Baldur - 07.12.1904, Blaðsíða 3

BALDUR, 7. deSemb-er T904.
3
Krókaleiðar
Eftir Ro'bert Barr.
Þið hefðuð íitt að gcyma þcssa tor- |
tryggni hjá ykkur þangað til þið |
gátuð sannað hana. Vcrið þjer
! sæll“.
Kenyon *gekk aftur til hótelsins i
Uíns, miklu tortryggnari en nokkru
jsinniáður. Hann skrifaði Went-
Kenyon fór nú að álíta að hann worth brjef og sagði honum frá
hefði hraðað sjer helzt til mikið í þcssari samræðu og bað hann finna /|\
þessu efni. \ Melvillc. Daginn eftir fór hann
,,Er hr.
yður ?“
(Framhald)
</\
m
/|\
/iv
/iv
/*v
/♦v
1
/IV
Melville hjer ásamt, til Montreal, og þegar hanti kom , /|\

F A I Ð B E Z T U S K I L V
M E L O T

INDUNA \V/ \l/
m \l/
VI/
T IE3 . VI/ VI/ \l/
j til Ottowa heimsótti hann von
,,Mclvillc er farinn heim. Hann j Brent undir eins á skrifstofu hans.
í fyrstunni þekkti von Brent hann
ekki, en strax og hann þekkti
,,Funduð þjer hr. von Brent?“jþann stóð hann upp, rjetjti honum
mátti ekki vera lengur. Honum
lcizt vcl á allt og fór,svo“.
1
/IV
, ,Já, hann sýndi okkur námuna". j hcndina og sagði:
,,Minntust þjer nokkuð á fram-
lengingu forkaupsrjettarins við
hann ?“
,,Ó, — við minntumst eitthvað
á það. Það hefir enga nauð. Það
/IV
,Jeg þekkti yður ekki aftur, ýflý
þjer hafið brcyzt
þjer ekki frfskur ?‘'
allmikið, eruð
VJER SELJUM :
RCTOJVL^SSIXL'^rXIsriDTJI?,,
TXXXsöESXXIXsrGr BELTS,
„Jeg held að mjer ami ekkert
hvað heilsuna snertir, en jeg hefi
sem hr. von Brcnt vill, það er að , mætt mótblástri í fyrirtæki mfnu
selja námuna1
Nft varð dálftil
þögn, svo sagði Longworth:
„Nær farið þjer heim ?“
, ,Jeg veit ekki. Jeg held jeg
ætti að finna von Brent áður. Jeg
ér ekki rólegur yfir því að skilja
við þetta málefni svona. Mjer er
íhugaað fá endurnýjun á forkaups-
rjettinum. Von Brent gæti feng-
ið tilboð f námuna á meðan við er-
um að mynda fjelagið, og myndi j worth mjcr f New York
þvf sclja hana ef við hcfðum ekki jCg fann hann þar f gær“.
forkaupsrjettinn endurnýjaðan". J
Longworth hafði annrfkt við að :
að ýmsu leyti“.
,,Já, það hryggir mig að yður
j lánaðist ef;ki að mynda fjelagið“.
,, Að mjcr lánaðist það ekki ?“
,,Já, það mistókst, var það
ckki?“
,,Jeg vcit ckki annað cn það
gangi allt vel. Þjer hafið fundið j
Longworth og Melville cg sýnt
j þcim námuna. Svo sagði Long- :
þcgar
STJCTIOIsr HOSE.
/IV
/v
| ^GKRIOTTLTTTIR^L
/IV
/iv
/IV
/IV
/IV MELOTTE CREAM SEPARATOR Co.
/V
/IV
124: x3xí,xisrcx:ss
STREET
WXISTXXIPE G-
V* ^

^'V.-'W
VI/
VI/
VI/
vl/
VI/
VI/
VI/
i
vl/
VI/
VI/
\l/
VI/
VI/
VI/
vi/
T
V/
vl/
VI/
VM
W
/>
obna brjcfin sfn, og virtist lítinn
,,Eru þessir menn í fjetagi með
j-ður um námuna ?‘ ‘
,,Auðvitað. Þeir hjálpa mjer
i námuna fyrri cn hin sfðasta mín-
! úta af forkaupsrjettartfma yðar er
j liðin. Eru nokfcur líkindi til að
þjer getið fengið peninga innan 1 Hvað ætlarðu að gpra við pening-
ið, en jeg vil ekki spyrj-s þá, og
þú ættir heldur ekki ;té gjöra það.
