Austri - 26.04.1902, Blaðsíða 4

Nít. U
AUSTRI
50'
w w
S wog W
►ö zr^o cu cr
O • O- co •
c+- p ®
F.StgJ3 5
- S g* C-j
H O *
cs FT
o
co

H
3*
p-
M •
P
OQ
O
•-í
O
W W
SWs
rjn »* rr- r~* rr.
Ef B ® • cw f°
3 ^±,43 ®
■ W ^ l_, M L_I
® ■* W CD O
ö tn ■ „ iw
P
w
>
p 2
CL ®
K
M
tdOQ
“ O:
aa <1
.o
C3
_ 2. t>coo
g5! “
2 |®“'
O-* © H+S
ST w WcS sr.
B C3-2 í>
“■
S M
© C3
e-Bí
W®
B
(=:•
g-H
-j rt-
O j>
0,5 &
ws.
O **■
ö m
hj
ff|
S§
oo _
PT
® CO
°o
•o v~'
sr
g 2?
srg:
® H
n p—< •
©
O P
OQ
o~*
*Ö ◄
ST1 °
s ®
(D
r ö
►1 po
# 09
©
hj
F-i
g-B
»-í#
® td
»• t
•T’ocw
I 0,5 n
to 5
fOrdcw
tr • >
2?W’|
-•S-H
ws ‘
D-Ö þd
hd
>
B"
o.
s

crpM B
2.F S'g 2-<B
Wg!

©
P B g-»g
w 09 Cj S
* 09 -
i_l P
RJ © B _
“ CO QQ O
p-

£. 00
E- ®
tsrf ®
P*1 h-
© GO I
. ©
cr® h
• o-2.
. .._. p £>o
ö ö ^ o N
'PBjo crC
§í"
M C
O c+-
B g*
S œ M
° HJ <X>

