Austri - 21.03.1903, Side 1

Austri - 21.03.1903, Side 1
Kemurúi 31itoLað ámanuði 12 arkir minnst til næsta nýárs,kostar hér á landi aðeins 3 kr., erícndis 4 Lr. 9ialddagi 1. júlí. Vppscgn skrideg bundin vtð áramöt. Ooil'i w rna konnn sí til ritstj. fynr 1. októ- ler. Innl. augl. 10 aura línan,eða 70 a. hver þiml iálks oy hálfu dýrara á 1 s íðu. XIII. Ar. Seyðisfirði 21. marz 1903. NB. 11 TT*X % / "1 / j Gránuufélagsverzlun á, ¥ | * f Yestdalsevri verða, nú í ár, rentuseðlar félags. íds innleystir gegn peningum aðeins í mímuðunum maí og sept. En gegn vöruúttekt eða tii skuldalúkmnga á hvaða tíma sem er. Vestdalseyri 9. marz 1903. E. Th. Hallgrímsson. AMTSBÓKASAFNIl) á Seyðisfirði er opið á laugardögum kl. 2—3 e. m. occocæoo Nokkur orð um stjócnarskipunarmálið og bankamálið í samhandi við næstu þingkosningar. Nú fer óðum að ltða að næstu ping- kofningum — ef til vill hinum pýð- Svo eg minnist fyrst á stjórnarskip- unarmálið, pá mun nú varla purfa að óttast að frumvarp pað, er sam- pykkt var á siðasta pingi, verði eigi sampykkt að nýju. 3afi nokkrir peir menn v.rið á siðasta pingi, sem ekki hafi af fúsum vilja gefið pví atkvæði, pk eru peir nú búnir að negla sig svo að peir geta ekki vanvirðulaust snúið við blaðinu pó peir verði endurkosnir, og „landvarnarflokkur“ Einars Bene- diktssonar fær víst ekki neitt fylgi neinstaðar á landinu, svo hann parf ekki að óttast. En pótt petta megi telja nokkur nvegian víst, pá er pað að mínu áliti hættulegur misskilningur hjá kjósendum, ef peir ímynda sér að á sama standi í pessu efni, hverjir kosnir varði fyrir næsta kjörtímabil. J>að er vafalaust að vísu, að með bú- setu hinnar æðstu framkvæmd&rstjórn- ar í landinu sjálfu höfuru vér fengið fullnægt fyrsta og helzta skilyrði fyrir pví, að hér geti myndazt pingbundið stjórnarí'yrirkomulag í orðsius réttu merkingu eða með öðrum orðum: pingræði. En pað er og jafn vafalaust ingarmestu kosuingum, sem farið hafa j að til pessa er búsetan ein eigi ,in. fram hjá oss nú um langan tíma. Eg j það er engum vafa bundið, að æ a mer nú eigi, að skrifa ianga rit- j pðtt inDlen(j stjórn sé mjög mikið gjörð um pað, hvernig menn yfirleitt [ liklegri til pea, on útiend stjórD) að vrlji að alpingismenmmir næstu eigi j verða j fullu samræmi og góðri saU3. að verða. Eg hetí séð nokkuð af ; vinnu yið iöggjafarpingið) pa getur pessháttar gremum í blöðunum í vetur j einnig ST0 farið> að petta bregðist. En og mer hefir fundizt, að pær sumar- ) ef slikt kemur fyrir, pá er pingræð- veijai afi gjöit nokkuð strangar , inu bætta búin, Dema pví aðeins, að lö ur. J>að er auðvitao, að ping- sy0 gú um bnútan!l bnið) að pmgið menmrnir eiga að v9ia vandaðir menn hafi ætið yfirtokm ef mÍ8MBtti verður. og samvizkusamir, og einnig vitrir og vel að sér, eptir pví sem kostur er á enda munu kjósendur hingað tii optast nær hafa haft petta hugfast,, pó pað . hafi ef til vill misheppnazt stundum- En petta verður r ðeius með pvl móti, að stjórnin beri fulla ábyrgð atlra gjörða sinna fyrir pinginu og pað ekki einungis í orði, beldur einnig á borði. J>að stendur nú að visu í stjórnar- En eg er ná.pví ao ætla, að vér get- skránni? að ráðh„rann beri pes.a um nú, fremur en áður, sent engla í ábyrgð) on pað ákvæði er alveg pýð. mannsmynd á fing, eins og mér virðist ingarlaust á me3an ekki eru tíl lög sumir gjora ráð fynp, og er euda 8em Eákvæmiega taki fram, hvernig eigi a veg viss um, hve heppilegt pað ábyí-gíinni hagar, eða með öðrum orð Jiði, pó pa yrði .tynt. uro, hverjar gjörðir ráðherrans