Baldur - 16.08.1905, Qupperneq 3

BALDUR 16. ÁGiJst, 1905.
3
mmmmmmfmæææz
i
FRlÐA.
SAGA EFTIR NORSKAN RITHÖFUND,
SIG URD SIVERTSON.
( Framhald. )
frá áslættinum á nótuna til hinnar minstu bifunar á höfð-
inu, var fjör, eldur, dans..v.Hún stóð upp, lcit á Frfðu
og sá þegar að þunglyndið var horfið, en í þess stað komið
fjör og kútfna.
Frfða gekk að víanóinu þegar frúin fór, og sló fáeina
liæga söngtóna, en hætti undir eins þegar hún heyrði
gengið um dyrnar og sá að sonur hjónan:ia, Karl Berg,
kom inn.
.........,Nú, svo það hafið verið þér, fröken Rönning,
sem voruð nær því búnar að koma mér til að dansa vals
út á g'itu. Þér leikið í sannle'ka ágætlcga á hljóðfæri; má
maður vera svo djarfur að biðja um eitt lag enn ?
Hugsunin um vals úti á götu vakti kátínu hjá Frfðu, og
sú kátfna stílaði svarið:
,,það var slæmt að það var ckki hoppdans, hann
hefði átt betur við á götunni. Að öðru leyti verð jég að
frábiðja mér alla hluttöku, bæði f hciðrinum og ábyrgð-
inni, það er móðir yðar sem á alla gullhamrana fyrirhljóð-
færasláttin.
Frúin hló og endurgalt henni mcð því að kinka kolli.
F'rfða var hissa á sjálfri sér, því hún fann að hún hafði
sloppið vcl út úr þcssu. Karl undraðist stórlcga; hann
hafði búist við roðnandi, stamandi afsökun. Frúin leit við
honum brosandi, sem skilja mátti þannig: mátulegt fyrir
þig sonur-
,,Hún móðir mín. . . .já, fröken, það undrar mig
ekki, hún er nýlega scytján ára......verður aldrei eldri.
Og, þér mcgið trúa mér, fröken, ég er hreikinn af móður
minni, hreykinn af því að vera sonur hinnar eilffu æsku.“
,,Þér hafið fylstu ástæðu til þess, herra minn.“
Frúin leit upp undrandi, ekki af hrósi sonarins, heldur
var það athugaseind Frfðu sem vakti eftirtekt hennar. Svo
breitti hún umtalsefnin.
,,Jeg hefi kveðju til þfn, Karl. Ramsing stúdent
var svo hugsunarsamur að heimsækja mig, og lofaði að
endurnýja heimsókn sfna innan skams.“
>>Jeg gleðst af þvf að eiga von á að sjá hann. Frök-
en, ég skal leifa mér að vekja efttirtekt yðar á nokkru
sem er aðdáanlegt: Ramsing er stúdent með ágætis cink-
unn. Menn hafa annars sýnt þá ómensku að búa til úr
þessu fyndnisorð honum til handa, en það auðvita fcllur
um sjálft sig gagnvart frægð irorðstfr hans. ,,Ramsing f
stærðfræði stærð er þunn, cn slampaðist þó f ágætis ein-
kunn.“ Er það ekki minkun, stór minkun ? iiftir minni
skoðun ætti án undandráttar að byggja virkisfangelsi fyrir
slfka hnittinyrðasmiði.“
,>Jeg er þér sammála, sonur minn, þegar þvf er
bætt við, að það eru aðeins kákarar sem öð’ast þessa
frægð. “
,,Alveg satt, góða.gá'aða móðir mfn; rýrðina skyldi
fyrst umbuna. Mikilmenskan getur beðið—lárviðargrein
á gröfinni vcitir þeim ununarríka sælutilfinningu. “
,,Sonur minn, þér er að fara fram, það vcrður cf-
laust maður úr þér. “
,,Við virkisfangelsið, áttu við ?“
•• Já,-—eða þá í kyrkjugarðinum. “
,,Þvf þá ckki það, en jeg ætla mér að lifa fyrst.
Til að byrja með þyrftum við að fá meiri hljóðfæraslátt.
Fröken, má ég dirfast að biðja yður—helst söng, ef þér
viljið gjöra svo vel. “
,,Jcg cr hrædd um að yður geðjist ckki að hljóð-
færaslætti mfnum, en geti það glatt yður að hlusta á til-
gerðarlausan viðvæningssöng,—sem f hæðsta lagi gctur
orðið crtandi tilbrcyting—þá vil ég rcyna.“
><Jeg þakka yður fyrir fröken. “
Hún settist við pfanóið, sló nóturnar mcð hægð ogsfing
gamalt kvæði sem hún hafði lært af móður sinni.
