Lögrétta - 11.01.1911, Blaðsíða 4

8
L 0 G R J E T TA.
Einar Arnórsson lagakennari held-
ur næstkomandi 3 sunnudaga í röð
fyrirlestra fyrir alþýðufræðslu Stú-
dentafjelagsins um þjóðrjettarstöðu
íslands.
Yeðrið hefur til þessa verið mjög
óstöðugt, hvassveður á útsunnar og
hvíðarveður öðru hvoru. Snjór er
hjer nú dálítill. Vegna illviðra komst
ekki flóabáturinn upp til Borgarness
fyr en í gær, en átti að fara 3. þ. m.
— 13. þ. m. á „Ingólfur" að sækja
norðanpóstinn til Borgarness, en koma
hans þangað hiýtur úr þessu að drag-
ast nokkuð.
Heilbrigðisfnlltrúastarfið. Fyrv.
heilbrigðisfulltrúi, Júl. Halldórsson
læknir, sagði því upp vegna þess,
að honum var neitað um 200 kr.
launaviðbót á ári. Ýmsir borgarar
bæarins vildu ekki missa hann frá
starfinu, skutu saman þeim 200 kr.,
sem ágreiningurinn var um, og skor-
uðu á hann, að halda starfinu áfram.
Hann ætlaði þá að gera það, og
sótti á ný, en kosning bæjarstjórnar
lenti þó á öðrum, eins og sjá má í
bæjarstjórnarfrjettum hjer í blaðinu.
Rúmur múnuður líður nú milli
póstskipakoma frá útlöndum. Þetta
er orðið úr „vikulegu ferðunum", sem
ráðherramálgagnið var svo gleiðmynt
um, þegar það skýrði fyrst frá samn-
ingunum við Thorefjelagið. Óánægj-
an með skip Thorefjelagsins og ferð-
ir þess er nú orðin svo almenn, að
þingið verður eitthvað að taka þar í
taumana.
Flugufregn. Hjer í bænum hefur
gengið sú fregn, að fundist hafi
norður í höfum, í ís, skip, er hvarf
fyrir 7 eða 8 árum af Akureyri, með
8 mönnum á. Lögr. hefur spurst
fyrir um þetta á Akureyri og fjekk
það svar, að fregnin mundi vera vit-
leysa.
Irikjjel. Reykjavikur:
Eftir C. Hauch.
Lcikið næstkom. laugar-
dag og sunnudag kl. 8 síöd.
í Iönaöarmannaliúsinu.
Tckiö á móti pöntunum
í afgreiöslu fesaföldar.
Til leigu óskast eitt herbergi
í miðbænum, nálægt útidyrum, með
hita, ljósi, ræsting og nokkrum stofu-
gögnum. Ritstj. vísar á.
Bólíband!
Hjer með gefst þeim mönnum til
vitundar, sem bækur eiga hjá mjer
síðan fyrir Nýjár, að jeg er fluttur á
Skólavörðustíg nr. 43 og vinn þar
að bókbandi fyrst um sinn. Verk og
verð er engu siðra hjá mjer en öðrum
bókbindurum þessa bæjar, og vil jeg
því vona, að menn kynni sjer það,
hvar „eldurinn brennur best“ vetrar-
mánuðina. — Lestrarfjeiög og önnur
bókasöfnfáþaukostakjörhjá mjer með
viðskiftum, sem hvergi fást annar-
staðar.
Virðingarfylst
Hver býður betur?
Alls enginn! — Notið því tækifærið!
Janúarmánuð sel jeg karlmanns-sólana á kr. 2,00—2,25,
sem áður hafa kostað kr. 2,25—2,50, kvenn-sóla á kr.
1,25—1,50, sem áður kostuðu kr. 1,50—1,75. Unglinga- og
barna-sólar fara eftir stærðum.
Ágætt efni! Tönduö vinna!
heldur kappblaup sunnudaglnn 15. janúar
kl. ls/4, ef veður og færi leyfa.
I. 500 metra: Drengir yngri en 15 ára.
II. 500 — do. 15—18 ára.
III. 500 — Júníórar (ekki áður verðlaunaðir).
IV. 500 — Seniórar (áður verðlaunaðir).
Þátttakendur verða að skrifa sig á lista, sem liggur frammi hjá
hr. L. Múller í Brauns verslun fyrir kl. H á föstndagskvöld.
Jfe lt. Skyldumyndirnar við kapphlaupið um verðiaun hr. Th. Thor-
steinssons konsúls fyrir listhlaup, er mun fram fara í næsta mánuði,
eru frá nr. 1 til og með nr. 13 (4 fyrstu myndirnar) af hinum aiþjóð-
legu myndum. Bók um tilsögn í listhlaupi, með teikningum af skyldu-
myndunum, fæst keypt í Brauns verslun, í bókaverslun ísafoldar og
úti á svellinu fyrir 40 aura.
