Austri - 09.03.1907, Síða 3

NR. 9
A U S T R I
35
— Sagt er að lannsonnr Milans
sál. Serbakonnngs bafi mikið (ylgi
ýmsra fiokka í Serbíu til konungS'*
tignsr T>ar í landi. Attí Mílan pilt
pennan með gn*-kri konu; er var gift
berforÍD^ja í Belgrad. Piltur pessi
hejtir Georg og er fæddur 1889.
Eiga þau mæðgin n heima í Mtkla-
gaiði og par var piltinum veitt bana-
tilræði nú fyrir skömmu og halda
menn að pað muni hafa verið af völd-
um fylgismanna Péturs konungs.
— Norðurheimskantafarinn Luigi
Ahrussahertoai er sagður trúlotaður
e nkadóttnr Peturs konungs af Ser-
bíu.
t
HúsfrúMargrét Hjálinarsdóttir,
koua Benedikts Sve’nssonar bréfhirð-
ingamanns i Mjóafirði, andaðist að
heimili peirra hjóna 23. t. m., rúml.
fimmtug að aldri. JHún var dóttir
Hjálmars he’tins Hermannssonar,
dbim. trá Brekku i Mjóafiið , góð
kona og rausnarleg og hugljúfi peirra
er hana pekktu.
jþau hjÓD höfðu átt saman 13 börn,
o eru 011 peirra á lífi nema ein
dóttír, Sigríður, er lözt 6. jan. s. 1.
Mjög matgir m.inu peir vera sem
taka innilegan pátt í hinni pungu sorg
hins valnkunna sæmdarmanns, Bene-
dikts Sveinssonar.
GlímuféJagið Sleipnir
sýedi glimur i Bindiodi husmu s. 1.
sunnudag tyrir fullu húsi af áhorfer.d-
nm. Glimumenn voru 18. Yar byrj-
aó á bæadaglíinu og skiptu peir liði
með sér Einar Metúsalemsson bók
bindari og Sigfús Einarsson spðla-
smiður, lauk peirri orustu pannig að
Einar stóð einn uppi.
Að bændaglímunni loitinni var háð
kappglíma og tóku 6 glímumenn pátt
í henni. Bar Sigfús par sigur af
hólmi, pvi hann vann 4 glímur en
féll aðeins í e'nni fyrir Halldóri
Stefánssyni verzlunarmanni. For-
lög hmna 5 voru pessi; Emar Metú-
salemssou vann 3 glímur, en féll fyrir
Sigfúsi og ‘Halldóri. Halldór Stef-
ánsson vann 3 en féll fyrir Páli og
Jóni. Pill Guttormsson v&nn 3 en
féH fyrír S efúsi og Einari. Jón
Jónsson vann 2 en téll fyiir Einari,
Sigfúsi og Páli. Pétur Björnsson
vann enga, en glímdi pó sérlega fim-
lega og vel.
Glímumenn preyttu glfmnrnar af
miktu fjpri og kappi og tpluverðri
list sumir hverjir, og engu síður peir,
sem ekta tóku pátt í bappglímunni.
Enda mun öllum áhorfendum hafa
póit petta hin anægjulega ta skemmt-
un.
Skp.
„V e s t a“ kom binsrað frá útlöndum
4. p. m Earpegjur trá Suðurfjprðun-
nm voru:Biöai Stefánsson kaup élags-
stjóri á Bre'ðdalsvik Magnús Mark-
ússon Vesturfara-agent. Magnús Arn-
giímsson veizhmarmaður o. fl. Skip-
ið fór héðan áleiíis noiður að morgm
pess 6. p. m. JFarþegjar héðan: Sig-
hvatar Bjamason bankastjóri, froken
lngibjörg Jómdóttir. snikkarameistari
Arni Steiánsson. verzlunarerindsrek-
arnír Pal! títeíánsson, Jon Helgason
og S g Hafliðason, verzlunarmaður
Tiyggvi Aðalsteinsson o. fl.
„E g i 11“ kom frá útl. 5. þ. m.
Með skipinu voru irá útl. SDorri
Jónsson kaapnt., Arni Jónsson frá
Hafsteinsstoðum, þorst. Valdemars-.
son frá Bakkahrði o fl.
