Austurland - 16.10.1920, Page 3

AUSTURLAND
3
Ung og dugleg stúlka
getur fengið létta for-
miðdagsvist hjá frú
Agnete Schlesch, Biíröst.
Nýkomin bók eftir Ben. Þ. Grön-
dal, sögur. Óþurkar síðustu viku,
gott veður í dag.
Hitt og þetta.
Endurreisn Norður-Frakklands.
Louis Dubois, forseta endur-
reisnarnefndarinnar, telst svo til,
að Þjóðverjar hati skemt og eyði-
lagt fyrir 22 milliarða franka á
Norður-Frakklandi (í fasteignum).
Tjónið má bæta á 6 árum ef:
200,000 manns vinna stöðugt að
endurreisninni verkfallalaust, —
byggja árlega 70,000 hús og fram-
leiða alls 420,000 smálestir af
ýmsum vélum og áhöldum.
Hér eru þó óbætt öll ávaxtatré,
sem Þjóðverjar eyðilögðu, sér að
gagnslausu, en einungis til að
skaprauna íbúum landsins.
Einkennilegt verkfall
gerðu bakarasveinar í París ný-
lega. Tilkyntu það rækilega um
alla borgina með stórum auglýs-
ingum svohljóðandi:
Gef oss í dag vort daglegt brauð.
Að morgni var verkfallinu lok-
ið og hafði ekki orðið neinum
til meins, en vakið nokkra eftir-
tekt á brauögerðarmönnum.
Ekkjufrú Karolína (Björnstjerne)
fíjörnson, verður 85 ára 1. des.
n. k., og ætlar að dvelja í París
í vetur, heldur en heima hjá sér.
4300 metra löng
er filman úr sögu Borgarættar-
innar (Gunnar Gunnarson), sem
nýlega er farið að sýna á kvik-
myndahúsum. Tekur tvö Kvöld að
sýna allan leikinn.
Amerisk smásaga.
Sagt er að komið hafi það fyr-
ir, ekki alls fyrir löngu, að mað-
ur einn í borginni Newark í Banda-
ríkjunum, Chisholm að nafni, hafi
krafist þess af öðrum manni, Park-
er, að annað tveggja léti hann
konu sína í friði eða greiddi sér
20 þúsund dollara. Kvað Chisholm
segja að hann sé alveg af manni
genginn að eiga við Parker og
konu sína. En Parker kvað ekki
vera um sel, því að hann ætlaði
sér alls ekki að festa sér konuna.
Menn þessir eru í heldri röð
bæjarbúa og hefur mál þeirra
komið fyrir rétt.
Stjórnarbyltningin í Baden.
Blaðið „Fram“ segir sögu eina,
seni lýsir því vel, hve óvenju
friðsamlegar stjórnarbyltingarnar
sumar hafa verið í Þýzkalandi.
Þegar bylting hófst í Baden,
hafði nálægt 20 |->jóðhöfðingjum
verið steypt af stóli. Fanst mönn-
um í Baden að eigi sómdi annað
en það ríki fylgdist með og yrði
lýðríki. Konungurinn var maður
lýðhollur og eftirlæti þegna sinna.
Þingmenn fengu til lúðraflokk og
gengu í skrúðgöngu til hallar
konungs. Voru þar leikin ættjarð-
arlög. Tók konungur með mestu
ljúfmensku á móti nefnd þeirri,
er kjörin var til að bera fram
fyrir honum þá kröfu þingsins,
að hann legði niður völd.
Bauð konungur nefndarmönn-
um Rínarvín gott og gamalt, þar
eð þeir voru ekki í „stúku“, og
er liðkast tók þeim um málbein-
ið, báru þeir upp erindi sín fyrir
konungi. Hann kvað bezta sam-
komulag milli sín, þegna sinna
og þingsins. Nefndarmenn gátu
eigi neitað að þar segði hann
satt, en kváðu það ekki fært þjóð-
inni að hafa lengur konungsstjórn,
þar eð önnur ríki þýzk hefðu
steypt af stóli j^jóðhöfðingjum
sínum. Væri því sjálfsögð bróð-
urskylda þeirra að fara eins að.
