Baldur - 30.06.1904, Page 3

BALDUR, 30. JtÍNÍ 1904.
3
jlÐNAÐARSÝNING CANADAVELDISI
$100,000-1 VERÐLAUN OG SKEMMTANIR -$100,000.
YFIR 50
KAPPRAUNIR
BROKK,
skp:ið,
o.S
STÖKK.
J. T. G0E3J0N,
íormaður.
*
FRÍ
FLUTNINGUR
Skrifið eftir
innfærslumiðum
°g
upplýsingum.
y. W. HEUBACH,
írankvæmdarstjóri.
WINNIPEG.
25. júlí til 6. ágúst, 1904.
!4»««»»<>»d»»»»»»«i»»t»«»»«»»*»»»»i»»t»»«»w»»»a»»»»»Off
Ræningjarnir á
R o s t u n gs ey j u n ni.
m&m
(Framh.).
Hann hneigði sig nú og sagði:
„,Jcg cr hræddur um að koma
mfn hafi trufiað ykkar fróðlega
samtal, en það má ekki vera, hald-
ið þið bara áfram“.
Svo kom hoirum til hugar að
þeir hefðu verið að tala íllt um sig,
breytti þvf rrtm sínum og hegðun
og hvæsti út úr sjer þessum orð-
um :
,,Hvað voruð þið að tala um,
jeg vil fá að. vita það“.
,, Við vorum að tala um okkar
sakir. Hefði það verið eitthvað
sem við. vildum láta yður vita, þá
hefðum við gjort yður boð, “ svar-
aði Marbham.
,,Ha, ha, stóri stcrki vinur
minn, en hvað þjer eruð skemmti-
legur f lcvöld. Nú, jæ-ja, látum
það nú vera, við skulum bíða til
morguns, þá ætla jeg að vera
skemmtilegur og fá mjer tilefni að
hlæja að yður,“ sagði Grikkinn
brosandi, og þ<5 brann rciðinf aug-
um hans. Svo bœttj hann við.:
,,Jæ-ja, fyrst þú vilt ekki vera
svo kurteis að svara spumingu
minni, þá ætta jpg að segja þjcr
f. hverj.u skyni jcg er hingað kom-
inn. Þið karlmennirnir eruð
mestu lydd.ur til vinnu, vinniö
ekki fyt'ir mat ykkar, og stúlkurn-
ar vcrða Ifka að fara að vinna fyrir
fœði sínu. Á morgun byrjar
þessi ákvörðun mín að verða að
framkvœmd“.
Þcim varð öllum afar bilt við
þetta, og þegar Grikkinn sá það
gladdist hann innilega með sjálf-
um sjcr.
,,Jeg skal scgja yður, góði
herra,“ svaraði Moore, „um 'okk-
ur karlmennina getið þjer sagt
hvað þjcr viljið, cn það nær engri
átt, að stúlkurnar fari að vinna.
Hvað geta þær gjört“.
„Ilvað þær geta gjört ?“ endur-
tók Grikkinn. „Ha, ha, jeg skal
segja þjer hvað þær geta gjört,
hugdjarfi herra. Þær cru þrjár og
þess utan barn. Ein á að sjóða
matinn, önnur 4 að ræsta . svefn-
hcrbergin og búa um rúmin, og
hiti þriðja—sú fallegasta afþeim—
á að matbúa fyrir mig og þjóna
mjer að öTlu leyti. Barnið 4 að
tfna saipíin eldivið; þarna kemur
hún“.
Mabel kom f þessu inn f her-
bergið með hlátur á vörunum, en
þegar hún sá Grikkjann hætti hún
að hlæja og fór til mömmu sinnar
til þess að vera óhult.
„Komdu og kisstu mig, litl:
stúlka, “ sagði Archill og rjett,
hendurnar á móti henni.
,,Nei,“ “ansaði Mabel með
hægð, „jeg vil ekki kissa þig, þú
ert leiðinlegur og vondur maður,
sem lokar inni babba minn og
Morrill, og lofar þeim ekki að
koma heim til mín“.
