Dagskrá - 03.12.1898, Qupperneq 4

8o
indagerðum, „skimað og hvimað" í
„Vinaminni', hefði hann að líkindum
hitt mig. Én þennan blessaðan vesa-
ling brast hugrekki til slíkrar farar, með
því hann héit að hann yrði „keyrður
niður" við enskunám í staðinn fyrir leik-
fimis. Það lítur út fyrir að hann búist
við að mæta misþyrmingum af öllum,
sem hann heimsækir, í hvaða erindagerð-
um sem hann kemur, og kann ég því
eigi betra ráð að leggja slíkum hugleys-
ingja, en að hann dragi sig sem fyrst
út úr öllu nrannfélagi og endi sitt leiða
h'f á fjöllum uppi.
Vera má að það hafi verið yfirsjón
af mér að ég auglýsti eigi þegar i haust
í btöðunum, að leikfimiskennslan gæti
eigi byrja? fyr en í byrjun des. mánað-
ar, vegna óbapps, sem fyrir mig kom.
Leikfimisáhöld þau, er nota á við kennsl-
una, voru pöutuð frá Englandi í sumar,
en komu ekki á hinum tiltekna tíma.
Var því eigi annað að gera en panta
þau að nýju með fyrstu ferð í október,
og koma þau nú, vonandi, með Lauru.
Þetta hefi ég sagt öllum mönnum, er
til mín hafa komið þess erindis að taka
þátt í leikfimiskennslunni, og eg var svo
grunnhygginn að ég taldi eigi nauðsyn-
legt að auglýsa það öðrum. En hér
með birti ég öllum góðum mönnum á-
stæðuna, en eigi býst ég meir en svo
við að Njörður leggi trúnað á þessi orð
mín.
Ef hann pantar eitthvað í búð hér
í Reykjavík, getur hann sem hægast
fengið það þegar hann vill, en þó ég
panti leikfimisáhöld frá Englandi, sem
ekki koma í tæka tíð, þá er ég svo
illa staddur, að ég get ekki stokkið
yfir Atlantshafið, til þess að reka á eftir
sendingu þeirra; Þó ég sé aldrei nema
leikfimiskennari.
Njörður hygst að leynast í dular-
gerfinu og heldur að enginn viti hver
hann sé, nema Norðlendingurinn, sem
hann notar fyrir skjöld sinn; en hon-
um mun skjátlast í því. Asninn er
alt af auðþektur á eyrunum og þessi
Njarðargrein lýsir því glögt, hver se
lunn sanni höf. hennar. Hann heitirj. J.
Vinaminni 26/ II- 98.
Magnús Magnússon.
(Framh. af bls. 77).
kveður hann upp fordæmingardóm sinn
yfir þeim. Og náttúrlega eru það sunnu-
dags-kenningar þessara rita, sem hr. 0.
stendur mestur stuggur af. En
hvaðan skyldi hr. 0. hafa fengið
það, sem hann þykist vita um sabbats-
helgihald á 4—5 fyrstu öldum kristn-
innar? Það mundi þó ekki reynast svo,
að hr. 0. bygði þar á einhverju því
sem þessi „haskalegu" rit kirkjufeðranna
hafa borið fram? Reyndar a ég hálf
erfitt með að trúa, að hr. 0. sjálfur
hafi nokkurn tíma séð rit kirkjufeðranna,
en á einhverju hafa þeir kirkjusagnfræðing-
ar, sem hr. 0. hefir fengið fróðleik sinn
frá, orðið að byggja. —En samkvæmt
þessari aðventista-logik ættum vér, sem
sanufæjðir erum um, að hr. 0. hefir
haldið fram stökustu staðleysum í laug-
ardagsritlingi sínum, aldrei að mega
trúa einu einasta orði af því sem frá
penna hans kemur! Ætli hr. 0.
þætti það ekki í meira lagi hart ?
Eg héfi í þessari grein minni vilj-
að benda á þrjú höfuðeinkenni hr. 0.
sem rithöfundar: gj'órrœðilega brúkun
orða ritningarinnar og annara heimild-
arrita, sem hann notar, þekkingarleysi á
þeim efnum, sem hann er að tala um
og tilfinnaniega vöntun á »logik<!.. Hin
tvö síðarnefndu einkenni, má ekki
