Lögrétta - 28.11.1917, Blaðsíða 4

202
LÖGRJETTA
Með báli og brandi.
Eftir Henryk Sienkiewicz.
Niðurjöfnunarnefndar-kosningin 23.
þ. m. var illa sótt. Rúml. 700 kusu.
A8 eins 2 listar komu fram. Fjekk
A-listinn, eöa listi AlþýSusambands-
ins, 297 atkv., en B-listinn 404. Ógild
atkv. voru 17. B-listinn fjekk 4 menn,
en A-listinn 3. Kosnir voru: Geir Sig-
urSsson (B), Hannes Ólafsson (A),
Magnús Einarsson (B), Ben. Þ. Grön-
dal (A), Sigurbj. Þorkelsson (B),
Sveinn Hjartarson (B), Jón Jóns-
son (A).
Kræklingur. í Mrg.bl. stóS nýlega
grein, sem hvatti menn til þess aS
nota krækling til fæSu. Þar er bent á
ritgerð eftir Hjaltalín landlækni um
þetta efni og haft eftir honum, aS
kræklingurinn sje ein hin hollasta og
kraftmesta fæSutegund, og auk þess
gott meSal viS svefnleysi og tauga-
veiklun. — „í Ameríku og víSa ann-
arstaSar er skelfiskur mjög notaSur
til manneldis og þykir herramanns
matur,“ segir greinarhöf. „Eru þar
margar verksmiSjur, sem eingöngu
sjóSa niSur skelfisk, sem svo er seld-
ur bæSi í Kanada og Bandaríkjunum
og auk þess fluttur til annara landa.
Þykir soSiS af honum engu síSra en
fiskurinn og er mikiS notaS í sósur.“
Matth. Ólafsson alþm. hefur þýtt
handhægan leiSarvísi um matreiSslu
á kræklingi.
Styrktar- og sjúkrasjóður verslun-
armanna í Reykjavík. ÞaS er myndar-
legt minningarrit, sem út hefur veriö
gefiS á 50 ára afmæli sjóSsins, 24.
þ. m. 'Sighv. Bjarnason bankastjóri
er nú formaSur sjóðsins og hefur
skrifað formála fyrir minningarritinu,
en ólafur Björnsson ritstjóri hefur
samið þaö. Þar eru ítarlegar upplýs-
ingar um starfsemi sjóðsins frá byrj-
un. 3 af 18 stofnendum sjóðsins eru
enn á lífi: Þórður Guðjohnsen, nú í
Khöfn, Böövar Þorvaldsson, á Akra-
nesi, og H. J. Bartels, í Rvík. En
Guöm. Olsen kaupm. hefur lengst
verið meðlimur sjóösins allra núlif-
andi manna, eða i 45 ár, og í stjórn
hans hefur hann veriö 31 ár. Nú eru
meSlimir sjóösins 180, en alls hafa
378 menn gerst þar meölimir. 325
hafa fengiS styrk úr sjóSnum, sam-
tals 30,613 kr. Hann var stofnaöur
meö 6 marka inntökugjaldi og 16
marka árstillagi meðlima. AllmikiS
hefur hann eflst af gjöfum. Nú á 50
ára afmælinu gáfust honum 6000 kr.
J. Zimsen konsúll gaf 1000, L. Kaab-
er konsúll 1000, Ólafur Johnsen
konsúll 1000, Sighv.Bjarnason banka-
stjóri 1000 og Th. Thorsteinsson
kaupm. 2000. — í afmælishátið sjóðs-
ins tóku þátt á ann’aS hundraS manns.
GuSm. Olsen kaupm. setti samkom-
una, en Sighv. Bjarnason bankastj.
mælti fyrir minni sjóösins, Borgþór
Jósefsson bæjargjaldkeri fyrir minni
verslunarstjettarinnar, Garðar Gísla-
son stórkaupm. fyrir minni Rvíkur
og Th. Thosteinsson kaupm. fyrir
minni íslands. Og enn voru haldnar
þar margar fleiri ræður.
Jóhann Fr. Kristjánsson húsgerðar-
maður er nú sestur aS hjer í bænum,
á Laugav. 27, og veitir hann, eins og
aö undanförnu, leiöbeiningar viö
húsagerS í sveitum. Hann hefur, svo
sem kunnugt er, starfaö að þessu meS
styrk af landsjóði frá því sumariö
1914, en þá hafSi hann nýlega lokið
námi í Noregi; var þar 4ár viS
byggingarfræöinám og á lýðháskóla.
