Austri - 17.11.1915, Síða 1

iBlaðið kpmnr út fjórum
sinn m á mánuði hverjum,
42 aikir minnst til nmsta
nýé i's. Blaðið kostaa- um
áiió hcr á Inndi áðeins 3
kióncr, ej.lendis 4 krönur.
Ujalddagi 1. jfilí hér á
landi, erlendis boigist blaðsð
Íjrirfíf.ni.
XX Yr. Ar.
Seyðisflrði 17. núvember 1915.
.íorðuríarar
m T ð
Stetánsson flmmr nýtt
ianá. og býr sigi nýja norðuríor.
A allri þessari f0r bafði þeim
ekkert slys viljað til, annað en
að eitfc sleðahlats iiafði vöknað
hjá þeim. Enginn mannanna
varð einu s nni lasÍBn og álla
hundana komu beir með aptur
í góðu sfcanfli. |>eir höfðu næt-
urból í sujóhúsura, er þeir Vjuggu
til á kvoldin, að sið Eskimóa.
Uua 100 vættir af keti og spiki
brúkuðu þeir á leibinní, mest af
sel; þeir vefdkm 17 hreín-
dýr.
þ>anu 11. ágúsfc, daginn eptir
sieimkomuna, bar þangað skipið
Polar Bear, þiiggja ára gamalt,
er gengur fyrir seglum og olíu,
eptir vihl. Stefánsson keypti
það íyrir 20 þús. dali og útbjó
það til tveggja, ára með vistum
frá skipi {*á nýkomBu, er stjórn-
iu hafði aeat tíl leiðangursmanna.
YflhjifanÉt' sefclaði þegar að
leggja norður á hinu nýja skipi,
hætti við, raed því að álið-
ið var sumats.- - En tneð Ycrinu
ltggfflp^hann norður á þvi, í svo
kallað Beanfortshaf, ei veður og
isar leýtá', Béauforth aí er ókann-
að; haida súmír að bað sé hafs-
■VJ 4
djúp mik|^ «>n aðrjr að þar séu
stór l0nd. Ferðir hafa verið
gjörðar þangað, en orðið hala
þær að engu.
|>etta, sem Aú var sagt, er
ágrip af því, er Vilhjálmur
hafðist að'frá því áð hann lagði
upp í vekK;. En frá því að
haam skildi við Smannabygð í
fyrra vor og lagði norÖur á ís-
ana með sinum tveim norsku
félögum, segir Viihjálmur sem
nú skal groina:
„það var aðal tilgangur leið-
angursins að rannsaka hið ó-
kunna haf fyrir norban Ameiíku,
véstur af eyjaklaeanum. það
hlutverk var ætlað vænsta skip-
inu. Karluk. Seglskútan Alaska
átti að kannd Coron ationflúa
&g seglskipið Mary Sachs átti
a<ð vera til að vara og liðsinna
því af þossum tveim skipum,
sem mest fjurfti á ab halda og
kanna hafið þar sem það fór
Uin. •
Nú fór allt sem ætlab var,
nema aÖ Karluk hvarf, og er sú
«aga sögð áður hér í blaðinu, í
rífcgjörð eptír einn af þeim
múnnum, er með Vilbjálmi gekk
aí skipinu. Tekur Vilbjálms
frásögn þar tif, er hann lagði
norður á ísana 27. marz, ífyrra
og varð ekki fyr til ferða bninn
en 9. apríl. þeir voru 3 sam-
an, 8VO sem fyr getar, moð einn
sleða og 2236 punda blaes, mest
matvælí handa sjálfum þeim og
hundunum, er endast átti í 40
daga; þeir höfðu segl 2 vætta
þungt, tii að slá nndír sleðana
og ferjast vfirvakir, tvær byss-
nv og 360 skotstikla.
jjTveim dögum eptir að við
höfbum skilið vib hina„ skall á
okkur þab verstaveðar, sem við
fengum á fe ekki
vakaði ísinn við það heldur
hrannaðí hann í stórar bungur
og borgir, er hvert jakabáknið
hlóbst á annað ofan; svo mikið
gjprðist að um þetta, að jakar
sew við höfðum farið jflr dag-
inn áður, mílu vegar frá náfct-
stað okkar, voru aðeins nokkur
hundruð fet frá honum að
morgni. Nokkur fet frá tjald-
inu hlóðst upp jakabamar, futfc-
ugu leta hár og ef einhver jak-
inn hefði hrunið á tjaldið þá
hefðn þar orðið s0gulok.