En — ekki dugar ófreistað —
gaum gefa orðum Kenyons. Loks-: að mync]a fjclagið‘
ins sagði hann :
„Ef jeg væri
myndi jeg straX far? hcim aftur.
Hjer er vera yðar tii cinkis gagns.
,,Jeg skil ekkcrt í þessu, — eða
f yðar sporum ^ rjettara sagt, jeg hefi verið á gagn-
stæðri skoðun, þeirri, að þjer hefð-
uð reynt að mynda fielag en mis-
Jeg ráðlegg yður þetta til að spaia tekist. Þeir sýndu mjer árásáyð-
tfina og peninga“.
[ ur f cinu Lundúnablaðinu, og sögðu j
fram-
,,Haldið þjer ckki að bezt væri I að hún hcfði eyðilagt alla )-ðar
mugulegleika, og þeir ljctust vcra
lijer fyrit- sjálfa sig“.
„Og hvað vildu þeir ?“
,,Kaupa námuna“.
,,IIafa þeir keypt hana?“
,,Að vissu lcyti hafa þcir það,
að fá forkaupsrjcttinn
lcngdan ?‘‘ ..„-n- rr --
„Auðvitað — cn, eins og jeg
sagði — til þess cr yðar hjálp óþörf.
Þess utan get jeg sagt yður, að
von Brent mun ekki fáanlegur til j
að cndurnýja forkaupsrjcttinn cn ef þjer borgið námuna áður en j
nema fyrir góða borgun. Hafið forkaupsrjettartíminn er íiðinn, þá
þess tfma?“
,,AHs engin“.
„Þvf vcr’get jcg ckkcrt hjálpað.
Samkvæmt tugbundnu loforði verð
jeg að afhenda Longwortli nám-
í una undir eins og forkaupsrjcttar-
tfminn cr l;iðinn“.
skil það. *Verið þjer
sæll“.
Kenyon gekk bcina lcið til mál-
þráðarstöðvanna og sendi Went-
worth skeyti, sem hann fjekk
næsta morgun og hljóðaði þannig :
ana ? — þessi eiíffa náma?“
,, Já, það er þessi eilífa náma,
sem jeg vil eignast, en til þ«ss
þarf jeg 20- þftsund pund“.
„Hefir þf> nokkru sinni tafað við j þjcr fcomirrrr
gamla Longworth utn þetta efni ?‘ ‘ : það í“
„Nei, hcfði hannvcrið meöokk-
ur, ])á hcfði ekki svona farið“.
,,Ó, tmgi prakkarinn heísr gjiJrt
ykkur gdkfc ?“
j.Hæíui hefir gjurt okkmr þann
hrefcfc sem dugar“.
því Ferðu þá ekki' tiFgamla
gjöri það ekki. Þessi Longworth,
sem nefndur er, á þó- If.klega ekkt
að vera jeg?k*
,,Nci, en cinn af ættingjum yð-
ar. Wilfíam Longnrorth, bróður-
sonur yðar, cr þræknenni“.
í „Svo“, sagði gsamEi maðurinn og
J lagði gleraugun & borðið. ,,Eruð
tíl! að scgja mjcr
„Já, sannarfcga. Ilafið þjcr
vitað það áður?“
„Nei , svaraði L#ongworth
roðnaði ;*d" rtiiði. , Jeg hcfi ekl*í
vitað það og veifc það ekki enn.
Jeg heyri yður scgja það, cn jeg;
vona asð1 jþjet* gleðjist yfir þvf að
,,Við erum sviknir. Longworth ; Longworthsogsegirhonwrnn fiveni-! jeg gef yður tfma til að taka orð
hefir fcngið næsta forkaupsrjctt ig kcsmlð er? Hann hefir* farið fyðar aftur“.
i undir sínu nafni“.
þjer borgunina?“
,,Nei, pcninga hefi jcg ekki“.
,,Þá er ekkert gagn fyriryðuri
að tala við von Brent“.
i
Longworth hleypti nú brúnum:
og leit á Kenyon.
,,Jcg skal fá yður þriðjung af!
verðinu, cf það getur gagnað nokk-
uð“, sagði hann.