WhI
Ö-H
o B
i-1 5?
d %
i— h» r-i
L_J * Ct- CJ W
>-i p P7® w ®
• r+- 'O O_____
3-t!
<X>
o
B
00
C+“
rj
©
©
B
i-sr^M
œ H h
» Mö^
“ © ^
g^is
Ig-.- (T
O
B
©
*-í
O
09
*g.O r/)
»r?2
s_w
w| ö
?? I
s- g
©
po r
|h
&§
£-r
? <x>
• 05
w
©
w
o
to
B
œ ö H
Ö* P
l_H _ O
C7g p-
B © B co
P- O
c__i rj-
,<-< B-cw E
! S*®* 3. ®
t>r m §•
® 8ge-tr
05 S?2.
cr o
© cr
P £L
g:
ÖK
2- °
© Jjf
7 í?
CO ••
o
h-»
GC
o
wr
rj
P
W
2 ®
3
p- ©
»3
O:
I- *
I O
CH09
O
09
N
p
B
c+-
P“
►3’
*Ö
a>
w
o
>1
(M*
OQ
PT
ö ö
•—1 Mj O rH 2 co
FT HJ »ö B* P
B. * S-U" o*
22. ST ^ ®
g O. BTW á 13
»5*0 g S0
“ ??£«
P _
œB H
r
HP.S
§2.w
2» ®
rcw -
>t o
fcH
p
W
3 £
cxs P
•4 Cf-
2
CP{JQ P
p M
tel®
œ
Srg I
' gSPP
j, j> B »"
g B l-S0' 1
w:
p
• ©
3 d* g c5 ^
*-i C—j r m<
o’ c« co
p p
• 'g I
p B
Cfi ©
fcO © §
W B S
f « H
I 3 s-
9° b^=2-
?V?g-
** p-
g-r*
2? ° o
c+* <3 O
r* « 09
O
©
c+-
O
wr
o
B
O-B-
© ©
22 S?
b M’
p->
5 W
© cr-
co
í> o
lT h-*
B •
P-
P
©
W3 !
c-
|.B
S S
S- *
M* •
o
I w
^ ®
B-
© /—
r+> ^ Hf
Sí: °
' B P'g
þd o þ<jP t-
E>
t> ‘
i^rö?
r^WwS
WWw|
W
ír
CB
a
p.
œ
D
«| .
© B*
r-+- B
P-
©
o *
3-0
* 09
ws
r-Tj >-J
Cfi p
r+- r
o
2. ö
£g<o
w
co
t?
OD
05
L-CO
w ^
cr^
co
05
K
©
p-
W
o
H.Sf
■gr
IMARGARINE
m-mk.
H. Steensens
smjerllki
er ætið hið hezta
og æfti |»ví að brúkast á hverju heimili.
VOTTORÐ.
Eptir að eg í mörg ár hafði pjáðst
afmagaveiki, og árangurslaust leitað
margra lækna i tilefni af þeim veikindj
um mínum, ásetti eg mér fyrir rúmu
ári að reyna hinn heimsf ræga Kina
lif elixir frá Valdemar Petersen i
Eriðrikshöfn, og er eg hafði eytt fjórum
flöskum af honum, varð eg var við
mikinn hata, og með stöðugri noktun
pessa ágæta meðals, hefl eg getað
engið að vinnu minni pjáningalaust;
en pað finn eg, að eg get ekki verið
án pessa heilsuhitt er, sem gaf mér
heilsu mina aptúr.
Kasthvammi,
pr. Húsavik i þingeyjarsýslu.
Sigtryggur Kristjánsson.
Kína-lifs-elixirinn fæst hjá flestura
kaupmönnum á íslandi án nokkurrar
tollhækkunar og kostar pví eins og
áður aðeins 1 kr. 50 aura flaskan.
Til pess að vera viss um, að fá
hinn ekta Kina-Iífs-elixír, eru kaup-
endur beðnir að líta eptir pví, að
V. jp
~F~
standi á flöskunum grænu lakki, og
iens eptir hinu skrásetta vörumerki á
flöskumiðanum: Kínverji með glas í
hendi, og firmanafnið Valdemar Pet-
ersen, Prederikshavn Danmark.
Undirskrifaður er nú byrjaður að
taka ljósmyndir frá kl. 12—3
á hverjnm degi.
H. Einarsson.
Ernst Reinh|Yoigt
Markneutirchen
Ko. 640,
hefir til sölu
allskonar
hljóðfærl,
hin heztu og odýrnstu
Verðlisti sendist ókeypis,
peim sem óska.
The
N o r t h Brithish
Ropework Company
Kirkcaldy í. Skotlandi
Contractors to H. M. Government
bua til: russneskar og ítalskar
fiskilínur og færi,
Manilla og rússneska kaðla, ailt sér-
lega vandað og ódýrt eptir gæðum.
Einka-umboðsmaður fyrir Danmörk,
Island og Eæreyjar:
Jakob Gunnlögsson
Kiöbenhavn K.
Islenzk umboðsverzlun
kaupir og selur vörur einungis
f y r %r kaupmenn.
Jakob Gunnlögsson,
Niels Juelsgade. 14
Kjöbenbavn. K
Abyrgðarmaður og ritstjóri:
Cand. phil. Skapti Jósepsson.
Prentsmiðja
pórsteins J. 0. Skaptasonar.
18
„María var nágranni minn í fátækrahúsinu, eg vírti hana mikils,
og tók pví gjarnan að mér pá raunalegu skyldu að gjöra henni
pennan síðasta greiða.“
Assessorinn starði á herra nágrannann.
„ógæfusami maður! — J>ér eruð pá líka orðinn íhúi fátækra-
hússms.“
„Ógæfusami maður!" sagði hérra nágranninn méð angurblíðu
brosi; „pað er réttmæli, en pað hef eg ekki orðið í fátækrahúsinu.
Hefði eg ekki komi* í ykkar skrautlegu sali, hefði fátækrahúsið altaf
