Austri - 26.03.1901, Blaðsíða 3

Nft, 11
AUSTRI,
81
Bj arki
skýrir frá því í 10. tbl., að Garðars-
félagið sé nú hætt, og að félag eitt í
Lundúnum, sem hafi lánað(!) „Grarðar11,
hafi tekið skip félagsins upp í skuld-
ina. J>essi sannsögli Bjarka sýnir og
sannar, samanborin við bréf C. B. H.;
1. Að frásögnin um hiua háu upphæð,
er innborguð átti að vera fyrir hluta-
bréf Garðars, mun hafa verið missögn.
MillíÓDÍr pær standa víst í vonar-
bankanum. 2. Að það er ósatt mál,
að hin ólöglega félagsstjórn hafi höfð-
að mál gegn framkvæmdarstjóra C. B.
HerrmanD, par sem Englendingar eru
nú að sögn að reyna að fá hann til
sátta. 3. Að vér jslendingar megum
fera pví fegnastir, að oss vitanlega’
hefir pað ekki tekizt að pranga út
einu einasta hlutabréfi á 5® kr., sem
munu hafa verið’! höfð á bo;'stólum
við almenning, náttúrlega af einskærri
föðurlandsást, prí sá sparisjóður, hefir
reynzt miður tryggur, einsog Austri
hefir svo opt tekið fram, og sem nú
^sést bezt hvort gjört hefir verið að
ástæðulausu.
Beyndar mun nú Garðar hafa ábat-
azt klitlega á sölu „Snæfells“, sem
félagið keypti hér fyrir 5 Shillings,
en eptir frásögu framkvæmdarstjóra
Herrmanns hór í blaðinu, hefir fölagið
líka haft stór útgjöld, bæði hér á ís-
landi og í útlöndum.
Austri lofar að fylgja endalokum
Garðars með athygli; og pað er varla
vanpöif á pví, að næsta alpingi búi
til hlutafélagalög, sem tryggi rétt hlut-
hafanna, og má óhætt ætla, að 2. al-
pingismaður vor Norðroýlinga, herra
bæjarfógeti Jóh. Jöhannesson, yrði
sjálfkjöriun flutningsmaður pess máls^
sökum kunnugleika hans til Garðars-
félagsins.
Otto Tulinius kaupmaður á Hornafirði
hefir keypt verzlun Chr. Jónassens á
Akureyri, og flytur pangað í vor.
Trúlofuð eru: fröken Ingibjörg Erið-
geirsdóttir og verzlnnarstj. fórhallur
Daníelsson á Hornafirði.
til Suðurfjarðanna, og tannlæknir 0.
Stefánsson til Djúpavogs.
Jón Jónsson pöntunarstjóri
kom upp til Norðfjarðar með hvala-
veiðaskipi Bulls, er gaf fargjald Jóns,
40 kr., til Styrktarsjóðs sjómnnnaekkna
hér.
Seyðisfirði þ. 26. marz 1901.
Tíðarfarið harðnaði snöggvast
núna um helgina, en er nú aptur
mildara í dag.
H eilbrigði manna hér hefir
eigi verið góð að undanförnu, og nokkr-
ir legið inni í bænum í kvefi og
lungnabólgu.
Látin er 21. p. m. elzta dóttir
kaupm. Sig. Johansens, Dagmar, 14
ára gðmul, fríð og efnileg stúlka.
„In g a“, skípstjóri Schiöttz, flutninga-
skip stórkaupmanns Thor. E. Tulinius,
kom hiugað p. 20. p. m. á leið sinni
norður. Herra Tulinius hefir í vetur
látið gjöra bezta farpegjapláss í káet-
unni, og geta nú komizt par fyrir 14
farþðgjar. Erá Færeyjum kom kaupm.
porsteinn Jónsson með tvo skipstjóra.
Með Ingu kom snöggva ferð læknir
Georg Georgsson og verzlunarstjórarnir
Ragnar Olafsson, Jón Finnbogason,
Sigfús Daníelsson, og Jón sýsluskrifari
Runólfsson.
„Y a a g e n“, skipstjóri Oskar Arne-
sen, kom hingað frá útlöndum með
timburfarm 21, p. m., o? för héðan
til Yoj nafjarðar á sunnudagsnóttina.