STJÓRNIN.
dar\$ka
smjörlilii er be5b
Enginn afgreiðir á jafnstnttum tíma og
*fi/örn þorstainsson.
Klrkjustræti 2.
Taisími 33.
Netagarn,
ágæta tegund, selur
Kr. J. Buch.
D4F Pá hóksala úti um land,
sem vilja selja LjÖðasmá-
m uni eftir Sigurð Brciö-
fj örö, bið jeg að láta mig vita í
vor, hve mikið þeir vilja fá af bók-
inni. — Bókin fæst hjá mjer á næsta
sumri,
Sigurður Erlendsson bóksali.
Góð og þrifln stúlka getur fengið
vist nú þegar. Hátt kaup. Ritstj.
vísar á.
Verslnn jísgeirs 6. Gunnlangssonar.
Pantið yður sjálfir Fataefni
beint frá verksmiðjunni. Mikill sparnaður. Hver maður getur fengið sjer
sent burðargjaldsfrítt gegn eftirkröfu 4 mtr. 130 Cm. breitt svart, blátt,
brúnt, grænt og grátt ágætlega litað fínullar-klæöi í fallegan og hald-
góðan kjól eða útiföt (Spadserdragt) fyrir einar 10 kr. (2,50 pr. ^ mtr.).
Eða 3V4 mtr. 135 crn. breitt svart, dökkblátt og grádröfnótt nýtísku-
cfní í haldgóð og falleg karimannsföt fyrir einar 14 kr. 50 (aura. Sjeu
vörurnar ekki eins og óskað er eftir, þá er tekið við þeim aftur.
Utanáskr.: Aarhus Klædevæveri, Aarhus, Danmark.
Deltager.
Til Udnyttelse af en Fabrikation
for Island, hvorpaa kan regnes stort
Udbytte, söges en Deltager. Fag-
kundskab ikke nödvendig.
Billet G Bladets Kontor.
dtunóur í „cFram‘,
verður næstk. laugardagskvöld ki. 8V2
síðdegis í Goodtemplarahúsinn.
Málsliefjandi: Jón Forláksson.
Umræðuefni: Útlent fjármagn.
BiðjiÖ um tegundírnar
„Sóley** „ingólfur" „Hehla"e<5a Jsafolcf
Smjörlikið fcesh einungi$ fra :
Offo Mönsted h/f. s
^oX Kaupmannahöfn o3/fró$um /0*
1 i Danmörku. -
I hríðarveörum
klæða menn sig best á þann hátt, að fá sjer mín »impregner-
uðu« stormföt. Þau springa ekki í frosti, eru Ijett og þægileg.
Stormhettur (til þess að draga niður um höfuðið í
illviðrum) eru óánveranlegar á þessum tíma árs.
Brauns versl. Hamborg-,
Aöalstræti 9.
Prentsmiðjan Gutenberg.
54 55
herra Barrymore í Baskervillehöllinni
íá hraðskeytið í vikunni, sem leið?«
»Jú, pabbi, jeg skilaði því?«
»Honum sjálfum í hendur?« spurði
jeg.
»Nei. Hann var uppi á lofti sjálfur,
en konan hans tók við því og lofaði
að skila því samstundis«.
»Sáuð þjer Barrymore?«
»Nei, jeg fór ekki upp á loftið«.
»Þjer sáuð hann ekki, en hvernig
vitið þjer þá að hann var þarna uppi?«
»Konan hans varð þó að vita, hvar
liann var«, svaraði faðir drengsins
gremjulega. »Hefur hann þá ekki feng-
ið skeytið? Sje eitthvað að, verður
herra Barrymore að kvarta yfir því
sjálfur«.
Það sýndist ekki til neins gagns að
halda þessu prófi lengur áfram; en
það var ljóst, að við höfðum enn þá
enga óræka vissu fengið fyrir þvi,
hvort Barrymore hefði ekki verið i
Lundúnum allan þenna tíma, þrátt
fyrir þetta bragð af Holmes. En setj-
um nú svo, að það hafi verið, og setj-
um einnig, að hann hafi verið seinasti
maðurinn, sem sá barón Karl í lifanda
lífi, og tyrsti maðurinn, sem var á
hælunum á nýja erfingjanum, er hann
kom aftur til Englands, hvað sannar
það? Var hann verkfæri í annara
höndum eða hafði hann sjálfur eitt-
hvað illt í hyggju? Hverra hagsmuna
von gat hann gert sjer af því að of-
sækja Baskerville-ættina?
Alt í einu duttu mjer í hug aðvör-
unarorðin sterku, sem klypt höfðu
verið út úr »Tímanum«. Hafði hann
gert það eða gat það hafa verið ein-
hver annar, sem steypa vildi áform-
um hans? Eina ástæðan, sem hugs-
anleg var og barón Hinrik hafði einnig
getið upp á, var sú, að Barrymore
gæti setið kyrr og lifað við sjálfræði
og sæludaga, ef sú tilraun hepnaðist
að hræða ættina burtu. En nægileg
var sú tilgáta þó ekki til að greiða
alla þá flóknu og fimlegu möskva, sem
riðnir voru á svikanet það, sem verið
var að leggja íyrir hinn unga mann.