Upphaflega var styrkurinn 1000 kr.,
en var hækkaSur upp í 1500 kr. í
fyrra, og veröur frá næstk. áramót-
um 2500 kr. Undanfarin sumur hefur
hann veriö í Norðurlandi, Dalasýslu
og Mýrasýslu. Var við byggingu
þriggja húsa í Húnavatnssýslu sum-
ariS 1914, á'HoltastöSum, Fremsta-
gili 0g Hjaltabakka, og síðan hefur
hann verið við byggingu húsa á
Grímsstöðum í Mýrasýslu, Glerár-
skógum í Dalasýslu, Munkaþverá i
Eyjafirði, Stórahrauni í Kolbeins-
staöahreppi, Hofi í Svarfaðardal, og
nú síöast á Svarfhóli í Mýrasýslu. Er
þar nú bygt stórt og vandaö stein-
steypuhús.
Leiðrjetting. í grein hr. Gunnars
Egilsonar um bannmálið í síðasta tbl.
er prentvilla; þar stendur að við at-
kvæðagreiðsluna 1908 hafi í Vest-
mannaeyjum verið greidd 47 atkvæSi
m e S banninu, en á að vera m ó t i
banninu.
Bryggjugjald af skipum. ÁkveðiS
er til bráðabirgða af bæjarstjórn aö
taka 8 aura gjald af hverju netto reg.
tonni af skipum þeim, er leggjast við
hafnarbryggjuna hjer. Minsta gjald
5 krónur. Ennfremur að taka 10 aura
gjald af hverju stykki, sem tekiS er
á skip, eða af skipi, viS bryggjuna
og vegur minna en 100 kg., en 20
aura ef þyngri eru.
Bækur. Á kostnað GuSm. Gamalí-
elssonar eru nýkomnar út 3 bækur:
1 Ljóö eftir Schiller, safn af því,
sem þýtt hefur veriö1 eftir hann í
bundnu mál á íslensku. VerS 2 kr.
50 au. — 2. Sex sögur eftir Axel
Thorsteinsson, verö 1 kr. 50 au. —
3. Freyjukettir og Freyjufár, eftir
Stgr. Matthíasson lækni, og er sá
bæklingur tileinkaöur Ungm.fjel. ís-
lands, en ræSir um samfarir karla
og kvenna. Verö 60 au.
Á Kolviðarhóli. Lögr. er skrifáð úr
Ölfusi: „Mörgum er hrósaS, og stund-
um fyrir lítið, ekki síst þeim, sem
hátt eru settir. En þess er sjaldnar
getiS, þótt almúgafólk standi frábær-
lega vel í stöðu sinni og hafi helgað
starfskrafta sína almenningsþörfum.
En svo er um Kolviöarhólshjónin,þau
Sigurð Daníelsson og ValgerSi ÞórS-
ardóttur. Þau gegna einhverri hinni
vandasömustu og örðugustu stööu,
sem jeg þekki hjer um slóöir, því
Kolviöarhóll er gestkvæmasti veit-
ir.gastaöur SuSurlands. Þarf til þes$
mikinn dugnað. og framsýni aö taka
á móti 30—80 næturgestum nótt eftir
nótt og leysa þá ánægða úr garöi,
eins og venjan er þar.Gestir mæta þar
jafnan lipurS í öllu viðmóti og við-
gerningum, og vekur þetta hlýjan hug
allra feröamanna, sem þar koma, til
gististaöarins og hefur gert hann aö
sannnefndum sólskinsbletti á hinni ó-
veörasömu fjallaleið. Langar mig til
að minnast örlítið á viðtökur, er jeg
fjekk og fjelagar minir, þegar jeg
kom síðast aö Kolviöarhóli.
ViS vorum 11 Ölvesingar í fjall-
göngu, hreptum afspyrnurok með
slyddurigningu, og mátti segja, aö
ekki væri þur blettur á okkur, er viS
komum, þrekaðir og kaldir aö Kol-
viöarhóli. Voru sumir í þessum hópi
óharðnaðir unglingar, sem þörfnuð-
ust betri viötaka en hægt var áö bú-
ast viö á veitingastaS, sem þar að
auki haföi tekiS á móti fólki, sem var
álíka til reik, áöúr en við komum.
