Austri - 01.10.1900, Síða 3

NR. 34
A U S T R I.
123
Hvar er takmarkið?
Yér óttvinist J>að, að alpýða muni
fara að vara sig á að nota pessar
embættisbækur, ef öllum er leyfilegt að
vaða í peim, og getur pað haft hinar
hættulegustu afleiðingar.
Yér hefðum ekki porað að leyfa
pað vinum vorum að grúska í pessum
embiettisbókum og birta skjöl paðan,
ekki einusinni til að reyna að skaða
og sverta pólitiskan mótstöðumann,
bvað pá heldur saklausa menn og
jafnvel heila stétt pjóðfélagsins.
Skagaíirði, 17. tept. 1900.
Herra ritstjóri!
IVleð cinu orði verð eg að segja
yður frá kosningunum hérna í Skaga-
firði. J>eir urðu hlutskarpastir Ólafur
Briem, umboðsmaður á Álfgeírsvöllum
og Stefán Stefánsson kcnnari áMöðru-
völlum. fessir eru pá pingmennirnir
bérna, og e<* ekki trútt um að einkum
bíð síðara nafnið liafi skotið Anti-
Valtýingum skelk í bringu. En til pess
mun minni ástæða en margur hyggur.
pví að eptir skýlausum yfirlýsingum
standa báðir pingmenn pessir allfjærri
pví að vilja aðhyllast Yaltýsfrumvarpið
svo nefnda, einsog pað la fyrir a síðasta
pingi; peir vilja bara byggja á peim
grundvelli, en svo fá að leggja ofan á
nokkra péttingssteina frá sér og Skag-
firðingum, sem alveg er vanséð, au
Yaltýr og stjórnin vilji meðtaka sem
góða og gilda í bygginguna sína. það
er jafnlítil ástæða fyrir Yaltýinga sem
mótflokk peirra að fagna yfir kosn-
ingunni í Skagafiiði; pví svo lengi sem
pingmennirnir standa við yfirlýsingar
sínar og tillögur Skagfn ðinga í stjórn-
arskráircálinu, sampykktar á undir-
búningsfundum undir pingkosningarnar,
eru peir ekki Valtýskir, í hinni upp-
runalegu merkingu pessa einkennilega
nýgjörfings í málí voru.
An tilíits til allrar Valtýsku og
Anti-Valtýsku, er hinn nýi pingmað-
urinn mjög líklegur til dugnaðar og
hverju kjördæmi fullboðinn.
Talsvert meiri skerpu kenndi hjá
Húnvetningum í pingkosningunni, sem
fram fór hinn 15. p. m. p>ar voru
uppi tveir andvígir flokkar, er bvor um
sig hafði sína „kandidata“ til fylgis.
Að vísu var Valtýsflokkurinn undur
íaliðaður móts við hinn, svo sem glöggt
kom fram I kosningunum er féllu svo,
að pingmenn urðu Hermann Jónasson
á þingeyrum og Jösafat Jónatansson
á Holtastöðum, báðir öruggir Anti-
Yaltýingar, og hlutu peir hvor um sig
talsvert á annað hundrað atkvæði.
þar fékk Yaltýskan kinnhest að ráði.
Ritstjóri „Bjarka“,
trollarastjórinn og pilskipaútgjörðar-
maðurinn hann þorsteinn Erlingsson
er nú að protum kominn með bið vana-
lega efni í blað sitt.
Parisarferðasagan, sem j>. E. lofaði
sð sbemmta lesendum „Bjarka“ með,
enaaði pví miður við innganginn að
sýningarsvæðinu, par sem honum var
bönnuð innganga, prátt fyrir pað, að
hann hafði pó pvegið sér og „snurfusað“
sig pann morgun.
Ferðasögu hans um Herðaðið, er
hann var par að smala hestum og
mönnum. pekkja allir.
Til eiða hans og fullyrðinga um gagn
pað, er á að leiða af botnverpingum,
bera menn riú viðlíka traust senr til
ávísana Garðarsfélagsins.
I pessurn vandræðum sínum með að
fá eitthvað í „Bjarka“ sinn, hefir hann
gripið til veðmálabókar sýslunnar frá
1898, er hann nú fyllir dálka blaðsins
með útskript úr.
A eptir veðmálabréfunum tekur svo
þorsternn Erlingsson líklega kaup-
samningana fyrir, og pá er vonandi
að lesendur Bjarka fái að beyra kaup-
bréf Garðarsfélagsins á botnvörpu-
| skipinu „Snæfeil“, er Garðar keypti
| fyrir 4 kr. 50 aura, og kaup þ. E.
* og kumpána hans á pokauetaskipum
(Snurrevaadsfiskere) Garðarsfélagsins
o. fl. o. fl.
Yér viljum ráða ritstjóranum til
pess að láta konsul I. M. Hansen
staðfesta pessa merkilegu kaupsamn-
inga, ef eigi næst til bæjarfógetans,
til pess að setja á pá hið rétta mót
og innsigli áreiðanlegleikans.
J>að virðist og ráðlegast fyrir j>. E.