,,Egill“, skipstjóri Houeland, kom
hingað að norðan 21. p. m. með tölu-
vert af síld til beitu og um 600 tunn-
ur til útlanda- Með Agli var fjöldi
farþegja: verzlunarstjóri Snæbjörn
Arnljótsson og systir hans fröken Sig-
ríður, kaupm. Snorri Jónsson og Berg-
steinn Björnsson, tóvélastjöri Aðal-
steinn Halldórsson og Fr. Jones trú-
boði frá Akureyri og kaupm. Sveinn
Einarsson frá Raufarhöfn, öll á leið
til útlanda; hingað kom: fröken Maren
Yigfúsdóttir, og þeir verzlunarstjöri
E. Th. Hallgrímsson, 01. Pétursson,
Ingim. Eiríksson og Jóhann Stefánsson,
sem fóru norður um daginn með Yestu,
Egill för héðan á laugardagsnóttina
og með skípinu farpegjarnir af Ingu
N ý g i p t eru bér fröken Magnea
Einarsdóttir og kaupm. A. Rasmussen.
Vinum og vandamönnum skýr-
[ ist hérmeð frá því, að okkar I
kæra dóttir, D a g m a r, dó í
| gær, 14 ára að aldri.
Seyðisfirði, 22. marz 1901.
Cecilie Johansen, Sig.Joliansen.
f. Bergesen.
Jarðarförin fer fram fimmtu-!
daginn 28. p. m. kl. 12 á hádegi.
Til de Döve. En rig Dame, som
er bleven helbredet for Dövhed og
Öresusen ved Hjælp af Dr. Nicholsons
kunstige Trommehinder, har skænket
hans Institut 20,000 Kr., for at fattige
Döve, som ikke kunne kjöbe disse Trom-
mehinder, kunne faa dem uden Betaling-
Skriv til: Institut „Longcott“ Gun-
nersbury London, W., England.
Byssur og skotfæri,
og allt byssum tilheyrandi, útvegar
undirritaður með verksmiðjuverði, að
flutningsgjaldi viðbættu, frá verksmiðju
peirri í Norvegi, er Friðþjófur Nansen
keypti rilla sína hjá áður en hann fór
í norðurferðina frægu.
Einnig útvega eg, frá sömu verk-
smiðju, skiði, skauta, laxastangir
o. fl.
Seyðisfirði 11. janúar 1901.
________Halldór Skaptason._____
Allskonar vörur
komu nú með póstskipunum til
Stefáns í Steinholti.
Perfect
skilvinduna,“sem nú er sú langbezta
og ódýrasta, má panta í hverjum mán-
uði. Menn geta nA fengið að sjá hrað
hún er Ijómandi hjá
Stefáni i Steinholti.
Prjönavélar
með innkaupsverði eru pantaðar; og
saumavélarnar orðlögðu nýkomnar
aptur til
Stefáns i Steinholti.
Stefán í Steinholti
biður alla skiptavini sína að borga f
sumarkauptíðinni skuldir peirra við
verzlun hans í ull fiski eð* peaing-
um.
Hjs
undirskrifnðum fást mjilg
smekklegir rammalistar af ymsri gerð
hentugir utanum ljósmyndir o. fl., einnig
hefir undirskrifaður ýmiskonar elíu-
tryksmyndir til sölu.
H. Einarsson.
Undirskrifaður tekur ljósrayndir á
hverjum degi frá kl. 12—3.
H. Einarsson.
Allar aðgjörðir
á úrum og klukkum
eru mjög vandaðar og óveniulega fljótt
af hendi leystar
á úrsmiðaverkstofu
Friðriks Gríslasonar.
Undertegnede Agent for Islafds
Östland, for det kongelige octroje-
rede, almindelige Brandassuranee
Compagni,
for Bygninger, Yarer, Effecter, Krea-
turer, Hö &c., stiftet 1798 i Kjeben-
’>avn, modtager Anmeldelser omBrand-
forsikring; meddeler Oplysninger o»
Præmier &c. og udsteder Policer.
Eskifirði í maí 1896.
Carl D. Tulinius.
2ð
læzt hafa alvarlegum skyldum að gegna og ábyrgð að bera. jþað
skal eg segja honum við fyrsta tækífæri.“
An pess að vita, hve satt hann sagði — því enginn nema
keisarinn, utanríkisráðgjafinn, Lobanof fursti, og yfirhershöfðingi
Boisdeffre og Restofski vissu neitt um hvaða stöðu Yolborth hafði
í raun og veru — pá hafði kammerherrann að nokkru leyti rétt að
mæla. Trúnaðarmaður „þriðju deildar“ hafði um pessar mundir
ekki -litlar „embættisáhyggjur,“ og pað voru engin látalæti að hann
fann hve pung ábyrgð hvíldi á stöðu hans.
í pessu bili skildi hann við keisara sinn og Austurríkiskeísara,
Lobanof fursti, Boisdeffre yfirhershöfðingi og Restofski urðu honum
samferða.
