Dagskrá - 21.01.1899, Qupperneq 1

Dagskrá kemur út á hverj-
um”laugardegi, , kostar 3,75
erlendis 5 kr.), gjalddagi 1.
október.
Afgreiðsla og skrifstofa er í
Tjarnargötu 1, opin hvem
virkan dag kl. 11 — 12 og
4—5 síðd.
III. M 27.
Reykjavík, laugardaginn 21. janúar.
1899.
Tll minnis.
Hœjarstiórnai-fundir i. og 3. Fmtd. i mán.,
kl. 5 síðd.
J?átœkrancfndar-fundir 2. og 4. Fmtd. í mán.
kl. 5 síðd.
Jforngripasafnid opið Mvkd. og Ld. kl. 1$—
12 árdegis.
Ixindsbankinn opinn dagl. kl. 11 árdegis til
2 síðdegis. — Bankastjóri við kl. n1/.—
i'/a. — Annar gæzlustjóri við kl. 12—1.
iMndsbókasafnið: Lestrarsalur opinn dagl. kl
12—2 síðd. á Mánud. Mvkd. og Ld. til kl.
3 síðd. — Utlán sömu daga.
Ndttúrugripasafnið (í Glásgow) opið á sunnu-
dögum kl. 2—3 síðd.
Söfnunarsjóðurinn opinn í barnaskólanum
gamla kl. 5—6 síðdegis 1, Mánud. í hv.
mánuði.
Okeypis lækning á sjúkrahúsinu á þriðjud. og
föstud. kl. 11—1
Okeypis tannlœkning hjá tannlækni V.Bern-
höft. — Hótel Alexandra 1. og 3. mánud. í
hverjum mánuði.
Fastir fundir í Good-Templarhúsinu.
■»111f«« Mánud. kl; 8 síðd.
• » Verðandh Þriðjud.: - —
DBifróst*. Miðv.d. - —
:*Emingin* Fimtudag - —
*Dröfn« Laugard. - —
Bamastúkan „Svava“ Sunnud. kl. i1]* síðd.
Barnastúkan „Æskan" — ki. 3V2 síðd
Bindindisfélag ísl. kvenna; 1. föstudag
hvers mánaðar kl. 8'/2 síðd.
Barnaguðspjónusta hvern s.dag kl. 10 árd.
Fastir fundir í Ieikhúsi W. Ó. Breiðfj.
Fundir ;s>Studentafélagsins*, annanhvorn Id.
kl. 87* síðd.
David Ostlund'. Sunnud. kl. 6V4 síðd. og föstu-
daga kl. 8. slðd.
Fastir fundir F”amfarafélagshúsinu.
Fundir Framfarafélagstns á hverjum sunnu-
degi. kl. 4 síðd.
Sjómannatélagið „Bdran“ kl. 7 síðd.
Fastir fundir í Iðnaðarmannahúslnu.
Fundir IðnaBarmannafilagstns annanhvorn
föstudag (i. og 3 föstud. í hverjum mán-
uði) kl, 8 síðd.
Tfwn’aldsensftíagtð annanhvorn þriðjudag
kl. 8 síðd.
„Bandalagið" 6Íðasta Fimtudag í hverjum
mánuði kk 8. síðd.
fVentaraftíagið 1. sunnudag í hverjummán-
uði kl. 11 árd.
Skósmíðanemendafélagið * Lukkuvonin«
sunnud. kl. 3 síðd.
Útlendar fréttir.
Með skipi því, er strandaði við
Gróttutanga, bárust nokkur ensk blöð,
en ekki í röð, vantar á milli. Hið sið-
asta er frá 28. f. m.
Spánn
Helzu fréttir eru þær, að Sagasta
forseti var hættulega veikur, og var tal-
ið óvíst, hvort hann myndi rétta við
aftur. Annar maður, Castela ræðuskör-
ungurinn mikli, var einnig veikur. —
Það ætla menn að Karlungar
muni gjöra uppreisn á Spáni þegar
friðarskilmálarnir á milli Spánverja og
Bandamanna séu staðtestir. Don Carles
hefir snúið sér til nokkurra auðmanna
með lánbænir í því skyni að búa
flokk sinn og orðið vel ágengt.
Sagt er að nú muni það fastráðið
að Spánverjar verði að láta með öllu
lausar Filippseyjar mót einhverju á-
kveðnu gjaldi, en mest eru það getgátur á
líkum bygðar.
Frakkland.
Dreyfusmálið þar efst á dagskrá
eins og áður. Rannsóknir og vitnaleyðslur
fara þar fram viku eftir viku, en ekki er það
í hámælum haft, hver niðurstaða muni
verða, er yfir hötuð öllum orðum og
gjörðum rannsóknardómaranna haldið
leyndum; en það hefir verið haft á
orði að kalla Dreyfus heim aftur frá
Djöflaeyjunni til þess að honum gefist
kostur á að verja mál sitt. Sum blöðin
í París segja jafnvel að hans sé bratt
von, því hann hafi lagt af stað heimleiðis
á annan dag jóla; en líkindi eru til
að það séu getgátur einar.