vænta að ómentuð alþýða ver-
vör við fyr en henni er á það bent;
en með tilliti til fyrsta einkennisins vona
ég, að almenningur sé farinn að sjá,að
eitthvað muni bogið vera við biblíu-
»skýringar« hr. 0., er liann í fullri alvöru
í viðurvist »fjölda manna kennir í Breið-
fjörðshúsi, að Jóhannes guðspjallamað-
ur hafi með dýrinuaf hajinu, sem nefnt
er í Opinb. 13., átt við þáfann 2 Róm,
af því að töluna 666, sem ertala dýrs-
ins, megi draga út úr titli páfans,
„VICARIUS FILII DEI“, með því að
leggja saman talgildi allra þeirra bók-
stafa í orðunum, sem eitthvert talgildi
hafa, en—vitanlega er sú kenning hr.
0. ekki hótinu verri en aðrar samskonar
hjáaðventistum,t.a. m.sú kenning,að með
dýrinu af landinu hafi Jóhannes auðsjá
anlega átt við Bandaríkin i Vesturheimi!
Jón Helgason.
Sjönleikir, Sunnudaginn 27. f. m,
skemti »Leikfélag Reyjavíkur« í fyrsta
sinni á þessum vetri og lék nýtt leikrit
„Drengurinn minn", sem er í 5 þáttum
Skiftist þar á sorg og gleði og er auð-
séð að leikrit þetta er ekki einungis
gjört til þess að hlæja að því eða rétt-
ara sagt til þess að hafa eitthvað, eins
og oft hefir átt sér stað áður.
Leikrit eiga að vera þannig að
eitthvað sé hægt af þeim að læra, að
þau hafi einhver áhrif á áhorfendurna og
þetta leíkritgjörir það sannarlega, enda
var það yfirleitt mjögvel leikið. Hér skal
ekki að þessu sinni lýst hverri persónu
fyrir sig, en þess skai getið að Kristján
kaupm. Þorgrímsson lék svo aðdáan-
lega vel að maður hlaut að gleyma
því að verið væri að leika, og þá fyrst
hafa leikendurnir náð hlutverki sínu,
þegar þeir leiða hugi áhorfendanna svo
inn í efnið, að þeim finst sem það
sé að fara fram í raun og veru; þegar
þeir geta ekki annað en grátið og hleg-
ið eftir efninu, og þessu náði hr Krist-
ján Þorgrímsson svo fyllilega, að ekkier
sanngjarnt að gjöra hærri kröfur hér á
landi,
Herra Árni Eiríksson lék og ágæt-
lega og sömuleiðis ungfrú Gunnþórunn
Halldórsdóttir, og í stuttu máli, tókst
öllum fremur vel.
Hr. S. Magnúss., sem vanalega leikur
mjög vel, þótti mér ekki takast eins vel og
vant er. Hann lék ungan söngkennara,
sem auðsjáanlega átti að vera nettur í
framgöngu, enda þótt hann væri drykkju-
maður, en var nokkuð slarkaralegur.
Það eina má út á leikana setja, að
söngurinn fór mjög illa yfirleitt, enda
á það nauðailla við að fólk tali saman í
ljóðum, og ætti sem mest að forðast
þau leikrit, sem hafa þann galla, að
miklir söngvar eru í þeim, ef völ er á
öðrum jafngóðum að öðru leyti.
Það getur farið vel að syngja við
vinnu sína o. s. frv., en ekki að tala í
ljóðum og syngja þau.
Tilgangur sjónleika er sá, að sýna
sem glöggast og átakanlegast sannar
myndir af manlífinu; en sannar eru þær
myndir ekki, þar sem tvær gamlar kerl-
ingar t. d. tala alt saman í ljóðum og
gala hvor framan í aðra. Það kemur
manni í ilt skap og leiðir hugann frá
efninu, að horfa á þess konar apaspil.
Sjónleikar eiga að leiða áhorfendurna
með lífi og sál inn í lífsins huldustu
leyndardóma, sýna þeim, hvernig þar
skiftast á bjartar myndir og dökkar,
djöflar og englar liggur mér við að
segja; þar á maður að sjá gleðina ( allri
sinni dýrð, sorgina og öll þau sár, er
hún særir; ástinabreina og saklausa,