„Guði sé lof fyrir að okkur tókst pað“ sagði utanríkisráðgjafinn,
um leið og hann lokaði dyrunum á herbergi pvi er keisararnir voru
í. „Og guði sé lof fyrir veðrið, sem er svo sennileg orsök til
frestsins. Hann hefði aldrei tekið tillit til pess, pó við hefðum
óljósan, slæman grun, ef að veðrið hefði ekki verið svona, Eg ætla
að segja hirðfólkinu pessi tíðindi, sem vafalaust verður pví gleðifregn,
að hersýningunni er frestað til morguns, svo að kvennfólkið getur
verið óhrætt um skrautbúninga sína.“
Fjörlegur og léttur í spori eins og maður á fertúgsaldri hraðaði
hinn gamli stjórnvitringur sér nú til pess hluta hallarinnar, er fylgd-
arlið Rússakeisara hafði aðsetur í, en Yolborth flýtti sér að ná
honum.
„Afsakið, hágöfugi herra, en pað er lítilræði, sem mig langar
til að gjöra út um, áður en fylgdarlið keisaians íær að vita pessa
breytingu,“ sagði haun. Og pegar yfirhershöfðÍDginn og Restofski
höfðu náð þeim, bætti hann við: „Er ekki svo, að Dubrovski höfuðs-
mfiður sé ekki við neitt bundinn pað sem eptir er dagsins, fyrst
ekki varð af hersýningunni?“
„Jú, svo er það,“ svaraði Boisdeffre.
„Má eg pá biðja yður að gjöra breytingu á pví, og láta hann
pjóna keisara í dag? f>að er talsvert áríðandi.11
Yfirhershöfðinginn hneigði höfði til samþykkis. Leynilögreglan
hefir pau forréttirdi að skipunum hennar verður að hlýða mótinæla-
I
í
17
Inni í höllinni hafði pað sarnt kvisast, að keisararnir væru a5
tala um að fresta bersýningunni. Bið rússneska hirðfólk og fylgdarlið
keisarans var komið saman í stórum sal í þeim hluta hallarinnar,
er peim hafði verið ætlaður bústaður i; hirðmeyjar og hirðfrúr í
lj ómandi skrautlegum búningum eptir franskri tísku, karlmenn á
skrauteinkennisbúningum. Biðu par aliir eptir tilkynningu um hvenær
skyldi ekið á stað, og auðvitað var mikið rætt um, hvað afráðið
mundi verða í pví efni.
„Guð gæfi, að pessi bið sé merki pess að hersýningunní rerði
frestað,“ sagði fyrirferðarmikil hefðarfrú, er satí legubekk og hreyfði
blævæng sinn ótt og títt. „Eg vildi gjarnan leggja lífið í sölurnar
fyrir okkar hjartkæru keisarahjón, en eg hef ekki efni til að eyði-
leggja fötin mín — og pín líka, barnið gott — vegna þeirra.
Kjóllinn, stm pú ert í, er fiá Wörth í París og kostar tólf hundruð
rúblur, Ilma, og ef pú átt að fara með hann út í petta hræðilega
veður í dag, pá er hann búinn að vera um leið.“
pessum umkvörtunum var beint að ungri stúlku f skrautlegum
hvítum silkikjól, sem -stóð við glugga skammt frá rosknu konunni,
og horfði niður á rennblautt plássið fyrir utan hallargluggana.
Sú, sem talaði, var greifafrú Yassili, ein af peim premur hirð-
frúm, er voru í fylgd keisaradrottningarinnar. Unga stúlkan var
Ilma dóttir hennar; var hún yngst þeirra priggja hirðmeyja, sem f
förinni voru.
Ilma. brosti um leið og hún snóri sér að móður sinni, en pa?
brá fyrir óánægju-hljóm í málróm hennar er hún svaraði:
„Einum kjól fleira eða færro, hvað gjörir pað til, ef hægt væri
að fá nokkurra stunda dægrastyttingu? farna höfum við nú setið
innilokuð í járnbrautarvagni í fleiri daga á leiðinni hingað, og nú
er helzt útlit fyrir að við verðum lokuð eins og villidýr í búri
þennan tíma sem við dveljum í Wien — t. d. einsog við værum
rússneskir birnir. Mér finnst næstum eg' vera orðin einhver slík
skepna.“
„í öllum guðanna bænum, barn, láttu engan heyra pig tala
svona,“ sagði gamla konan. Hún varð reglulega skelkuð og leit
óttaslegin í krÍDg um sig. „J>að gengur landráðum næst. J>ú hefir
Sögusafn Austra: „Rússakeisari á ferðalagi.*