Stefnir - 17.03.1893, Blaðsíða 1

Aupjlýsingnr kostn lOa. línan
oða 60 a. liver pml. dálks.
Á.rg. 24 arkir. Yerð 2 kr.
Borgist fyrir lok júlimán.
STEFNIR
Fyrsti árgangur.
!
Ár 1893.
Aknrcyrl 17. marz.
Nv tí.
útlendu markaði, eins
| tiingað til liefir átt sjer
Til sönnunar pví, :ið
sipr með tíinanuin fvrir
vanda vörur sinar, skal pess getið, að
ver/.lun ein, sein uin nokkur undanfar-
i andi ár liefir gjört sjer far um-að senda
og, pví miður, mikla pjóðsagnafundi, sem baldast á p.tr
s^1^- j á sama tímabili, og að nauðsyulegur
pnð muni borga j kostnaður, sem af ferðinni mtindi leiða,
landsmenn að | yrði borgaður af'landsjóði. Fundurinn
áleit
Min inderlig elskede Mand,
|Kjöbmand Fredcrik Luclvig
iPopp, afgik ved
110de Marts,
[ smertcfuldt Sygeleje,
j ved bekjendtgjöres
I og Venner.
Döden den
cfter et haardt og|
hviiket ber
for Slægt
ávallt góða ull á markaðinn undir sama I
merki, Seldi á næstl. sumri ull sína, sem |
[ i skipt var í 2 flokka ept.ir gæðuin, íýrir
75 aura bvert' danskt pd. af hinni betri
i og 68'/3 eyri af hiimi lakari, og er pað
til muna hærra verð en pað, sem hinar
aðrar verzlanir lijer hafa t'engið fyrir ull [
sina. f>etta sýnir livað nauðsynlegt
er að liafa vörurnar góðar. og nð yjer
meguin' ekki láta panri litla stundarliag,
sem yjer kynuum að liafa af pví að
senda miður vamlaðar vörur á markað-
inn, blinda oss.
Sauðárkrólí 11. Marts 1893.
Paa Börns og egne Vegiie
Emilie Popp
födt Leonhardtzen.
Funclafjelag EyfirtVinga.
5. Leysing v i star h a n d s i n s er
eit.t af poim ináltun, sem nú standa á
dagskrá pjóðarinnar, og virðist álit lands-
manna á pví vera mjög mismunandi.
Fundafjelagið liefir pví einnig viljað
taka nníl petta til ihugunar og umræðu
á funduni siiium, og láta í ljósi úlit sitt
pví. pað var pegar sandiuga álit fje
pessa sendiferd mjög nauðsynlega
til að halda uppi heiðri og sóma íslands
gagnvart öðrum pjóðum, og mætti hún
Pv'í ekki farast týrir, jafnvel pó eklcL
væri að húast við, að vjer hefðuin stór-
mikið upp úr henni í iðnaðarlegu tilliti.
pað væri einnig ákattega leiðinlegt fyrir
Islendinga, að frá ættlandi Loifs heppna,
sem fyrstur er talinn að liafa fundið
Vínland hið góða, væri enginu viðstadd-
pað ur á hinni sfcórkostlegu sýningarhátíð
Amerikurnanna. og pað pvi lieldur sem
naínfrægir Amerikumenu veittu oss panu
heiður að lleimsækja oss á púsuud ára
afinæli voru. Bllaust höfum yjer niarga
hæfa menn tiL fararinnar, en að áliti
mínu stendur pjóðskáldið Matth. Joch-
umsson í flokki liinna fyrstu, enda kjör-
in til ferðar pessarar af Ameríkumönn-
um sjálfum.
(NicVirl.)
4. Vöruvöndun iiefir fjelagið gjört
sj'er mikið far um að úthreiða, hefir
pví allopt verið rætt um pað á fundum,
og sýnt fram á hve skaðlegt pað væri
fyrir verzlun vora og framleiðendur vör-
unnar, að senda liana slæraa og illa
Unna á útlenda markaði, par eð pað
rnundi eiga mikinn pátt í hinu lága verð-
lagi, sem iiú væri á svo inörgum islenzk-
um vörutegundum, en aptur á móti
Uiætti ganga að pvi visu, að hinar ís-
lenzku vörur hækkuðu smámsarnan í verði,
þegar reynslan væri búin að sýna, að
pær færu batnandi. Fjelagið gjörði einn-
ig töluverða tilraun til að fá eyfir/.ku
kaupmenniua okkar til pess að leggjast á
eitt með sjer að hrinda pessu í hetra horf,
með pvi að gjöra hæíilegan verðmun á
vörunni eptir gæðum hennar. og taka
clvki slæmar vörur. Kaupmenn, sem
flestir voru rnáli pessu hlynntir, gjörðu
pegar góðau róiu að pví, og, eins og
ntönnum er kunnugt, var á næstliðnu
suiuri gjörð tilraun með að flokka ull
eptir gæðum og hafa verð iiennar mis-
ntunandi; leiddi pað til pess, að menn
nlinennt vönduðu verkun ullarinimr langt
um meirii en áður jþó álít jeg að til-
t'aun pessi hafi að nokkru leyti mis-
suraum kaupinönnum, en
pví nær liin fvrsta tilraun
hjá okkur Eyfirðiitguin, sem
láta petta vera byrjun en ekki
vöruvöiidunarmálinu, svo pað
með tímamim komist i fastara og betra
horf, og yjer purl'um ekki að liöa skaða
og tapa áliti voru bjá öðrum pjóðum,
fyrir vörur p;er, er vjer senduin á hiiui
; lagsmamm, að hrýn nauðsyn mundi til
að nema úr gildi vistarskylduna, og að
pað mundi hagkvæmara, hæði fyrir hús-
í bændur og hjú. að ýmsu leyti, enda
ekki sæmandi, að leggja pvííik höpt á
atviniiufrelsi mamm. Einnig kom t'rain
uppástunga uin hreytingu á fátækra-
reglugjörðinni 8. jan. 1834, sem
lukkast
þetta er
í pá á tt
vonandi
endir á
l']a
lika
virðist vera orðið A ejitir tímanum.
