Baldur - 31.08.1904, Qupperneq 3

BALDUR, 31. ÁotfsT. Í904.
3
Krókaleiðar
Eftlr Robert Barr.
(Framhald)
segja henni meira en vera
Nú standa sakir þannig, að
„Hvcrs vegfía komið þjer þíi f
hans erindum".
,,Það er ekkert erindí frá hon-
um og ekki frá neinum. Hr.
Kenyon talaði við mig um má!-
efni, sem vcldur honum angurs.
átti. Það er málefni sem faðir minr. cr
hön , Ifka við riðinn. Faðir minn er
hefir sagt honum að hún ætli að meðlimur Lundúnafjelagsins, og
sfmrita frá Queenstown tii ’The vill ekki að þjer símritið neitt til
Argus1 leyndarmál það, sem hann I New York“.
é
/IS
/jv
(Qy

FÁIÐ BEZTU S KILV I N D U N A
im: ze Xj o t t
hefir trúað henni fyrir“.
„Erþaðsvo?—Eruð þjer viss-
„Gðði vinur! Þctta er slæmt ar um að þjcr rekið ekki frcmur &
ásigkomulu^. Hvað hafið þið critidi Kenyons en föður yðar r\é
Ungfrú Longtvorth svaraði reið-
‘ö
gjört ?“
,, Við hðfum reynt að fá hanatil | uglcga:
að hætta við að símríta, en árang-
urslaust. Wentworth
eyðilagður".
„Vesalings maðurinn. Jeg gct og mjer sýnist. Jeg
skilið það. En jcg ætla að hugsa ðskað eftir þessunr samræðum.
VJER SELJUM :
,,Þjer hafið euga heimild til að /jfc SJ‘01VC^S^IL"V“IlsriDTTJB.
é
é
er alveg tala til mfn á þenna hátt“.
é
,, Afsakið, jeg tala við yður eins
hefi ekki
ögn um þetta“.
Þau gcngu nokkrum
fram og aftur þegjandi.
,,Viljið þjer slcppa þcssu
efni við mig?“
Það voruð þjer sem gerðuð það,
sinnum og þjer komuð óboðin inn í mitt
hcrbergi og verðið þvf að umbera
mál- Það, scm við yður er sagt. Það
é
é
é
é
jersjaldnast farið mjúkum orðum é
„Já, svo feginn, cf þjcr viljið um Þá, scm blanda sjcr mn í ann- /fe
S thebshiltg belts:
I ^G-IRIOTTZILTTTIR^VXj
svo vel gjöra og taka það
yður“.
>,Jeg cr viljug til þcss.
ag; ara málefni“.
>,Jeg hefi búið mig undií að;
Eins o<t ! mcéta ýmsum ðþægindum áður en
þjer vitið, þá á faðir minn mikínn kom

STJOTIOJST HOSB,
MELOTTE CREAM SEPARATOR Co.
±24 PEINTCBSS STEEET
‘WTTnsridPic Gr
rr ttiw ■£» nwm'Mm *

f
\i/
\|/
I
\l/
%
\l/
\«/
vi/
\l/
W
\l/
VI/
VI/
VI/
$
w
w
w
VI/
VI/
þitt f þessu fyrirtæki, og það er
þvf mcðfram hans vegna að jcg
vil kipjia því f iag“.
„Hafið þjcr nokkurt áform?“
,,Já, áform mitt cr þannig-.
Þessi stúlka vinnur fyrir pcningum,
og í.je henni boðið talsvcrt mcira
en blaðið borgar henni, get jeg
ekki annað haldið en hún sje
fáanleg til að hætta við að sfinrita
grci!jína“.
,, LíkJcga,“ sagði Kenyon,
,,en við höfum ekki peninga“.
,,Hugsið þjer ckkcrt um það,
peningarnir koma einhvernveginn.
Látið } j :r mig um þctta cinsamla,
og sleppið allri áhyygju um þaðj‘.