Það mun þó víst að málsskjöl hafa
verið send Dreyfus og er það eitir boði
rannsóknarréttarins.
Við því hefði mátt búast að . send-
ing þessi hefði haft töluverð áhrif á Dreyf-
us, en það fullyrðir fráttaritari blaðsins,
»Journal« að ekki hafi verið og telur
hann Dreyfus vera orðinn svo aðfram-
kominn af öllu þessu stappi, að hann
sé næstum andlega sofnaður, hann sé
rsenulítill og tilfinningasljór; hann tel-
ur það líklegt að hann sé ekki með
fullri skynsemd. Hann tekur ekki eftir
nokkrum hlut, sem við ber, hann gefur
engangaum aðþví.sem íkringumhanner,
hann gegnir tæpast þegar á hann er
yrt, hann hefir alveg lagt árar í bátog
það er engin furða. Hann er orðiun
svo vanur því að honum sé ekki
svarað þótt hann mæli, að hann er
næstum hættur að yrða á nokkurn
mann; en þá sjaldan honum hrökkva orð
afvörum, þá erþað um það, að hann sé
sýkn, og ekki laust við að hann telji
sér stundum raunartölur. Þess skal
getið að aðrir fullyrða að Dreyfus sé
með fullu ráði og óskertum sálarkröft>
um, e» hitt er þó talið líklegra, eada
þykjast mean hafa vissar sanaanir fyrirþví
— Zola hefir verið á ferð l ýmsum
Iöndum Evrópu, er haan aú komina tíl
Luadúaaborgar og tekið þar tveim
höndum.
Amsturrlki.
Þar hefir verið allróstusamt á þiag-
inu að undanförnu. Hefir stundum
legið við áflogum og höggum, persónu-
legar skammir og svivirðilegustu ummæli
eru þar daglegt brauð. Einn dag var
það að þingmaður nokkur frá Ung-
verjalandi, er nefnist Ferdinand von
Hovanszky, kallaði ráðaneytisforsetann
Banffy lygara. Hann gengi á bak orða
sinna og ekki væri nokkru hans orði
trúandi; hann væri úlfur í sauðargæru,
sem verðskuldaði ekki að skipa það
heiðurssæti, er hann nú hefði og ætti
helzt ekki að vera liðmn í nokkru heið-
arlegu pólitisku félagi, þar setn hægt
væri að sanna það. að hann væri ekki
heiðvirður maður. Þegar þessi gífur-
lega ræða var flutt, var Banffy staddur
í Vínarborg, en daginn eftir kom hann
aftur til Buda-Pest og er hann heyrði
ummæli Ferdinands um sig, skrifaði
hann honum samstundis bréf, sem birt
var í blöðum stjórnarinnar. Kvað hann
þar Ferdinand liafa ranghermt einka-
mál þeirra. Sagði hanti að P'erdinand
væri svívirðileg bleyða, sem beitti óær-
leguin vopnum, og til sönnunar því,
kvaðst hann skyldu taka það fram, að
hann (Banffy) hefði lýst því yfir í þing-
inu nylega, að hann ætlaði sér að láta
skammir mótstöðumanna sinna sem
vind um eyrun þjóta, hversu ósvífnar
sem þær kynnu að vera, og þótt þær
væru persónulegar, af því að hann liti
einungis á þær sem pólitiskt vopn í
níðings höndum; en þetta ætlaði Ferd-
inand að nota sér og þess vegna vægi
hann svo að sér, auðvitað með þeim
vopnum, er honum væru samboðnust.
Þegar Ferdinand las bréf þetta, varð
hann hamslaus af reiði og skoraði Banffy
á hólm og jafnframt gat hann þess, að
hann myndi húðfletta svo Banffy að
hann stæði í allri sinni andlegu nekt
fratnmi fyrir almenningsaugum, og þá
væri bezt að sjá hvernig mönnum lit-
ist á piltinn. Hólmganga var bönnuð
þeitn sjálfum, því það þótti ekki sem
viökunnanlegast að sjálfur ráðaneytis-
forsetinn berðist opinberlega, en þar á
móti var það ákveðið að hólmgöngu-
vottar þeirra skyldu berjast fyrir þá og
varð það í Buda-Pest 28. des. Barðist
tyrst Kanolyi greifi fyrir hönd Ferdin-
ands en Fejervary baron og ráðgjafi
fyrir hönd Banffy. Þeir skutu af skamm-
byssum, en hvorugan sakaði. En ein-
vígisvottar eru jafnan tveir fyrir
hvorn og börðust því hinir á eftir. —
Þeir beittu sverðum og varð aðgangur
þeirra bæði harður og langur, en svo
lauk að vottur Ferdinands fékk sár mik-
ið í höfuðið og varð óvígur. Getið er
þess til, að ekki muni úti um alt, er
af þessu leiði og jafnvel er búist við
að fleiri einvígi muni á eftir fara.
