Stefnir - 30.11.1893, Side 4

88
S T E P N I R.
1893
K i r k j 11 b 1 a ð i ð.
vandað að öllum fráganjfi, 15 arliir um
árið. Yerð 1,50. Útgefandi: |>ór-
liallur Bjarnarson prestaskólakennari.
Ný Kristileg smárit, 5 arkir. fylgja
ókeypis með; geíin út að tilhlutun Hall-
gríms biskups Sveinssonar.
Fæst hjá öllum prestum og bóksölum.
Byrgðir á reiðum höndum í bókaverzlun
Frb. Steinssonar Akureyri.
KARTÖBLUR fást hjá Frb. Steinssyni.
Iláttvirtu kaupendiir!
Gjörið svo vel að borga «Stefni» nú
fyrir nýárið.
T i 1 s ö I u
eru foátar , ásamt mikiu af tiiheyr-
audi veiðarfærura. og- tómar síld-
artunnur hjá
irna Jónssyni Sunnlending'
á Akureyri.
Prjónasaum,
svo sem heilsokka, hálfsokka. vetlinga,
tek jeg með hæsta verði. Verzlan min er
byrg af flestum almennum vörum.
Oddeyri 30. nóv. 1893.
Árni Pjetursson.
Óskilakindur seldar í Skriðuhreppi
haustið 1893.
1. Hvítur sauður veturgamall, mark:
sneiðrifað og bragð framan hægra.
stýft, gagnfjaðrað vinstra. Brennim.: þ
2. Hvítur lambhrútur með sama marki.
3. Svört lambgimbur, mark : sneiðrifað a.
biti fr, hægra, gagnbitað vinstra.
4. Hvítur lambhrútur, mark: heilrifað,
fjöður framan hægra, ijöður framan,
biti aptan vinstra.
5. Hvítur lambhrútur, kalið liægra eyra,
sýit og gagnbitað vinstra.
6. hvít lambgirubur, mark: tvírifað í stúf
hægra, sýlt og fjöður aptan vinstra.
7. Svarthöttótt ær veturgömul, mark:
stúfrifað í helming aptan , biti fram-
an hægra, hamarrifað vinstra.
Hrauni 13. nóvemb. 1893.
J. Jónatansson.
Óskilakindur seldar í Svalbarðs- í
strandarhreppi haustið 1893.
i 1. Lanib, mark: tvírifað í sneitt fram-
au hægra, fjöður aptan vinstra.
2. Lamb, mark: tvístýft framan, fjöður
aptan hægra, 2 bitar? fr. vinstra.
3. Lamb, sueitt fr. hægra, stýfður helm-
iugur? aptan viustra.
Svaibarðsstrandarhreppi, 20. núv. 1893.
Árni Guðmuudsson.
Tvær stúlkur geta fengið vist á bæ
næstkomandi ár. Semja má við ritstjór-
ann.
Óskilakindur seldar í Ljósavatnshreppi
haustið 1893.
1. Mórauður lambgeldingur, mark:
sneitt og biti aptán hægra, sýlt, fjöð.
fr. vinstra.
2. Hvítur lambgeldirigur, mark: sýlt og
óglöggar undirbenjar hægra, sýlt
vinstra.
3. Hvit lambgimbur, mark: vaglskorið
aptan, fjöður fr. hægra, sýlt fjöður
fraraan viustra.
Hvarfi li. nóvember 1893.
J. Sigurgeirsson.
— Nú í haust var mjer dreginu
mórauður hrútur veturgamall. Mark:
hálftaf aptan biti framan hægra; gagn-
bitað vinstra, og með brenuimarki minu
á liornum: J H. Hrút pennan á jeg
ekki, og má hver, er sanuar eignarrjett
sinn á honum, vitja hans til mín fyrir
næstu sumármái, gogn þvi að borga,
auglýsingu pessa og annan áfallinn
kostnað.
Fagranesi, 24. okt. 1893.
Jón Halldórsson.
— í huust voru mjer dregin tvö lömb
með minu marki: tvírit'uð í stúf bægra,
sýlt og fjöður framan vinstra. En þar
sem jeg á ekki þessi lömb, getur rjettur
eigandi vitjað þeirra, eða andvirðis fyrir
þau, til mia að frádregnum öliutn kostn-
aði.
Munkaþverá 18. nóv. 1893, ,
Ma rgr.i et Tó'ma sdótt i r.
Útgefandi:
Marðienzkt hlutafjelag.
Ititst.jóri:
Páli Jónsson.
Prsntari:
Björn Jónsson.
42
lienni. Skömmu siðar bað hann aptur um te og var
honum þá gefið þuð. þegar hann hafði drukkið það,
sagði hann glaður í bragði: „Teið svalar rnjer eins og
vatnið ferðamanninum í eyðimörkinni. — pað var breyt-
ing frá fyrra ústandi! J>egar jeg dey, er það einnig
breytiug frá fyrra ástandi“. Skömmu siðar bað hann
kennarann að bera að rúminu beinagrind, sem hann
lmfði notað við nám sitt. J>egar liún kom, virti hann
liana fyrir sjer hátt og lágt og nefndi með nafni hina
einstöku hluta hennar. Að því búnu bað bann að bera
hana aptur burtu og sagði: „Dauðina er sameiginlegur
fyrir alian aldur“.
Næstu daga á eptir þyngdi lionum mjög. Hann
lá lengst af á örmum fóstru sinnar, og þegar hanu var
vakandi og herra v. Schöneich var viðstaddur, var hann
vanur að vitna stöðugt til hinna fornu rithöfunda og
tala framandi tungur. En við ættingja sína talaði hann
þýzku. — J>egar menn urðu ekki vió óskum hans, varð
hanii reiður og óþolinmóður.
Síðasta kvöldið er hanu lifði var honum gjörtjurta-
bað. J>egar hann sá gufuna stíga upp af jurtuuum
sagði haun: „Vort líf er reykur“. Um leið og hann
lagðist til svefns mælti hanu fram fyrsta versið afsálm-
inurn: „J>egar kemur æfi endir', og að því búnu sofn-
aði liann. Um uóttina vaknaði hann með áköfum hjart-
slætti og andþrengslum og tókst inönnum á engan hátt
að lina þjáningar hans. Hann gaf upp andann með
43
þessum orðum: „Ó, herra Jesús, meðtak þú iniim
anda!“
Ijikið stóð uppi í 14 daga. J>úsundir manna streymdu
þangað tii að sjá það, ungar meyjar huýttu lárberja-
krönsum að höfði hans, blöðin skýrðu frá liti lians og
skáldin ortu uin haiui.
Lauenborg lielir enn ekki reist nokkurt minnismark
á leiði hins fræga sonar síns, en það er herra v. Schön-
eicli að þakka, er ritaði æfisögu hans, að nafn hans
hefii' geymst til vorra daga. Mörg undrabörn hafa fæðst
síðan, en Christian Heinekou er þeim öllum frægri.
Æfi russneskra utlaga.
„1 blýnámunum í Siberíu11 heitir bók, sem
nýlega var gefin út í Berlin. Hún er samsafn brjefa
og athugasemda eptir hinn rússneska prófessor Vasili
Jaksakoff, sem fyrir nokkrum árum síðau var dæmdur
i æfilanga hegningarvinnu i Siberíu, og var þar með
langvinnum kvölum pindur til dauða. llitum hans var
bjargað af stúdent einum, píslarfjelaga hans, sem tókst
að flýja eptir dauða Jaksakoffs. Endar liann bókina
rceð lýsingu af liinum síðustu eymdarfullu æfidögum
vinai' síus og dauða,