„K r o s f o n d“ iör héðan áleiðis
til Newcastle 6. p. m. Með skiptnu
fóru verzlunaramboðsmaður Jónaipm.
Jónsson frá Múla, og S g. k»upm.
Jónsson,
Von er á Krosfond hingað aptur
eptir hálfan mánuð með kolafarra til
„hins sameinaða."
Sírnaskeyti
frá fréttaritara Austra í Reykjavík.
Kvik í dag.
— Fyrverandi rikisi áðherra
Norðmanna, Stang, ei dáinn.
Fra Bi etlandi.
— CambeU-Bannerniann stjórn-
arforseti Breta hefir loJab að
mæla með trumvarpmu um kosn-
inganétt kvenna. — Campbell
Bannermann hefir ítrekab ósk
sína um a& næsta fribar])ing í-
hugi tiilöguna um ab þjööirnar
mínnki herbúnað sin .
Frá Eússlandi.
Rússneska þmg ð (Duman)var
sett 5. þ. m. Fotseti v.irkjörinn
Grolowin [úrtrjálslyndiflokkn-
um) með 35ö atkv. gegn 102.
I ræðu, er Golowin helt, tók
hann það fram, að þó þingmenn
hófðu mismunandi skoðanir,
mundu þeir vera samhuga i ab
vinna ab heill þjóðarinnar, Yon-
aði hann að þingmu og keisara
í samemmgu mætti takast að
koma stjórnarbótmni og heilla-
vænlegrí þjóðlélagslöggjöf i fram-
kvæmd í sömu steínu og fyrsta
þing beiði bent á. Fyrst full-
trúaþing einn sinni væri komið
á. mundi það aidrei hverfa ur
sögunni.
— Harbindatib, 17 stiga frost á
Celcius í gær.
— Valurinn hefir tekib 4 botn-
vörpunga alls,
— f>iiskip lögbu út i dag.
Umboðsmaður
oskast,
Stórt verzlunarhús í Kaup-
mannahöfn, sem hefir á bobstöl-
um hinar alira beztu og viður-
kenndustu báta-mótor-oiíur o.fl.
óskar eptir að fá umboðsmann
fyrir Vestur-Norður-og Austur-
landið, og þyrf'ti hann að geta
haft olíuforða til geymslu, ef
til kæmi,
Umboðsmaður verzlunarhúss
þessa ferðast til Isíands í apríl-
máauði n. k. með s|s „Skálfiolt“.
Umsóknir merktar, „mótor-olía“
sendist td ritstjóra Austra.
a
Agætar appelsinur
fást f verzlun
Sig. Sveinssonar.
Hinn heimsfræga
Alpha-Mótor
útvega'' Matth. Sigurðsson
Seyði8firði -neð stuttum fyrírvara og
góðum skilmálum og gefur allar nauð-
synl. uppl.
Galocher
beztar og ödýiastar hjá
Heim, porstemssyni
Seyðisfirði.
176
TJlrich murdi hafa látið sér segjast, ef Arthur Berkow hefði ekki
átt í hlut. þann mann Jiataði hann, og gat ekki verið réttlátur í
hans garð.
„Okkur mun ganga erfitt að fá trailst á húsbóndanum“ sagði
hann beiskjulefía. „Faðir yðar befir séð um pað. Eg veit að tilboð
yðar er ekki sprottið af ótta, herra Berkow. En úr því við höfum
tekið til okkar ráða, pá er bezt að stríðið sé háð til enda.“
„Ogfélagar yðai? V ljið pér beraáfcyrgðina á öllum peim skorti,
peirri sorg og ógæ.u, er verður hlutskipti peirra, ef þeir eiga að
str.nda.st ófriðmn til enda?“
„Eg get ekki gjört við pví- pað verður svo að vera vegna
þeirra sjálfra/
„Nei, alls ekki!“ sagði Arthur einbeittur. „Astæðan er ein-
göngu metnaðargirni foringja peirra, sem vill ná yfirráðuaum til
pess að verða ennþá veiri harðstjóri, en hinir óþokkuðu húsbæudur
hafa verið. þó pér ennpá trúið á köllun yðar, Havtmann, pá getið
pér ekki villt mér sjónir, pegar eg sé að þér hafnið öllum mínum
hoðum am að bæta kj0r félaga yðar, til pess að ná pví taúmarki,
sem mér er vel kunnugt um. þér viljið taka ráðin af mér og um-
Bjónarmönnunum, þér viljið hrií'sa undir yður öll húsbóndaréttindi, er
pér talið í nafni fjöldans, er hlýðir yður í blindnij eg fæ aðeins að
nafninu til að htdda skyldum húsbóndaus. þér heimtið ekki aðeins
að yðar flokkur sé viðurkenndur, heldur pað, að mótflokkurjnu lúti
yður í öllu, pessvegna ltggið pér allt á hættu — en pér græðið
ekki á því.“
þetta var djarflega mælt gagnvart slíkum manni er hér átti i
hlut. Uirich rauk líka upp í ofsareiði.
