Dagfari - 12.07.1906, Síða 3

Ný verzlun.
Hjer með leyfi jeg mjer að tilkynna heiðruðum almenningi, að
jeghefi nú settá stofn verzlun í nýju húsi, sem jeg hef látið byggja, beint
niður undan íbúðarhúsi mínuá Bakka við Reyðarfjörð.— Hefijegþará
boðstólum alls konar vörur, sem jeg mun auglýsa nánar síðar.
Verzlunarmeginregla mín verður: að seija svo ódýrt cem unnt
er, og að hönd selji hendi að svo miklu íeyti, sem möguiegt er.
Allar inniendar afurðir kaupi jeg með hœsta verði.
Bakka við Reyðarfjörð 7. júlí 1906.
Jón Ó. Finnbogason.
Thomsens verzlun. Er hann greindur
maður og drengur góður og gat sjer
vinsældir meðal íslendinga. Kveðst
liann ekki hafa orðið var Danahaturs
meðal íslendinga. Það sje, að minnsta
kosti, ekki meira og öðru vísi, meðal
þeirra, en Pjóðverjahatur í Danmörku.
Það sje Dönum sjálfum að kenna, er
þeir þykist verða varir kala í garð
sinn hjer heima. íslendingar sjeu ekki
hallmælisverðir, þótt þeir finni að frant-
komu Dana í ísienzkunt stjórnmálum
og hafi ekki miklar mætur á þeim, t.
d. Alberti. Það sje og ekki rjett, að
íslendingar vilji samtengjast Noregi,
en vilji hinns vegar verða sjálfstæð
þjóð. Ritstjórn blaðsins þykir það
næsta ískyggilegt, að hann skuli líkja
saman hugarfari fslendinga gagnvart
Dönum og Dana gagnvart Þjóðverjunt
og spyr, hvort það sje komið svo,
að slíkar samlíkingar sjeu þeim tamar
og eðlilegar.
Sama blað á allt af í miklum erj-
urn við Jón Ólafsson. Hefir Jón
haldið því fram, að dr. Valfýr Guð-
mundsson hafi ritað greinir í Ekstra-
blaðið, en engar sönnur fært að máli
sínu. Neitar blaðið því harðlega, að
dr. V. G. hafi skrifað í það. Fer það
ýmsum óvirðingarorðum um Jón, sem
það naumast þekkir, nema einhverir
íslendingar hafi verið svo greiðviknir
að fræða það á einhverju um æfiferil
hans og mannkosti.
Það er einkennilegt og eftirtektavert,
að smáblöðin og skopblöðin dönsku
minnast miklu nieira á Island en stór-
blöðin. «Klukkan 12» «KvöldbIaðið»
og «Folkets Avis», hafa einatt flutt
margar greinir um ísland. Þarf ekki
að því að spyrja, að margar hafa þær
hvorki verið af viíi nje góðgirni ritað-
ar, þótt undantekningar kunni að
finnast þar á.
Þau hafa skrafað allmikið unt ísland
nú í vor. í «Foikets Avis» er grein,
sem rituð er sakir Danmerkurfarar
þingmanna. Kveður blaðið ísiendinga
allóánægða. — Það sje ekki hægt að neita
því, að þeir hafi ástæðu til þess. Danir
gætu gert miklu rneira fyrir ísland
en þeir geri. Þeir mættu vel missa
2—3 fallbyssubáta hingað heim til að
verja íslandsstrendur fyrir botnvörp-
ungum. í þess stað hafi þeir þarað
eins einn fallbyssubát, sem vitanlega
nái ekki svo mikið sem einni fiskiskútu.
Ríkissjóður veiti ofurlítið tillag til
sumra hluta hjer heima, en það sje
ekki neitt að ráði. Blaðið heldur sýni-
lega, að íslendingar sjeu svo miklir öhn-
usumenn, að þeir vilji láta Dani
fæða sig, klæða og skæðaogað óánægj-
an yfir sambandinu síafi af því, að
þeir leggja okkur ekki nógu mikið til.
