Höfuðstaðurinn - 31.10.1916, Blaðsíða 4

HÖFUÐSTAÐURINN
HQFUBSTAÐURIKK jj
Háskólinn í dag:
B j ö r n M. Ó I s e n dr. phil.:
Bókmentasaga fslendinga ki. 5—6
Jón Jónson dóc.: Saga
íslensku kirkjunnar fram að siða-
skiftunum kl. 7—8.
Alexander Jóhannes-
s o n dr. phil.: Engilsaxneska
kl. 7-8.
Bisp,
leiguskip landssjóðs, er ný-
komið frá Ameríku með fullfermi
af steinolíu.
Gulifoss
er á Dýrafirði í dag.
Goðafoss
kom til New York á sunnud.
Fjðlbreyttust og faliegust ís-
lenzk tœkifœriskort eru til sölu
á Laugaveg 43 B, hjá Friðfinni
Guðjónssyni.
Earl Hereford
fór til Fleetwood í gærkveldi
með 700 kit af fiski.
Loftflotinn breski.
Mönnum hefir komið það jafnt
á óvart að Englendingar fengju
yfirtökin í lofthernaðinum sem
menn voru því óviðbúnir að stór-
skotalið þeirra yrði svo öflugt
se.n raun er á orðin. Á meðan
blöðin ávíttu stjórnina fyrir það
að vanrækja loftvarnirnar og einn
flugmaður var kosinn til þings-
ins í sama augnamiði, var í kyr-
þey hvíldarlaust unnið að því
að auka og efla loftflotann.
Loftilotinn breski er jafnmikið
undraverk sem her Kitcheners
og yfirleitt alt þið nýja fyrir-
komulag breska hersins. í ófrið-
arbyrjun var ailur breski flotinn
6 deildir flugvéla, als um 80,
nálægt 250 foringjar og um 1000
menn að auki, nú skifta deildirn-
ar mörgum tugum, foringjarnir
skifta þúsundum, liðsmennirnir
tíþúsundir. Fyrir ófriðinn var á-
ætlað að útgjöldin við loftflotann
væru fyrir innan eina miljón sterl.-
punda, eru ársútgjöldin orðin
margar miljónir punda og áætlað
er að yfir 40 miljónir punda hafi
verið notaðar til aukningar loft-
flotans, eða rniili 700 og 800
milj. króna. j
Hvað sem hiöðin sögðu þá
• var hersíjórnarráðuneytinu breska
það fullljóst frá upphafi, hvert
gildi flugvélarnar mundu hafa í
ófriðnum, Pað ákvað að auka
loftflotann að miklum mun, að
auka hann eins fljótt og unt væri
alt að 500 n/9. Einhverjir mestu
erfiðleikarnir voru það að fá nógu
marga menn. Pað þurfti marg-
falt fleiri foringja en nokkuru
hafði grunað, og það er dýrt og
tekur tíma að kenna foringjun-
um, og auk þess er það nám
hættulegt og erfitt. Tjónin voru
mörg og erfiðleikarnir miklir sem
sigrast varð á, áður en nóg reynsla
væri fengin. Ekki voru allir þeir
sem buðu sig fram vel fallnir til
þess að verða flugmenn og auk
þess var ekki svo hlaupið að því
að fá hæfa vélamenn í svo mik-
inn flota. Mörgum flugstöðvum
var komið á íót, bæði á Eng-
landi og Skotlandi þar sem vell
ir voru nógu víðir og þar sem
lítið var um skóga í nágrenninu,
verksmiðjureykháfa, símastaura
eða aðrar hindranir. Á þessum
stöðum er það sem flugmennirn-
| ir og vélamennirnir fá æfingu
sína og frá þessum æfingastöð-
um hafa á skömmum tíma allir
þeir ensku flugmenn komið sem
nú daglega vinna stórvirki í Flan-
dern, Frakklandi, Egyptalandi,
Mesopotamiu, Indlandi og Suður-
Afríku.
Flugvélin er hæfari en alt ann-
að til njósna, hún sér hreyfing-
ar óvinanna, ekki að eins þegar
alt er komið á stað, heldur einnig
alian undirbúning, hún tekur
myndir af stöðvum óvinanna,
gefur nauðsynlegar upplýsingar
um skotgrafir þeirra og stjórna
stórskotaliðinu með merkjurn.
Frh.
Útgefandi Þ. Þ. Clementz
Prentsmiöja Þ. Þ. Clementz. 1916.
Sparsemi.
Kona ein hér í bænum, fátæk
og umkomulítil, en sem sér þó
fyrir sér sjálf, sagði mér ný-
lega að sonur sinn 11 ára gam-
all inni sér á mánuði um 30 kr.
við blaðasölu og bóka, mest þó
blaðasölu á götunum. Ætlarhann
að halda því áfram þangað til að
hann verður fermdur, og getur
fengið aðra arðsamari atvinnu.