„Fyrst yður er málið svona kunnugtj herra Berkowi pá skal eg
játa, að pér hafið rétt að mæla) hér er ekki eíngöDgu að rasða um
bærra kaup og öfnrlítið meiri tryggingu fyrir lífi og limum manna
í námunnm. það er nógu gott handa peim sem ekki hugsa qm ann-
að en að sjá fyrir konu og böinum og ekkert æðra takmark hafa,
við, :em hugaðir erum, heimtum meira, Við viljum íá ráðin í okkar
hendur, viljum láta virða okkur sem jafningja ykkar. Gömlu haið-
stjórunum mun reyndar ganga illa að læra það, en nú er okkar tími
173
„Eg mundi hafa giert boð fyrir yður einhvern daginn, ef eg
hefði ekki óttast að pað mundi hafa verið lagt út á rangan veg.
En fyrst fundum okkar ber hér saman. pá ætla eg að tala við
yður.“
Svipur Ulrichs varð 6igri hrósandi sem snöggvast. Svo varð
hann aptnr fálátur.
„Hérna á grundinni?"
,-það er sama hver staðurinn er, hér erum við einsamlir."
Uliich færði sig nær og nam staðar andspænis húsbónda sínnm,
er hallaðist upp að pílviðartié.
þeir voru ölíkir, pessir tveir menn — ungi fyrirmaðurinu,
grannvíiinn, fölur í andliti, stilltnr og alvailegur á svip — ognám"
maðuiinn^ tröllaukinn að burðnm, hnarreistur og haiðlegur, augun
stálhv0ss og bitur. Hann virti tyrir sér hið föla andiit mótstöðu-
manns sins og grunaði yfir hverju, hann bjó. Afbrýðin gjörði haun
slaipskygnan og pó allir segðn að Arthur stæði á sama um konn
sína, pá vissi Ulrich, að engcm manni, er hefði átt Eugeniu fyiír
konu, gat staðið á sama um bana. Hann fann hvað pað var að
missa sl ka konu, morguninn sem hann stóð undir grenitrjánum og
sá vagn hennar hverfa. þrátt fyrir harm sinn og söknuð hafði hann
pö sigri að hrósa, pví kona, er elsnar mann sinn, fer ekki frá honum,
pegar hann er í hættu staddur, en Engenie fór burtu í skjóliföður
síns og bróður og skildi við mann sinn, er hættan voíði yfir. það
haiði komið við Berkow, sem annars lét ekkert á sig fá, hvorki
hatur né hötanir, hann gat ekki villt óvin sínum ijónir, Ulrich sá
að höggið pað hafði hitt hann í hjartastað.
„Eg parf ekki að segja yður frá pví, hvað hér hefir farið frnm
í seinni tíð,“ sagði Arthur. „Yður er víst eins-vel kunnugt um pað
og mér. Verkrcennirnir í hinum námunum hafa farið að dæmi ykkar
og liklega megum við búast við langvinnum ófriði. Getið pér treyst
félögum yðar?“
Ulrich hnykkti við spurninganai „Hvað eigið pér við, herra
Berkow?“
„Eg á við pað,hvort við getum leitt ófriðinn til lykta án pess að
leita aðstoðar annara. í hinum námunum geta peir pað ekki, peir