Lögrétta - 01.01.1915, Page 2

2
lögrjetta
LÖGRJETTA kemur út á hverjum mið-
vikudegi og auk þess aukablöð við og við,
minst 60 blöð alls á ári. Verð: 4 kr. árg. á
Islandi, erlendis 5 kr. Gjalddagi 1. júlí.
Bækur,
innlendar og erlendar, pappír og alls
konar ritföng kaupa allir í
Bókauerslun Siglúsar Eymundssonar.
Lárus Fjeldsted,
Y firr jettarmálaf ærslumaður.
LÆKJARGATA 2.
Venjulega heima kl. 4—7 síSd.
Ógöngfurnar.
Spurning til
Sjálfstæðisforingjanna.
Naumast getur þann heilvita mann
á landinu, sem ekki sjer þaS, í hverj-
ar ógöngur SjálfstæSisforingjarnir
hafa stot'nað stjórnmálum vorum.
Nú er óhjákvæmilegt að þjóðin
spyrji:
Hvernig ætla þessir foringjar sjer
að koma málunum aftur í lag?
Margra ára vinnu er verið að ó-
nýta. Helstu stórmál landsins er ver-
ið að gera að engu. Mikilvæg sjálf-
stæðisatriði, sem voru að vinnast oss
til handa, er verið að troða niður í
kviksyndi vitleysunnar. Og til slíkrar
óvirðingar er stefnt fyrir þjóð vora,
að hún hefur ekki orðið fyrir öðru
eins hneisu-áfalli um langan tíma.
Að' öllu þessu eru Sjálfstæðisfor-
ingjarnir valdir.
Þeir höfðu meiri hlutann á síðasta
þingi. Þeir fara með stjórn lands-
ins. Ekki er annaS sjáanlegt, en að
þeir ætli sjer aS fara meS hana eftir-
leiSis.
Spurningunni verður þá til þeirra
aS beina:
Hvernig hugsa þeir sjer aS bæta úr
öllum þessum ósköpum?
Stjórnarskrár-
málið.
Um mörg ár, á 4—5 þingum, höf-
um vjer veriS að berjast viS þaS aS
koma stjórnarskrá vorri í sæmilegt
lag.
Vjer höfum variS til þess stórfje.
Oss greindi töluvert á um þaS,
hverjar rjettarbætur ættu að vera
fólgnar í hinni nýju stjórnarskrá.
Samt var ágreiningurinn ekki meiri
en gerist í öðrum löndum um slík
vandamál. Oss tókst að koma oss
saman, og fá samþykta á tveimur
þingum stjórnarskrárbreyting, sem
eykur rjettindi helmings landsmanna
aS stórum mun, stjórnarskrárbreyt-
ing, sem hefur orSiS oss til mikillar
sæmdar í öðrum löndum, fyrir það
trænt, hve mannrjettinda-framsóknin
sje ótvíræS, og hve viturlega sje þó í
hóf stilt. Og auk þess voru í þessum
tvísamþyktu stjórnarskipunarlögum
ekki óveruleg ný sjálfstæSisatriSi
landinu til handa, sem vjer höfum
mikla ástæSu til þess aS láta oss þykja
vænt um, og hafa líka aS sama skapi
vakið óánægju þeirra manna í Dan-
mörk, sem fyrir hvern mun vilja
halda sem mest í viS oss.
I fyrstu horfSist svo á, sem nokkur-
ir örðugleikar ætluðu aS verða á því
að ná samkomulagi með alþingi og
konungsvaldinu um eitt atriSi: afnám
ríkisráðsákvæðisins úr stjórnar-
skránni. En þá buðu SjálfstæSismenn
sjálfir tilslökunina. Þ e i r bjóSa þaS,
aS jafnframt því sem ríkisráSsákvæS-
ið sje felt burt, skuli setja inn nýtt
ákvæSi um þaS, aS konungur
skuli ákveða, hvar íslandsmál skuli
borin upp fyrir honum. Þeir bjóSa
þetta e f t i r aS konungur hefur lýst
yfir því, að hann sje ófáanlegur til
þess aS fara meS málin út úr ríkis-
ráðinu, meSan sambandi landanna sje
aS öSru leyti eins háttaS eins og þaS
er ákveSiS meS stöSulögunum.
AS þessu gengur konungur.
