Austri - 16.12.1904, Qupperneq 3

NR. 31
a;u stei
161
Notið tækiíæriÐ.
Frá 8. þ. m. og fyrst um sinn til jóla
selnr
V. T. Thostrups Bfterfölger
allar vefnaðar- járn- og leirTBrnr
og margt íleira,
með 15°[o afslætti
gegn peningam, só keypt fyrir 5—10 brónur, en
ono
20
0
só keypt fyrir 10 kr. og þar yflr.
Seyðisfirði 6. desember 1904.
f órarinn (juðmundsson.
Smá úrklippur
með viðuxkennicgu fyrir hina niiklu
yfírburði sf m Kínaljfselixir frá
"Waldemar Petersen í Kaupmannahöfn
hefir til að bera.
Maga ogr, ýrnaveiki. Eptir
áeggjan læknis míns brúkaði eg elix-
irinn við henni og batnaði alveg.
Ljrdby, septi 1903. Kona óðalsbónda
Hans Larsens.
Læknisvottorð. Eg hefi not-
að elixirinn við sjúklinga. mína. J>að
er fyrirtaksgott meltirgarlyf og het eg
rekið mig á ýma beilsubótaváhrif þess.
Christiania, dr. T. Kodian.” |
T æ r i n g . . . leitað margra lækna,
en fékk pá fyrst töluverðan bata, er
eg reyndi eb'xírinn. Hundested í júnr
1904, Kona J. P. Amorsens kaupm.
Meltingarslæmska. Elixír-
rnn hefir styrkt og lagað meltinguna
fyrir mér; og get eg vottað pað, að
hann er hinn bezti bitter, sem til er.
Kaupmannahöfn, N. Rasmussen.
Brjóstslím Eftir að eg er
búinn með 4 fl. af hinu nýja elixir-
seyði, get eg vottað það, að það er
tvófalt stcrkara en hið fyrra og hefir
gjört mér meiri og skjótari fróun.
Yendeby, Thorseng, Hans Hansen.
Niðurgangur . ! . leitað lækua
til ónýtis, en batnað alveg af elixirn-
um! KvisteZmark 190S. Julius Christ-
ensen.
Vottor ð. Eg get vottað pað, að
elixirmn er ágætt ne’ 1 og mjög gott
fyrir heilsuna. Kböfr. marz 1904.
Qand. phi)Marx Kali ir.
Slæm melting, svelnleysi
og andprengsli. Mér hefirbatn-
að til muna af n.ýja se, ''inu i vatni,
3 teskeiðum prisvar á cUg, og mæli
eg pvi fram með þessun rá ;era elix-
ir við meðbræður mina, þvt pað er
hinn bezti og ódýrasti bitkr. Kaup-
mannahöin, Fa. stórf.aupmanns L.
Eriis Efterf. Engel.
Bleikjusótt. Elixirinn liefir
Jæknað alveg í mér ble kjusótt. Meer-
luse sept, 1903. Marin Christeusen.
Laugvinnur niðurgangur.
Sá kvilli fór srvaxandi prátt fyrir stöð-
uga læknishjálp og mjög reglubundið
mataræði. En af elxirnum hefir mér
batnað og má nú borða ’nvað sem er.
Kaupmannahöfn aprii 1903. J. M.
Jensen agent.
Tek elixirinn daglega inn í portvíni
með morgunverði og finnst pað vera
hið bragðbezta og þægilegasta sem eg
hefi nokkurntíma lengið í staupinu.
Kaupmandabefn, sept. 1904. Euld^
mægtig Schmidt.
Endurhætta seyðið. J>að
vottast að hinn nýi elixir er tölu-
vert kraptmeiri, og pó að eg væri
ái ægður með fyrri bittBrinn yðar, vildi
eg pó beldur gefa tvöfalt fyrir hinn
nýja, rceð pví að mannr batnar mikln
fljótara af honum og var eg eins og
nýr maður eptir fáa daga, Svenstrup
á Skáni V. Eggeits.
S1 æ m m e 111 n g. J>ð ai eg hafi
alt af verið mjög svo vel ánægður
með hinn alkunna 'Slixir yðar, verð
eg pó að segja yður að eg tek hið
umbætta seyði fram yfir hitt með pví
að pað vinuur miklu fljótara á harð-
lífi og virðist vera miklu notasælla.
Eg hefi reynt ýmsa bittera og meðnl
vlð magaveiki en pekki ekkert meðal
stm verkar eins milt og pægilega, og
votta pví þeim sem það hefir fundið
upp mínar beztu pakkir. Virðingarfyllst
Eodbyskole J. Jensen kennari.
Siuadráttur í kr opp n um 20
á r. Eg hefi brúkað elixirinn eitt ár
og er nú sama sem laus orðinn við pá
plágu og finnst eg vera sem endurborinn,
Eg brúka bitterinn að staðaldri og kann
yður bezíu þakkir tyrir hvað eg befi
haft gott af honum. Nörre Ed. Svi-
pjóð. Carl J. Anderson
Taugaveiklun og niður-
g a n g u r. J>rátt fyrir læknishjálp að
staðaldri hefir mér ekki batnað, en
fékk heilsuna pegar eg fór að brúka
ebxirinn. Saudvík, marz 1903. Ei-
ríkur RunóifssoD.