Konungur kvaðst eiga erfitt
með, stéttarbræðra sinna og tign-
ar vegna, að leggja niður völd
svona umsvifalaust. Bað hann því
um tveggja til þriggja daga um-
hugsunarfrest og kvaðst skyldi at-
huga málið.
Fóru síðan nefndarmenn og
komu aftur á ákveðnum degi.
Voru á ný leikin þjóðlög og sezt
að víninu. Varð sú niðurstaðan,
að að konungur lofaði að leggja
niður völd, ef það væri vilji al-
mennings. Nefndarmenn þökkuðu
konungi fögrum orðum og hétu
honum árlegum lífeyri, óskertum
eignum og fullu frelsi. Var því-
næst lostið upp fagnaðarópi fyrir
nýja lýðveldinu og konunginum
fyrverandi, lúðrar voru þeyttir og
bumbur barðar. Og lokið var
stjórnarbyltingunni í Baden!
Fréttir.
Slys
vildi nýlega til á Hvammsfirði.
Böðvar, sonur Magnúsar, bónda
á Staðarfelli, fóstursonur Magnús-
ar, vinnumaður hans og vinnu-
kona fóru út í eyju þar á firðin-
um og drukknuðu á leiðinni. Eigi
vita menn með hvaða hætti slysið
hefur orðið, en Hvammsfjörður er
afar skerjóttur og í honum feikna
harður straumur.
BÓKBAND.
Ég undirritaður, sem seztur er að
hér á Seyðisfirði, tek að mér alls-
konar bókband og innheftingu.
— Er að hitta í „Skaftfelli". —
Verkið fljótt og vel af hendi leyst.
QEIRLAUGUR KETILBJARNARSON.
Augustinus:
Kriigers:
Obels:
Smal-
Mellem-
■ Kentucky-
Lady Twist-
munn-
tóbak.
Langaards:
og norskt
hjá Sveini Árnasyni.
H. Kvaran, rithöfundur, og frú,
ungfrúrnar Hulda Hermannsdóttir
og Kristín Guðmundsdóttir. Enn-
fremur fóru Þorvarður G. Þormar
stud. theol., Sigurjón Jóhannsson,
kaupmaður, Jón Þorsteinsson,
verzlunarmaður og Steingrímur
Björnsson frá Dvergasteini.
Jarðsíminn.
Það, sem vantaöi af jarðsíman-
um, sem verið er að leggja hér í
bænum, kom með „Gullfoss“ síð-
ast. Miðar verkinu óðum áfram.
Fjöldi manna
hefur verið hér í bænum und-
anförnu og margt fé verið rekið
hingað. Þó munu bændur lóga
með minna móti, þar eð heyskap-
ur hefur verið allsstaðar í meðal-
lagi og sumsstaðar meiri en dæmi
eru til um margra ára skeið. Mun
„Austurland“ reyna að afla sér
upplýsinga um tölu fjárins, þegar
slátrun er lokið.
Nýr vaskur til sölu. R. v. á.
E.s. Gullfoss
kom hingað síðastliðinn laug-
ardag ög fór aftur að kvöldi.
Meðal farþega héðan voru Einar
Garrick cigarettur
álíta margir heimsins beztu ciga-
rettur. — Fást að eins hér hjá
Sveini Árnasyni.
köldum augum og freðið bros
lék um varir henni. En andlitið
varð brátt blíðlegt og hlýtt og
brosið aðlaðandi.
Stundum var það, þegar þau
voru háttuð á kvöldin, að hún
var svo undarlega áköf í atlotum
sínum. Hún lagði allsnakta hand-
leggina um háls honum, þrýsti
höfði hans milli brjósta sér og
faðmaði hann svo ákaft að sér
að honum lá við köfnun. Og þá
fanst Jakob undarlegur viðbjóður
gagntaka sig. Losaði hann sig þá
venjulega úr faðmlögunum og
sneri sér til veggjar. En daginn
eftir var Guðrún óvenju þögul og
jmngbúin. Og þá var það einkum,
að honum fanst hún horfa á sig
þessum köldu, stingandi augum.