með allri sinni sælu; svikin og hatrið,
hræsnina og lýgina. Alt þetta á að skift-
ast á sem allra líkast þvf, sem það er
í raun réttri, og loksins vantar okkur
nöpur háðiit, sem vel væru leikin, þar
sem miskunarlaust væri flett otan af
ýmsu, án tillits til stéttar og stöðu, án
tillits til aldur og auðs; þar sem alt
ljótt væri gjört svo hlægilegt, að það
héldist ekki við.— En fyrst og fremst
vantar mann til þess að semja þannig
lagað leikrit og í öðru lagi myndi vanta
menn til að leika það. En það hefði
betri áhrif heldur en öótt löggæzla væri
aukin um helming hér í bæ.
Leikfélagið er auðsjáaulega í ftam-
för og er það velfarið. — Meira síðar.
KlNA-LIFS-ELlXfR.
Vottorð.
í rúm 8 ár hefir kona mín þjáðst
mjög af brjóstveiki, taugaveiklun og
slœmri meltingu og hafði hún þess vegna
reynt ýmislegmeðöl, en árangurslaust Ég
tók því að reyna hinn heimsfræga KÍNA-
LÍFS-ELIXÍR hr. VeIdemars Petersens
í Friðriksh'óýn og keypti ég því nokkrar
flöskur hjá J. R. B. Lefoli á Eyrarbakka.
Og þegar hún hafði brúkað tvær flösk-
ur, tók henni að batna, meltingin skán-
aði og taugarnar styrktust. Ég get því
af eigin reynzlu mælt með bitter þess-
um og er viss um, ef hún heldur áfram
að brúka þetta ágæta meðal, nær hún
með tímanum fullri heilsu.
Kollabæ í Fljótshlíð, 26. jan. 1897.
Loftur Loftsson.
Við undirritaðir, sem höfum þekt
konu L. Loftssonar í mörg ár og séð
hana þjást af ofannefndum veikindum,
getum upp á æru og samvizku vitnað,
að það er fulkomlega sannleikanum
samkvæmt, sem sagt er í ofanrituðu
vottorði hinum heimsfræga Kína-lífs-
elixír til meðmæla.
Bárður Sigurðsson, Þorgeir Guðnason,
fyrverandi bóndi bóndi
á Kollabæ. á Stöðlakoti.
KÍNA-LÍFS-ELIXÍRINN fæst hjá
flestum kaupmönnum á Islandi.
Til þess að vera viss um, að fá
hinn ekta Kín-lífs-elixír, eru kaupend ur
beðnir að líta vil eftir því, að
standi á Flöskunum í grænu lakki, og
eins eftir hinu skrásetta vörumerki á
flöskumiðanum: Kínverji með glas í
hendi, og firmanafnið Valdemar Peter-
sen, Frederekshavn, Danmark.
Nýir umbodsmenn fyrir
„Star“,
A ísafirði Jón Helgason verzlunar-
maður
A Skagaströnd Jón Jónasson', verzl-
unarm.
Á Stöðvarfirði Þorsteinn Mýrmann
verzlunarm.
Auglýsing.
Tapast hefir poki merktur J. J.
sem sendur var af Akureyri og átti að
fara til Skagasfrandar, með „Thyra"
í september 1896. í poka þessum
átti að vera yfirsæng og lítill koddi, ;
mógrár kallmannsfalriaður og prjómið
nærföt.
Hver sem veit hvar poki þessi er
niðurkominn, er vinsamlega beðinn, að
gjöra mér vísbendingu þar um.
Helgavatni í Vatnsdal, í september 1898.
Indriði Jósefsson.
Lítil eldavél með bökunar-
ofni er til sölu. Ritstjóri vísar á selj-
anda. •
VIÐGERÐ og HREINSUN á saumavél-
um tekur að sér GUÐJÓN JÓNSSON
á Smiðjustíg nr. 7 mót mjög vægri
borgun.
T I L S Ö L U .
Margar tegundir rammalistar og
ýmsar myndir fyrir afarlágt verð; hent-
ugt fyrir jólagjafir. Komið sem fyrst
að velja úr.
Enn fremur ýmisleg húsgögn t. d.
legubekkur, 4 stólar o. m. fl.
Sveinn Eiríksson.
Garðhúsum.
Afsökunar er toeðið á því
að œfisaga
SKAMMA-J ÓNS
getup ekki komið núna
sökum rúmleysis.
í-
ctí
c
c
"É
cö
C
N
5-
0
>
rt
bD
co
ro
-O
bjo
0 —i
bD
0
°0
°0
s
Os