Undir eins og við komum inn, var
okkur fært sjóSheitt kaffi. Því næst
vorum viS færSir í svefnstofu, látinn
hjá okkur olíofn og ílát til þess aö
vinda klæöi okkar í. Voru þau þurk-
úð, svo sem hægt var, sumum ljeð þur
föt, og þeim, sem kaldast var, undir
eins færður heitur matur og veitt öll
möguleg aöhlynning, eins og í for-
eldra húsum væri. Og ekki er þaö
sjaldan, aö fólk kemur svona til reika
aö KolviSarhóli og mætir þar sömu
viö'tökum og vi[8 mættum. Þar er eng-
inn mannamunur gerður, sama lipurð-
in og mannúðin,hvort sem heldra fólk
á í hlut eða bara smaladrengir. Enda
jeg svo þessar línur meS hugheilli
ósk um aS Kolviöarhólshjónunum
aukist gæfa og gengi, og aöi þau lifi
lengi á Kolviöarhóli.
Smaladrengur.
Lög frá alþingi.
43. Um breytingu á lögum nr. 22,
8. okt. 1883, um bæjarstjórn á Akur-
eyri, og lögum nr. 43, 11. júlí 1911,
um breytingu á þeim lögum.
44. Um útmælingar lóða í kaup-
stöðum, löggiltum kauptúnum o. fl.
1. gr. Rjett er hverjum þeim, sem
heimilt er að lögum aS versla hjer á
landi, áð fá sjer útmældar óbygSar
lóöir í kaupstöðum eða löggiltum
kauptúnum til verslunar. Sama rjett
eiga sjávarútvegsmenn, búsettir hjer
á landi, til aö fá sjer útmældar lóöir
í kaupstöðum, löggiltum kauptúnum
og veiöistööum til útvegs. Bæöi þeim,
er lóðina eiga í löggiltu kauptúni eða
veiðistöð, eöa stórar óbygðar lóðir
í kaupstöðum, og öðrum, sem önnur
lögmæt rjettindi eiga yfir landinu eöa
lóðunum, er skylt aö láta af hendi svo
mikla óbygSa lóö, sem þörf er á til
fyrirhugáðrar verslunar eða sjávar-
útvegs, enda sje lóðin eigi nauðsyn-
leg til verslunar, sjávarútvegs eöa
iSnaSar, sem þar er fyrir. — 2. gr. Út-
mæling lóöa samkvæmt 1. gr. má al-
drei fara fram, nema hreppsnefnd
eða bæjarstjórn, þar sem útmælingar
er beiðst, veiti meömæli sín.......
3. gr. Það skal meö öllu baimaö aS
lcggja þá kvöö' á lóöir eða húseignir
í kaupstööum, löggiltum kauptúnum
eöá veiðistöðum, að eigi. rnegí nota
þær til verslunar eöa annarar tilt.ek-
innar atvinnu. — 4. gr. Þótt 'ein-
stakir menn kunni að eiga höfn þá,
sem löggilt kauptún er við, mega þeir
eigi bægja neinum frá aS leggja skip-
um sínum þar við akkeri, nje frá aS-
gangí aö höfninni til þess áS ferma
éöa afferma skip, aö svo miklu leyti,
sem þaö kemur ekki í bága viS
bryggjuafnot sjálfra þeirra, og eigi
má landeigandi heldur varna stjórn-
arvöldum dða einstökum mönnum áð
gera hringa, landfestar eöa önnur
skipsfesta-áhöld þar á höfninni, þar
sem svo hagar til, aö þess konar á-
höld eru nauösynleg. Ef einstakir
menn eiga höfn, skipalægi eSa upp-
sátur í veiSistöS, mega þeir eigi held-
ur meina öörum mönnum aS leggja
þar í fiskiskipum sínum eða nota upp-
sátur eða önnur lendingargögn, nema
í bága komi viS afnot sjálfra þeirra,
nje heldur banna öðrum aS gera þar
lendingarbætur eða áðrar umbætur,
sem nauösynlegar eru sjávarútvegi
þar. Hafnarbætur og lendinga má þó
aö eins gera eftir tilvisun lögreglu-
stjóra, og kveöur hann með sjer 2
þar til hæfa menn, sem kunnugir eru
hafnarlegu og lendingarstaö. Endur-
gjald til handa landeiganda fyrir nám
hafnar hans éða uppsáturs til eignar
eða afnota og afnot hafnargagna og
lendinga fer eftir lögum um eignar-
nám.......
45. Um samþyktir um kornforða-
búr til skepnufóSurs. — 1. gr. Heim-
ilt er sýslunefndum aS gera samþykt-
ir fyrir einn hrepp eða fleiri
um kornforðabúr til skepnufóðurs.