,,IIvað mikla pcninga heimtar
von Brent?“
, Jívcrnig á jcg að vita það. —
Svo jcg scgi sannlcikann, þá líkar
injer ckki koma yðar ti! Ameríku
nú. Þið Wcntworth hafið frá
fyrstu byrjun vcrið' svo velviljaðir
að gruna mig um að gjöra rangt,
; verður hfin yðar, að öðrum kosti!
■ þeirra“.
Kenyon fann að grunur sinn
varð nfi að vissu, og stóð þcgjandij
og agndofa af undrun.
,,Mjer sýnist þjer vera hissa“,
sagði von Brcnt“.
,,Já, jeg er alveg hissa“.
,,Jæ-ja, þjcr getið* ckki kennt J h;jf3u
mjcr um þctta, jeg hefi engin j
brögð framið. Mjer datt ckki f
hug að þcssir hcrrar stæðu f neinu
sambandi við yður. Þeir sögðuaðj
skammagreinin hcfði fyrst vakið
! eftirtekt sfna á námunni, svo hefðu j
XXI. KAPÍTULI.
Áður cn Wcntworth skildi sfm-
með bróðurson. sifin eirrs-og hann j: „Það er svo fjarri því að jegtaki
væri hasns cigin sonur, ctg gamlir orð msrt aftur, að jcgætfa aðsannas
menn gjbra mifeið fyrirsorrcr sfna“. yðurþað sem jeg hcfi sagt. Frændv
r,Já, en jeg yrði að' sfcýra fi«on-
ritið til hlýtar, varð hann að Icsa ; um frá þvf að frændi hans- erþrarl-
menKÍ".
, er einmítt sf íkax slkýidngu
ser» þgjrf til þess; að' koma- 2© þfi's-
undom ás borðiði Ef frærtdi bans
er þnelm-cnni og þu getur sannað
þaðy þá cr engjnn. betri lykill til að
peningasfcáp hæn»“.
þcir hafið rannsóknir og komist að
. , , , , , . _ , 1 þvf að náman var ckki mjug affeit.
og hafið heldur ekki reynt að dvlia. . , , _ , . , „ 0 .
h _ , , | Einmg kváðust þeir hafa venð til
það. Þcssi koma yðar er blátt á
fram móðgun gcgn mjcr“.
,,Mjer hefir ckki komið til hug-
ar að möðga yður, ef þjer breytið
rjett gagnvart okkur“.
,,Aftur móðgun. Tlvcrt orð
| staðar á einum fundi, sem þjer
\ hcfðuð boðað til, og orðið þess
vfsari þar, að þjer gátuð ekkert fje-
| lag myndað. Svo komu þeir
j hingað, lögðu 20 þúsund pund inn
1 í bankann, s<imdu við mig um kaup
scm þjer segið er móðgun gegn. a námunni, þegar forkaupsrjettar-
mjcr. Jcg hefi ráðlagt yður að tími yðar væri liðinn, og gefa mjer
fara heim aftur, en þjcr gctið gjört' &vfsun á bankann að honum liðn-
: það aftur og aftur, cn þcgar hann
1 áttaði sig á því, fór hann að ganga
um gólf í hcrberginu og gaf tilfinn-
ingum sfnum lausan tauminn, ljctu
I þær þá f Ijósi allmurg orð sem
meiri kjarna en fegurð að
gcyma. Brátt fann hann þó, að
enda þótt slfkar ræður Ijctti á hug-
anum, þá cru þær samt sem áður
ckki raunþægar, og því þagnaði
hann og fór nú að hugsa um hvað
! gjöra skyldi. Hann sctti upp hatt-
inn sinn og fór fram f na:sta hcr-
bcrgi til skrifara sfns og sagði :
,,Henry, þekkir þú nokkurn
sem getur lánað ínj.cr 20 þúsund
pund ?“
„Þarftu þeirra f dag ?“
,,Já, beinlfnis í dag“.
, ,Þá vcit jcg ckkcrt bctra ráð cn
að þú farir út á götuna og spyrjir
hvern mann scm þú mætir, hvort
(Ffh.)
DPYKIR JOLIN
skuluð þi® koma við hjá
G. THOMAS,
596 Mafin Sf. Wínnipeg.
„Þfc aegir saö. Ngæfa að rcyna | Ham hefír & ieiðum FaTnclum rnifc-
það. Að tTiinnsta Icosti. skal hann '
fá að' vita hver þokkapiftur* frætrdi
hans cr. Jcg ætla. að fara og tala
við hann".
