Dagskrá - 21.01.1899, Page 4

io6
þeirra, er blöðin kaupa, og það því
fremur, sem þið þannig jafnframt eflið
ykkar eigin hagnað.
Hornafirði 23 /12- 98.
Ekkert ber hér til nýlundu, tíðin
hörð og óstöðug, sífeldir blotar og frost
og þar af leiðandi bagleysur, svo útlit-
ið er ekki gott. Ula eru heyásetninga-
lögin þokkuð, allstaðar þar, sem ég heyri
talað um þau, öllum þykja hreppagjöld-
in full há, þó þau bættust ekki ofan á
annað, og flestum þykir fara betur, að
vinna landsmenn til að fara vel með
skepnur sínar með fögrum loforðum og
heiðurs viðurkenningum heldur en með
sektum og þvingunariögum, enda hafa
þau oft gefist illa.
A pólitík er ekki minst, enda eru
hér um svæði ekki miklir pólitíkusar.
»Leif€ gufuskip Thór Tulinius kom
hér tvisvar í vetur á Hotnafjarðarós í
svo miklu brimi og óveðri, að öllu verra
getur varla átt sér stað og gekk mæta
vel, en fram hjá þessari höfn fara Hólar
í sumarsjó og blíðu, með fólk og flutn-
ing, annað ein« ætti landsstjórninn að
láta teggjast niður svo fólk hér bíði
ekki stór tjón af því ár eftir ár, nóg
er komið.
H
8
00 X
T *
? o*
V!
«
<0
s?
p>'
-1
3
0)
O
D
?D
tfi
<
<T>
0> o:
Q- C
VL 3
1 C
3
%
*
00
S?
p
T
3
(fi
O
3
< CQ
5 n 3
3 P p
'c <-»•
Os
<
o
n
3 p-
?r 2.
o 3
W S
c 2
r* 3
fí o
t crq
J.
* TO *
<1 O'
2 0»
cn S.
3
o
3
<
Sí
tr
®
O
Ԥe
3 5
„ e»
O "2
sr ~
O: c/i
E3 O:
03
n>
p
u
2
crq*
c
c
c>
{4.
O- w
f
o
w
0
W
W
*o
e
£ 2

o<
Olílöskum
Þ
remur
hefir einhver týnt(!!!j á afgreiðslustofu
Ðagskrár, og getur hann vitjað þeirra
þangað.
DAGSKRÁ
berst svo mikið af ritgjörðum, að höf.
verða að fyrirgefa þótt nokkuð dragist
með útkomu sumra þeirra, og þar á
meðal höf. Skamma-Jóns.
Polyphon
(spiladós) er til sölu, alveg nýr, mjög
vandaður fyrir afarlágt verð.
Ritstj. vísar á.
T I L SÖLU
nýr hnakkur vandaður; gjafverð.
Ritstjóri vísar á.
Dáin
10. þ. m. ungfrú Lára Pálsdóttir (Sig-
urðssonar frá Gulverjabæ) í Arnarholti;
hún var 14 ára gömul, gáfuð og efni-
leg eins og þau börn öll. Hún dó úr
garnaflækju.
Sigurður Þórólfsson
biður að heilsa vini sínum Jóni Olafssyn, og
þakkar honum fyrir meðmælin með „Plóg“.
I næsta blaði Dagskrár mun hann endurtaka
kveðju sína með viðeigandi athugasemdum.
Draugur! Draugur! Draugurl
Afturganga!
Þessi orð hljómuðu um allar götur síð-
ast liðið miðvikudagskveld. Nýja Öldin var
gengin aftur, en enginn var hræddur við
drauginn þegar þeir sáu, hver hann var.
N. Ö. hafði ekki verið. afkasta mikil eða
ægileg á meðan hún tórði og þóttusf menn
vita að hún myndi ekki fremur verða það
eftir uppvakninguna; en þar á móti er draug-
urinn svohræddurviðallamenn, nema eftil vill
pabba sinn, að hann skelfur á beinunum
og lofar að fara undir eins niður aftur fyrir
fult og alt þegar hann hafi fengið að ferð-
ast um bæinn þrisvar sinnum. það er það
bezta, sem hann gat lofað.
Dagbók Reykjavíkur.
Laugardagur.
Logn og frost.
Eins og áður er getið strandaði
skipiðDr. T. de Witt Talmage áGróttu
tanga 14. þ. m. Hr. skipstjóri Guðmund-
ur Kristjánsson segir að strandið hafi
orsakast af því að hlaupbóman hafi
sprungið af frosti, en við það dróg
skrið af skipinu og seglin börðust, og
með því þá var hvast á rorðan, rak
skipið samstundis upp. Menn björguðust
allir hraktir og við illan leik.