Samt er byrjaS á deilum af nýju
— út af því aS konungur lýsir yfir
nákvæmlega því sama, sem hann
hafSi sagt, áSur en alþingi slakaSi
til. Stjórnarskráin má ekki fara út
úr þinginu nema meS fyrirvara.
Reynt er aS koma gegnum þingiS fyr-
irvara, sem fer fram á þaS, að kon-
ttngur jeti þaS ofan í sig, sem hann
hafSi sagt. En það tekst ekki. Mein-
laus fyrirvari er úr garði gerSur.
Konungur fullnægir honum. Hann
tjáir sig þess albúinn að staSfesta
stjórnarskrána meS þessum fyrirvara.
Hann tjáir sig samþykkann því sem
er mergurinn málsins í þessum fyrir-
vara.
S a m t er málinu hleypt í strand.
Fánamálið.
ÞaS var uphaflega fremur mál
SjálfstæSismanna en annara, þó aS
mörgum væri ant um þaS öSrum en
þeim. En svo fór, eins og kunnugt er,
aS þaS varS mál allrar þjóðarinnar.
Allri þjóSinni tók aS skiljast þaS,
að íslenskur, löggiltur fáni fleytti
sjálfstæSishugsjón hennar langar
leiSir áfram.
Allir vita, hve fánamáliS var vel
á veg komið. H. Hafstein tókst með
snild aS koma því lengra áleiðis gn
alþingi hafði gert sjer nokkra von
um. Ekkert er annaS eftir en aS fá
staSfesting konungs. Og henni er lof-
aS í konungsbrjefi.
Samt fer þaS mál líka í strand.
SjálfstæSismenn munu nú segja,
aS ekki eigi þeir sök á því. RáS-
herra þeirra hafi í því máli ekki gert
annaS en þaS, sem honum var faliS
af þinginu.
En þó að ráðherra hafi gert rjetta
tillögu í þvx máli við konung, þá er
þaS ómótmælanlega SjálfstæSisfor-
ingjunum aS kenna, hve óvænlega
horfir nú með þaS mál.
Enginn vafi er á því, aS E x t r a-
b 1 a d e t hefur sagt þaS, sem kon-
ungi og Dönum býr í brjósti, meS
þessum ummælum:
„AuSvitaS stakk konungur fána-
málinu niður í sama pokann, sem ráð-
herra hafði stungið stjórnarskrármál-
inu í, meS atferli sínu: þau tvö mál
verða samferða. ÞaS hefSi líka veriS
til nokkuð mikils mælst, aS íslending-
ar hefSu náS í sjerstakan fána, á
sama augnablikinu, sem þeir voru aS
vekja greinilega og snarpa deilu
milli landanna. S v o miklu góðlyndi
höfSu íslendingar búist við aS mæta
í ríkisráSi Danakonungs! — ÞaS er
gott að þær vonir brugSust. Næst
er aS líta á þær sem móðganir viS
þá menn, sem slíkt var ætlað.“
Þessi hugsunarháttur Dana kann aS
vera rangur. En mannlegur er hann
og vel skiljanlegur. Þeim finst fram-
koma íslendinga í ríkisráðsmálinu
(stórnarskrármálinu) ótæk. Þeirn
finst þar kenna ósanngirni, óorS-
heldni og ofstopa. Og i sama bili
sem þeir þykjast hafa ástæSu til
þess að kvarta undan slíku, ætlast
þeir ekki til þess að konungur þeirra
auki rjettindi þessa lands.
Hverju er
af stýrt ?
Óneitanlega er það hart, aS svona
skuli vera teflt með helstu stórmál 1
þjóðarinnar. En sætta mætti sig viS
það, ef einhver ávinningur væri sjá-
anlegur í aðra hönd — annaShvort
væri meS þessu afstýrt einhverjum
voða, eSa einhver nýr hagnaSur gæti
unnist.
Allir heilvita menn geta sjeS, aS
hjer er ekkert slíkt í efni.
Hverju er afstýrt?
SjálfstæSismenn leggja út í þessa
ófæru til þess að afstýra því, aS kon-
ungur segi það enn, sem hann hefur
margsagt, aS hann sje ófáanlegur til
þess aS taka flutning íslandsmíála
út úr ríkisráSinu, fyr en ný skipun
sje komin á sambandiS milli ísland
og Danmerkur. Allir vita, aS konung-
ur e r ófáanlegur til þess. Og aS kalla
má enginn íslendingur óskar breyt-
ingar á þessu, aS öllu öSru óbreyttu.