„Þegiðu, g.óða Mabel !—“ sagði
húsfrú Spokes, en aðvörun hennar
kom ofseint, þvf orðin voru töluð,
'sem fyrst komu Archill til að
skammast sfn, en gjörðu hann svo
frávita af reiði.
Hann þreif f Mabel óþyrmilcga,
reif hana frá móður sinni, og barði
hana tvö högg með kaðli, sem
hann hjelt á, og í þriðja sinni
reiddi hann kaðalinn til höggs, en
það'högg fjcll aldrei.
xxii. KAPíTULI.
Remberton stóð f nánd þegar
Grikkinn barði Mabel, en var ekki
nógu fljótur til að hindra fyrstu 2
höggin, en áður en 3 höggið fjell
rjeðist Remberton á hann með ópi
nokkru, barði hann með hnefan-
um á munninn svo hann fjell, reif
síðan kaðalinn af honum og lamdi
hann með honum þar sem hann lá’
á gólfinu svo öllum ofbauð. Kvenn-
fólkið flúði inn f næsta herbergi
með MabqJ grátandi Grikkinn
orgaði sem ærður m.aður, en þá
skipaöi Remberton honum að
þegja, svo hann þorði ekki nema
að stýnja undan höggunum.
Þanoig hjclt Rembcrton áfram uns
’iann var sjálfur orðinn uppgefinn,
bá sagði liann :
,,Nú er tfminn kominn. Mark-
ham, fiimdu snæri eða kaðal og
bind þrælmcnni þetta á höndum
og fótum, láttu svo upp í hann
ginkefli svo hann geti ekki orgað.
En þið hinir, tak.ð þið saman
niuni ykkar, og segið kvennfólkinu
að gjöra það sama, komið þið svo
öll ofan að lendingunni. Jeg fer
til að finna Jamison og hina og til
að ná Morrill og Spokes út“.
„Já, það er satt, það er bezt að
jeg taki þcssar með mjer,“ sagði
hann, og tók um leið tvær skamm-
byssur úr belti Grikkjans, sem
hann sá þar. Þegar hann var viss
um að þær voru hlaðnar, stakk
hann þeim f vasa sínn og fór.
Þcgar hann var kominn spotta-
korn stóð hann kyr til að átta sig,
sv o hjelt hann áfram til ræningja-
hússitis, stakk höfðinu inn um
dyrnar, scm voru öpnar, og leit í
kringum sig.
,,1-Ivað er & ferðum ?“ spurði
einn af ræningjunum.
„Er Jamison hjer?“ spurði
Remberton djarflega.
, Jeg held það. Já hann er
þarna. Jamison, hjer er maðu
sem vill finna þig“.
,,Einmitt það, “ svaraði Jami-
son, „hver er sá?“
,,Það er jcg,“ svaraði Rembcr-
ton. IJr. Archill segir að þjer
verðið strax að koma yfir um“.
þetta voru samkomulagsorðin um
flóttann.
Jamison varð alveg hissa að
þetta skyldi korna svona brátt
fyrir, stóð samt upp eins og hann
kviði fyrir að fara og spurði:
,,Eigum við að fara í nótt ?“
„Hann sagði, ’undir eins‘,“
svaraði Remberton.
, Já-já, við vcrðum Ifklega að
hlýða. Þú Totn Sullivan og Art-
or—“ og svo leit hann um her-
bergið og nefndi nöfn allra þeirra
sem ætluðu að flýja með honum.
,,Búið þið ykkur til að fara, farið
þið fyrst að geymsluhúsinu og
vertð svo til staðar við vfgið“.
Mennirnir skildu mjög vel hvað
Jamison meinti, bjuggu sig samt
með semingi, en voru þó innan 15
mfnútna komnir upp á loftið f
geymsluhúsinu, höfðu opnað
vopnakistuna og fcngið sjer sverð
og tvær skammbyssur, hver mað-
ur af þeim 16 sem þar voru- Dag-
inn áður höiðu þeir hlaðið skamm-
byssurnar til vonar og vara.
Svo var kistunni lokað aftur og
þeir fóru út.
(P'ramhald).
G-Thorsteinsson
Á GIMLI.
Selur