Huginn - 15.08.1907, Síða 4

12
H U G I N N
mönnum varið, að alt mundi komast af, þótt ekki
væri hlaðið á prestinn sveitamálum, sem því miður
væru oft þannig vaxin, að erfitt væri fyrir hann, að
beita þeim tökum, sem bezt ættu við. »Prestunum
er,« mælti hann, »eðlilega eiginlegra sakleysi dúf-
unnar, heldur en hrekkvísi höggormsins. En það
er mín reynsla, að mátuleg hrekkvísi í sveitamálum
sé alveg nauðsynleg. — Eg sé að presturinn hristir
höfnðið. — En hvernig færi fyrir þeirri sveit, sem
sjmdi öll spilin á hendinni? — Trúið mér til —
hún fengi alla gosana, — sveitarþurfana meina ég,
— sem hinir hefðu á höndum og hefðu orðið að
dúsa með! — Nei, mér hefir nú alt af fundist að
prestarnir ættu að vera lausir við alt, nema em-
bættið og búskapinn. Og hann ættu þeir að læra
i prestasKÓlanum; um leið og þeir læra að prédika
og tóna. — En það er nú stundum, eins og' prest-
arnir vilji sjálfir — —«
Hér greip prestur fram í ræðu Halls, ogspurði
hann til ráða um eitthvert vandamál sveitarinnar.
En þegar svo var að honum farið, mátti hann til
að hætta við tölu sína; sem honum fanst þó
mundi verða góð hjá sér. — Hann mátti til að
gefa prestinum ráð.
Eftir þetta var auðséð á öllu, að prestur kunni
illa við, að sitja lengur á fundi þessum. En það
hafði engin sjáanleg áhrif á Hall oddvita. Hann
hafði nú eins og venjulega gamanaf aðgjörafund-
inn sem lengstan. Og þegar honum var loksins
slitið, — fann oddvitinn upp á þvi, að »hefja
umræður um síðasta frumvarp kynbótanefndarinn-
ar,« — sem prestur var formaður í. Hallur gerði
þetta á þann hátt, að prestur »komst í hita« og
»mótmælti kröftuglega« öllum aðfinslum hans. En
Hallur reyndi að sitja við sinn keip, og »krafðist
þess að sýslunefndin eða kynbótanefndin tækju at-
hugasemdir sínar til greina.« Hélt þá prestur
»langa tölu,« og varði »aðgjörðir sínar í málinu.«
Ræða prests var sköruleg og lýsti bæði »frábærri
þekkingu og skörpum skilningi.« Fór svo að
lyktum að Hallur varð að þagna, þó það væri
honum sízt að skapi. Þannig losnaði prestur við
nefndarstörfin þennan dag. Meðnefndarmenn hans
komu nú hver á eftir öðrum og kvöddu hann með
kossi og handabandi, og þökkuðu honum fyrir sig
og samvinnuna. Prestur beiddi guð að vera með
þeim öllum nema Halli. — »Vertu nú sæll, Hallur
minn!« sagði hann að skilnaði. — En þá hvíslaði
Jón í Seli að Jóni í Múla: »Nú er prestur reiður
við Hall. Það heyri ég á róminum.« Jón í Múla
þagði, og þeir riðu allir úr hlaði.
Prestur horfði á eftir þeim ofboð litla stund,
og hefir víst orðið feginn, að geta nú farið að hugsa
um altarisgönguna. Hann talaði ekkert en ósköp
lítið bros lék um varir hans. — Svo fór hann inn.
En prestur átti ekki því láni að fagna, að geta
nú hvílt sig, — eða búið sig undir altarisgönguna;
— því að rétt eptir að hrepsnefndin var búin að
yfirgefa hann, komu þau orð til hans, að Hjörtur
»malari« væri kominn og vildi finna hann.
Hjörtur »malari« var fatlaður aumingi, sem
hvergi hafði höfði sínu til að halla. Hann vann
fyrir sér með því að mala og fékk af því auknefni
sitt. Önnur verk kunni hann ekki neitt til gagns
og kom það að nokkru leyti af því, hve fatlaður
hann var. Hjörtur var allra manna einkennileg-
astur. Höfuð hans var afarstórt, sérstaklega ennið
og heilabúið. Augun voru lítil, skásett og óstöðug
og aldrei gat hann horfst i augu við nokkurn mann.