„at holde sig paa Maat,ten,“ pegar
framkvæmdarstjóri hans 0. B. Herr-
mann kemur, pví pá er áríðandi fyrir
hann að vera í hreinum og heilum
brókum, er endurskoðandi Garðarsfé-
lagsins finni hvorki göt eða bletti á.
* * *
Ofsaveðrið hefir gengið yfir mestan
hluta Austur- og Norðurlands og náð
töluvert suður fyrir land, pví flest
pau skip, er komu hingað eptir veðrið,
höfðu orðið fyrir pví.
I Eyjafirði urðu töluverðir skaðar
á sjó og landi. Hákarla og fiskiskip
pau 11 að tölu er inni láu á Akur-
eyrarhöfn ráku upp á sandinn við
Oddeyri, og biluðust eitthvað. Fjöldi
síldartunna fauk par i veðrinu og
nótabát, með síldarnót í, hvoldi, en
engír voru par nrenn á. A Eyjafirði
fórst nótabátur úr Siglufirði og 4
menn, og einn maður af' öðrum bát af
Svalbarðseyri.
Hús eitt á Arskógsströnd tókst á
lopt og mölbrotnaði og par biðu 2
börn bana, en móðir peirra komst
með priðja barnið ofan í kjallara undir
húsinu,.og meiddust pó bæði.
j>ak er sagt fokið af steinhúsinu á
Stóruvöllum á Bárðardal.
Yeðrið var svo afskapiegt í Eyja-
firði, að par fleygði pað um mönnum
og meiddi nokkra, pó eigi stórkostlega,
eptir pví sem enn er til spurt.
Uppboð var haldið hér á hinum
strönduðu færeysku skútum, „Fearless'-1
og „Royndin frída“ 29. f. m. „Fear-
less“ keypti Jakob Sigurðsson bö’ndi
á Skálanesi, ásamt nokkrum ungum
mönnunr hér í kaupstaðnum fyrir 331
kr., en Stefán Th. Jónsson kaupm.
keypti „Royndin frrda“ fyrir 350 kr.
Skip. „ H ó 1 a r “ og „ C e r e s “
komu á réttum tíma. Með Hólum
voru margir farpegjar par á meðal
Arnkell Thorlacius. Héðan fór stud.
art. þórarinn þórarinsson o. fl. Með
„Ceres“ var frú Elín Davíðsson o. fl.
„Uller“ skipstj. Jondahl, kom
hingað p. 24. f. m. með tunnur og
salt til Wathnes verzlunar.
„M j ö 1 n i r“ kom að norðan 26. p.
m. Hingað kom með skipinu fröken
þorbjörg Einarsdóltir og Páll verzl.
fulltrúi Snorrason o. fl.
Takið eptir!
Jörðin Skálanes í Seyðisfirði fæst
til ábúðar í fardögum 1901. Semja
má við eiganda jarðarinnar.
Skálanesi 19. september 1900.
Jón Kristjánsson.
INF Hjá undirskrifaðri er hægt
að fá saumuð peisufotog karl-
mannafatnað.
Dvergasteini, 29. sept. 1900.
_______Guðlög E, Wíum.
Undirskrifaðan vantar af fjalli hvíta
á, skakkhníflótta, með hvítri gimbur;
mark á ánni er írlaðstýft apt. hægra,
geirstýft vinstra, en á lambinu, hálft
af fr. hægra, blaðstýft apt og fjöður
fr. vinstra. þeir sem kynnu að verða
yarir víð pessar kindur, eru vinsarnlega
beðnir að koma peira til undirritaðs
gegn sanngjarnri póknun.
Eiríksstöðum í Seyðisf. 1. okt. 1900
Sveinn Jónsson.
Y F f R L Ý S1 NG~
Eg undirritaður lýsi pví hérmeð
yfir, að allt pað slúður og illmæli sem
um mig hefir gengið manna á milli í
Fáskrúðsfirði er trlhæfulaus haugalýgi.
I sambandi við ofanritaða yfirlýsingu
vil eg aðvara hlutaðeigendur með að
láta af uppteknum hætti mér viðvíkj-
andi, pví annars gæti pað orðið peim
ópægilegra. Skyldi eg neyðast til að
birta söguna í einhverju opinberu
blaði, nrun eg ekki gleyma nöfnum
peim sem par við koma,
P. t. Seyðisfirðí, 23. sept. 1900.
Gunnar Gunnarsson.
114
hefði eigi hlífzt við pv( að sýna honunr sömu greiðvikni og húp hafðí
sýnt mér daginn áður, og hér hefði hún átt miklu betur við. En
pví miður voru allar líkur til pess að hún hefði eigi steypt öðrum í
ógæfu með hefndsrgirni sinni, en sjálfri sér, og með pví hún sá að
herra de Bévellan mundi einkis svífast, er út í pað var komið, pá
tók hún pað ráð »ð pegja og sendi de Bévellan við og við ill augna-
ráð, par hún vantreysti pví að pær nræðgur mundu verða eins
auðtrúa á sannleikann senr á lygar hennar unr mig daginn áður, sem
einmitt höfðu sært hinar viðkvæmustu tilfinningar peirra og gjört
pær svo auðtrúa á rógburð frökenionar; en víst nrun hún hafa
orðið aðreyndipað, að óheiðarleg meðöl ná sjaldan tilgangi sínum og
verða opt og einatt peim til falls, er notar pau.
