Baldur - 23.05.1904, Side 3

BALDUR, 23. MAI I904.
3
Heimssyningin
i St. Louis byrjaði hinn 30. aprfl
síðastliðinn. Hðn á að vcrða op-
in & sunnudögum, en ekki gekk
það orðalaust af, að fá það sam-
þykkt. Meðan sfi rimma stdð yfir
kom út eftirfylgjandi grein í einu
af blöðum New York borgarinnar:
,,Klerkar þcir, sem andæfa því
að heimssýningin sje opin á sunnu
’Rænmgjarnir á
Rostungseyj nnni.
Iew Yoirik: Lib’e
(Framh.).
Fanny hld—hún gat leyft sjer
það núna.—,,Ef það er eihi erfið-
leikinn sem við eigum við að
dögum, eru öðru hverju að gjöra stríða, Þ& vex mjer hann ekki í
þáð bcrt, hve undarlegar sje hug- »ugum. Jeg kann ögn að synda,
myndir þeirra um guðdóminn og °S ef jeg skyldi verða þreytt þá
stjórnaraðfcrð drottins á alheimin-
um. Sjcra McAnney, D. D.
(doktor í guðfræði), frá Tarry-
town, prjedikaði hjer í bænum á
sunnudaginn var á prestastefnu
Meþódista. Meðal annars sagðist
honum þannig:
’Jeg er enginn hrakspámaður,
en lát kóleruna þenja yfir oss sfna
veit jeg að þjer hjálpið mjer. Jeg
treysti f einu og öllu á yður“.
,,Það er ágœtt, bctra cn jeg
bjóst við. Eigum við að hvfla
okkur ögn eða eigum við að fara
strax?“
,,Við skulum fara strax,“ svar-
aði Fanny.
er eitt af allra elztu og áreiðanlegustu lffsábyrgðarfjelögum
heimsins. Sjöður þess er nú yfir $352 milljónir. Lffs-
ábyrgðarskýrteini þess eru óhagganleg. Dánarkröfur borgaðar
hvar og hvernig sem fjelagsmenn þess deyja.
Til frekari upplýsingar má skrifa
O. OIxAFSSON j. Q- MORO-A3ST
AQENT MANAGER.
650 VVilliam Ave. Grain Exchange Building.
WINNIPEG.
i
t
t
t
v*
Svo óðu þau út f sjóinn þar til
myrku vængi þettað sumar; lát 10 | Fanny flaut uppi> t(5ku þau til
milljómr manna deyja úr þéss- sunds og syntu hHð við hHð Sjór.
ari voðapest.—0, hversu syndarar
þessir skulu þá þyrpast að ölturum
vorum.—Drottinn veit hvernig
Hann á að fara að þvf, að taika
sýningunni á sunnudögUm, og
hann mun gjöra það. Þegardrott-
»nn þarf að vinna harðneskjuverk,
þá finnur hann harðneskjutól til að
vinna það með. Ef Chicago iðrast
ckki, verður hcnni sópað á vatn út
eins og skcljum, sem allt lff er út-
dautt úr‘.
Samkvœmt þessari skoðun ái
stjórnari alheimsins, að hafa verið |
að bfða eftir þvf, hvernig atkvæði j
fjellu í stjórnarnefnd sýningarinn- j
ar, áður en hann rjeð það við sig,
hvort hann ætti að scnda kólcruna
f ár til Ameríku eða ekki, og nú
þykir cinum þeirra manna, sem
sjerstaklega eru taldir f þjónustu
inn var þægilega hlýr af þvf sólin
hafði vermt hann allan daginn.
Þannig syntu þau í 10 mínútur,
þá sá Morrill glufu f klettabcltið
sem hann áleit að þau gætu klifr-
ast upp um. Þau sneru þvf að
landi og komust upp á eyjuna,
enda var þá sólin að sfga f œginn.
Mórrill komst að þvf að þau
vóru nú á austurhlið eyjarinnar og
gat þvf auðveldlega vitað f hvaða
átt hann átti að halda, þarcð
höfnin var á suðurhliðinni.
Þau lögðu nú af stað, en af þvf
að bráðum dimmdi villtust þau ögn
j á leiðinni, en samt komu þau heim
innan stundar.