Tveim árum eftir að Jakob
kvæntist, dó formaður sá, er hann
hafði lengi róið hjá. Réði hann
sig j)á í skiprúm hjá þeim manni,
er Þorvaldur hét og var Þórðar-
son. Þorvaldur þessi hafði fyrir
nokkrum árum komið í þorpið,
keypt þar bát og gerst formaður.
Brátt sázt það, að hann var flest-
um mönnum aflasælli oggat hann
því valið úr sjómönnum á bát
sinn. Jakob var, sem áður er á
drepið, manna nýtastur háseti og
sótti Þorvaldur því fast að fá
hann til sín. Féll vel á með þeim
og réðist Jakob til Þorvaldar.
Þorvaldur var maður mikill á all-
an vöxt, fríður sýnum og eygður
allra manna bezt. Snarlegur var
hann, léttur í lund og skemtinn í
viðræðum. En alkunna var það
í þorpinu, að gleðimaður var
hann mikill og kvenhollur.
Jakob undi vel hag sínum í
nýja skiprúminu, enda var Þor-
valdur vel til háseta sinna.
Skömmu eftir að Jakob kom í
skiprúmið til Þorvaldar, fæddi
Guðrún barn. Var það drengur,
bjartur yfirlitum og líkur móður
sinni. Jakob hló hjarta í barmi
í hvert sinn er hann leit drenginn.
Vinnan varð honum léttari og líf-
ið fegurra. Löngum og löngum gat
hann legið vakandi um nætur og
hugsað um drenginn og framtíð
hans, og er hnúarnir hvítnuðu á
árinni, þegar alda og stormur
lögðust þyngst á móti, þá brosti
hann ánægjulega, því að honum
fanst hann leggja fram afl sitt
gegn öldunum fyrir litla drenginn,
sem lá í hlýrri vöggunni heima í
kofanum hans. Og hann átti það
svo sem skilið, blessaður dreng-
urinn, eins og hann brosti blítt
við pabba, er hann kom þreyttur
heim eftir erfiðið og vosbúðina.
Og lengi var hann að hugsa
um það, hvað þessi frumgetni
sonur hans ætti að heita. Því að
nú fanst honum ekki lengur barn
Guðrúnar vera sitt barn, og hann
hætti nú að gefa því eins mikinn
gaum og áður.
Að lokum komst Jakob að
þeirri níðurstöðu, að barnið skyldi
heita eftir móður hans. Hún hafði
heitið Kristín. Drengurinn átti
þvt að heita Kristinn. Reyndar
þóttu honum ýmiss nöfn fallegri,
en það var svo erfitt að gera upp
á milli þeirra. Og þá var ósköp
þægilegt að ieysa sig frá vandan-
um með því að láta barnið heita
eftir móður hans. Hún átti það
líka meira en skilið.
Skírnarveizla var haldin og bauð
Jakob til hennar bátsfélögum sín-
um og konum þeirra. Þorvaldur
og einn hásetanna skyldu vera
skírnarvottar og kona prestsins
halda barninu undir skírn. Daginn,
sem skíra átti barnið, gekk Jakob
fram og aftur og snerti ekki á
verki. Hann tugði munntóbakið
og hrækti tuggunum hverri af
annari fram úr sér ótuggnum.
Hann var utan við sig og sem í
öðrum heimi.
Heimafyrir var alt sópað og
prýtt. Jakob hafði látið gera við
kofann, keypt ný húsgögn og
myndir á veggina.
í rökkurbyrjun komu gestirnir
og prestshjónin skömmu síðar.
Jakob var búinn dökkum klæðis-
fötum, hafði hvítt um hálsinn og
var hreinn og greiddur. Guðrún
var og búin sínum beztu klæðum
og sómdi sér all-vel. í kinnar