SjálfstæSismenn eru altaf sjálfir aS
taka þaS fram, aS út úr ríkisráSinu
vilji þeir ekki. ísafold tók þaS síSast ‘
fram í síSustu viku. Og ýmsir Is-
lendingar, sem mest hafa vit á þessu !
máli, fullyrSa, aS þaS geti veriS j
hættulegt fyrir oss aS fara út úr rík-
isráSinu.
Um hvaS er þá veriS aS berjast?
Hver er svo sem hætan, sem Sjálf-
stæðismenn eru aS afstýra?
Eini
gróðinn.
Hver er nýi hagnaSurinn?
Engum orSum þarf aS því aS eyða,
aS hann er enginn. Enginn SjálfstæS-
ismaSur — hvaS þá aðrir — mundi
halda því fram, aS hann sje neinn.
ÞaS. eina, sem vjer græSum, er ó-
virSingin — óafmáanleg, ef þessu at-
hæfi er haldiS áfram.
Vjer leggjum út í deilu viS kon-
ungsvaldiS.
Reyndar höfum vjer heyrt það eftir
SjálfstæSsmönnum sumum, aS þeir
telji þetta ekki neina deilu, og þeir
ætli sjer ekki aS leggja út í neina
deilu. Þeir ætli bara aS láta eins og
ekkert hafi í skorist.
En megum vjer spyrja: HvaS er
deila viS konungsvaldiS, ef ekki þaS,
aS ráðherra, sem hefur meirihluta
á þingi, og tjáir sig hafa alla Islend-
inga meS sjer, neitar fyrst konungi
um aS leggja fyrir hann annaS eins
stórmál eins og mjög mikilvæga
stjórnarskrárbreyting, beiSist þvi
næst lausnar, og fær aS lokum af-
svar hjá konungi um staSfesting á
máli, sem konungur hafSi heitiS aS
staSfesta?
ÞaS er alveg óhætt aS reiSa sig á
þaS — í hverju öSru landi en íslandi
mundi þetta ekki aS eins verSa talin
deila, heldur mjög ískyggileg deila.
I öllum öðrum löndum mundi eitt-
hvaS sögulegt gerast eftir aS annaS
eins hefði komið fyrir.
En hvaS gerist hjer?
Er þinginu stefnt saman?
Nei.
Er þjóðin spurS með nýjum kosn-
ingum, hvernig hún vilji snúast viS
þessu ?
Nei.
Þó aS fullyrt sje viS konunginn,
aS allir Islendingar sjeu ráSherra
sammála og andvígir konungi í á-
greiningsmálinu, þá er ekki þingrof
nefnt á nafn.
SjálfstæSismenn leggja bara ein-
staklega rólegir niSur rófuna fyrir
íslands hönd. Þeir láta jarða fyrir
sjer stjórnarskrármáliS. Þeir láta
neita sjer um fánann — aS sinni! —
þrátt fyrir skýlaust konungsloforS.
RáSherra situr alveg jafnrólegur í
sínu embætti eftir sem áSur, og því
er jafnvel haldiS fram af sumum
SjálfstæSismönnum, aS næsta þing
eigi fyrir hvern mun aS búa svo um
hnútana, aS hann haldi áfram sem
lengst. En ef hann hugsar sjer aS
losna, þá er einhverjum öSrum, sem
er honum nákvæmlega sammála, ætl-
aS aS taka viS af honum!
ÞaS er ekki auSvelt aS sjá, hvern-
ig stjórnmála-óvirðing íslands á aS
komast lengra. Og þaS er ekkert und-
arlegt, þó aS dr. Berlín og hans líkar
sjeu kampakátir um þessar mundir.
Vjer spyrjum
aftur.
Þess vegna spyrjum vjer SjálfstæS-
isflokksforingjana aftur:
Hvernig ætla þeir sjer aS bæta úr
þeim skaSa og þeirri skömm, sem ís-
lensk þjóS hefur nú orðiS fyrir, fyr-
ir þeirra tilstilli?
Craldra-Iioftur.
Leikur í þrem þáttum,
eftir Jóhann Sigurjónsson.
Þessi nýi leikur var sýndur hjer
í fyrsta sinn á annan í jólum. ASsókn-
ir hefur veriS góS, og mikiS hefur
veriS um leikinn talaS.
