Stefnir - 06.03.1901, Síða 4

24
Jíyjasta, bczta og ódýrasta
mjólkurskilvinda, sem er til, er
ftí? ■PTT' P T u
11
sem er stærst og frægust verk-
smíðuð hjá Bunneister & Waii>,
srniðja á Norðurlöndum.
„Perfect" skilvindan skilur mjólkina bezt, og gefur pvi meira
smjör en nokkur önnur skilvinda, liún er sterkust, einbrotnust og
ódýrust.
„Perfect11 skilvindan fjekk hæstu verðlaun, .grand prix', á
heimssýningunni i Parísarborg sumarið 1900.
„Perfect" skilvindan No. 0, sem skilur 150 mjólkurpund á klukkustuud,
kostar að eins 110 krónur.
„Perfect“ skilvindan er nú til sölu hjá herra Friðrik Möller á Eskifirði, herra
Stefáni Steinholt á Seyðisfirði, lierra Sigvalda J>orsteinssyni á Akureyri og herra
Gunnari Einarssyni í Keykjavík. Fleiri útsölumenn verða auglýstir síðar.
EINKASÖLU til ÍSLANDS og FÆKEYJA hefir:
JakDl) C!iuinlögssoii.
Kjöbenhavn, K.
Nýr egta dökkblár litur
— — sæblár —
Reynið hina nýjn, ágætu liti frá BUCIl’s litarverksmiðju.
Nýr egta demantsvartur litur
— — milli-blár —
J>essir 4 nýju litir lita allir vel og fallega að eins í einum legi (án ,,bæsis“).
Að öðru leyti mælir verksmiðjan með sínum viðurkenndu, haldgóðu og fögru lit-
um, í öllum litbreytingum, til heimalitunar.
Litirnir fást hjá kaupmönnum allsstaðar á íslandi.
Buch’s litarverksmiðja.
Kaupmannahöfn Y.
STOFNUÐ 1842. VERÐLAUNUÐ 1888.
THE
North British Ropework Co., Kirkcaldy
Contractors to H. M. Government
báa til
rússneskar og italskar fiskilóðir og færi.
Manilla og rússneska kaðia, allt sjerlega
vandað og ódýrt eptir gæðum.
Einkaumboðsmaður fyrir Danmörku,
Island og Færeyjar.
Jakob Gunnlögsson.
Kjöbenhavn K.
THE
Edinburgli Roperie
& Sailcloth Compagni Lirnited,
stofnað 1750.
Verksmiðjur í Leith & Glasgow búa til:
færi. kaðla, strengi og segldúka.
Vörur verksmiðjannn fást hjá kaupmönnum
um allt land.
Umboðsmenn fyrir ísland og Færeyjar:
F. Hjort & Co. Kobenhavn K
Export Kaffi Surrogat
F. Hjort & Co. KJÖBENHAVN K.
TJtgefandi og prentavi Björn Jónsson.
22
— Ber mikið á ást hans til ungfrú Granville? spurði
Dillock skyndiloga.
— Já, hann lætur pað ekki liggja í láginni, pessi ó-
svífni slæpingi.
Dillock lagði við hlustirnar, honum varð nú allt í
einu ljóst, af hvaða ástsffðum Halston var svo beiskur
gegn elskuhuga Katrínar. Meyjarmál eru í leiknura.
— Hann býr yfir afbrýði, hugsaði Dillock með sjer,
pegar peir staðnæmdust úti fyrir húsi Algernons. f>að
hlýtur að vera fögur mær pessi ungfrú Granville, Carr-
ant, Oliphant og Halston allir ástfangnir í henni. Jeg
vildi óska að jeg fengi að sjá hana við pessa heimsókn.
En pessi ósk hans rættist pð eigi í petta skipti.
Herra Algernon tók einsamall móti peim.
Herramaðurinn var smár vexti, með einkennilegt og
brosandi andlit, grá og sídeplandi augu, sem lögverðin-
um geðjaðist eigi að. Hann var glöggur mannpekkjari
og hann fiekk pegar óbeit á herra Algernon, er hann
hafði litið hann augum.
— Svipurinn er óviðfelldinn, hugsaði Diilock með sjer
um leið og hann svaraði mjög kurteislegri kveðju herra-
mannsins. Gje dóttirin lík föður sínum, mætti Carrant
lirósa happi að hafa losast við hana, enda pótt pað hati
kostað hann lifið.
fíerra Algernon bauð gestunum til sætis, og afsak-
aði fjærveru dottir sinnar, sem væri svo utan við sig af
sorg, að hún yrði að halda kyrru fyrir á herbergi sínu.
vakti hann pví næst máls á erindi pví, sem Dillock átti
til Seagate.
— Jæja, herra minn, sagði hann, og neri saman hinum
priflegu höndum sínum, hvernig lizt yður svo á málið.
— Jeg hefi tæpast áttað mig á pví enu, sagði Dillock
*
23
með spekt, par sem jeg enn hefi ekki fyllilega kynnt mjer
öll atriði málsins.
— Hefir herra Halston eigi skýrt yður frá peim öllum.
— Jeg hefi skýrt frá öllu sem jeg vissi, greip Halston
fram í, en auðvitað er mín skýrsla gegnum annan. og
vildi jeg pví óska að pjer, herra Algernon, vilduð sjáltir
skýra frá Öllum máiavöxtum.
þetta var einmitt pað, sem herramaðurinn óskaði
eptir, ekkert pótti honum skemmtilegra en að hlusta á
sjálfan sig, og sem ræðumaður var hann að sínum eigia
dómi óviðjafnanlegur.
— Yður mun vera kunnugt ura, sagði hann og sneri
sjer að Dillock, að Carrant heitinn var trúlofaður dótt-
ur minni.
— Já, herra Halston hefir sagt mjer pað.
— Já, hún tekur unnustamissinn nærri sjer, já mjög
nærri sjer, auminginn, herra Carrant unni henni líka
hugástum. Eptir bendingu frá mjer fiuttist hann hingað
til bæjarins, til pess að geta verið í nánd við hana, og
spiluðum við hjer stundum á kvöldin peniugaspil.
— Og pað gjörðuð pjer einmitt að kvöldi hins 14. maí
sagði Dillock, uni leið og hann leit í vasabók sína.
— Alveg rjett, auðvitað ekki peninganna vegna, held-
ur til pess að koma meira fjöri í spilin, jeg tnpaði 10
pundum, og borgaði Carrant pau með bankaávísun.
— Spiluðu fleiri með ykkur?
— Dóttir mín lmfði yfirgefið okkur snemma nm kvöld-
ið vegna megns höfuðverkjar, og við vorum tveir einir í
spilaheiberginu, og spiluðum við til að eyða tímanum.
Herra Carrant stakk ávísuninni í vasabók sína,
— Hafið þjer númerið á ávisuninni?
— f>ví miður ekki. Jeg hefi aldrei verið mikill reglu-