En par eð hæði pessi mál eru mjög
umfangsmikil og vandasöm, var nefnd
sett til að láta uj»pi álit sitt um pau.
Nefndin lagði svo fram álit sitt í 4 gr.
á fundi 30. jan. næstl, sem fór eindreg-
ið fram á afnám vistarskyldunnar frá 20
ára aldri, pó með nokkrum nákvæmari
skilyrðuin; og að pvi er viðvikur fá-
tækrareglugjÍH’ðinni, lagði nefndin pað
til, að liver liroppur frainfæri pá purtal-
ingn, sein í honum eru heimilisfastir er
peir parfimst sfcyrksins. og var pá málið
ajitur tekið til mnræðu. Eiun tundar-
manna kotn fram með pá- viðaukatillögu
við 4 gr. i nefndarálitiuu, að landsjóður j
kostaði framfærslu allra vitskertra og |
holdsveikra, sem styrkspurfar væru, að
pví leyti sem peir ekki gætu gjort pað
sjálfir. Sið.in sampykkti fundurinn með
ölluin atkvæðum netudarálitið ásamt með
viðaukatillögumii, og ákvað að pað yrði
hirt i einhverju af daghlöðum vorum.^svo
almeuningi gæfist kosturá að láta í ljósi á-
lit sitt um pað, og pykir pví ekki pörf að
fara lijer um pað tteiri orðurn.*
6. Að senda mann á Ohicago-
sýninguna. Um pað var rætt'á sein-
asta fundi fjelagsins, og ljetu fundarmenn
í ljósi, að æskilegt væri, að einhver vel
hæfur nmður mætti par fyrir liönd ís-
lands, eða sem fulitrúi pess á hinum
7. U m h r e y t i n g u á t í u n d a r 1 ö g=-
ununv frá 12. júlí 1878 var rætt á
íundi fjelagsins, að pví er snertir land-
skuldir sein goidnar eru í friðu. Fund-
armenu álitu pað eigi rjett, að eigenduia
jarð.t væri gjört að skyldú að tíunda
landskuldir, par sem lög 14. des. 1877
g.jöra peim einnig að skyldu að greiða
tekjuskatt af peim, og yrðu peir pví að
greiða tvöfait skattgjald til landsjóðs af
_______ sama gjaldstofni, og pegar svo par við
að möfgu! bætisfc, að sumar hreppsnefndir leggja
Nefndnrálit
á eptir.
petta er prentað hjer
euinig fátækraútsvar hæði á tíund og
fasteignartekjur, og tvöfalda par með
fátækraútsvarið, verða útgjöldin á pess-
um gjaldsbofni ærið þungbær. Fuiulur-
nm áleit pví, að svo húið mætti ekki
standa, og sampykkti mað öllum atkvæð-
um, að einu undanteknu, að fela alþing-
ismönnum sýslunnar að lög yrðti samitv
a næsta pingi, sem afnemi unnaðhvort
tiundargjafdið eða tekjuskattinu af gjald-
stofni þessum.
Yms mál, sem hjer virðist ekki pörf
að nefna, hefir fjelagið rætf um á fund-
uin siinun, enda eru línur pessar orðnar
fleiri en jeg ætlaöi i fyrstu. En áður
en jeg legg frá mjer pennunn, vil jeg
samsinna yður i pvi, að æskilegt væri,
að í sem tíéstum sveitum, par sem því
verður við komið, væru fjelög er hjeldu
fundi og ræddu ýms hjeraðsmál m. fl.,
pví við pað vekjast fleiri til ihugunar á
málefiiunum. Ekki er pað saint svo að
skilja, að jeg áliti petta litla fjelag hjer
hafa nnnið nokkur þrekvirki; við pví
má heldur ekki búast. En jeg hefi von
um að slík fjelög sem petta, pó i smá-
um stil sjeu, gætu ]ió með tímanum
lirundið ýmsu í betra horf, sjerstaklega
i húnaðai’háttuin vorum. og jafnvel gefið
góðar bendingar um suin þjóðmál vor,
ekki sízt ef alpingis- og emhættismenn.
peir, sem húsettir eru i sveitunum, gjörð-
l ust meðlimir fjelaganna, eins og sýslu-
I maður okkar og alpingisraaður, herra
j Klemens Jónsson, sem liufir sýnt fjelagi
voru pann heiður að gutiga í pað, og
væri vel ef fleiri af stjettarbræðrum
I haus viltlu gjora hið sama og gauga í