Máttleysi. Eg sem er 76 ára
heii 1 ’| 2 ár hvorki getað gengið né
notað hendurnar, en befir nú batnað
pað aí elixirntm, að eg get gengið tii
skógarvinnu. Rye Mark Hróarsaeidu
marz 1903. V. Isaksea.
B i ð j i ð berum orðum um Yalde-
mar Petersens ekta Kína-lífs-elixir.
Fæst alstaðar. Yarið yður á eptir-
stælingum.
SKANHINAVISK
Exportkaffe Surrogat
F. Hjort & Co.
Ábyrgðaimaður og ritstjón:
Cand. phil. Skapti Jóseysson.
Prentsmiðja
'jþorsteíní fl. JJ. jSkaptasonar.
178
við í pví efni. Hohen-Esparnir og sjórcennirnir okkar, við erura
eitt í gleði og sorg, Yið erura hér eins og ein stór fjölskylda, sarnn
eiginleg neyð, angist, áhyggjur og mörg samróma bæn á hættstundum
niður við ítröndina, hafa sameinað okkur. J>að er óhugsanlegt að
við ekki tökum pátt bæði i sorg rg g!eði porpsbúa. J>ér hafið víst
aldrei verið í sjómannsbrúðKaupi,og pekkið ekki svoleiðis óbrotnar
sveitsveizlnr, en eg vona að pér getið gjört yður pað að góðu ög
skemmt yður eins og við “
Gnndrda gaf nákvæmar gætur að svip Gabriellu, og er hún sá
liana brcsa, rétti hún henni hendina og sagði innilega:“
,.Já, eg sé pað á yður, að pér eruð sama hugar cg við, og eg
hlessa pann dag, er pér komuð á heimili mitt.“
,.Mér Eæti hvergi hðið betur en hjá yður, kæra greifafrú, hvar
sem pér væiuð. En hér nni eg mér svo vel, og hefi þegar tekið
ástfóstri við heinnlið og sveitina! Hvar verða ungu hjónin gefia sam-
an? I þorpskyrkjunni?
„Nei“
„En hvar pá?“
„Hafið pér ekkí er.npá séð gamla bænhúsið okkar fyrirhandan í
turninum?“
„Er hænhús hér í höllinni?“
„Við notum pað venjulega ekki, til pess að presturinn þurfi ekki
að fara svo langt — pað er aðeins við sérstök tækifæri að haun
kemur hingað — og hjónavigsla peirra Jörgens og Mike er eitt af
peim.“
„En hvað pað er skemtilegt!“
„Yið látum sækja prestinn á vagni. Kirkjan verður
prýdd —“
„Hver gjörir pað?“
,.Ætið sá sem spyr,“ svaraði Gundula brosandi. „Sjómennirnir
Lengja laufsveiga fyrir ofan kirkjudyrnar, stúlkurnar raða litlum
grenitijám Isr’ngnm altarið; sjálf er eg vön að prýða altarið me3
blcmim, en eg verð pvi fegin|að nú get eg falið yður pað starf á
hendur.“
|>að Lýiraði jfir Gabriellu.
175
„Eg tek boði yðar með þökkum —• skórnir mínir eru ekki
vatnsheldir.“
Guntram Kraft laut niður og tök Gabriellu mjúklega í fang
sér, hjartað barðist ákaflega í brjósti hans, hann sneri andlitinu frá
henni, óð í lend og setti hana hægt niður.
„J>akka yður kærlega fyrir pessa ágætu skemmtun,“ sat>ði Ga-
briella hlýlega.
„Ekkert að pakka,“ svaraði Guntram Kraft stuttlega, „eg verð
að biðja yður að afsaka að eg ekki fylgi yður heim, eg parf að tala
við sjómenniua mína. En pér ættuð að flýta yður heim, pví héi er
bæði hvasst og kalt niður við sjóinn.“
Hann tók ofan, og hneigði sig fyrir henni og gekk á móti sjó-
mönnunum sem nú komu hlaupandi til að draga bátinn á land.
XX.
Gabiiella gekk hægt heimleiðis í gegnum skóginn. Hún hafði
nóg að hugsa um.
En hvað pessi sjóferð var yndisleg. Hve karlmannlegur var
ekki Guntram Kraft par sem hann sat við stýrið. Hinar skáldlegu
draumsjónir hans töfruðu hug hennar. Hver hefði getað ímyndað sér
að hann gæti íklætt hugsanir sínar svo skáldlegum búningl!
Og bve framkoma hans gagnvart henni var kurteys og göfug-
mannleg. Hún minntist pess er hann leit undan, meðan hann bar
hana í land. Heidler mundi bafa fært sér slíkt tækifæri í nyt.
Hann mundi hafa hvíslað að henni ástarorðum og Trýst henni fast
upp að sér! Nei, þeir eru ólíkir menD.