Höfuðstaðurinn - 08.11.1916, Qupperneq 3

HÖFUÐST AÐURINN
>Siereoskop*myndir
til sölu fyrir hálfviröi. Afgr. v. á.
s&ta.
Nokkrar funnur af
fóðursíld
fást keyptar nú þegar.
Afgr.v.á.
Tjuxtvm-m6\o ntvxv
er eins og allir vita, einhver hinn bezti mótor sem til er, og hér á landi hefir hann reynst
vo vel að þeir sem þekkja mótorinn taka hann fram yfir allar aðrar mótortegundir, er hingað hafa komið
Eitt dæmi af mörgum, ofanrituðu til stuðnings, er eftirfarandi bréf frá einum allra dug-
egasta sjósóknara við Faxaflóa, hr. Bjarna Ólafssyni, Akranesi.
J«eja, einn Kohinoor er ná ef
til vill fimm fallbyssuskotaviiði viö
•g við.
Ráðlegging.
Ráöin skal j ér gefa góð,
glaöi æskumaður,
hvar sem þér á heimsins slóð ■
hlotnast dvalar staður: .
Alt, sem hefja hagsæld má,
bönd þín styðji' og tunga.
Vonlaus horföu aldrei á
erfiöleika þunga.
Tem þér dáö og dugnaö, það
dregur höpp að ranni.
Gæfan hænist aldrei aö
iðjulausum manni.
TUXHAM h/f
Kaupmannahöfn.
Pegar þér meðtakið þetta bréf hafið þér, gegnum umboðsmann yðar á íslandi, fengið pönt-
un á enn einum mótor handa mér. í þetta sinn tvöfaldan mótor með 46—56 hestöfl.
Ástæðan fyrir því að eg nú hefi ákveðið mig til að kaupa T U X H A M-mótor er sú, að
mótorinn sem þér selduð mér í fyrra hefir reynst mér svo vel, sem eg frekast bjóst við. Frá því
fyrsta að mótorinn var settur í gang hefir hann gengið sem bezta stundaklukka.
Pér megið því trúa að T U X H A M-mótorinn hefir gott álit, hjá okkur, ekki einungis vegna
þess að hann eyðir minni olíu en nokkur önnur mótortegund sem þekt er á íslandi, heldur einnig
vegna þess hversu mótorinn er vel smíðaður og gott að gæta hans.
(Pýðing). Bjarni Ólafsson, Akranesi, ísland.
**ér, sem ætiiö að fá yður mótor fyrir næsta sumar, verið hyggnir og pantið
TUXHAM-mótor nú þegar.
Það er alt af að verða erfiðara og erfiðara að ná í efni til mótorsmíði og verksmiðjur sem
mikið eru eftir sóttar þurfa æ Iengri tíma til afgreiðslu.
Árlega kemur það fyrir að menn ákveði sig svo seint eða draga að panta vélar þatigað til
þeir verða að hætta við útgerðina það árið eða taka hvaða vél sem býðst.
Látið þetta eigi henda yður og
pantið TUXHAM-mótor nú þegar,
Gefnum skyldum gættu að,—
glaumi í og tómi, —
vita skaltu’ aö vex við það
viröiog, traust og sómi.
V a 1 u r.
U M BOðS M EJNJNj_
CLEMENTS S CO.,
Sími 575. Box 285, Þingholtsstrœti 5. Reykjavík.
CM
ctf
íO
<u
m
in
otf
E
'35
io
s
J3
JD
lO
c
cð
0-
•
&
Dýrlinyurinn, 84
Ntí lauk samtalinu.