XVII. KAPÍTULI.
Morrill greindi nú ljóslega frá
drottins, það lfklegt, að guð myrði
miíljónir af saklausum konum og
börnum til að sýna misþykkju sfna
og hcfndarhug út af þvf, að fáeinir
mcnn, scm forráð hafa yfir sýning-
unni f St. Louís
því sem fyrir þau hafði komið um
daginn, og að sfðustu sagði hann:
„Hvað eigum við nú að gjöra?
þar er svo mikið gull að við gætum
allir orðið milljónerar og að auki
eru á þvf að verja borgað eigcndum Victoriu skað-
sunnudeginum á þann hátt, sem ann, scm þcir hafa orðið fyrir við
Martcinn Lútcr fjellst á, og aíiir brunann. Eigum við að yfirgefa
forkólfar siðbótarinnar á Ollu meg- j þcssi auðæfi hjer, og búast við að
inlandi Norðurálfunnar hafa verið j við gctum sókt þau, cða hvað eig-
samdóma um öldum saman“. ! ura við að gjöra?“
■' " — . í Allir voru á þvf að reyna hafa
Dr. O. S3 EPHLNSEN j gullið mcð sjer þcgar þeir færu, en
563 Ross St. | hvernig þeir ættu að geta náð því
WlNNIPEG | án þess hjnir vissu, það gátu þcir
Telefón nr. 1498.
ckki sjeð.
En þá kom Cora Daubney þeim
til aðstoðar og sagði:
,,Ef að þjer, Morrill, getið
merkt hcllirinn svo, að engin hætta
sje á þvf að við stúlkurnar villt-
umst, þá getum við náð gullinu og
flutt það á einhvern vissan stað.
Seinna getum við svo komið þvf
hingað.
,,Þjer komið með góða hug-
mynd, Cora, en hingað tjáir ekki
að flytja gullið, við getum ekki
komið þvf um borð f skipið hjeðan,
þó okkur lánist að sleppa burtu á
þvf,“ sagði Spokes. „Haldiðþjer
Morrill að ræningjamir viti af
gullnámu þessari?"
,,Jeg er nokkurn veginn viss um
að þeir vita ekki um það. Hellir-
irinn cr svo hentugur geymslu-
staður fyrir ránfeng þeirra, og svo
ágætt vfgi, ef einhver rjeðist á þá,
að þeir myndu vera búnir að búa
um sig þar, ef þeir vissu um hann,“
svaraði Morrill.
,,Það er mitt ráð,“ sagði Spokes,
,,að stúlkurnar safni gullinu og
láti það á gjáarbarminn, seinna
flytjum við karlmennirnir það yfir
um gjána f nánd við austurdyr
hellisins, þangað getum við sótt
það á bát ef okkur heppnast að
sleppa. Kann nokkur betra ráð?“
Þeir rieituðu þvf allir.
Daginn eftir fóru þeir allir til
vinnu á skipsmfðastöðvinni, einnig
Dawes, og urðu allir hissa á þvf.
Eins og vant var, þá var Grikk-
inn til staðar um leið og þeir fóru,
og þegar hann sá Dawes fara sagði
hann :
,,Jæ-ja þá, herra minn, þjer
ætlið þá að fara að vinna, það var
heppilegt, þvf annars hefði jeg
sjeð um að þjer hefðuð engan mat
fengið f morgun. Þjer haldið má-
ske að jeg hafi ekki veitt yður cft-
irtekt, en það er ekki tilfellið, jeg
hefi sjeð hvað yður hefir liðið“.
Þeim kom nú saman um að vera
varkárir, þegar þeir vissu að Grikk-
inn gaf athöfnum þeirra auga. Þeir
álitu þar á móti að óhætt væri að
ganga að þessu starfi. Þeim hafði
einnig dottið í hug að óhultast
mundi að draga gullið f pokum á
kaðli yfir gjána.
Þegar þeir höfðu komið sjcr
saman um þctta, ákváðu þeir að
byrja strax næstu nótt. Að lokn-
um kvöldverði gengu þeir þvf til
hvflu, nema Dawes sem vakti til
þess, að geta vakið þá undir eins
og öll ljós voru slökkt hjá ræningj-
unum,
(Framh.).
G. THORSTEINSSON Á GIMLI SELUR

DEERING’S STÁLHRÍFUR.
• B. B. OLSON,
:
SAMNINGARITARI
OG
INNKÖLLUNARMAÐUR.
!• GIMLI, MANITOBA.