Bæði pennan dag og hina eptirfarandi daga hlaut eg að pola
mikla hugraun. J>að var ákveðið að brullaupið skyldi standa að
mánuði liðnum, og pví varð að fiýta sér með allan undirbúning. |>að
komu nú venjulega blóm frá frú Prévost í París á hverjum morgni
og svo öll fyrnin af kjólaefnum, kniplingum og gimsteinum, er allt
var á kvöldinsýr.t hinum öfundsjúku vinkonum brúðurinnar, og neyddj
fröken Marguerite mig til að leggja rninn dóm á. Eg hlýddi henni
reyndar til ptss, en seint unr kvöldið lokaði eg svo að mér turn-
lierbergjum mrEunr, opnaði par leyniskúffu í skrifborði mínu og tók
paðan lífinn rifinn vasaldút, er eg hafði hatt lífi mínu til pess að
ná í, og perraði með hontm tárín af augum mér, það var máske
prekleysi, en eg gat ekki gjört að pví; pví eg elska hana. Fláræði,
hatur, nriskilningur, og beggja okkar dramb skilur okkur, eg veit
pað vel. En mér er ómögulegt annað en elska hana heitt og
innilega.
Hvað herra de Btvellan við vikur, pá gttur rcér ekki verið illa
við hiim, bam cr ]tss ekki vtrður. Harm er nasta ónrerkilegur
macur, en tkki illur í sér. Eg gat án geðshr æringa tekið á móti
afsökunum lrans og smjaðri, tn pó ]essi lausagosi gæti eigi vakið
neina óvrld til sín í brjtsti mínu, ] á gat eg sanrt eigi annað en
harrcað pað, að fiölen Marguerite skyldi komast í hendur pvílks
ómerkings, er var svo ótndanlega langt fiá pví að vera henni sam-
boðinn, og sem aldrei mundi fá skilið livílíkan kvennkost hann hefði
111
er pær rneta svo nrikils. Og hvað mig sjálfan áhrærir, pá hefi eg
í kvöld öðlast rétt til pess, að sameina bænir mínar peirra bænum,
og eg mundi yöur nrjög pakklátur fyrir að pér ekki drægjuð skugga
á pessa miklu gleði mína með burtför yðar, senr mundi vorða peim
til sorgar, er eg nú er nátengdastur og til stórskaða fyrir peirra
stóreignrc, er pér veitið svo ágæta forstöðu og stjörn.“
„Herra de Bévellan,11 sagði eg, „mér pykir ákaflega vænt um
hinn góða vitnisburð er pér flytjið nrér frá peim mæðgum og frá
eigin brjósti. En pið verðið að balda nrér pað til góða, pó eg nú
sem stendur ekki geti bundið mig, pví petta parf miklu nákvæmari
yfirvegunar við, en eg hefi nú ró og næði til.“
„Eg vona pá,“ sagði herra de Bévellan „að eg geti gefið peim
mæðgunr góðar vonir?------------Og lreyrið nrig svo, við skulum nú
láta allan kala falla niður okkar á nrilb'. það er að minnsta kosti
mín innileg ósk. Bæði hefir frú Laroque látið mig skilja svo mikið
á sér, að pér munduð vera allra bezti drengur. Og svo er eg yður
nrjög pakklátur fyrir yðar göðu meðnræli nreð mér, er frú Laroque
leitaði fýrir skemmstu ráða til yðar um bónorð mitt til fröken
Marguerite."
J>að pakklæti held eg pó, að eg hafi naumast verðskuldað, pví
að----------.“
„Jú, jú,“ greip hann hlæjandi franr í fyrir mér: „Eg veit, að
pér hafið reyndar ekki hafið mig upp til skýjanna, en pér hafið pá
lreldur ekki niðrað mér. Og eg játa, að dómur yðar um nrig sýnir
ágæta skarpskyggni: þér sögðuð nefnilega, að pó að fröken Mar-
guerite gæti varla orðið ástfangin í rcér, pá mundi hún pó una
vel hag sínum með mér; og sjálfir spámennirnir hefðu eigi sagt
sannara. J>vi svo er ástatt með skapsmuni hennar, að hún getur
varla öðlazt fullsælu nreð nokkrum eiginmanni, blessuð dúfan af pví
peir biðlarnir eru nú ekki á hverju strái, er nenni að tala við
hana í ljóðum frá morgni til kvölds. — — — þeir herrar eru blátt
áfram ekki framar til. Og eg hlýt að játa, að eg er heldur ekki
fær um pað. Eg er einsog fólk er flest------------Eg verð reyndar
að játa, að eg hefi mína galla----------og pá eigi svo fáa-----------
En er pó í raun og veru vænn maður, einsog pér hafið lýst mér við