Baldur - 29.12.1909, Blaðsíða 3

BALDUR, VII. ár, nr. 17-
HONDIN OSÝNILEGA
VIÐ STÝRIÐ.
BFriP.
HOMERM. PRICE.
(Samkvæmt leyfi hlutaðeiganda, er saga þessi prentuð hjer upp
úr eíiusafni "Vfnlands. “ Sjera Björn B. Jónsson þýddi).
Eimlestin nr. 5 nam úvalt stað- var eins og enginn ætti að heyra
ar f Minela og var þar borðaður það nema gamli vjelastjórinn e:nn:
miðdagsverður. Til bæjarins
komum vjer þennan dag 4 tiltek-
inni stundu. Markús Winston
var póstflutningsstjóri og jeg var
aðstoðarmaður hans f póstvagnin-
um. Hann var ireð elztu nkinn-
um f þjónustu stjórnarinnar og
betri mann hef jeg aldrei þekkt.
Haltur var hann á öðrum fæti, og
var um að kenna byssukúlu frá
borgarastríðs tfðinni. Hraustlegur
var hann útlits en nokkuð orðinn
gráhærður f kolli. Aldrei hafði
hann kvænst nje átt heimili, en
þó var hann bjartsýnismaður ávalt
og á hverju sem gekk. í þetta
sinn hafði jeg lokið m&ltfðinni á
undan honum og gekk fram að
gufuvjelinni að fá mjer eld til að
kveikja f pípu minni. Gamli Ray
Ellis var vjelarstjóri 4 lest okkar
og hafði hann riú lokið við að olíu-
bera vjelina þegar jeg kom til
hans, svo við scttumst báðir niður
í kompu vjelarstjórans. Við tök-
uin þá eftir þvf hvar gamall mað-
ur, stór og tfgulegur, kemur gang-
andi fram með iestinni og á cftir
honum góðleg og gráhærð kona.
Þegar þau komu fram að gufu-
vagninum dró maðurinn sig aftur
úr og ljet konuna vera á undan.
Hálf-feimnisfega spyr konan Ellis,
hvort hann sjc vjelastjórinn.
“Já, kona góð,” svaraði Ellis og
tók ofan olíuga hófuria sína, “hvað
get jcg gjört yður til greiða?”
“t’jcr getið allt gjört fyrir ckk-
ur, efþjer bara viljið. Sjá.ð þjer
til, það er drengurinn okkar.
Ilann cr hættulega sár, og ungi
laeknirinn upp f Marlow vestur í
Indiana hj&lendunni sendi okkur
hraðskeyti og bað okkur að koma
tafarlaust og hafa mcð okkur bezta
sáralækninn í landinu, annars
lifði drengurinn ekki til sóhrlags
annars kvölds. Lcstarstjór.nn scg-
ir okkur að þcssi lcst n&i ekki lest-
‘‘Jeg skal biðja fyrir yður svo
lengi, sem jeg lifi. Á hverjum
morgni og hverju kvöldi skal jeg
bera fram nafn yðar við Hásætið
og biðja Hann að blessa yður,
sem jafnvel í angistinnj á kross-
inum gleymdi ekki henni móður
sinni.”
Rykugur og olfugur frá hvirfli
til ilja og vandræðalegur á svip-
inn, stóð Ray Eilis á fætur:
“Frú,” mælti hann, “jeg er nú
ekki mikill bænagarpur sjálfur, en
jeg trúi á bænina. Hún litla dótt-
ir mfn kom mjer heilum yfir
brennandi brú einu sinni með
bænum sfnum, og var hún þó
sjálf hvergi nærri. Hún rjett
vaknaði um nóttina þegar klukkan
sló tvö —það var fimm mfnútum
áður en lestina bar að Kaldár-
brúnni — og hún fann það á sjcr,
að jeg var í dauða hættu, fór ofan
úr rúininu, kraup á knje og bað
tíl guðs þar til húp. þóttist vita, að
jeg væri sloppinn úr hættunni.
Brúin hrundi um leið og aftastí
vagninn slapp yfir hana. J :g sje
nú að vfsu ekki hvernig við fáum
hraðað ferðinni fratn yfir það, sem
áætlað er, en einhvernveginn hef
jeg það á meðvitundinni, að hafi
maðurá annað borð hjartað barma-
fullt af elsku til einhvers manns,
Og sje það algjörlega laust við ei
ingirni, þá sjái Hann, sen; uppi
yfir oss er, einhver ráð. Hann
hefir oft allskoaar ráð, setn við
vitum ekkert af. Við skulum
gjöra hvað við getum — bið þú
bara drottinn alla tfð, og ef jeg á
annað borð fæ tækifæri til að
spretta úr spori, þá bið guð um
það eitt, að hjólin tolli á brautar-
teinunum, svo skal jeg og gamla
‘Fjörutfu og sex’ annast allt
aiin'að. ”
Lesiarstjórinn var að gefa brott-
farar bendinguna og jeg var f þann
inni á Rock Islancl járnbrautinni í veginn að stökkva mður úr gufu-
Fort W orth f kvöld og við verð-
um þvf að bfða þar f alla nótt.”