Blaðasöluna hefir hann að hjá-
verkum með skólanáminu. 20 kr.
leggur hann í sparisjóðsbók um
hver mánaðamót, það sem fram-
yfir er gengur til heimilisþarfa.
Mörgum drengjum mun þykja
þetta ótrúlégt að svona mikið
megi inn vinna sér á þann hátt,
en það er samt satt. En hann
hleypur ekki með hvern eyrir í
sætindabúðirnar eða tóbaksversl-
anirnar, heldur fer heim með
aurana sína á hverju kveldi og
mamma hans tekur við þeim og
geymir þá þangað til hann getur
lagt inn 20 krónurnar sínar.
Drengir! Farið sparlega með
aurana ykkar, sem þið vinnið
ykkur inn. Lærið í tíma að meta
I gildi peninganna. þið sjáið eftir
því síðar ef þið vanrækið það nú.
Með sparsemi geta menn orðið
sjálfstæðir efnamenn og látið margt
gott af sér leiða.
Br.
CM
eö
lO
<u
iD
cd
E
'(0
XO
5
ed
3
JO
HM
c
d
64
ungu húsmóður sinni og koma í nótt í hliðhvelfinguna,
ef hún unni sínu eigin lífi, áður en slökt er á lampa þín-
um. Far þú!
Hann kom aftur með það svar, að hin valska kona
myndi hlýða. Nú var farið að dimma og skipaði eg hon-
um að kveikja á lampanum og setjast við reikningstöflu
sína meö krít í hendinni, ef svo kynni til að bera, að
varðmaður á múrnum andspænis liti tortrygnis augum inn
um bjartan gluggann. Því næst fleygöi eg mér niður á
flet hans þar í einu horninu, því að eg þurfti hvíldar við
eftir svo órólegan dag. En mér leiddist að heyra nöldrið
í karlinum, er hann sat og ásakaði sjálfan sig. Eg skipaði
honum að þegja, en gat þó eigi sofnað.
Oft lekst svo hörmulega til að þótt hjartað herpist
saman af kvíða, þá fara kaldar hugsanirnai leiöar sinnar
hvíldarlaust og afskiftalausar um kvíðaefnið. Og mínar
hugsanir voru nú að fást við það, hvers vegna kanzlarinu
hefði nefnt þetta óheillabarn sitt Gratiu. Hvort þaö hefSi
verið í minningn um náðarsamiega yfirbót móður hans
sjálfs, er svo var skírð, eða hann hefði látið undan heið-
inglegum hugsunum, af því að gratia þýðir bæði guðlega
náö — sem guö gefi oss öllum —, en einnig blómið á
mannlegri kunnustu og yndisþokka.
Enn varð eg hugsi út úr því, að heira Thomas hafði
sagt Náð frá eftirlæti sínu, Ríkharði, og því um stundar-
sakir gert sig sekan í þeirri syndsamlegu metorðagirnd, að
vilja faia með dóttur sína til hirðarinnar og afla henni
konunglegs heiðurs. Út frá því sofnaði eg og draumguð-
inn dró mig á tálar með alls konar sjónhverfingum. Það
er alkunna aö dreymdur harmur veit á gleði og fögnuður
65
í draumi veit á tár. Mér þólti eg ganga út úr skóginum
aftur á eftir Hinriki konungi og þótti mér andlit hans
yngjast alt í ein i og verða að andliti Rtkharðs sonar hans.
Hinn óstýriláti konungssonur barði á hliðið að skógar-
höllinni og braut hlið í einu höggi með stálhanzka
sfnnm.
En Æscher gekk djarflega móti honum og Monna
Lisa grét móðugum dygðartárum. En þá kom kanzlarinn út
úr höllinni og leiddi Náð við hönd sér, tók í hægri hönd
Rtkharði og leiddi þau bæði undir hvolfgöng trjánna. En
þau breyttust í hvelfingar hallarinnar í Vindsor.
Hin ungu biúðhjón krupu á kné frammi fyrir Hinriki
og Ellenor, en þau litu á þau foreldra augum, trumbur
og bumbur voru barðar, eg kastaði hatti mfnum upp í
loftið og kallaði:
»Lengi lifi Ríkharður konungsson og Gratia kona
hans!«
Við þetfa vaknaði eg og heyröi svikarann Æscher
muldra bænir, ' Gekk eg nú að glugganum og sá Ijósið í
hallarherberginu, þar sem Manna Lisa beið eftir því, að
slökt væri á lampa mínum og hjá henni óþroskuð hjákona
gamals konungs.
Þetta var ill nótt, hin versta á æfi minni. Himininn
var þakinn löngum og svörtum skýjum og huldu þau
hinn vaxandi mána með skósíðum skikkjum sínuro. Nú
var einmitt lokið njósnargöngu varðmanna. Eg slökti á
lampanum.
»Við höfum tvo hesta, Æscher*, sagði eg. »Þúsetur
Monna Lisa á þinn hest.«
Nú þreifuðum við okkur niður viudustigann í hlið-
<0