Austurland - 07.01.1922, Síða 3

AUSTURLAND
3
störfum Jóns, þá á sýslufund kom,
að fáir sýslunefndarmenn höfðu trú
á t i 1 r a u n þessari. Ávöxturinn yrði
einungis sá að héraðið yrði læknis-
laust.
Þetta og fleira, sem segja mætti
um málið, nefna margir rök. Þau
fara að líkindum ekki vel í sannfær-
ingarsjóði Jóns, eftir því sem honum
ferst rökleiðslan í nefndri grein. Þar
segir hann þennan fylgja hinum lund-
arfarsvegna eða kunningsskapar, en
um slíkt látum við Jón einan. Hann
víkur, hvort heldur er, ekki frá sann-
færingu sinni.
Hafrafelli, 22. des. 1921.
Ruriólfur Bjarnoson.
Miklar húseignir
á liinum alþekta útgerðarstað, Vattarnesi eru til söíu, svo sem: 2 í-
búðarhús, sjóhús fyrir nálægt 20 bátshafnir, íshús, hjallur, peningshús,
hlöður og girðingar. — Kaupandi mun sennilega geta fengið ábúð á
allri jörðinni í næstu fardögum.
Vattarnesi 28. des. 1921.
Þorst. Hálfdánarson. Jónas Benediktsson.
UMBÚÐAPAPPjlR
fæst keyptur í
Prentsmiðju Austurlands.
Tilsögn í ensku
veitir
Margrét Friðriksdóttir.
Jöröin Gaukstaðir
Munið eftir.
Allir, sem þurfa að auglýsa í blað-
inu eða fá prentun og pappír hjá
prentsmiðjunni, eru beðnir að snúa
sér til Herm. Þorsteinssonar eða
í Jökuldalshreppi fæst til kaups
og ábúðar í næstu fardögum 1922
Semjið við undirskrifaðan eiganda
jarðarinnar.
Gaukstöðum 23, des.
þórður þórðarson.
prentaranna í prentsmiðjunni.
Prentsmiðja Austurlands
prentar og selur allskonar eyðublöð og reikninga,
með eða án firmanafns. Hefur til sölu ágætan póst-
pappír (margar teg.) og umslög, áprentað eftir vild.
Leysir fljótt og vel af hendi allskonar prentun.
Víxileyðublöð fást í Prentsmiðju Austurlands.
Símskeyti
frá
fréttaritara Austurlands.
Rvík 31. des.
Bráöabirgöarsamningar hafa verið
gerðir milli ítala og Rússa og er gert
ráð fyrir fullkomnum viðskiftasamn-
ingum bráðlega. Washingtonfregn
segir að útlit sé fyrir að verzlunar-
viðskifti verði tekin upp aftur milli
Ameríku og Rússlands. Litlar líkur
eru taldar til þess að Washingtonráð-
stefrian veröi til þess að draga úr
vígbúnaöi. Frakkar halda fast við
allar kröfur sínar á þinginu. Dag-
blaðið „Börsen" hefur skrifað um
Spánarsamninginn og segir að upp-
sögn Spánar sé ekki mótleikur gegn
Danmörku eða íslandi í bannmálinu,
uppsögnin sé aðeins liöur í breyting-
um þeim, sem Spánverjar geri á toll-
kerfinu, og ekkert bendi til þess að
Danmörk nái ekki sömu kjörum sem
hún hafi haft, en segir æsingar bann-
manna gegn Spánverjum mjög óheppi-
legar.
Dómur er kveðinn upp í smyglun-
armáli þýzka togarans. Skipstjórinn
er dæmdur í 800 króna sekt, allan
málskostnaö, þriggja mánaða fangelsi
og vínið upptækt. Skipstjóri hefur
vísað málinu til hæstaréttar. „Vísir“
segir að Pétur Jónsson ráðherra
muni segja af sér í þingbyrjun.
Vátryggingar
Brunatryggingar
Sjóvátryggingar
Stríðsvátryggingar
Sigurður Jónsson
Simi 2 og 52.
Hus til sölu.
Lysthafendur snúi sér til undir-
ritaðs fyrir 1. febrúar n. k.
Seyðisfirði 3. janúar 1922.
Runólfur Sigfússon.
Hitt og þetta.
E.s. „Godafoss“
kom hér í gærmorgun á leiö til
útianda.
V erzl unarmannafélagib
hafði fagnað all mikinn í fyrrakvöld
til minningar um 20 ára afmæli sitt.
Ræður héldu Sigurjón Jóhannsson,
Hermann Þorsteinsson, Einar Met-
húsalemsson og Bogi Benediktsson.
Um 30 manns voru viðstaddir.
Skemtun
sína endurtók „Bjólfur á nýársdag
fyrir fullu húsi. Var breytt dagskrá
og góð skemtun sem áður. Til skemt-
unarinnar lögðu. Jón Vigfússon, söng,
lék og las upp, Kristján Kristjánsson
yngri, söng, Kristján Imsland, lék,
Sig. Baldvinsson las upp, Indriði
Helgason söng gamanvísur og Guðm.