Frfða gleymdi hvar hún var; hljóðfæraslátturinn flutti
hana hcim til sfn og móðir hennar sat og hlustaði. Hugur
hennar baðaði sig f vaggandi öldum hins angurblíða al-
þýðusöng, saklaus og róleg dvaldi hún við frið heimilisins
og studdist við öxl sinnar ástrfku móður. Síðasti ómur-
inn le.ð undir lok og þagnaði, cn hún hélt áfram að flétta
& C&3 C&) C^3 C&3 C&J C&)1#### C^3 C&JC&3 C&3 C^3C&3 C&) C&3 C^j
iL
t§I
§
§
pl
m
í w
w
| D/
#
%
/IN
/t\
«
§
§
§
<8!
é
rS m
V*»
. £
O A
5 t
Ö£
fl
pfl
o
r-H
U
o
o
fH
a
6
o
43
H
í
L
l
t
xc
t
M
t
w
t
71
t
JJ’ólkið hefir vit á hlutunum og uppgötvar brátt hvort þeir eru
eins og þeim cr lýst. Annrfki okkar vex óðum eftir því sem af-
sláttar-verzlunin stendur lengur yfir, og það er ekki nndarlegt þeg-'
ar þjcr getið keypt af nýjasta varningi bezta klæðnað sem fæst f
landinu. Þjer þckkið kringumstæður okkar-verðum að fara úr
búðinni innan 60 daga og engin búð fáanleg. V Ö R U R N A R
VERÐA AÐ GANGA ÚT FYRIR HVAÐ SEM ER. Vitið
/
þjer hvað það meinar ? Til dæmis seljum við fallegan íarlmann-
afatnað með nýjasta sniði $14.00 virði, fyrir $9.75,
Fatnað $12.50 rirði seljum viðfyrir $7.75,
Skyrtur $7 ocj $2 virði seljast á $
BÍÐIÐ EKKI LENGUR !
Nú er tækiíærið
•
o
u
o
4-*
X
ÖC
c
•l-x
43
o
f-H
U
o
o
a
»—i
c
o
43
H
THE PALACE CLOTHING STORE
G. G. Long.
■Wlisr TsriDPDE C3-.
‘4B8 Main Str.
£C^I^C^C^Cg3Cg)Cg3Cg3Cg3CgJ^f^
sfna unaðsrfku vökudrauma í algerðri leiðslu. | ^
Þá fann hún að snert var á handlegg sfnum, og við það ‘ 0.

íg)
8»
i*
8>
w
é
/i\
<ls
8»
§3
8>
■ 8>
|§3
§3

vaknaði hún til fullrar mcðvitundar.
,,I'ríða, þér syngið vcl og leikið ágætlega á hljóð-
færi—en þér gleymið yður, þér cruð of viðkvæm, góða
mín; þesskonar á hclst hcima f—barnaklefa, 1 bætti hún
við f lágum tóm.
Karl hneigði sig og sagði:
, jFrökcnin cr mjfig rómantisk—ég þakka yður.“
Hún fann að f orðunum lá kuldi og huhð skop. Það var
eins og björt, hlý og viðfeldin stofa hefði alt f einu verið
opnuð fyrir vetrarnæðingi og frosti..
þetta.
----O------O-----
Allra nýunganna, sem hún hafði hlakkað svo mik.ð t:l,
M.
W
. en nú vissi hún
\t/
w
/4
K
/$\
BRAUÐ VERZLUN!
Jeg cr níi byrjaður.aftur að
verzla með
BRAUÐ
og óska
fliiT
vVl
eftir viðskiftum manna.