—: 2. gr. Þegar sýslunefnd þykir þörf
á, öða fær óskir um þaö frá einni
sveitarstjórn eða fleirum innan sýslu,
aö gera samþykt fyrir sýsluna eða
nokkurn hluta hennar, skal hún með
nægum fyrirvara kveöja til fundar á
svæöi, sem ætlast er til áö samþyktin
nái yfir. Eiga atkvæðisrjett á þeim
fundi allir, er á því svæði búa og
kosningarrjett hafa til alþingis. Sýslu-
nefnd kveður á um fundarstáð........
— 3. gr. Á fundi þeim, er getur um
í 2. gr., leggur fundarstjóri fram
frumvarp til samþyktar, er áður hef-
ur verilð samþykt af sýslunefndinni.
Fallist fundarmenn á frumvarpið ó-
breytt meS 2/i hlútum atkvæða, send-
ir sýslumáður þaS stjórnarráöinu til
staðfestingar og löggildingar. Eins
fer um frumvarpið, þótt fundurinn
geri við þáð breytingar, ef þær eru
samþykta meö ^3 hlutum .atkvæða og
sýslunefnd felst á þær. En vilji sýslu-
nefndin ekki fallast á breytingartil-
lögur, er fundurinn gerir, skal kvéðja
til fundar á ný. Fallist þá fundurinn
á frumvarptð óbreytt meö /$ hlutum
atkvæöa, fer um það sem fyr segir.
Frumvarp til samþyktar, er eigi hef-
ur náð /$ atkvæöa á samþyktarfundi,
er fallið og má eigi koma fram af
nýju í sýslunefnd fyr en á næsta aö-
alfundi sýslunefndar..... :— 6. gr.
ÁrskostnáS viS foröabúriS, þann er
eigi greiðist af noteridum þess, skal
greiða úr sveitarsjóöi. Vextir af þeim
hluta forSans, sem eigi er notaSur,
svo og fyrningargjald eða endurnýj-
unarkostnáður á honum, endurgreið-
ist sveitarsjóði úr landsjóöi að helm-
ingi, þó eigi yfir 1 kr. fyrir 100 kg.
korns í þessum hluta forSans........
— 8. gr. Nú vill hreppur eSa sýsla I
tryggja sjer kornforöa á þann hátt að
semja vi'ð kaupfjelag eða kaupmann
um aö hafa fyrirliggjandi ákveðinn
kornforða á tímabilinu frá 1. janúar
til maimánáðarloka, til ráöstöfunar
fyrir sveitarstjórn eða sýslunefnd, og
skal þá gera samþykt þar um fyrir
hreppinn eða sýsluna á þann hátt, sem
fyrir er mælt í lögum þessum. í sam-
þykt má ákveöa meðal annars um
kostnað viö geymslu foúðans og á-
byrgð og hversu kostnaður sá greiS-
ist. — 9. gr. Nú er korniið látiö ónot-
að að því sinni, efða einhver hluti
þess, og kemur til kasta sýslunefnar
éða hreppsnefndar að greiða umsamd-
an kostnaið af þessum hluta kornsins,
og fæst þá helmingur hans endur-
greiddur af landsjóSi, þó eigi yfir 1
kr. fyrir 100 kg. korns í hinum ónot-
aða hluta forlSans....— 11. gr. Öll
gjöld til kornforöabúrsins, svo og
útistandandi skuldir þess, má taka
lögtaki samkvæmt lögum frá 16. des.
1885 ....
XIX. KAFLI.
Tveir menn riðu í skarðinu rjett
hjá Roslogi; þeir riðú hægt, því að
mjög dimt var. TungliS var fyrir
nokkru gengiö undir og þykni í lofti.
í skarðinu sást ekki handa skil og
hestarnir hrösuðu oft um trjárætur
og stofna. Þegar mennirnir komu út
á sljettuna, hvíslaöi annar þeirra:
„Nú skulum viS hleypa klárunum."
Þeir þutu á stað eins og fugl flýgi.
ÞaS dundi í sljettunni og strjál eikar-
trje er stóöu við veginn fóru hjá með
feiknar hraða. Þannig var haldiS á-
fram, þar til dró úr ferð hestanna.
Þeir voru komnir að þrotum.
„ÞaS gagnar ekki að fást um þaö,“
sagSi stærri maöurinn, „viS verðum
aS fara hægara.“
Dagur var aö renna og myrkrinu
! ljetti smám saman; fyrst sáust þistla-
runnarnir í kring, en síöan trje og
hæöir lengra á burtu, og loks útlit
mannanna.