eður |>að, sem eg ætla mér með pessum : aðgjörðarleysi, baki honum ábyrgð og briuin, er, að minna.st k tvö mál j á hvern hátt, og á meðan ekki er til sambardi við pingkosningarnar —máj í landinu sjálfu pólitiskur dómstóll, sem við siðustu kosningar voru aðal- sem pingið gæti kært ráðherrann fyrir rnálin, sem menn skiptust um, og sem og feugið dóm yfir honum, ef hann eg álít að eigj séu úr sögunni enn; eg hefir til pess unnið. Stjórnarskráin á við stjórnarskipunarmálií og banka- , hefir einnig að geyrna heimild til að málið. það er ejgj hægt að neita setja lög um petta efni og skipa pví að ef dæma á eptir flestu pví5 dómstólinn; pessa heimild parf að nota sem ra'tt er og ritað nú um stundir, og láta lög um þes.-.i tvö alriði verða pá er eins og aílnr porii manna sé samferða stjórnarskránni til sámþykkit á peirri skoðun, að frá pessum tveim- konungs, En vinnist ekki tími til ur málum sé nú búið svo að ganga, að þess á pví pingi, sem í hönd fer, pá við pau sé ekke’t athugavert framar, verður að gjöra pað á næsta pirgi, og að þð sé með tilhti iil peirra alveg jpað má m*ð engu möti dragast úr sama hverjjr kosnir verðí á pillg fyrir hömlu pangað til — hver veit hve petta ö úiix tímsbil, sem í hönd fér fljótt — að missættið er komið, pví Að minni hyggju er petta hinn mesti pá er rojög hæpið, að pað sé hægt og hættulegasti misskilningur, og vil lengur. J>annig fór fyrir Dönum, að eg reyna hér j stuttu niáli, að færa peir hirtu eigi um að setja ábyrgðar- ri°kkrar ástaeður fyrir pví álíti lpg á meðkn stiórnin og pingið komu sér vel saman, og svo pegar sá tími kom, að á lögunum hefði purft að halda, pá voru pau engin til og pá vorn auðvitað engin ráð til að koma þeim á. Og petta var helzta orsökin til, að Danir leatu í peim pólitisku ógöngnir, sem nærri höfðu riðið land- inu að fullu, og sem þeir lok* komust úr við stjórnarskiptin 1901. |>að yrði of langt mál að færa hér pær áatæður sem hægt er að færa íyrir pvi, *ð os« muni, eigi síður en Dönum, vera perf á, að vanrækja petta ekki á meðan timi er til, en eg vil í pvi efni vísa mönnum á ritgjörð um ábyrgðarlög eptir Jón ólafsson i 7. árg. Andvara, sem er mjög ljós og vel rituð, og vona eg, að menn af henni geti sannfærzt nm, að eg hefi rétt að mæla, pví pó nú séu að sumu leyti nokkuð aðrar kringumstæður, en pá voru, pá munu hin sömu rök enn hafa fullt gildi. Og pótt petta hértalda sé pað, sem mest ríður á, pá er pessutau margt annað, sem hin næstn ping gata unnið í sjálf*- íorræðisáttina, og yfirieitt verðar pað þeirra hlutverk að leggja undirstöðnna undir sjálfsforræði pjóðarinnar og koma á peirri stjórnarvenju, sem lengi mun elda eptir af, hvort heldur til góðs eða ílis. En haida nú kjósendur, að á saraa standi hvort þeir tilpessa starfa kjósa pá meun, sem á undantornum tíraa hafa staðið fastir i baráítunni fyrir sjálfræði pjóðarinnar og ekki viljað láta, sér nægja neitt minna, en pað, sem vér nú höfum fengið, eða hina, som rceð framkomu sinni hafa Ijóslega sýnt, að peir hafa viljað láta hina iit' lendu apturhaldsstjórn og útsendara hennar skamta oss sem mest úr hnefa réttindi vor, og sem jafnvol hafa, viijað sætta sig við pá kosti, sem verri voru en þeir, er vér áður böfðun>? Eg vonast tii að íslenzkir kjósendur séu ! almennt svo glöggskygnir, að peir sjái, að petta stendur alls eigi á sama og að hér er ekki um lítiisrert, atriði að ræða. Og hinu treysti eg einnig, að peir vifi vel, hverjum óhætt er að treysta, og hverjum ekki; pvi me»nina | er ætíð óhultast að dæma eptirpeirra ! fyrri framkomu, en síður eptir því, I sem peir kunna að bíía nppi pegar j þeir eru að afla sér kjósendafylgis tii pess að komast á ping. |>ó eg hafi talið haukaraíLð *íðar af pessum tveimur málum, pá er pað samt eigi af. þeim orsökum, að eg telji pað síður varhugavert en hitt. Saga pess máli! mun nú vera nokknð kunn ífestuin roönuum, en eg ætli þó, að eigi sé óparfi að rJja hana upp í fám orðum, pví menn eru ætíð glevmn- ir á slíkt. Hún er í stuttu máli sú, að á piugunum 1899 og 1901 var llokkur manna :— að niiklu leyti sömu j menn er börðus.t fvrir Hafnarráðgjaf- mum — sem með framúrskarandi á- kefð bðrðust fyrir pví, að leggja lands- bankann niðar og veita aptur útlendum mönnum leyfi til, að stofna hér banka með einkarétti til seðlaútgáfu í 30 (upphaflega 90) ár, og jafnvel vildu þe ir í upphafi gefa pessu óskabarni sinu allar reitur landshanKans í bendur fyrir ekkr neitt. Elokkur pessi var í töluverðum meirililuta 1901 og átti pá *ð ganga milli bols og böfuðs á land- bankanum. J>ó varð honum í síðustu lög bjargað fyrir forgöng i landshöfð- ingja, svo að hann fékk að haida iífinu, en *eðla útgáturétturinn var fenginn í hendur útlendingunnm með einkarétti um áðurnefnt tímabil. Jegar eptir ping 1901 reis upp hérumbil alstaðar á landinu hin megnasta óánægja yfir pessum aðgjörðcra þingsins. Menn fóru — pö um seinau væri — að átta sig á pví, að hér var búið að fleygjaburt til útlendra gróðamanna eiuum hinum dýrmætasta rétti pjóðarinnar, endur-- gjaldslaust að kalla, og að mjög svo nærri hefði legið, að hin einasta telj- andi peningastoinim í Jandiuu, hin einasta vörn pjóðarirmar gegn útleudu peDÍngavaldi, væii lögð niOur og feng- in í hendur útlendingunum, sem pá hefðu orðið einvaldir yfir peningi-r markaði vors fátæka lands. (>ví var að vísu óspart haldið að mönnum, að pessir útlendingar væra ÍJandsviuir, sem dauðlangaði til að verða velgjörða- | m.onn landsins, og sem pvi eingöngu \ með hag pess fyrir augum væru að | brjótast í fyrirtæki þessu, en ekki af i neinni hagnaðarvon fyrir sjálfa sig; og eins var pví haldið iram, að íslend- ingar og landssjóður Islands ættu að verða hluthafar í hankanam með svo miklu fé, að íslendingar myndu ráða par lögum og lofuæ. En pótt íslenzk- ir kjósendur séu, sem vonlegt er, fá- fróðir mjog í banka ög peniagamáíum, í pá er svo mikið til hjá peim af heil- brigðri skynsemi, ef þeir neyta hennar, að pað er vonlaust verk að reyna að telja peim trú um slíkar fjarstæður. Og pegar ýmsir þjóðhollir menn voru búnir að sýna fram á með óhrekjaudi rökum, að eDginn hlutur hefði verið hægari, en að efla svo landsins eigin banka að hann gæti f'yllilega nægt pörfum pjóðarinnar. pá óx óánægjan p'rí meir og óttinn við nlutabankaun, sýo að við kosningarnar ’ orið 1902 var pað gjört að aðalskilvrði við flest píngmannsefni, að þeir lofuðu hátií- lega að styðja af ýtrasta megni lands- bankann. Að pessu kvað svo ramt, að t. d. báðir þingmenn GullbrÍDgu og Kjósarsýslu, sem varið höfðu meðal svæsnústu íorkólfa hlutabankans, urðu ekki einungis að lofa landsbaukanura eindregnu fylgi heldur jaínvel lýsa því yfir, að pað hefði ætíð verið ein- lægur vilji peirra að styðja hann. Og hér í sýslu urðu tvö p’ngmanusefni — seni reyndar eigi náðu iosningu — að gjöra svipaða yfirlýsingar og vissu menn pó um pá báða með vissn, að pair höfðu verið eindregnir fylgismenu

x

Austri

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Austri
https://timarit.is/publication/141

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.