Hann er sterkur og áhrifamikill,
alvarlegur og skuggaþungur sorgar-
leikur, svo gott sem án allra útúrdúra,
til þess aS ljetta, lyfta, eSa skemta, en
stefnir beint aS því, að gera heildar-
áhrifin sem mest.
EfniS er þjóðsögnin um Galdra-
Loft. Hann er skólasveinn á Hólum
snemma á 18. öld, mjög gáfaður maS-
ur, meS óseSjandi fróSleiksþorsta, er
ltiSir hann til þess, aS fara aS leggja
sig eftir hinum forboSnu, „svörtu
vísindum", galdrinum. Svo er met-
orSagirnin meS í spilinu. Hann vill fá
vald yfir þeim mætti, sem í myrkrun-
um býr, til þess aS svala henni. Lyk-
ilmn að alheimsins vísdómi og jafn-
framt aS því valdi, sem hann girnist,
hyggur hann aS sje aS finna í galdra-
bókinni „RauSskinnu". En þá bók
hefur Gottskálk biskup hinn grimmi
tekiS meS sjer í gröfina, svo aS hana
verður aS sækja í hans greipar, yfir
í ríki hinna dauSu. Þetta er þrautin,
sem hann setur sjer aS vinna og fyll-
ir huga hans. MeS einbeittum vilja og
særingum hygst hann aS kalla Gott-
skálk fram úr myrkrunum og neySa
hann til aS skila bókinni í sínar hend-
ur.
Truflanir verða á vegi hans. Hann
fær ást á stúlku þar á biskupssetrinu,
sem Steinunn heitir, 0g reynir hún
aS draga hug hans frá áhugamálinu,
af því aS henni þykir þaS fjarlægja
hann henni og eySa ást hans. En með
ást sína hafa þau fariS leynilega
vegna þess, aS Loftur veit aS hún
muni vera andstæS vilja föSur síns,
sem er ríkur maður og voldugur,
ráSsmaSur á biskupsstólnum. Hann
kemst samt aS leyndarmálinu og þyk-
ir afarilt vegna þess, aS stúlkan er
fátæk. Gefur hann þá Lofti fje til ut-
anfarar, er Loftur hefur mjög þráS,
en segir honum um leiS, að hann
megi ekki stefna aS lægra marki en
því, aS verSa biskup á íslandi, en
byrjunin til þess gengis sje sú, aS’áS-
ur en hann fari utan, eigi hann aS
biSja biskupsdótturinnar á Hólum og
fastna sjer hana. Þetta gerir Loftur
og er auSsótt. Þau Dísa biskupsdótt-
ir eru kunnug frá barnæsku og hún
hefur þegar felt til hans ástarhug. En
nú er Steinunn, leyni-unnusta hans, í
veginum og tjáir honum, aS hún sje
meS barni. Fara nú fram miklar viS-
ræSur um þetta þeirra í milli, og á-
kafar á báSa bóga, er enda meS þvi,
aS Steinunn drekkir sjer í á þar skamt
frá. Loftur hefur óskaS henni dauSa
og hyggur, aS vilji sinn og særing-
ar, er hann hefur framiS, sjeu orsök
til dauSa hennar. Af þessu fær hann
samviskukvalir, sem honum finst
hann ekki geta þaggaS, en vill yfi-
gnæfa þær meS því aS ná sínu háa
marki, vísdómnum og valdinu, sem
hvorttveggja fæst meS því, aS ná
„RauSskinnu" af Gottskálki grimma.
Biskupsdóttirin er nú hans góði eng-
ill, sem reynir aS leiða hann á rjetta
braut, en fær ekki viS hann ráðiS.
Og nú kemur æskuvinur hans Ólafur,
sem Loftur hefur tælt Steinunni frá,
og ásakar hann um dauSa hennar, í
áheyrn biskupsdótturinnar, en færir
honum jafnframt fyrirgefningu henn-
ar. Þetta fer fram um nótt í dómkirkj-
unni á Hólum. VerSur Loftur þar
einn eftir og tekur þá aS fremja
galdra og særingar, þangaS til bisk-
uparnir rísa þar upp úr gröfum sín-
um og tala viS hann, og loks-einnig
Gottskálk biskup, er kemur fram í
prjedikunarstólnum meS „RauS-
skinnu“ í höndunum. Loftur þrífur til
hennar, en hún verSur aS engu í
höndum hans, og fellur hann þá
dauður niður á kirkjugólfiS.