G. Hagalín las upp. Undir spiluðu
við sönginn frú Karen Christiani,
fröken Unnur Sveinsdóttir og Gunn-
laugur Jónasson, verzlunarmaður.
Veðráttan.
Síðastliöinn mánudag var hér eitt
hið versta og hvassasta veður sem
kemur. Skift er nú um: sumarhiti og
sunnanvindur.
Ráðinn
er forstjóri Gosdrykkjaverksmiðju
Seyðisfjarðar Siguröur Jónsson, verzl-
unarmaður úr Reykjavík. Er hann
kominn hingað til bæjarins og tekinn
viö forstjórninni.
Borist
hefur blaðinu „Vetrarsólhvörf" eft-
ir Sig. Kristófer Pétursson. Er bók-
in guðspekilegs efnis. Verður hennar
nánar minst mjög bráðlega. Verð
hennar er að eins 2^kr. — Frágangur
allur í bezta lagi.
Kristján Kristjánsson,
læknir, fór utan mnð „Goðafoss"
í gær, sér til heilsubótar. Fylgja hon-
um beztu óskir Seyðfirðinga. Með
„Goðafoss“ kom hingaö Friðjón
23
unar. Út af þessum teig stóð árum saman flókið
og harðsótt mál milli bæjanna.
í 20 ár bafði Jón í Iðu liaft þrjá girðingar-
staura við teiginn. Virtist þetta eigi geta gert til né
frá um eignarréttinn. En rétturinn hélt því fram,
að komin væri hefð á eignarrétt Jóns á teignum,
og þau urðu málalok, að honum var dæmdur liann.
Mál þetta lék bóndann í Straumhaga svo hart,
að hann var því nær öreigi, þá er íengin voru
málalokin. Eftir dauða hans hélt ekkjat áfram bú-
skapnum með syni þeirra, Geirmundi. Var hann
22 ára gamall. Sto hét, að þau ættu jörðina, þar
eð þau tóku að sér allar skuldirnar.
Geirmundur var þrekvaxinn piltur, brúneygur
og brúnkmikill. Hann var breiðleitur, en andlitiö
greindarlegt og fjörlegt. Fann hann meira til sín,
en honum þótti sæma að almenningur vissi. Og
eigi hykaði hann við að láta þar hendur skifta, sem
góð orð ef til vill hefðu mátt nægja.
í Iðu var auður og allsnægtir.
Elzta dóttirin hét Sigríður. Var hún Ijóshærð,
há vexti og forkunnarfögur. Auk þess var hún af-
brigða dugleg við öll heimilisstörf. Hæg var hún í
allri framkomu og virðuleg. Þá er hún sagöi eitt-
hvað, var það bæði mjög svo viturlegt og góð-
gjarnt. Óbætt var að segja, að nærri lægi, að ein-
mitt hún væri bæði húsfreyjan og húsbóndinn á
heimilinu.
Það var almannarómur, að hún væri eins og
24
óðalsbændadætur ættu að vera. Skorti eigi biðla,
en jafnmörg þeim höfðu orðið hryggbrotin.
Foreldrarnir voru alls eigi ánægð. Þau héldu
að annaðhvort mundi hún alls ekki ætla sér að
giftast, eða þá að hún bæri eigi jafnmikið skyn á
slíka hluti og aðra. Hún var þó látin einráð eins
og vant var.
Sunnudag einn, er þau voru við kirkju, hittu
þau þrjá skástu bændasynina í sveitinni stúrna og
hámóðgaða. Höfðu þeir þá allir fengið hryggbrot
hjá Sigríði. Þá var Jóni gamla í Iðu nóg boðið.
Gat hann eigi stilt sig um að segja, að hann
sæi ekki annað, en hún neitaði öllum, svo að nú
væri varla nokkur eftir handa henni nema Geir-
mundur í Straumhaga, sem alt af stæði í illindum
og væri að því kominn að flosna upp af jörðinni.
Sigríður roðnaði og gekk út. Þegar hún kom
næst inn, sáu foreldrar hennar að hún hafði grátið.
Jón vissi að orsökin til þessa var áminning
haris — og iðraði hann í rauninni orða sinna; en
lét þó við svo búið standa.
Geirmundur í Straumhaga og Sigríður höfðu
verið mjög samrýmd á bernskuárunum. Þau höfðu
leikið sér niðri við ána og hjá gljúfurbrúnni. En
foreldrar þeirra þektust minna, þar eð þau höfðu
lítt þurft aö hafa saman að sælda.
Lengra var líka á milli bæjanna en í fljótu
bragði varð séð. Aðalbrúin á ánni var langt fyrir
neðan bæinn. Lá sveitarvegurinn frá löu þar yfir