Hún bcíð nú nokkra stund og
gamli Ray hamaðist að þurka svit-
ann af höndum 'sjer. Loks Ieit
hann upp og mælti:
“Já, frú mfn góð, það munar 32
mfnútum. Hvernig get jeg oiðið
yður að liði?”
vagninum, þegar gamli Ray bætti
við:
“Farið þið nú til baka f fólks-
vagnana, og munið það nú að
sleppa aldrei tökum af drottni—
haldið fast í hanti. En hvar er
sáralæknirinn scm þið áttuð að
kotna með?”
Þá hóf gamli maðurinn upp höf-
sendingunum skil. Þegárviðvoi-
um búnir sagði jeg Winston frá
samtalinu hjá gufuvjelinni. Hann
Ijet sig það miklu varða, og spurði
mig, er jeg hafði lokið sögu minni,
hvort jeg vissi hvað gömlu hjónin
hjetu.
“Jú, gamli maðurinn sagðist
heita Nelson.”
“Hvað þá!” segir Markús, “jeg
vissi að jeg hefði sjeð þann mann
áður, þegar hann gekk fyrir dyrn-
ar á póstvagninum. Hann var
sáralæknir okkar f stríðinu, og það
var hann, sem saumaði saman á
rnjer kinnina f Chickamauga og
oatt um brotið á lærbeini mfnu
við Rezacca. Við töldum hann
mestan sáralæknir í heimi, og þó
var hann jainan viðkvæmur eins og
kuennmaður. Jeg fer aftur f fólks-
vagnin til að heilsa upp á þau.
Heldurðu að þú getir annast um
póstinn? Og heyrðu, hvað mikla
peninga hefir þú á þjer?”
Jeg þóttist vita hvað Markús
hafði í huga, en jeg efaði stórum,
að við hefðum ráð á svo mfklum
peningum, að við gætum keypt
það af járnbrautarstjórninni að
breyta ferðaáætluninni. Lest þessi
hlaut að bíða eftir öðrum lestum,
-em komu til móts við hana f
Dallas, og þar setn Fort Worth
var aðeins 30 mflur þaðan, sá jeg
engin ráð til að riá þangað f tæka
tfð. Skeð gæti það, að Ray Ellis
fengi leyfi til að haga ferðinni frá
Dallas án tillits til ferðaáætlunar-
nnar, en ómögulegt yrði honum
að ná þaðan til Fort Worth á svo
stuttum tfma. Fort Worth var
cndastöð Rock Island brautarinn-
ar og lestin fór þaðan ávalt á til-
teknum tfma. í heilt ár hafði
jeg daglega farið þessa leið en
aldrei hafði jeg náð til Fort Worth
b áður en sú lest legði af stað.
Þegar Mjarkús loksias kom aftur
t:il mfn f póstvagninn vorum við
í nánd við Dallas. Allan síðari
part dagsins hafði jeg annast póst-
afgreiðsluna einn, þvf póstsend-
ingar voru mcð minna móti.
Tvisvar hafði jeg sjeð Markús
skjótast inn á hraðskeytastöðvarn-
ar þegar lestin nam staðar, ogfl
Terrel tók jeg eftir að hann fjekk
skeyti, en er jeg leit framan f hann
sá j?g að hann var vOnlaus.
“Jæja,” segi jeg og bfð eftir
svari.
Hjer er símskcytið,” svaraði
hann og rjetti mjer það. Það
hljóðaði svo:
“ Winston, póstafgreiðslumaður
á lestinni nr. 5. — Peningatilboð
THE LIVERPOOL & LONDON &.
GLOBE INSURANCE CO.
m m «
Eitt sterkasta ogáreiðanlegastaeldsábyrgðarfjelag f heimi.
Tryggir hús fyrir eldsvoða, bæði f Gimlibæ og grcnndinni.
« X- X'
G. THORSTEINSSON, agent.
Gimli.---------Man.
vxs.