.k
l
*8
I
|
5
Í

B
I
5 *
'8
8
8
8
S
8
§

O
crj
co
« K*
cc 3
ZD ^
2 s
OO
3
cc ^
UJ
o
co
,<s
S"
■s;
i
I
•1
Q
S?
<
►J
'Tí
•>»—(
Pá
HH
Uh
s ^
3 ^
fH 8
® 1
% í
« 't,
> ^
* Á
«
ÍO „8
s -
© >
>
.8 ^
&
8
8
"8
k
&
8
5? S
8
8
4
I
£
K
<3
6
ÍS
.g
cö
ð
•H
•H
&
8 ^
8
8
S
|
$
8
8
k
í
8
8
<0
8
8
I
8
5
8
8*
8
*8
§
«
-o
3
u.
»
>
3
T3
C3
®
pH
z
:■§ s
k
.8
I

§
12

1
8
.8
I
|
I
8
8
8
8
8
I
N

g
8
5
b
&
■V*
♦s
8
i
8
§
*
<3
d W
■H g
s ^
k
8
1=
A
X
«
&
N
3
•«!
£
°Q

8
'r>
<3
8
>3

o
o
00
co
fO

&
<3
V.
at
to •?
tð
CQ

CS
«
3
C
S
o
e*
►H .'0
% ^
Z
t—1
W
■®
| 2
C <L>
‘0 >
<D
rC
3
t-<
<L>
CL rt
u
a
”0
c
<D
%
c
6
<L>
"<L>
>
ctí
C
vo
‘C?
CLf
S
J3
To
VCTJ
c
3
jrS
fO
u
QJ
>
tfl
w
bÆ
G
oJ
*o
c *p
aJ
oj
3

E
G
bo
.5
’c
c/j
<n
s _
Æ cn
1n &
3
•j-> o
“ w
% N
<u
>
s
<U
>
42
rs
ffi
<u
Xi
Q
Z
<
Q
m
>
Þh
l-H
Q
<
w
<
Z
bn
W
rt n
N
1-
N
®
£>
3
C
ID
ctí
CQ

<L>
<D
Xi
cn
<A
<D
<D
ro
<D
b/)
o
W ro
bo rt
^0
£ *o
>, g
- CL,
'm
<z
•O
jj
ro
XU
ctj
Jit
v3
ro
cö
<D
.8
bJO
JS
ro
S
<D
CÖ
<L>
A
ro
vcö
u
a
a
04
W
"O
Q
s
<
cn
cd
t—(
Ph
HH
-1
<
cn
<
W
y—1
w
<ö
«0
ÖD
>2 ro
o -O
0 bo
| ! a
* >< -
- s
É $
tn o)
:0
G
O
o\
S
3
s
6
8
•I
£
C
u
•etí
ctí
a
u
0
&
u
0
X
>
ctf
S*
QJ
Ph
s
8
'8
b
'CÖ
u
ZJ
60
cð
Q
cö
ro'
• r—i
s
cn
■*-»
P
U
J-.
Ph