— Ávalt leit Hjörtur undan. — Hann var skræk-
róma og hávær; en þó fjarskalega feiminn og spé-
hræddur. Hann var herðabreiður og gildvaxinn,
með fallegar hendur. En fæturnir voru stuttir,
hognir og rýrir og gátu litið borið hann. Hjörtur
var einstakur meinleysingi, sem aldrei vildi öðrum
mein gjöra. En þó var ílestum uppsigað til að
hrekkja hann og erta á ýmsan hátt. Hann þótti
svo skringilega ráðalaus og hlægilega aumingjaleg-
ur, þegar hann komst í einhver vandræði; og einn-
ig svo auðmjúklega þakklátur, þegar liann fékk að
sleppa frá þeim. Hann var stórt, ófrítt og óskemti-
legt barn. — Föðurlaust og móðurlaust, öln-
bogabarn. (Meii'a).
H E Y
er til sölu.
R. v. á.
ISeztl og liollasti kaffiibætiriiiii or frá verksmiöjunni I>övetaod í H.aupmaniiahöfii.
8TÓRT ÉRTAL
nýkomið i j. I*. T. IÍIÍXI >irs verzlun
af: Borðlömpum,
Hengilömpum,
Eldhúslömpum,
Standlömpum
og 0mplum,
og alt því tilheyrandi.
fást í söluturninum.
UNGAÍSLAND.
Crl. Carlberg; Lagcriil. Mörk Skattefri.
Tuborg Pilsneröl, Tuborg Wineröl,
fæst í
J. P. T. Brydes verzlun.
Olíuf atn aður:
Kápur, Buxur, Ermar, Sjóhattar, Svuntur
í verzlun
Matthíasar Matthíassonar,
TJ mbodsmaður.
ðskað er eí'tir aðaluinboðsmanni á íslandi
fyrir ágæta skilvindu. Sýnishorn í Reykjavík.
Umsókn sendist á skrifstofu Hugins.
Mjög gott og ódýrt
u.i*íiöiii* fæst í verzlun
Kristinns Magntíssonar.
Idi BJDRNS IffillSll
hefir nú aftur fengið nýjar lurgöir af hinum
alþektu góðu
rná,lniii«£-ti vöi*iim.
I verzlun
Grimiiars Einarssoiiar
fæst:
KJÖT af uxum, kvígum,
nautum og sauðum.
Nýreyktur Allskonar matvörur og
álnavörur m. m.
Málverkasýnig'
Ásgríms Jónssonar er í Góðtemplarahúsinu uppi á
lofti. Opin hvern dag 11—3. Aðgangur 25 aura.
<3Cálslín,
c&ataofni,
c&öi. - cflíf vanóaé.
H.Aader5en&5öa
0 rval
af
Ingólfsstræti nr. 3
er landsins
bezta, stœrsta og elzla.
Það er því engum efa bundið að
bezt er að kaupa þar allan skófatnað.
Með síðustu skipum komu miklar
birgðir þar á meðal dálítið af:
liollenzliiim skófatnaði
fyrir karla og konur
og brúnum karlmannsstigvelum.
Körfum og Töskum
!J| fyrir »Sportsmenn« i
]. ?. í. Jryíe’s verslun.
(limiteret)
(Innborgað hlutalé 1 miljón króna).
tekur í ábyrgð alskonar vörur milli íslands og út-
landa; ennfremur milli Hafna á íslandi, með góðum
kjörum. Umboðsmenn félagsins eru :
O. Johnsen Kaaber LæRjargÖla 4, Reykjayít
jtiðursoðin matvzli
Karl Petersens
af öllum tegundum
og
VindLlai-,
þar á meðal „Fuente“, fást í
c7. c?. cf. cZryéQs versíun.
| Eiríkur Kjerúlf |
i Ííjelcnir
á-v-e-x-t-i-r
fást í verzlun Matthíasar Matiliíassonar.
Clement Johnsen,
Bergen.
Ritsímautanáskrift: CLEMENT.
/im
fsi, síld o. s. frv.
r
Vesturgötu 22.
Heima virka daga frá 10 til II
f. h. og 2—3 e. h.
)
Upplýsingar: Wallendahl & Sön. — Bergens Privatbank.
Chocolade, Confect-brjóstsykur
og annað sælgæti, fæst ávalt i verzlun
Matthíasar Mattliíassonar.
t’rcnlsmlðjan Gutenberg.