Austri - 16.12.1904, Side 4

NR. 3 &
A U S T R I
152
Reynslanhefir sannad
að HYERCrl í BÆNUM
er liægt að fá eins sterkt, ódýrt og fallegt
IP(P‘ s k ó t a u *Tp8
og hjá
HERM. ÞORSTEmSSTlíI
skósmið.
Hjá honum fæst nú allskonar skötau svo sem:
Karlmanna stigvél og skór — Kvennmannastígvél og skör
Morgunskór — Filtskór — Dansskór — Galocher.
Barnaskótau, — BoxCaffsverta 2 sortir — Geitaskinnssverta
Skóhorn _ Skóhnepparar-
mr Allt útlendt skótau verður selt ódýrara en.áðar frá
5. des. og til jóla,
Allar pantanir á nýju skotaui og viðgjorðir á gömlu
írða afgreiddar svo iljótt og vel sem unnt er.
Munið eptir að jólin nálgast og passíð að lenda ekki
jölaköttinn,
Herm. ^orsteinsson.
)TT0 MONíSTJ'D-
danska smjorliki
er b e z t .
176
— Regar Gabriellakom heim í böllina íók Gandula feginsam-
a a aóti hrnni.
„Nú genguð þér alveg fram af mér, Gabriella," sagði hún. „Eg
' di Anton ofaneptir með hlýjaD klút handa yður, pví kaupstaða-
ikið verður fyrst að venjast hafgolunni okkar ef pví á ekd að
, 3a kalt. En svo kemur karlinn aptur og segír pau tíðindi, að
kemn sé komin út á sjó! Eg varð alveg forviða. “
„Já, pað var yndbleg sjóferð,“ svaraði Gabriella.
„Látið mig nú sjá hyernig yður hefir orðið af sjóferðinui? Jú
- föl eins og hvít rós — pessu bjóst eg við. Eg skd ekki í ’pví
í sonur minn skyldi fara að sigla með yðar í svoua veðri. það er
>zt að pér fáið eitt staup af víni til að hressa yður á.“
Gabriella roðnaði, hún reyndí að tala blátt áfram og eðlilega,
i hún fann að henni tókst pað ekki vel.
„Sonur yðar á enga spk að pví, hann lét aðeins eptir óskum
iínum.“
„j>ér mæltust pá sjálf til að fá að koma á sjó,“ sagði Gundula,
in glaðari í hragði, „yðar hefir pá litizt vel á blessað hafið
:kar.“
„Rað var miklu fallegra í dagen endranær, já, pað var svo dýrðlegt
að líta, að eg fékk óstöðvandi löngnn til að hætta mér út á pað.
g kom auga á greifann, og af pví hann Uefir erft góðlyudi forfeðra
uia með bjaraarblóðiau,lót hann tafarlaust eptir ósk minni, pó hún
sri heimtufrek.“
„Honum hefir efiaust pótt vænt um pað.
„Etaan virtist láta sér pað vel lynda.*
„En hvað varð af honum? Urðuð pið ekki samferða heim?“
„Nei, kæra greifafrú,“ Gabriella baygði höfuðið og kyssti á höad
' imla konunuar, sem enapá hvíldi á öxl hennar, ,,pað purfti að setja
b itinn.“
„Já, pað hvessir nú. Eu hvernig gekk sjoferðin? Voruð pér
sjósterk?“
„f>að var mikill sjógangur, og yður get eg sagt að eg var tals-
vert hrædd.“
„Hrædd? fegar Guntram Kraft sat við stýrið?“
ir Ðy^m
og öll skotáhöld eru nú komin í
verzlnn
St. Th. Jónssonar
á Seyðisflrði.
Kúluriflar á 60 kr.
Haglál*y»»ur tvíhleyptar, bakhlabnar, stálofin hlaup, á-
fgætar á 40 — 45 og 50—75,oo,
[Bakhl&önar einhleyptar stálhlaup Remington nr.16-12
á 4o—42 — 46 kr. Bakhlaðnar, einhleyptar óvandabri
Salonriflar 6 m/m 15 til 18 kr.
Skambyssur marghleyptar frá 4—11 kr.
Patrónur úr pappa af mörgum tegundum, central og
meb pinna. nr. 16 og 12, hundraöið á 2,4o til 3,25 kr.