Kenyon þakkaði henni—fremnr
■ _
„Það er ánægjulcgt. Þjer látið j
yður þá ekki brcgða, þó þjcr heyr-j
ið citthvað sem yður gcðjast ekki I
að, °S Þjer v‘tið Þá að þjer vcrð-!
skuldið það“.
j ,,Jeg vildi hclzt geta talað við
j yður um málefni þetta á vingjarn- j
j legri hátt, et' þess væri kostur. Jeg'mNr •
j hcld að ekkert gott lciði af því að j “Gott' FIrst að þessir tveir
halda þannig áfram. ! menn I4tu ckki fcn§ið m'S tl! að
„Þaðergott. Hvaða afsOkun hætta við &form mitt’ hverni§
hafiðþjerþá fyrir þvf, að koma ^ur 3,'ður þá dottið f hug að þjer
worth hefði talað við mig f sömu J voruð
átt?“ vcrk
,, Já, einnig það sagði hann
initt herbcrgi til að
tala um
óviðkom-
inn í
viðskifti sem cr yður
andi?“
„Ungfrú Brewster.það er mjer
v i ð k o m a n di—það kemur föð -
ur mfnum við og það kcmur mjer
sem jeg
Við lif-
viðskifta og verzlunar heimi
við. Jeg er að vissu leyti trúnað-
með augunum cn með munninum, {arskrifari f(Jður mfns og þekki «11 j
þareð hann var fremur málstirður.
Og höu yfirgaf hann þvf næst til j
þess að geta hugsað um málefnið.
Þetta kvöld var barið að dj-rum
lijá úngfrú Bréwster.
,,Kom inn“.
Ungfrö Longfvorth kom inn,
en hin leit upp frá skrifborði sínu
allergileg.
,,Májegbiðja jrður um lítillar
hans viðskifti nákvæmlega. Þess-
egna eru öll málefni scm áhræra
hann mjer viðkomandi og vegna
þess cr jeg hingað komin“.
,,Eruð þjcr vissar um það? “
,, Vissar um það ?‘1
,,Vissar um að þjer talið sann-
lcika ?“
,,Jcg cr ekki vön að scgja ann-
stundar samræðu ?“ spurði ungfrú að cn Það scm satt cr .
Longvvorth.
7. KAl’iTUI.I.
Ungfrú Jcnnie var reið j-fir
þvf -
„Þjer máskc teljið yður trö um
1 það, cn að segja mjer
i gagnslaust. Þjer eruð
hingað af þeirri einu ástæðu að
getið það ?“
,,Það er einmitt það
ætla að segja við yður.
um f
og jeg cr dóttir vcrzunarmanns.
: Jcg lít svo á að þjcr ætlið að sfm-
j rite upplýsingar þær, sem þjer
hafið fengið, gegn væntanlcgri
borgun, er það ekki rjctt 4lit?“
,,Að nokkru lcj'ti'*.
,,í hverju skyni öðru starfið
þjer ?“
„Til þcss að veiða viðurkennd
sem hin duglegasta stúlka við rit-
storf og frjettasmöJun f Ncw
York“.
, ,Jeg liefi verið á þeirri skoðun
að þjcr væruð orðnar það nú þeg-
ar“.
Þctta svar var miklu hj-ggilcgra
slíkt cr lieldur cn ungfrú Longworth vissi
komnar af.
Jennie Brcwster hafði níerri
að vera trufluð og dn5 heldur eng- Kenyon er hræddur við það sem j blfðlegt útlit þegar hún svaraði:
ar dulur á það. Hún var cinmitt jcS hef fyrir stafui. Er það ckki ?“ 1 „ Jeg veit það ckki, en jeg a;tla
að skrifa grein um það. „Hvern- j Edith fann að starf þetta ætlaði mjer að verða það áður en árið cr
ig menn stj’tta sjcr stundir um að verða erfiðara cn hún bjóst við liðið".
j ,,Þjcr hafið nægan tima til þess,
..Jeg Þcld það sje bðzt f\TÍr án þess að nota þær upplýsingar
I okkur að eigú ekki meira við ásæð-: sem þjer liafið fcngið hjá Went-
borð". Þess utan felldi hún sig ekki ( fyrstu.
við aðrar stúlkur, og þær gátu
heldur ekki liðið hana.