En annars laumar blaðið því að oss
íslendingum, að lönd og ríki fái sjer ekki
nýlendur(I) til að koma þeim upp,
heldur til að fá markað fyrir afurðir
sínar. Svo segir það, að vjer eigum
sjálfir sök á, að samband vort við
móðurlandið(!) sje ekki betra. Vjer
sjeum uppstökkir og viðkvæmir og
þykjumst æ hafðir út undan. Það
sje víst af þessarri ástæðu, að stjórnin
danska vilji vera svo vinaleg við oss
Hún viti aldrei nema eitt ráð, og það
sje góður matur og mikill matur.
Góð vín og dýrir rjettir eigi að sefa
skap þingmanna.
Að síðustu heldur blaðið,að það hefði
verið betra, að eitthvað af þeim pen-
ingum hefði verið sent heim, er varið
verður til hátíða-og veizluhaldsins.
«Klukkan 12» vill leggja eitthvað
til málanna, og segir þau tíðindi, að
Friðrik konungur ætli að taka ísland í
konungstitil sinn og að það liafi
verið samþykkt í ríkisráðinu. En
blaðið kveðst ekki vita, hvort það eigi
að vera meira en það eitt, að ísland
komist í konungstitilinn eða ísland eigi
að vera sjálfstætt ríki í Personal-Union
við Danmörku.
Það er víst ekki verl að leggja ntik-
inn trúnað á þessar fregnir.
Það eru fleiri blöð en «Folkets Avis»
sem kalla Danmörk «móðurlandið».
Sjálf Politiken fer þar í broddi fylk-
ingar. Hún minnist á gróða þann,
er verði að heimsókn íslendinga í
Danmörku, Kveður hún þá mest um
vert, að þingmenn «m ó ð u r 1 andsi n s»
(Danmerkur) verði samvistum með ís-
lenzkum þingmönnum. Hvenær skyldi
heppnast að venja Danl af því að kalla
land sitt «móðurland» íslands? Það
erU fyrsta lagi söguleg ósannindi, og
væri menntuðum mönnum ekki ofraun
að vita slíkt. Og það er skaðleg
ósannindi! Danir skilja síður kröfur
vorar um sjerstöðu og sjálfstæði, ef
þeir halda, að vjer sjeum brotnir af
dönsku bergi, sjeum í rauninni sama
þjóð sem þeir. Það er og hætt við,
að »móðirin« vilji hafa hönd í bagga
með dótturinni, ekki sízt meðan hún
er á slíku bernskuskeiði sem vjer ís-
lendingar erum samkvæmt áliti Dana
á oss. Auk þessi ætti þjóðernis-til-
finning íslendinga að vera svo við
kvæm og lifandi, að fátt særði þá
meira en það, að því væri gleymt, að
þeir væri sjerstök þjóð með sjerstök-
um þjóðareinkennum og þjóðareigin-
leikum.
Vonandi nota þingmenn nú utan-
förina til að leiðrjetta þenna meinlega
misskilning Dana á þjóðerni voru - -
eða gera, að minnsta kosti, einhverja
tilraun til þess.
Danmerkurförin.
■—o—
Þessa dagana er löggjafar vorir á
Ieiðinni til Danmerkur, þar sem þeim
verður tekið með mesta fögnuði.
Hefir verið mikill viðbúnaður í
Danmörku að fagna þeim. Hefir
verið skipuð nefnd þriggja manna
til að semja áætlun um, hvernig
tíma þeim skuli varið, er þingmenn
eiga dvöl í Danmörk — þar verða
þeir fra 18—30 júlí. Björn Þórð-
arson, stud. jur., hefir verið fenginn
nefndinni til aðstoðar við þetta
mikilsverða vandastarf.
Þingmenn eiga að búa á Hotel
Kongen af Danmark. Þar býr
Hannes ráðgjafi oftast, þegar hann
dvelur ytra. Oengur ekki á öðru
en einlægum átveizlum, að því er
sjá má af áætlun þeirri, er nefndin
hefir samið. Verður þetta sann-
kölluð »matarför« —. Blöðin dönsku
kenna líka í brjóst um »veslings
islendingana«, eins og þau komast að
orði. Þessir miklu og löngu veizlu-
dagar verði núklir erfiðisdagar,
bæði fyrir íslendinga og Dani,
segja þau. Menn þeysist með þá
frá landsenda til landsenda og al-
staðar er át, át og aftur át. í
rauninni sjái þeir allt og ekkert.
Dagfari rnuti skýra nákvæmlega frá
þessari för.