Patrónur úr látúni þunnar og þykkar
8 til 2o a. st.
Hvellhettur í patrónur stórar og smáar
3o og 35 aur, hndr.
Hvellhettur fyrir framhlaðninga 15 aur, hnd.
Högl stór og smá, gób tegund 3o aur. pnd,
Porhlöð úr flóka 5oo í pakka á l,oo til l,4o
— úr pappa 5oo í pakka á 46 til 6o au.
og enn fleiri tegundir.
Smábyssuskot og salonhyssuskot, kúlu
og hagla, frá 8o a, tíl 2 kr. hnd.
þurkustokkar frá 2o tíl 5o a,
hleðsluverkfæri 1 kr. og dýrari — tengur til að ná úr
hvellhettunni 2—3 kr. o. fl. þessháttar verkfæri.
Byssureimar o,9o—15o kr.
patrönutöskur 3,ðo kr. og dýrari,
patrónubeltí l,5o og dýrar>,
byssuhólkar úr striga með leðri 4—6 Ijr.
Veiðimannshnífar l,ðo og dýrari,
Gúmmí til að faegja ryð af byssum 2o au. og
Byssusmyrsli í dósum á lo aura.
Aak þess sem hér er talið. hef eg marga aðra hluti byssum
tilheyrandi og svo má panta hjá mer allar aðrar byssutegundir.
Gjöriö svo vel að skrifa mér ef ykkur vanhagar um eitthvaö af
Ressu tagi, og j>að skal verba afgreitt meb fyrstu ferð,
St. Th. Jónsson.
jL7 7
Traust móðurinnar á synin"ra var ^uðheyrt á pessum orðum.
„Greifina er hraustur, sterkur og gæúnn, cr. caginn maðargetur
ráðið við náttúruöflin, og eg held að soaar yði.r hafi ekki vitið hve
hvassviðrið var mikið.“
Nú hló Gnndula eins dátt og Gantram Kraft, pegar hún var að
tala um storminn.
„Eg vil aðeins öska pess að péc fáið að siá og reyna pað sein
v ð köllum ósjó,“ sagði hún með einkennilega augaaráði, „eg held pér
pekkfð hvorki hafið, né björninn frá Hohen Esp. ‘— Hvað viljið pér?
Anton? Ætlið pér að kveikja? Við borðum ekki fyr en greifian
kemur."
„Eyrirgefið, náðuga greifafrú, en pað komu boð neðan úr porp -
inu um að greiíinn kæml ekki lieim til kpöldverðar. Menn öttast óveður
í nótt, og pað parf ýmislegt að atlnga par niðurfrá.“
„Rað er gott, Anton, eg bjóst hálfpartina vi? pví. Kveikið pér
nú, við skulum fara að borða.“
Gabriellu varð léttara innanbrjósts, er hún heýrði að Guntram
Kraft kæmi ekkí heim. Hún vissi sjálf ekki hversvegna hún kveið
fyrir að líta í augu hans. Hún haíði enn hjartslátt er hún hugsaði
til peirrar stuudar, er hann bar hana í land — pað var gott að hún
fékk tíma til að ná sér eptir feimnina.
„Vesalings Mike,“ sagði greifafrúin nú í meðaumkvunarróm, „eg
er hrædd um að brúðkaupsdagurinu bennar verði óblíður. Stormpyt-
urinn og brimhljóðið er nú reyndar sá hljóðíærasláttur sem sjómanns-
kouurnar kannast við, en mér pætti fyrir pvl ef brúðurin pyrfti fyrsta
daginn að horfa á eptir manni sínum út, á hið ólgandi haf.“
„Mike?“ endurtók Gabrielli, „er pað ekki háa, bjarthærða
stúlkan sem við töluðum við tlm daginn?“
„Jú,“ svaraði greifafrúin.“ Hin ætlar að gipta sig ? morgun
æskuleikbróður sonar míns, Jörgeu Grotram; hann er fallegur, vænn
og duglegur piltur og eítthvert mesta hraustmennið úr liði Guntram
Krafts. Mike og móðir hennar komu hingað áðan* til að bjóða okkur
pllum í brúðkaupið. Eg játaði boðinu einnig fyrir yðar hönd, Ga-
briella min, pví eg vona að pér séuð jafn laus við hleypidóma og