Okkur skilaði allvel áfram,
enda vaið fyrir okkur sléitur ís,
nýlagður, i þynnra lagi, höfðu
þar crðið vakir í ísinn, stórav
sem höf, í jafndægrastormum í
marsmánuði og síðan lagt yfir
f vægu frosti. Nú var bjait
a,llan eólarhringinn og iarið að
votta fyrir sólbráð. J>að var
Ijóst, að þessi þunni ís mundi
verða ófær eptir tvæi eða þrjár
vikur.
Yið vorum nú komnir 249
mílur frá landi og með því að
hart austanfall liggur meðfram
Alaskastr0nd á vorin, var ekk-
ert vit í ab snúa til lands apt-
ur. J>að sem við áttum að vinna
var í norðri, og þangað var ó-
hultara að halda, með því að
því lengra sem norður sótti, því
minna gætti sólarhitans. Auk
þess höféum við svo ráð fyrír
gjört, að halda til Bankslands,
til ab kanna sjáfardýpi á þeirri
leið og inna verk af hendi á
landi, svo og til ab safua nesti,
smálka af hreindýrakjeti, til
næsta árs sleðaferðar norður á
bóginn. Nálega allur sraálki
(pemmÍQan) sein ieiðangrinum
var æt.'aður, fór forgörðum með
Karluk. |>ví afréð eg að reyna
ekki ab snúa aptur til megin-
lands, heldur halda í austur
landnorðnr til Bankslands eða
Patrick Ísland, eptir því S9m
verkast vild ss hve
Uppsogn skrjfleg bundio
við árarnót, ógild neroa
komin sé til ritstjóra fyrir
1. oktöber og kaupandi sé
sbuldláus tyítlr blaMð.
Innlondar auglýViilgai: 40
aurar hver ceníimetri dátks
og 'þriðjungi dýrara á fyrstn
síðu.
HB.41
nærri var kom:ð sumri, var8 það
loks úr, að við tókum sfcefnn sem nœst
Alíredhöfða nyrzt á Banksland. Olfu-
lausir urðum við 5. maí, bg í næstu
tfu daga á eptir bræddum við ísmola
kvölds og morguns til vökvunar og
hbfðu meS þvf feifci, er i förinni var
til áburðar á bátseglið, en aðeins
háltan skamt af pessu höfðum víð
seinni helmingiwn af þessum tíu dög-
um. Oklmr var farfB sB svotigja þanh
15. maf og bundarnT'r ffitnir að leggja
drjfigum af, Þeir nnnusama verk og
áður vjð mjnni fseðu, — þeh nöguðtt
skinnklæðín okkar og gjörðu sér mat
úr þaiin, en seinu-stu bitamií ftf
hundasmálkanum fóru í okkor. Þegar
svona var koroið, virtást skynsanrlegra
að setjast om kyrt, heldur «8 að
herða ferðiua, svo við setbumst að við
vok og sátum um sel, Sú s«k vat
það stór, að við hefðum ferjað okkur
yfir hana á tveimur klukkustnnétaa,
á farkosti vorum; við hofðum okki
setið um selinn lengur en það, «r
einnm skaiít upp, svo sem 300 yards
frá vakarbarminum, bann fékk kúla
i heilann., sem var hepjpnisskot; var pá
sultinum lobið úr þvi.
Eptir það Hðu 43 dagar áðár m
við náðBm Iandi, en híffðum nóg fið*«
nrværi alla þá tið. Við höfðum sel-
spik til eldsneytis og ljósa, með sela
eða bjarndýrabein fyrir kveik, því
spikið hrennnr &kki sjálffc eins ©g
olia. Mbrg hjaindýr dráptwn vi4 i
þessa 42 da a, og um 40 seli ©g aöfn-
tiíum vænu®a forða til frasabúðar, ef
til þyrfti að tafca.
þegar víð áttum eptir um 100 míl-s
ur að strönd Bsnkflands, feugum við
auslanvinda á móti og tók pá fsinn
að reka vestur.
þana 24. ttuá, lítíð eitt fyrir
.norðan 74. briwM«rbang, 45 milur
frá Bankslan di skildum við eptir tvö
tonn af keti og spiki og fjóra bjarn-
dýrafeldi. Bjarndýrin komti jafnan
óboðin í tjaldstað, og íældust ekki
hundgá né hróp; þau muntt hafa fek-
ið þau hljóð fyrir máfagarg, með pví
að öðrum hljóðum hafa þau ekki
verið vön.
(Framh.)