Holmes hafði einnig sagt það sjálfurs
að þetta mál væri erfiðast viðfangs
allra þeirra stórmála, sem hann hefði
enn þá haft með höndum.
Á heimleiðinni um þenna afskekta
eyðiveg var jeg að hugsa um, hve feg-
inn jeg myndi verða, ef Holmes vin-
ur minn yrði nú bráðum svo langt
kominn með Lundúnamál sín, að hann
gæti komið hingað sjálfur og leyst mig
úr öllum þessum mikla vanda og á-
byrgð.
Á meðan jeg var að hugsa um
þetta, heyrði jeg alt í einu þyt, eins og
einhver hlypi á eptir mjer, og í sama
bili var kallað á mig með nafni.
Jeg sneri mjer við og bjóst við að
sjá vin minn, Mortimer lækni, en brá
heldur í brún, er jeg sá að þetta var
ókunnugur maður, sem hljóp á eftir
mjer.
Maður þessi var lítill vexti og grann-
ur, með uppstrokið andlit og nauð-
rakað, ljóshærður og kinnfiskasoginn;
hann leit út fyrir að vera milli þrí-
tugs og fertugs, var gráklæddur með
stóran stráhatt á höfði. Dálítið grasa-
hylki hjekk um aðra öxl honum og í
annari hendinni hjelt hann á grænu
fiðrildaneti.
»Jeg vona svo góðs, að þjer þykkist
ekki við mig, doktor Watson, þó að
jeg sýni af mjer þá ósvínnu að ávarpa
yður ókunnugan manninn að fyrra
bragði«, sagði hann og gekk að mjer
lafmóður. »Hjerna úti á heiðunum
erum við blátt áfram og hispurslausir
og segjum til nafna okkar sjálfir, ef
við viljum tala við einhvern, sem
þekkir okkur ekki. bað getur raunar
vel verið að doktor Mortimer, vinur
okkar beggja, hafi getið um mig. Jeg
heiti Stapleton og bý í Merripit-hús-
unum«.
»Það gat jeg raunar giskað á«, svar-
aði jeg, »af græna netinu og grasa-
hylkinu, því að jeg vissi, að þjer eruð
manna fróðastur um dýr og jurtir og
leggið mesta kapp á þau vísindi. En
hvernig gátuð þjer vitað, hver jeg
væri?«
»Jeg var inni hjá doktor Mortimer,
er þjer genguð fram hjá glugganum,
og hann sagði mjer, hver þjer væruð.
Jeg tók í mig að ganga á eftir yður,
af því að við áttum samleið, og segja
til nafns míns sjálfur. Jeg vona að
barón Hinrik Baskerville liafi ekki
haft neitt illt af ferðalaginu?«
»Nei. Hann er við bestu heilsu«.
»Við vorum allir á glóðum um að
hann myndi ekki vilja staðfestast hjerna
af þvi að fyrri eigandinn, barón Karl
heitinn, fórsl svo voveiílega. Það er
auk þess til of mikils mælst, að nokk-
ur megandi maður og viðförull um
veröldina skuli flytja sig búferlum
hingað og urða sig í fullu fjöri á þess-
um útjaðri allrar menningar; en ekki
er því að neita, eins og þjer vitið, að
ávinningurinn er stórmikill fyrir marg-
an hvern einstakan og sveitarfjelagið
í heild sinni. — Hann elur þó, vænti
jeg, engan hjátrúarbeyg i brjósti sjer,
maðurinn sá?«
»Nei, ekki hef jeg orðið var við
það«.
wÞjer hafið þó líklega heyrt söguna
um grimma hundinn, dýrið óarga,
sem ofsækir þá frændur og hefur orð-
ið sumum þeirra að fjörlesti?«
»Já, heyrt hef jeg um hann talað«.
»Bændurnir eru undur-auðtrúa og
hjátrúarfullir hjer i grendinni. Þeir
þykjast allir vera boðnir og búnir að
sverja þess dýran eið, hvar og hve-
nær sem vera skal, að þeir hafi sjeð
með eigin augum þess konar dýr eða
skrímsl úti á heiðunum«.
Það ljek bros um varir hans, en á
augunum þóttist jeg sjá, að honum
væri alvara.
»Sagan um þenna lnmd tók mjög á
barón Karl heitinn, enda er jeg í eng-
um vafa um, að hún varð orsökin tíl
dauða hans«.
»Hvernig gat það átt sjer stað?«
Allar taugar hans voru orðnar svo
veiklaðar, að hvaða hundur, sem hann
kom óvörum auga á, gat orðið hans
hráður bani. Jeg held að ekki geti