La Compagnie de chemin dc fer Canadien du Pacifiquc de-
mandera au Parlcmcnt du Canada, á sa prochaine session, un acte
á l’effect ci-dessous: —
(1) Prorogcr le délai fixé pour la construction des voies ferréei
suivantcs: —
(a) Partant d’un point á ou prés d’Osborne, et allant jusqu’ &
un point ontre Cartwright ct Boissevain, Manitoba;
(b) Allant d’Otterbourne á Stuartburn, Manitoba;
(c) Partant de Killam ou de quelque autre point dans le town-
ship 44, rangs 1 3 et 14 & l’ouest du 4e, et allant jusqu & Strathcona,
Alberta, avec la faculté de partir d’un point dans le rang 12;
(d) Partant d’un point & ou prés de Napinka, dans une direc-
tion ouest jusqu’ á une jonction avec le prolongement nord-ouest de
1’ embranchement Souris.
(2) L’ autorisant á construire une voie ferrée pariant d’un point
dans le township 22, rang 2, á l’est du méridien principal, dans une
direction nord ou nord-ouest, jusqu’ á un point dans le township 34>
rangs 5, 6 ou 7 á l’ouest du méridien principal datis le Manitoba, une
distance d’á peu prés cent milles.
(3) Donnant le pouvoir aux directours d’établir des réglements
pour l’élection ou la nomination de deux vice-présidents dc la com-
pagnie ou plus et définissant lcurs pouvoirs, devoirs, quaiifications et
la durée de leurs fonctions.
(4) Modifiant les lois de la compagnie concernant l’élection
des directeurs.
(5) Donner une interprétation plus large ou définir la signific-
ation des lois de la compagnic conccrnant l’émission des actions-pri-
orité et pour d’autres fins.
W. R, Baker,
Secrétairs.
Andrew T. Thompson,
Agcnt á Ottawa.
Daté á Montréal, le 20 octobrc 1909.
Gamla konan horfði á hann bæn-! uð sitt og staðfesta og viðkvæmni
skein f ásjónu hans, og hann svar-
aði:
“Jeg er sáralæknir. Jeg veit
arauguin.
“Þjer gctið flýtt svo ferðinni,
að við náum til Fort Worth áður
en Rock Island lestin leggur af j hvcrnig sárum drengsins mfns er
stað. Jeg veit þjcr getið þan, og j háttað og jeg get bjargað Iffi hans
við skulum gefa yður allt, sem Viðief jeg næ til hans f tfma, svo
eigum ef þjcr gjörið það.” ; sannarlcga sem jeg heiti Nelson.”
SvO bætti hún við, eftir litla1 Lestin hjelt af stað og við
þögn, í svo lágum róm, að það1 Markús Winston gjörðum póst-
yðar ckki þegið. Aðrar ráðstafan-
ir áður gjörðar.— Carnpbeil, ráðs-
maður.”
‘ Jæja, þ tta gj ir r út um m&l-
ið,” sagði jeg og skilaði honum
skeytinu.
“Nei, það gjörir ekki út um
það, langt frá þvf,” sagði Winston:
“Gamla móðirin hefir skotið máli
sfnu til æðra dómstóls heldur en
ráðstnanna járnbrautanna, og hún
fær úrskutð þeirra ónýtta. Jeg
veit ekki hvernig það atvikast, j
en jeg trúi þvf'statt og stöðugt.
(Framhald).
XT OTICB.
The Canadian Pacific Railway Company will apply to the Par-
liament of Canada at its next session for an Act:—
(1) Extcnding the time within which it may construct the
following lines of raihvay: —
a. From a point at or near Osborne to a point between Cart-
wright and Boisscvain, Manitoba.
b. From Otterbourne to Stuartburn, Manitoba.
c. From Killam or some other point in Township 44, Ranges
3 and 14 West 4th to Strathcona, Alberta, with power to com-
mence from a point in Range 12.
d. From a point at or near Napinka, Westerley to a junction
with the Northwest extension of the Souris Branch,
(2) .Authorizing it to construct a iine from a point in Township
22, Range 2, East of the Principal Meridian in a Northerly
or North-Westserly direction to a point ín Township 34,
Raúges 5, 6 or 7, West of the Principal Meridian Manitoba, a
distance of about 100 miles.
(3) Enpowering the Directors to enact. by-laws for the dection
or appointment of two or more Vjce-Presidents of the Company and
defining their powers, duties, qualifications and terms of office.
(4) Amending the Company’s Acts relating to the election of
Directors.
(5) To further interpret or define the meaning of he Com
pany’s Act relating to the issue of Preferrcd Stock and for othet
purposes.
W. R. Baker,
Secretary.
; Andrcw T. Thompson,
Ottawa Agent.
Dated at Montrcal, 2Dth Octobcr, 19091