Þótt konungur væri drukkinn fór hann þó eigi fjarri
sanni, þar sem hann gaf í skyn aö kanzlarinn væri stund-
um í djúpum og undursamlegum hugleiðingum. Eg komst
sjálfur að því. Eg var oft tímum samat: í fordyrinu og
beið eftir skipun herra míns. Þar gekk kanzlarinn og oft
um gólf í djúpum hugsunum, án þess hann gæfi gautn
að mér. í einu dimmu horni hékk þar stór tiékross með
mynd lausnarans á, léiegt verk með litluro hagleik gert,
en þó var hðfuðið mjög svo raunalegt. Konnngur hafði
hann f hávegum af því að forfaðir hans, Vilhjálmur bast-
arður, hafði beðist fyrir frammi fyrir þessu krossmarki á
undan orustunni við Hastings og unnið sigurinn fyrir mátt
þess, Kanzlarinn hafði áður forðast að líta á þessa mynd
því að augu hans voru betra vön, og hann hafði viðbjóð
á rennandi blóði og öllu ófögru. En á þessum tímum
heyrði eg stundum tnér tii undrunar, að hann talaði við
þessa fornfálegu mynd. Hann talaði hljóðlega við hana á
enska tungu. Mér var það gleði að hann sneri sér til
hins góða huggara, þótt mér hrysi hálft um hálft hngur
við því. Því að eg heyröi bæði ofmikið og oflítið af því
og þat á meöal hluti, sem eg vil eigi endurtaka, því að
þótt yður stafaði ekki nein sálarhætta af því, þá gæti slíkt
þó gramist trúræknum hug yðar. Eg vis3i eigi að hve
miklu leyti herra Thomas hafði þá kastað siðum Mára, eða
hvort hann ákallaði hinn krossfesta sem guð, svo sem vér
gerum. Eg heyrði aðeins þung andvörp og ósamanhang-
andi orð á tungu þeirri, sem eg var nú farinn að smá-
ryðga í. Og þótti mér ýmist gott aö heyra, eða eg ótt-
aðist. Hann talaði sárt og innilega til hins krossfesta, en
85
þó guðlasti líkast, er hann mælti við hann sem jafningja
sinn, eða svo virtist mér,
Einn dag bar svo við sem oftar að kanzlarinn stóð
fyrir framan myndina og varð mín eigi var, því að eg
sat á fótskör úti í einu horni hins víða sals, hafði hljótt
um mig og lét sem minst fara fyrir mér.
»Þú hefir og kvalist*, mælti hann, »og vafalaust svo
hryllilega sem kvöl þinni er hér lýsl! . . Hvers vegna?
hvers vegna? ... Til þess að bera burt synd heimsins,
stendur skrifað .... Hvað hefir þú friðþægt með hira-
neskri velvild þinni? .... Þú áttir að færa frið og
mðnnum góðan vilja . . ., en sjá, þessi rýkur og þefjar
af blóði og níðingsverkum . . . og sekur og saklaus er
myrtur svo sem var fyrir þína daga!
Þeir börðu þig, hræktu á þig og píndu þig . . . .
En þú stóðst stöðugur fyrir hugprýði mannelskunnar og
baðst fyrir morðingjum þínum á krossinum. Rek þú á
brott gamm ófriðþægjanlegrar gremju, sem nagar hjarta
mitt! . . . Svo að eg gangi í fótspor þín. . . . Eg em
fátækastur og aumaslur allra lifandi manna. . . . Sjá, eg
tilheyri þér og get eigi við þig skiíið, þolinmóður kon-
ungur svívirts og krossfests mannkyns*!
Kanzlarinn átti enn um stund hljóðskraf við tnýndina,
en sneri sér siöan hægt við og varð mfn var, þar sem
eg sat. Eg lét enga undrun á mér sjá og ákvað að Ijúga
hið djarfmannlegasta, ef hann spyrði mig, hvort eg hefði
hlustað á sig.
En hann gekk hægt til mín og brosti lítið eitt. —
»Sonur Jafets«, sagði hann við mig, «þú hefir búið við
bðrn Sems og veizt að þau trúa því ekki, að eilífur guö
Ö3'
W
7?
r?
3
Cl
c