Þórarinn Túlinius hefir boðið
þingmönnum á skemmtiför um
Eyrarsund og ætlaði að halda þeim
miðdegisveizlu á Marienlyst. Danne-
brog heldur, að ekkert geti orðið
úr því, því að þeir sjeu önnum
kafnir frá morgni til kvölds — við
átveizlur annars staðar.
Frá heiðum
ti! hafs.
Tíðin hefir verið leiðinleg og
þreytandi: sífelldar þokur, vætur og
kuldar á stunduni.
Embættisprófi í lögfræði hafa lokið:
Einar Arnórsson og Magnús Sigurð-
son með 1. einkunn, Páll Jónsson,
Bjarni Johnsen og Stefán Stefánsson
með 2. einkunn.
Einar Arnórsson hefir hlotið hærri
einkunn en nokkur annar íslending-
uráður. Fjekk hann ágætiseinkunn í
tveimur greinum, en 1. einkunn í
hinum. — Er þessa getið lijer kven-
fólkinu íil gagns og fróðleiks.
Þórarinn Túliníus hefir keypt nýtt
skip, sem heitir Sterling. Er það
mjög vandað, 1. flokks skip að öllu.
Það er afarstórt, 1034 tons, og er
rúm fyrir 120 farþegja á fyrsta far-
rými. Fer það 13 mílur á vöku og
er því mjög hraðskreyít. Farþegja-
rúm eru uppi á þilfari, en svefn-
herbergi undir þiljum. Það var snúð-
að 1891. Hefur það göngu sína í
haust milli Reykjavíkur og Hafnar.
Það er allt raflýst.
Prospero heitir -skipið, sem erf-
ingjar Ottó Wathnes hafa keypt. Það
er Ó78 tons, en er nokkuð gamalt,
smíðað 1870. Þó er það snoíurt
undir þiljum.
Skrifað er frá Seyðisf. 1. þ. m.:
Roskinn maður, Einar Pjetursson
að nafni, frá Ásbrandarstöðum í
Vopnafirði, hvarf fyrir tæpum nián-
uði, án þess að menn viti, hvað af
honum hefir orðið. Hafði hann
verið vinnumaður mestan hluta æfi
sinnar, og safnazt allmikið fje, en
67
Þjer skulið ekki hugsa yður, að jeg sje allt af svona skitinn, bætti
hún við eftir stundarkorn í afsökunarróm. Mamma lætur mig allt af
vera hreina til fara. En þessi föt ultu niður skúrþakið hans Barnes >.
Ha, ha, ha, hló hersirinn. «Sennilega hefur þú verið í fötunum,
þegar þau ultu niður þakið».
Drenghnokkinn stakk möndlu uppí sig og þagði.
Að nokkrum tíma liðnum sagði hann: «Hefur þú aldrei átt
lítinn dreng»?
Nú hvarf brosið af vörum gamla mannsins, og kuldasvipurinn,
sem urn stund hafði flúið fyrir armlögum litla drengsins, kom aptur.
«Já», sagði hann rámur og strauk ástúðlega litlu, dökku hendina,
sem var að læða rúsínu inn undir stóra yfirskeggið.
Svo fjell kyrð á um hríð. Drengurinn vafði litlu handleggjun-
um utan um háls gamla mannsins, hallaði höfðinu upp að brjósti
hans og lá svona Iengi rólegur í þönkum. Hersirinn heyrði ekki
betur, en að hann hefði yfir bæn í lágum hljóðunr. Skömmu síðar
leit hann niður og sá þá, að drengurinn var sofnaður. — Hann bar
hann með mestu varasemi tii legubekksins og lagði hann þar. Þar
stóð hann svo og skoðaði hugsandi rólega, litla andlitið, og í því
var dyra-bjöllunni hringt. Honum hnikkti við.
«Þeir hafa sjálfsagt rakið feril hans hingað, og nú eru þeir komnir
að sækja hann», sagði hann lágt.
Dyrnar opnuðust og Marks vísaði háum, tígulegum manni inn
Maðurinn var á að gizka 35 ára með hrokkið, jarpt liár, er fai ið var
að grána við gagnaugun.
«Gerald».
«Faðir minn»!
Faðir og sonur horfðu þegjandi hvor á annan. Þeir höfðu
verið svo lengi aðskildir. Svo renndi yngri maðurinn augum til legu-
bekksins og allt andlitið varð að einu brosi.