Loftur er leikinn af Jens Waage,
Steinunn af frú Stefaníu GuSmunds-
dóttur, Dísa af frk. Emilíu IndriSa-
dóttur og Ólafur af Árna Eiríkssyni.
Þau leika öll vel. Mestur vandinn
hvílir á þeim þremur, sem fyrst eru
nefnd, en einkum þó á Lofti og Stein-
unni. Loftur er afarerfitt hlutverk,
liklega hiS vandasamasta, gem leyst
hefur veriS af hendi hjer á leiksviði,
og er án efa einkis meSfæri hjer
annars en þess, sem nú leikur hann.
En hann leysir þaS aSdáanlega vel
af hendi. Sama er aS segja um Stein-
unni, einkum þar sem mest á ríður, í
enda annars þáttar, þegar ákefðin er
mest í viStali þeirra Lofts og hún
kastar af sjer fötunum. Dísa biskups-
dóttir er skemtileg í fyrsta þætti, og
alt af vel leikin. En í þriðja þætti, í
kirkjunni, heyrSist illa til hennar.
Minni hlutverk hafa: H. Heþason
biskupinn á Hólum, frú Þóra Möller
biskupsfrúna, FriSfinnur GuSjónsson
blindan ölmusumann, Andr. Björns-
son ráðsmanninn, Herb. Sigmundsson
Gottskálk biskup grimma, frú E.
Waage vinnukonu á biskupssetrinu,
og svo eru sýndir ónafngreindir föru-
menn og svipir biskupanna. 1. 0g 2.
þáttur fara fram í stofu á biskups-
setrinu á Hólum, en 3. þáttur i dóm-
kirkjunni.
fl fiindi od oftir funil
hjá próf. Knud Berlin.
I byrjun þessa mánaðar boðaði
„Studenterforeningen" í Kaupmanna-
höfn til fundar, til þess aS ræða ís-
lensk mál, og var próf. Knud Berlin
málshefjandi. Fundur þessi var all-
fjölmennur og sat hann talsvert af
málsmetandi Dönum, en engir ráS-
herrar voru þar og fátt þingmanna.
Ýmsum utanfjelagsmönnum og blaða-
mönnum var boSiS á fundinn. Af ís-
lendingum var þar enginn, er jeg
þekti, utan dr. Valtýr GuSmunclsson,
birkidómari Jón Finsen, póstmeistari
V. Finsen og Lefolii kaupmaður, en
þar voru og nokkrir íslenskir stúdent-
ar, er jeg ekki kann aS nafngreina.
Próf. Knud Berlin hjelt þar fyrir-
lestur um íslensk mál, aðallega um
stjórnarskrána og afstöSu dönsku
ráðherranna til hennar. Rakti hann
talsvert sögu málsins og taldi aS Dan-
ir yrðu ætíS aS halda óbreyttri setu
íslenska ráSherrans í ríkisráSinu,
flagginu og sameiginlegri landhelgi.
Annars eru skoSanir hans svo kunn-
ar, aS jeg sje ekki ástæSu til aS fjöl-
yrða um þær hjer. Hann gladdist yf-
ir falli stjórnarskrárinnar og íánans;
og vildi helst fallast á landstjóra, eða
þá skilnaS.
Þá talaði S c h a c k herforingi, er
áður hefur oft um íshnsk mál talaS;
var hann aS mestu s-immála próf.
K. B., en skilnaS vild. hann .ekki
heyra nefndan á nafn, en taldi sjálf-
sagt, aS ef íslendingar vildu eigi þýS-
ast hiS góða, yrSi aS beita valdi.
Hann taldi, eins og próf. K. B., aS
alt of mikið hefði veriS gefiS eftir
af Dana hálfu.
Þá talaði fólksþingmaSur J e n s
Sörensen frá Hjörring; ræðir
hann ætíS íslensk mál er þau eru til
umræSur, og lætur sig þau miklu
varSa. Hann var samþykkur K. B„
en mótmælti því aS beita valdi eins
og Schack mintist á; taldi hann hiS
langæskilegasta fyrir Dani, aS núver-
andi IslandsráSherra, Sig. Eggerz,
sæti áfram, og reynt væri af öllum
mætti aS svæfa máliS. IslandsráS-
herra hefði vitanléga átt aS fara frá
strax og hann fjekk synjunina, en úr
því að hann hefði ekki gert þaS, þá
mætti ætla, aS hann fyrir sitt leyti
samþykti, aS málinu væri skotið á
frest. Þó nú alþingi tilnefndi S. E. á
ný, þá endurtekur hiS sama sig — og
svo sofnar máliS. ÞaS er stríS nú, og
viS hugsum allir nær eingöngu um
þaS, og þaS er þess vegna meSal ann-
ars nauðsynlegt fyrir okkur aS svæfa
máliS, og ef vjer getum nú, meS
hjálp þess flokks sem nú situr aS
völdum á íslandi, svæft málið, þá
höfum viS þó alt af von um aS á
þeim tíma verSi hægt aS vinna aS
nýrri samvinnu á einhverjum þeim
grundvelli, er viS getum gengiS aS,
en ríkisráSssetunni getum við ekki
breytt.