,,Gct jeg fengið að taja við yðu
worth. Ef þjer hættið
borga
við að
yður
una til hingaðkoinu minnar. Jeg
Titla stund ?“ endurtók ungfrú ; er komin hjer—jeg hefi beðið um j senda þær, skal jeg
Longworth. »leyfi til að tala um þetta málefni, j helmingi meira cn blað ð m\'ndi
„Auðvitað. Viljið þjer ckki °o Þj<-‘r hatið gefið það. Fyrst borga j'ður fyrir þær o" allan
setjast ?“ þjcr gáfuð leyfið, þá-ættuð Þjer annan kostnað yðar Skál jeg borga
„Jeg þakka," svaraði Edith og að hlusta á það sem jeg ætla að ; tvöföldu verði“.
vcit segja. Þjcr hafið sagt að jeg I
skyldi ekki verða móðguð—“
„Það hcfi jeg aldrei sagt. Mjcr um skyldi r mfnar gagrvvart blað-
taki! er alveg jafnkært hvort þjer verð- inu ?“
,Það cr ekki múta.
sendar til að vinna það
sem flestnm manneskjum
var ofvaxið. Þjer hafið afkastað
þvf og nú er það v'ðar eign. Fyr-
ir þessa cign j-ðar býð jcg hehn-
ingi meira en blaðið gerir. Er
það ckki heiðarlegt tilboð ?“
Nú varð d&lftil þögn, Jennic
Brewstcr stóð upp og horfði á
Edith, sem enn sat kyr, og var
fariir að ímynda sjer að hún
kæmi sfnu máli fraih.
„Þckkið þjcr allar nánari kring-
umstœður við tilraunir þær, sem
gjörðar hafa vcaið til að ná f upp
lýsignar þessar ?“ spurði Jennie.
,,Jeg þckki nokkuð til þess.
Við hvaða kringumstæður eigið
„Vitið þjer að einn af starfs-
mönnum „Thc Argus reyndi að fá
þcssar upplýsingar hjá hr. Kenv’-
on og hr. Wentworth mcðan þeir
voru f Catiada ?“
, ,Já, jeg veit um það“.
,, Vitið þjer að þessi maður stal
skýrslunum, og að þeim varð náð
aftur frá honum áður cn hann
hafði þcirra not ?“
„Já“.
„Vitið þjer að hann bauð þeim,
Kenyon og Wentworth tvöfaJt
verð við það sem fjclagið gefur
þeiin, að eins fyrir ágrip af skýrsi-
unum ?“
,,Já, jcg veit um þetta“.
,,Vit;ð þjer að þeir hefðu ekki
þurft að fresta um einn dagað
afhenda fjelaginu skýrslur sfnar,
þótt þcir hefðu orðið við bc;ð;u
hans?“
scttist í legubckkinn. „Jeg
ckki vel hvernig jcg á að byrja á
þvf, sem jeg ætla að tala um, má-
ske það sje rjettast að jeg
„Með öðrum orðum. Þjer viij-
;ð að jeg þiggi mútu og svfkist
það fram, að jeg vcit f hverju ; ið móðgaðar eða ckki“.
skyni þjer eruð hjcr ?“ | „Þjer sögðuð að jeg kynni að
„Nú, og til hvcrs cr jeg þá hcyra citthvað óþægilegt. Það
hjer ?“ scm jeg ætlaði ad scgja er þetta.
„Þjcr cruð hjcr til að komast Jeg ^tla að ciga það á hættu hvort
J eg ætla
blátt áfram að borga j-ður helm-
ingi mcira cn blaðið ger-ir. Þjer
vinnið fyrir það af þvf, að það
borgar yður ákvcðna upphæð, ef
eftir vissum fregnum hjá Went-
worth. Þjer hafið komist eftir
þeim, og það er um þær sem jeg
ætla að tala“.
þjer nióðgið mig eða ekki, það ] útgefandinn
gæti
fengið aðra
kemur ekki málinu við, en nú , stúlku til að vinna sama verk fj
,’rir
skulum við komast að cfninu-
minna verð, myndi hann taka
,,Já, þctta veit jeg aflt“.