„Jeg nmndí gjuræþað‘% sagði
Hcnry og fór a/tus að vinna.
Wentworth stakk málþtáðarsfceyt-
inu f vasann og lagði á stað- ti!
gamla Longworths t þ\-ff sfcapi,
sem enginn ætti að láta sýcr detta
f hug að heimsækja nokkurn mann
með. Hann beið þess ekki að
gjört væri vart við' lcomtr hans, cn
| gekk beina leið inn til Lorrgworths,
ið upplag af allskonar
gin
Qg silf-
ur-varning mcð góðu vcrði og eru
þar fáanlegat* margar tilvaldar
J ó I a g i a f i r
.1
eins og yður líkar. Jeg álít
samræðum okkar sjc lokið“-
, ,Og náman þá ?“
að ‘
hann hafi svo mikið á sjcr. Þú iþjóninum til ■ stórrar u.ndrunar.
mátt vera viss um að þfi mætirj Gamli maðurinn sat við; borðið
um
„Já, þctta cr að eins það scm
mörgum, sem hafa það og meira í
vasanum, og skeð
gctur að cinn
I jcg verðskulda. Jeg hefi frá byrj-1 þejrra> undir áhrifum brjálsemis-
„Náman held jcg sjái um siglun tortryggt Longvvorth. Hann; úthts þfns, kunni að fá þjcr pcn-
sjálf“.
ljet svo sem hann vildi hjálpamjer
,,Finnst yður þetta vcra sann- j að mynda fjclag, cn f stað þcss
ingana, en þó hcld jcg að líkindin
vséru meiri og bctri, ef þú mættir
svo sem úr og klukkur, fountain
penrrar, borðbtirraðurfrr silfri, arm-
bund, hnappar og hnngtr etc.
Sjerstaklega má bcnda á
KVENNMANNSÚR, hvort scm
viTl Elgin cða Waftham, mcð2<D
ára ábyrgð á $12.
KARLMANNSLTR, Elgin eða
Waltham $5 ogyfir.
TESKEIÐAR, tylftin á$i ogyfir.
^ cnt ’Eountainpennar', á $1 til $7
gjörn meðfcrð á fjelagsmanni ?“ hefir hann fyrirbyggt að jcg gæti! auðkýfing á afviknum stað og vær | lesa upp málþráðarskeyti fyrir yð-
sitt.
„Góðan daginn, hr.
worth“, sagði auðkýfingurinn inni- i
1 o g
lcga. j
,,Góðan daginn**, svaraði Gfeorgj HRíNGIk, scm kosta allt fiá 150
f styttingi. „Jcg er komiiin til að! centum upp f I 50 dollara.
,,Jeg ætla ekki að fá tilsögn hjá það. ITann fór hingað scm erind- |
yður í kurteisi, góði maður. Bæði | reki hins fyrirhugaða fjelags, en 1
ir vel vopnaður“.
,,Þú scgir satt.
þjcr og Wcntworth hafið haldið j kaupir svo námuna Uridir sfnu eig-1 jficjn(ii til að jcs.
| fyrirvaralaust cins og að
Mjer þyk- farið upp f tunglið".
,,Já, og þó fyrirvari værí.
J þekki nokkra, sem eiga svona mik-
að einhver hrekkjabrögð stæðu bak
víð þetta af minni hálfu, en hafið:
in nafni“.
,,Já, þannig. er það.
ckki verið nógu skarpskyggnir til1 ir leitt að þetta skyldi fara þannig
að sjá f hverjú þau voru innifalin. j cn jcg afhendi
Longworth ckk,
| ur cða láta yður lesa það“. Hann J
l>að cru árnótaj kastaði skeytinu á borð.ð, cn gamli |
fái pcningana j maðurinn ljet á-sig gleraugun, las
geti | það og leit svo undrandi á Gcorg.
j „Þjer skiljið það, er það ckki ?“
Jegj spurði Gcorg.
•„Nei, jeg verð að játa að jeg1
3CS
Viðgcrðir á klukkum og gull- og
silfur-varningi afgreiddar fljótt og
vel.
G. THOMAS.
596 Main St.
WINMPEG.