Sá er næstur stje í ræSustólinn hjet
Krenchel og er laganemi; var
ræSa sú ein lofdýrSardrápa um K.
Berlin. En þá tók viS yfirrjettarmála-
flutningsmaður Karsten Meyer;
var ræða hans skilyrSislaust hin lang-
besta í garð vorn íslendinga, og hefSi
hver Islendingur getaS haldiS þá
ræSu, er slept er ummælum hans um
rikisráSiS, því þaS taldi hann, aS svo
lengi sem samband væri á milli land-
anna, þá yrSu mál vor aS berast þar
upp, til þess aS Danir gætu haft eft-
irlit meS því, aS löggjöf vor bakaSi
þeirn eigi ábyrgðar á einn eSa annan
hátt. En sá grundvöllur, er hann
bygSi á, var, aS sjerhver þjóS hefði
rjett til þess aS ráða sjálf örlögum
sínum. Mótmælti hann sjerstaklega
Schack herforingja og prjedikun hans
um aS beita valdi. AS lyktum talcli
hann, aS ef samkomulag eigi næSist,
svo aS þjóSirna gætu báSar vel viS
unaS og lifaS saman í eindrægni, þá
væri sjálfsagt að slíta sambandinu.
Þá talaði einn af stjórnendunum í
Studenterforeningen, stud. polit.
K i d d e, án efa mælskastur þeirra,
er þar töluðu, og var ræSa hans mjög
svipuS aS innihaldi og ræSa K. Mey-
ers, en þó var hann mun fastorSari urn
vald þaS, er Schack herforingi talaSi
um, og taldi þaS sjálfsmorS fyrir
Danmörku, ef hún vildi beita hervaldi
viS ísland. SkilnaS gæti hann fallist á,
og taldi álitamál, hvort þaS væri eigi
þaS æskilegasta.
Loks talaSi dr. V a 11 ý r G u S-
mundsson; talaði hann á móti
stjórnarskránni og sagSi marga hjer
heima á íslandi henni andvíga, benti
á blaSiS „ÞjóSina“, er væri nýstofn-
aS til aS vinna á móti henni. Var hann
meSmæltur landsstjóra, taldi þaS einu
lausnina.
SíSan urSu nokkrar orSahnipping-
ar. Lýsti Schack því yfir, -aS hann
hefSi ekki átt viS hervald, og próf.
K. B. svaraSi ýmsum andmælum og
sagSi skrítlur, þótti t. d. einkennilegt,
hvernig komist væri aS orSi i alma-
naki ÞjóSvinafjelagsins, þar sem
sagt er „Kristján FriSriksson, kon-
ungur íslands og Danmerkur“. AS
lyktum þakkaði formaSur fjelagsins
ræðu- og fundarmönnum.
Á eftir fundinum var sumbl; sátu
þaS stjórn fjelagsins og nokkrir út-
valdir fundarmenn, og af einhverri
hendingu varS jeg þeirrar náSar aS-
njótandi aS vera þar meS. Þar
var rætt um íslandsmál, og þar voru
umræSurnar fjörugri og óþvingaSri.
Próf. K. B. er maSur kátur og fjör-
ugur, en þarna lá sjerstaklega vel á
honum; hann hafSi fengiS eina af sín-
um heitustu óskum uppfylta—stjórn-
askráin var feld. Jeg hef aldrei sjeS
kátari mann. En vegna þess aS jeg
lít svo á, aS hjer sje eingöngu um
framhald af hinum fundinum aS
ræSa, þá vil jeg skýra nokkuS frá
samtalinu þar.
Hvernig dettur yður í hug aS halda
fram skilnaði? sagSi jeg viS pró-
fessorinn.