Sviþjóð og Noregur.
Maður sá, er sendur var frá Stokk-
hólmi og Standling hét, til þess að leita
að loftíaranum André í Norður-Siberíu,
er nú aftur heim kominn. Hann hefir
einkis vís orðið um ferðir André, og
þykir nú liklegt að hann muni aldrei
fram koma.
í Knstjaníu er látin Laura Gund-
ersen, hálfsjötug að aldri. Hún var
leikkoita nafnfræg,
England.
Helztu frétir þaðan eru þær, að
Harcowit foringi frjálslynda flokksins
hefir sagt af sér og þykja það fremur
gleði- en sorgartíðindi. Telja sumir
það víst, að Rouseberry lávarður muni
verða eftirmaður hans.
Krít.
Georg Grtkkjaprins er orðinn
þar landstjóri og var ágætlega tekið, er
hann kóm þangað. Þar er svo skift
um, að sátt og samlyndi, friður og fögn-
uður er komið í stað stríðs og styrjalda
er lengi höfðu gengtð. Stórveldin hafa
tekið þaðan brott flota sína og alt er
í bezta gengi.
Aðrar heimsálfur.
í New-York hefir influenza geisað
að undanförnu og verið mjög skæð. —
Öllum skólum og leikhúsum lokað, en
sýkin útbreiðist eigi að síður og geta
læknar ekkert aðhafst. Hefir fjöldi
fólks dáið, og hættulega veikur var
Sampson aðmíráll, er frægur varð fyrir
dugnað sinn gegn Spánvetjum.
Kvennvargar tveir
kveiktu í Dawson, sem er höfuðborgin
í gulllandinu Klondyke. Orsakaðist
það þannig, að þær voru á dansleik, en
bar eitthvað á milli, hafa líklega báðar
viljað dansa við þann sama, og urðu
þær svo reiðar, að önnur fann ekkert
vopn hentugra en lógandi lampa, er
hún tók og kastaði í mótstöðukonú
sína. Vopnfimin var samt ekki meiri
en svo að hún misti hennar, en lampinn
molbrotnað, og kviknaði í olíunni.
Þurfti langan tíma til þess að
slökkva eldinn og brunnu 40 hús áður
en það yrði; skaðinn er næstum hálf
miljón dollara — þær eru stórlyndar
stúlkurnar stundum.
Svarti dauði
hefir geisað á Madagaskar og drepið
tjölda fólks; horfir þar til hinna mestu
vandræða. Egyftar gjöra alt mögulegt
til þess að varna því að plága þessi
komist þangað.
Manndráp
voðaleg hafa átt sér stað í héraðinu
Mangola við Efri Kongo seint í seft-
embermánuði síðastliðnutn.
Belgíukonungur ræður ýfir Kongo-
ríkinu og hefi þar fáa menn til ettir-
lits og yfirstjórnar, en innfæddir menn
þar eru harðir í horn að taka og illir
viðureignar, ósiðaðir og þrællyndir.
Manndrápin voru af þeirra völdum og
höfðu þeir drepið 70—80 manns og
étið þá.
Astæðurnar voru þessar. Villi-
menn réðust á tvo menn við Dundu
Sana, er hétu Badart og Ghysels; þeir
voru úr Antverpenfélaginu. Villimenn-
irnir drápu þá ásamt 30 mönnum öðr-
um og átu þá alla.
Héraðshöfðingínn heitir Fievez, oger
hann fékk þetta að vita, sendi hann
rúma 40 menn til hefnda og hétu for-
ingjar þeirra Ceuleman og Kessel. Þeg-
ar þeir komu til Dundu Sana, sáu þeir
flokk manna í einkennisbúningi Kongo
liðsins. Þeir gengu óhræddir nær þeim,
því þá grunaði ekkert, en brátt kom
það í ljós, að þetta voru morðingjarn-
ir og mannæturnar. Höfðu þeir tekið
einkennisbúning hinna myrtu manna og
klæðst þeim. Þeir voru ekki lengi að
hugsa sig um er færi gafst, réðust þeg-
ar í stað á Fievez og menn hans, og
drápu þá alla nema 2, er undan kom-
ust.— Fleiri fréttir ekki merkar í þessum
blöðum.
NOREGUR.
• Fast bindur auðnr og dbati lönd,
Andinn þó sameinar betur;
Elskan þó bezt —- hennar alveldis-hönd
Yfir tekur!«
Þessi bragur eða mottó mun nú
litia þýðingu hafa hjá sumum Víkur-