„Gott. Nú hcimtið þjer meira
af mjcr hcldur e’.i Rivers heimtaði
af þeim. Þjer krefjist þcss að jcg
láti blaðið ekkcrt vita um það,sem
jcg hcfi komist eftir. Er það
ckki þannig?"
„Jú, þjct látið blaðið ckkert vita
fyrri en skýrslurnar cru koiwnar
f hiindur formanna fjclagsins, þá
gctið þjcr gjört scm yður líkar úr
þvf“.
„Ha ha. En þá eru mfnar upp-
lýsingar gagnslausar, þvf þá verða
þær komnar f Lundúna blöðuuum.
Er það ekki ?‘ ‘
„Er það svo? Og þjer cruð hann hafi talað við mi
„Hefir Kenyon sagt yður að hana og láta yður fara. Er ekki
svo kunnug Wentworth, að-
>>Jeg
worth“
þekki varla hr. Went-
efni ?“
,,Já, hann hcfir sagt mjer það“.
um þctta svo ?“
| „Jú, það cr satt“.
„Spurningin umskylduá naum-
„Sagði hann yðurlíka að Went-1 ast skylt við þetta efni. Þjer
,.,Lfklcga“.
,,Nú langar. mig til að spyrja
yður að’ öðru, ungfrú—ungfrú—
jcg hcld þjer hafið ekki sagt mje
nafn yður“.
„Jcg heiti Edith Longworth ?“
„Gott, ungfrú Longworth. " Jeg
ætla að spyrja yður einnar spum-
ingar. Hvað segið þjer um þá
hegðun Kenj'on og Wentworths,
að þeir neituðu að þiggja helmingi
hærri upphæð cti þcir fengu fyrir
skýrslurnar ?“
„Hvað jeg segi um það ? cndur-
tók Edith.
„Já—hvað segíð þjer um það ?
Þjer eruð að hugsa yður um. Þjer
finnið að þjcr cruð komnar í
bobba. Yður fiunst að Wcnt-
worth hafa breytt heiðarlega f
að ncita tilboði Rivcrs“.
,,Já, sannarlega“.
„Jeg lít cinnig svo á þetta mál
að þeir hafi breytt rjett og hqpð-
arlega. Fyrst þjer eruð 4 sömu
skoðun, ungfrú Longworth,hvern-
ig getiðþjcr þá komið til mín og
boðið mjcr tvöfalt, þrefalt eða fjór-
falt við það sem bíaðið borgar
mjer fyrir þessar upplýsingar. Þjer
haldið að jeg sje ekki eins heiðarleg
og Ketiyon eða Wentworth ? 1 il-
boð yðar er þvf rnóðgun mjer til
handa—enginn nema kuennmaður,
og einmitt kvennmaður úr yðar
stjett.mj’ndi hafa boö;ö mjer slíkt.
Ilvorki Kcnj’on cða Wentworth
myndu hafa gcrt það. Þjer kom-
uð hingað til að gjöra það sama og
Rivers rcyndi að gjöra fyrir ’The
Argus' f Canada. Þjcr haldið að
al!t sje fáanlegt fyrir peninga, og
hað cr Ifka almenn skoðun f þcirri
stjett manna sem þjer tilhcyrið.
Jcg v’erð að gj'ira vður skiljanlegt
að jeg tilhoyri starfsmannaflokki
mannkynsins. Jcg er fædd og
uppalin f fátækt í New York.
[>jcr eruð fæddar og uppaldar f
miðju munaðarins í Lundúmim.
Jcg hcfi rcynt skort og mótlæti
sfcm þjer ekki þekkið, og þó þjcr
læsuð um það mutiduð þjcr ekki
skilja það. Þjer komið hiugað
með stjettahroka j’ðar og vfljið
múta mjer til að svfkja húsbónda
minn. Jeg er hjer ti! að gjöra
ákveðið verk, ög það fekveðna verk
skal jeg gjöra, þrátt fyrir alla þá
peninga, sem aflir Tongworthar
hafa nokkurntíma átt og koma
I uokkurntfma til að eignast. Hefi
jcg talað nógu sk:ljanlega?“
„Það er árciðanlcgt, ungGú
Brcwster. (Framhald).