Yðar einlægur
TP TVr^VG-TSTTTSSOISr,
T-
41
41
*
#•
Vt/
W
\f/
/b
m
41
G-X3VOLI,

fékk hún að njóta f fullum mæli, og það sem henni fanst f
j byrjuninni vera óvanalegt, varð mcð tfmanum, þegar hún
i fór að skoða í huga sfnum hinar margbreytilegu skcmtan-
! jr, blátt áfram hversdagslegt. Vikur og mánuðir liðu svo
j að aldrei varð þrot á þcssu margbrcytilega, íhugunarlitla
skemtanalífi; en cnda þótt viðburðirnir sjaldan stöðvuðu
hugsanir hennar, kom það þó fyrir að hún spurði sjálfa sig
á þessa leið: Er lffið aðeins lcikur, fylgir því ekki einnig
i alvara, skyldur og ábyrgð ? Jú, hún vissi að það hlaut að
vera, hún vissi að úti á hafinu og einnig í hinum djúpu
fjalladölum var háður harður bardagi fyrir tilverunni, og
! hana grunaði að f hinum inannmörgu bæjum ætti sér einri-
igstað erfitt strfð fyrir lífinu og lukkunni. Enn fremur
virtist hcnni að þetta líferni sitt væri stefnulaust og flögr-
andi, skemtun fyrst og skemtun sfðast, engin fyrirhíifn
fyrir þvf, bara að taka ognjóta, samtfmis sem þúsundir
annara byggju við endalausan skort og þrældóm. Hvfldu
þá engar skildur á auðnum, hafði hann ékkert æ&ra mark-
mið en þetta neyslurfka skemtanalff ? Á þessum eitimana-
stundum hætti henni við að álíta þettaþjóðfélagsgalla, en
samt scm áður tók hún á þann hátt þátt f líferni þessu, að
að hún jafnvel, af hinni fjölbreyttu leikritaskrá, valdi sér
starfandi stöðu; en þá flúði hún cinnig einverustundirnar,
j forðaðist alvarlegar hugsanir og þaggaði niður í hinni ó-
j væru röddu samviskunnar af öllum mætti.
Karl Berg var í öllu tilliti eitin af helstu snyrtimönnum
bæjarins; hvar scm hann gekk cltu hann fj'ildamörg augu,
j og alstaðar skinu brosgeislarnir á hann, bæði frá mæðrum
| og dætrum á öllum aldri, frá sextán ára aldrinum til hins
ótiltakanlcga aldurs tfmabils. Það þótti happ að geta heils-
, að Karli Berg, öfundarvert hlutskifti að mcga tala við
j hann og stórkostlegur heiður að fá að dansa við hann. Og
* hatin þekti líka gildi sitt, honum var ekki ókunnugtum að
j hann var ljón og að hann réði yfir ótal lömbum. Hann
var framúrskarandi fagurmáll, en jafnframt dálftið dutl-
I ungasamur og hvarflandi, gaf mörgum undir fótinn en svo
! ckki meira, stráði ögn af oflofi hér og hvar og hrósi svo
um munaði. Þar eð hann spilaði með sama dugnaði og
háttprýði eins og hann dansaði, tób hann fúslega þátt f
vistspili mcð eldri inönnunum, cn valdi sér þó oftast sæt>
beint á móti opnum stórstofudyiunum, svo stúlktinum
gæfist færi á að líta til hans, sem þæreinnig gerðu svika-
laust. Þegar hann svo loksins kom inn í danssalinn, sett-
ist hann allagjarnast hjá ekkjufrú C,eða gömlu fröken D, og
talaði mjög fjörlega við þær, uns einhverri ungri stólku
hepnaðist að d.aga hann innf hóp hinna dansandi ungmenna.
Gömlu konunurn þótti mjög mikið varið f samræður hans
og álitu að hann væri f aila slaði ágætur maður, og þær
j yngri—já, þær reyndu alt sem í þeirra valdi stóð til að ná
f þctta göfuga snyrtimenni.
Frfða hafði fyrir löngum tfma síðan veitt því eftirtekt,
að hann var allra kvenna ástmögur, en einkum voru það
ungu stúlkurnar sem veittu honum sétstakan yndisþokka _
j Að því er snerti hina sérstuku stöðu hennar sjálfrar f sam-
kvæmislífinu, þá hafði hún ætíð dregið sig f hlé, þrátt fyrir
endurteknar hvatningar frú Berg; hún fann ósjálfrátt til
þess að flestir litu yfir höfuð henni, álitu hana aðeins ungl-
ing úr sveit, sem komin væri þangað til að læra manna-
siði af þeim, og þessi tilfinning hennar júkst við þann
verndarhrcim sem flestir logðu í orð sfn og viðmót gagn-
vart henni. Þetta amaði henni, gerði hana ófrjálslegri og
uppburðarminni, og af þeirri ástæðu bar hún ekkert traust
til neins sérstaklega, sýndi engum hreina einlægni. Svo
kom það fyrir einusinni kvöld nokkurt, að Berg byrjaði
danssamkomuna mcð henni, dansaði fyrst ,,Francaise“ við
hana og svo ,,Kotillion.“ Þetta var óviðjafnanlegur hcið-
ur. Vcrndarhreimur málsins gufaði upp og fólkið varð
alt f einu gaumgæfið og stimamjúkt, cn hér og hvar gat
að lfta öfundarnöldur bak við brosin,
Þenna sigur, þessa uppreisn átta hún Karii Bcrg að
þakka—og hann bar höfuðið hátt með fögru j firbragði,
(Framhald j
I