í síðasta bl. Dagskrá er sagt að
verið hafi lygnt en það er ekki.rétt. Skip-
ið var eign Jóns Vídalíns og vátrygt í
Grímsby. Átti þaðáað fara til Akra-
ness og var hlaðið kolum og salti.
Sunnudagur.
Frost, og norðanstormur seinni
þartinn.
Leikfélagið lék nýjan leik í Iðn-
aðarmannahúsinu, er nefnist »EsmeraJda.«
Leikurinn er saminn í Ameríku og
þýddur af Einari ritstj. Hjörleifssyní.
Efnið er fremur lítið. Hjón nokkureiga
unga dóttur, sem hefir fengið ást á
manni sem er málari. Konan er voða-
legur vargur og vill neyða dóttur sína
til þess að giftast ríkuro greifa, því
henni þykir málarinn vera fátækur og
umkomulítill. Faðir Esmeröldu ann
henni mjög og vill gjöra alt, sem
hann getur til að hjálpa henni, en er
dauðhræddur við konu sína. Málarinn
verður að hrekjast í burtu og skiljavið
ástmey sína, án þess að hafa nokkra
vissa von um að gæfan leiði þau nokkru
sinni saman aftur; en heitir þvf að gleyma
henni aldrei, og það efnir hann. Eftir
mörg ár kemur hann aftur og fréttir
það þá óvænt að hann er orðinn stór-
ríkur maður og að Esmeralda elskar
hann enn. Er hún þá orðin svo ein-
beitt að hún skeytir ekki hótunum móður
sinnar og afsegir að eiga nokkurn ann-
an en málarann. Fellur svo alt í Ijúfa
löðog„garnla mamma“ verður aðsætta
sig við það, nauðug viljug. Leikendun-
um tókst mjög vel yfir höfuð og skal
hér drepið á nokkra þeirra. Sigurður
Magnússon, er lék föður Esmeröldu,
gjörði það snildarlega, enda var bún-
ingur, hár og skegg á honum einkar-
náttúrlegt. Karlinn er mæddur af sam-
vistum við kvennvarginn konu sína og
sést það glögt á svip hans og heyrist
a rödd hans og orðum. Hann var
nokkuð hégómlegur, vildi láta* menn
halda að hann væri vel að sér í öllum
siðum, en það var aðeins ímyndun hans
Alt þetta lék Sigurður mjög náttúrlega,
enda er hann sá, er bezt leikur hér í
bæ af karlmönnum. Helgi Helgason
verzlunarmaður lék greifann, og gjörði
það aðdáanlega vel. Hann talaði frakk-
nesku blending, var þóttafullur, leit smá-
um augum á alt nema auð og upphefð,
en var sljór fyrir öllum djúpum og
sönnum mannlegum tilfinningum. Helgi
leysti hlutverk sitt einkarvel af hendi;
málrómurinn og áhersla orðanna náttúr-
leg og sömuleiðis allir tiiburðir. Ungfrú
Gunnþórunn Halidórsdóttir lék og prýðis-
vel kerlingarvarginn, sem var geðmeiri og
stærri í lund en alment gjörist, en
dugleg og framkvæmdarsöm. Þauthún
fram og aftur með pilsaþit ógurlegum
og hávaða og hreytti skammaryrðum í
alla; eldur brann úr augum hennár
og allar hreifingar stjórnuðust af áköf-
um geðshræiingum. Alt þetta var
mjög náttúrlega leikið.
Ungfrú Guðrún Indriðadóttir (Einarsson-
ar) lék Esmeröldu, dóttur þeirra hjón-
anna, og fórst það prýðilega. Hún
kemur fyrst fram sem 18 ára gömul
stúlka, er þá barnsleg ög ístöðulítil og
hrædd við kerlingarvarginn móðursína,
hún kvíðir því að hún muni verða Því
til fyrirstöðu að hún fái að njóta elsk-
huga síns Síðar þegar hann kemur
heim aftur, er hún orðin þroskaðri og
sjálfstæðari; þá hugsar hún sér að láta
eitt yfir þau bæði ganga og giftast
honum hvað sem móðir hennar segir.
