ tók fröken de Porhoet eptir mór. p>að er í sannleika
skrítið umtalsefni, sem pér völduð yður par til pess að spauga meðf
Og hvaða nafn, má eg spyrja, gefa menn nú á tímum pesskonar
gamni, er menn leyfa sér við gamlar ósjálfstæðar konur en fivrðu
ekki við karlmennina“.
»Per gJ°nð mér ómögulegt að sleppa frápessu, fröken, og eghefi
pví eigi önnur ráð, en eiga undir pagmælsku yðar. Eg’ veit ekki
hvort pér pekkið nokkuð Chamcey d’ Hauterive ættina?“
„Já Champcey d’ Hauterive fólkið pekki eg vel; pað er ágætt
fólk er a kyn sitt að rekja til Dauphine. Og í hvaða sambandi
stendur pað svo við petta?“
„Eg er sem stendur höfuð pessarar ættar.“
„í>er,“ sagði fröken de Porhoet, „eruð pér af Chamcey d’
Hauterive ættmni.
„Já frökon, í karllegg.“
„I>á er öðru máli að gegna. Réttið mér hönd yðar, frændi minn
og segið mér frá högum yðar.“
Einsog nú var komið, éleit eg réttast, að dylja ekkert fyrir henni
Lg var rétt að cnda raunasögu ættar minnar, pegar við komum að
einkennilegu lágu og mjóu húsi, nokkurskonar dúfnabúri með
strýtupaki.
„Gjörið svo vel að ganga inn, markgreifi,“ sogði fröken de
Porhoet og lauk upp dyrum hallar sinnar. „Eg verð að biðja yður
ao vera svo lítillátur að koma inn.“ Eg var á næsta augnabliki
kommn mn í daglegu stofuna. Á veggjunum, sem voru huldir mjö-
slitnu og upplituðu veggfóðri, hengu, svo að segja hver ofanáannarT
myndir af emum tíu ættfeðrum ásamt tignarmerkjum peirra. Uppi
yfir arninum hékk Ijómandi skelböku borðklukka. Ennfremur nokkrir
stolar og legubtkiíui luligjöiðu húshúnaðmn ípessu herbergi, semað