Frækorn - 15.06.1908, Blaðsíða 5

Kiorðurálfunnar, þá var hann einn
dyggasti drottins þjónninn okkar.
Hann hafði höndlað náðina, svo að
hann þorði að treysta því, að honum
væri borgið, ef hann væri í sátt við
guð. Hann treysti guði og varð
barn hans.
D. L. Moody.
þýtt.
Uiðbald beilsunnar.
sElskulegi, um fraiti alt bið eg,
að þér vegni vei í öil-u filfiti, og
að þér heilsist vel, eins og sálu
þiuni vegnar vel.« 3. Jóh. 1, 2.
Hver sá', sem hefir almennö
hæfilegleika, ætti að afla sér þekk-
ingar á líkamsbyggingu sirini.
Hteiibrigðin ætti að vera ein náms-
greinin barnanna. Það er mjög
nauðsynlegt að þekkja líffærakerfi
mannsins; þekki menn það, geta
karlar og konur, með góðri skyrt-
semi verið sínif eigin liæknar.
0eti menn rakið afléiðíng til
orsakar, og fylgi svö' þeim lær-
dÓmi, sem fæst á þann hátt, þá
mundi maðlir líka lifa þanrtig að
trygging væri fyrlr góðri heilsu;
Fjöldi fólks getur ekki afsakað
sig fyrir vanþekkingu á lögmáli
Heilkufræðínnar. Ménn furða sig
áj hvað mannkynið er veiklað
og hversvegna svo margir deyja
á'ungum aldri. Og þó hafa marg-
ir1 lfeitt yfir sig margskönar sjuk-
döma með heimskuleguhl lifrtað-
arhætti. Peir hafa' ekki hugsað
um að Hfá skynsamlega, og stöð-
ug yfirtroðsla náttúrulaganna hef-
ir orðið orsök tll heilsttleysis.
Mfenn kenna sjaldan þjáníngar
sínar hinni réttu orsök — sínum
^tgin heimskulfegu lifnaðarhátt-
um: Þefr hafa rteytb matar í ó-
PRÆKÖRN
hófi og haft magann fyrir sinn
guð. í öllu hafa þeir sýrtt kæril-
leysi í tilliti tll lífs og heilsu, og
svo þegar þeir VeTða veikir,
kénrfa þeir guði um það# í stað
þess, að það éf þéifra eigin
sök.
Margir fófumtroða heifbrigðis-
lögmálrð, og þekkja ekki hvílík
áhrif siðvenjur þeirra, í tillrti fif
að eta, drekka og vinna, hafa fil
þess að vafðveita eða Veikla hefls-
una. þeir skilja ekki ástand sitt
r raun og veru fyr en nátfúran
með líkamlegum þjáningum bef
Sig uþp undan því ranglæti, ef
hún hefir ófðið að mæta. Ef
hirtrt þjáði vildi grípa til þeifra
einföldu meðala, sem hartrt gef-
ur veitt Sér, ért hefif vanrækt —
áð nota vatn og hæfilégt mat-
aræði — þá rtiundi náttúfart Öðl-
ast þá hjálp, sem húrt! þarfnást,
og hefir lertgi mátt án Vefa. Éf
slik aðfe’rð er víðhöfð, þá næf
sjúklirtgurinn sér oftast afttff.
Móðirin, sem er svolítið lasin,
gæti máske orðið frísk, ef húti
borðaði lítið einn eða tvo daga,
og tæki sér um leið hvíld frá
vinnu, og héídi sér í ró, en í
stað þess sendir hún eftir lækni,
og hann, sem ætti að gefahenni
skynsamlegar leiðbeiningar, við-
víkjandi temprun á fæði og fleiru,
lætur þetta ógjört, lætur oft sem
sjú'kdómurinn sé mjög alvarleg-
ur og ráðleggur ýms eitúT-með-
ul. Komið getur það fyfif, að
sjúklingnum versni æ meif, un2
náttúran verður alveg yíirstigin,
hættir mótstöðu sinni og móð-
irin deyr. Nágrannar, ættírtgjár
og vinir furða sig á stjórn fof-
sjónarinnar, að taka móðurina
burtu á bezta blómaskeiði, með-
an börnin hötðu Svo mikla þörf
Wí
á umhyggju hfennar. Þeif gjörá
Vofufn himneska föður fangt tH
rtfeð þvf, áð kenna hontfm iiitl
þjártingar mannann. öuð vifdf
að þfeSsi móðif skyldi tifa, og
það óvirfi hánrt, að hún dó fyr'-
if tfrtlánri. Heimskufégar sið-
Vénjtfr móðurinriaf og þekkirtg-
afleysi hfenrtár ánáttúrufögunurif
Var orsök í sjúkdómi hennaf, og
Vöritun á féttri méðfefð gjörði
értda á fífi herinar og skifdi barrtá-
hópinn eftir mtfnaðarlausan.
Þegáf við borðurri óf óft óg
ófmikið, verður meltingarfærun-
Um ofætlað ög ofsakár éinSkori-
af hitásótt,; blóðið verður ó-
hreint og ýmsir siúkdömaf gjörá'
v'áft við sig. Þáð er serií éffif
fækni, hariri ráðlegguf eiri eðá
örinúr frteðuí, sem máske firiá
þjánirigár í bráðirta en gefá ekkf
Iæknað sjúkdóm'ifrri. Náttúrári
gjörði hvað f henriar valdi stóð
fit að' hreinsá btfrt éiturefn'in úr
líkamanurti, og hefðú ménn ekki
Sfáðið f Vegi fyrir starfi herinar,
muridi1 húri méð hjálp þeirrá
ríkulégif meðata, sem' gúð Piefif
gefið — vatrii og. hreiritf lófti —
hafa l’æknáð sjúkdóriiirin bæðí
fljótt ógVel.
Margir Sjúklirtgár éru, sVö vik-
ú'rti óg mánuðUnf SkiftiT, iritfi-
lökaðir f tilbyrgðum herbérgj-
Urif, évó áð hvörki íjós, eðá
hreinf lífslöft rtæf að þrengj&’séf
iriri, eírt'S óg’ löftið væri dauð<-
legúf óviUur, í stað þess að það
er eirimitf Itekrtismeðafið; sérti
sjúklinguririrt þárt til þeSS' áð
fá heilsuna1 aftur. AllUr líkam-
inn itfisti mátf og várð' gegrt1-
tékirtrt af sjúkdórtif Végna skorfS
á hféiriU' lofi, eitriréfní1 söfnuð1
U’St fyfir f likariianuiri óg sám-
eiririðUSt eituréfni meðalartriáj
i