Hún tekur í sig kjark, segir greifanum
að hann þurfi engrar blíðu af sér að
vænta og biður hann að ónáða sig
ekki framar, en móður sinni segir hún
að hún skuli ek.ki skoða han a iengur sem í-
stöðulaust barn, sem láti reka sig nauð-
uga eftir þeirri götu er hún vilji ekki
ganga, heldur sé hún nú orðin sjálfstæð
stúlka, sem viti hvað hún vilji, viti
hvern hún elski, viti hverjum hún ætli
að fylgja. Þegar hún hefir þannig lát-
ið dæluna ganga við móður sína, sem
stendur alveg agndofa 4 meðan, f ellur
hún í ómegin. Tilfinningarnar brutust
út með svo miklum ákafa þegar hún
loksins dir0ist að segja hvað henni
bjó í brjósti, að hún verður alveg mátt-
vana á eftir. Hún hefir um langan
aidur orðið að bera harm sinn í hljóði
og það hefir lagst á hana eins og
þungt farg, svo hún hefir orðið hálf-
sinnisveik og þunglynd af öllu saman.
Það er því náttúrlegt að henni verði
mikið um það þegar hún loksins gefur
tilfinningunum lausan tauminn og tekur
aðra steínu.
Guðrún leikur þetta svo vel, að
allir hljóta að dást að, einkum þegar
þess er gætt, að þetta er í fyrsta skifti,
sem hún leikur opinberlega; er hún óef-
að efni í ágætan leikanda, enda á hún
ekkilangt að sækja það, þar sem er
faðir hennar, sem bæði er leikari hinn
bezti og viá.irkent leikritaskáld. Það eitt
má að Guðrúnu finna í leik þessum, að
hún er næstum of barnaleg þegar hún
kemur fram 18 ára gömul, og gjörir
það mest búningurinn; sömuleiðis vant-
ar hana það, að vera nógu blíð við
unnusta sinn, sem hún ann svo mjög,
en það getur stafað af því, að Guð-
mundur Magnússon, sem leikur hann,
virðist vera alt of kaldur og tilfinning-
alítill. Ég heíði búist við að hann
léki betur en hann gjörði, og sjá það
allir, að þaií standa ólíkt að vígi, kær-
ustupörin, þar sem hún hefir aldrei
ieikið fyrr, en hann hefir verið á kon-
unglega leikhúsinu í Kaupm.höfn.—Stef-
anía Guðmundsdóttir lék ágætlega að
vanda, og öllum tókst vel yfirleitt. Leik-
urinn var mjög vel sóttur.
Mánadagur.
Fagurt veður, frost og logn.
Kom maður sunnan af miðnesi og
kvað þar kominn góðan afla. Hæst
höfðu fengist 30 í hlut.
l»rlðjidagur.
Heiðskírt veður og lygnt; mikið
frost.
Margir úr skautaféiaginu á tjörn-
inni og þótti það undrum sæta, því
það virðist kunna betur við sig á dans-
leik inni í húsi eða á hestbakL
Mlðvlkudagur.
Norðankaldi og frost mikið, lýgn
síðari partinn.
Kolaskip Fichers fór til út-
landa og með því einn íslendingur: Ión
Hansson, nemandi at sjóinannaskólanum.
„Nýja Öldin" gekk aftur, eins og
getið er um annarsstaðar hér í blaðinu.
Stúkan „Hlín" hélt aukafund og
kaus nefnd manna til þess að standa
fyrir hátíðahaldi á afmæli hennar, sem
er 26. þ. m,
Fimtidagur.
Logn og frost; heiðskfrt veður.
Leikfélagið ætlaði að leika, enþað
fyrirfórst, því fáir keyptu.
Föstudagur.
Heiðskírt veður, logn, frost minna
en áður.
Thorvaldsensfélagið hélt samkomu
ókeypis fyrir fátæk börn bæjarins, í
Good-Templarahúsinu.
Fór fram jarðarför Þórðar sál. Þórð-
arsonar með miklu fjölmenni.
Afturgangan
segir í verzlunarskýrslunum meðal annars,
að sunnlenzk ull seldist nú ekki fyrir
meira en 6V2 d. (c: 49 aura) og norðl.
71/2 d. (c: 55 a.,) en snemma í haust
hafi mislit ull og haustull selst á 53/4—
6V4<J (c:43—47 a.,) en í „Börsen" segir
15. okt., að íslenzk vorull seljist á 58—
79 aura og haustull á 55 aura. Það
munar 19—24 aurum á hverju pundi af
vorull og 12 aurum á hverju pundi af
haustull. — Hvort skyldi vera réttara?
Prentvilla
í þessu bl. á 3. s. 4. d. 29. 1. a. o.
/ ingeyrjasýslu les þingeyjarsýslu.
ýtgefandi: Félag eitt í Reykjavik.
Abyrgðarm : Sig. Júl. Jóhannesson,
cand. þhil.
Prentsraiðja Dagskrár.