verið heimili mitt, pá væri hár mitt ekki gránað, og eg hefði pá
ekki verið þreyttur á sál og líkama!“
Assessorinn horfði hugsandi fram fyrir sig.
„Lifir barnið?“ spurði hann eptir litla þögn.
Herra nágranninn játoði pessari spurningu. Assessorinn hugsaði
sitt mál. Erú von Sternf'eldt gat komið á hverri stundu, og hún
mátti umfram allt ekki fá neina vitneskju um þetta; pað svikakvendi
mátti ekki fá fleiri vopn í hendur gagnvart honum.
„Hefir María nafngreint manninn, sem sveik hana, við yður?“
spurði hann fijótlega.
„María var of drenglynd til að vilja gjöra þeim manni hneisu,
er hún olskaði,“svaraði herra nágranninn. „Sú einasta átylla er eg
hafði, var petta bréf, og eg póttist gizka rétt á, er eg áleit að
móttakandi bréfsins og faðir barnsins væri sami maðurinn."
Assessorinn lét sem hanu ekki heyrði pessi síðustu orð.
„Hver heiir séð um hana í veikindunum og kostað útförina?“
spurði hann hugsandi.
„María krafðist aldrei hjálpar fyrir sjálfa sig,“ sagði herra
nágranninn. „Hún vann heiðarlega fyrir sinu daglega brauði með
höndum sinum. þegar fátæklingurinn deyr, pá eru, hamingjunni sé
lof, pau lagaákvæði til sem frelsa uann frá pví að purfa að betla í
dauðanum, hann er jarðaður á kostnað bæjarins.“
. Assessorinn starði pungbúinn fram undan sér.
„En eg skil ekki hversvegna pér á svona óhæfilegri stundu —“
„Eg álít pessa stundu bina Læfilegustu, herra assessor!“ sagði
herra nágranninn, einbeittur. „þér hafið í dag bundizt æfilöngu heiti
l 9
á þeírri stundu, er stúlka sú, er þér höfðuð táldregið og svikið, var
borin til grafar. þér hafið unnið tvo meinsæri á sama tíma- Annað
þeirra getið pér bætt, er þér takið við föðurréttíndum og föðurskyld-
um gagnvart barni yðar, og þannig uppfyllið pá skyldu yðar viðhina
látnu, sem pá getur hvílt rólega í gröf sinni. Og eg áleit að þessi
stund væri hin heppilegasta til að skora á yðui að gjöra
þetta.“
Assessorinn var orðinn náfölur. Hanu átti í baráttu við sjálf-
an sig. Frænka hans gat komið á hverri stundu, hann þurfti að los-
ast við pennan ópægilega heimsækjanda sem allra fyrst.
„Yitið pér líka hver á húsið sem pér eruð staddur í?“ spurði
hann og skotraði angunum lymskulega til herra nágrannans.
„Eg veit pað,“ svaraði hinn stattluga.
„Og óttist pér ekki að hitta hana?“
„Hvers hef eg að óttast? Hún hlýtur að titra af ótfa fyrir
mér, og að hún gjörir pað, er mér nóg; pað gefur mér kraft til að
pola allar pær hörmungar, sem eg hef orðið fyrir.“
Herra nágranninn stóð keipréttur og hvessti augun á assessorinn
Hann hafði roðnað lítið eitt í andliti, hann var nú tíguglegur á að
lita og virtist vera allur aanar maður.
Assessorinn hafði nú tekið ákvörðun síua.
„í pessu hréfi,“ sagði hann kuldalega, „biður hin framliðna mig
að koma pessu máli i kring við föður barnsins, sem er kunningi
minn. það er óþægilegt hlutverk! Sá maður er pví miður pannig
staddur, að hann getur ekki nú sem stendur kannazt við barnið
opinberlega; en eg ímynda mér að eg breyti samkvæmt vilja hans,
með pví nú að afhenda yður dálitla peninga handa barninu.“
Hann hafði staðið á fætur meðan Lann talaði og gengið að
skrifborði sínu, ætlaði hann að fara að taka nokkra bankaseðia útúr
peningaveski, og fá herra nágrannanum pá. En hann gekk pá pótta-
fullur nokkur skref aptur á bak.
„Eg pakka yðut,herra assessor,“ sagði hann fyrirlitlega, „pví
lika peninga heimta eg ekki. Guði sé lof, drengurinn parf ekki að
vera kominn upp á óvissa náð pess föður, sem er svo auðvirðilegur
að afxieita sínu eigin holdi og blóði. |>að eru til peir znenn í fátækra