Voru þaö þau Zagloba og Helena.
„ÞaS er ekki um annað aö gera,“
sagSi Zagloba, „en aö lofa hestunum
áð kasta mæöinni. Þeim var riSiS
hvíldarlaust í gær frá Chigrin til
Roslogi. Jeg held þeir gefist alveg
upp undir okkur. Hvernig líöur yS-
ur ?“
Hann horföi á fjelaga sinn og hjelt
áfram, án þess aö bíða svars:
„Þjer leyfið mjer aö horfa á yöur
nú við dagsbirtuna. Fötin yðar eru
víst af einhverjum bræðranna? Þjer
eruö orðnar að ljómandi fallegum Kó-
sakka, En Skrjetuski sviftir mig víst
þeim Kósakkanum bráSum. HvaS er
þetta? í herrans nafni setjið hár ýð-
ar vel undir húfuna, annars sjest það
undir eins aö þjer eruö kvenmaSur."
Kolsvart hárið1 hrundi niður um
herðar Helenu. ÞaS hafði fallið niður
undan húfunni á hinni höröu reið.
„Hvert höldum viS?“ spuröi Hel-
ena; og vaföi upp hárið meö báðum
höndum og stakk því undir húfuna.
„Beint sem horfir,“ var svariö.
„En ekki til Lubni?“ Hún sneri
sjer aS Zagloba, og var auðsær kvíði
og vantraust á svip hennar.
„Nei, en jeg hef minar ástæöur til
þess. Jeg álit, að ekki eigi aö flýja
í þá átt, sem vist er um að leitaö verö-
ur. Þegar þeir nú elta okkur verSur
þaö áreiðanlega eftir veginum til
Lubni, því að jeg var aS spyrja í
gærkvöldi um leiöina til Lubni, og
það heyrðu Kósakkarnir, og um leið
og jeg kvaddi Bohun, sagði jeg hon-
um aS jeg ætláði beint til Lubni. Það
er þess vegna, að jeg nú ætla aö flýja
til Tscherkassi. Eftirleitin til Lubni
tefur þá um tvo daga, en þá veröum
við komin til Tscherkassi, en þar er
herlið mikið og meginherinn skamt
frá, viS Korsún. Nú skiljið þjer
hvernig á því stendur, aö við förum
þessa leiS.“
„Jeg skil það, og mun æfinlega
verða ySur þakklát. Jeg veit ekki
hver þjer eruS, eða hvert erindi yöar
hefur verið til Roslogi. Held helst,
aS guö hafi sent yöur mjer til hjálpar.
Þaö get jeg sagt yður, aö fyr heföi
jeg lagt rýting í hjarta mjer, en jeg
heföi þýöst morðingjann. Jeg hef
ekkert ilt gert honum, en hann ofsæk-
ir mig. Jeg hef hataö hann frá því
fyrsta aö jeg kyntist honum, en jafn-
lengi hef jeg óttast hann. Gat hann
enga aðra elskað en mig og þurfti
hann minna vegna að myröa sak-
lausa menn og vega frændur mína?
Gu!ð minn góður, hvaö á jeg aö gera?
Hvar á jeg að leita athvarfs? Ó hve
jeg er hamingju horfin!“
„Jeg verða að játa það, aö mikil ó-
hamingja hefur komiö yfir heimili
yðar, en frændur yðar áttu þar sök í.
Þeir áttu ekki að lofa yöur Bohun og
svikja hann síðan. Hann varö alveg
hamslaus, þegar hann komst aö því.
Mig taka sárt afdrif frænda yðar,
einkum Nikulásar. Hann var ekki
fullþroskáður, en barðist eins og
hetja.“
Helena gat ekki varist gráti.
„Þjer veröiö að gæta þess, ungfrú,
að tár eiga ekki við gervi þaö, sem
þjer nú berið'. ÞerriS þau af ýður og
beygið ýður fyrir vilja guös. Hann
mun refsa illgerðamanninum; reynd-
ar tekur hann nú þegar út nokkra
refsingu, er hann sjer að illvirki hans
á Roslogi er unnig fyrir gýg ....
Þjer getiö nærri aö jeg fengi fyrir
feröina, ef hann næði mjer,“ sagði
Zagloba eftir nokkra þögn. „Hann
ljeti tæta mig ögn fyrir ögn. Jeg hef
fengið forsmekk kvalanna sem píslar-
vottur í höndum Tyrkja og girnist
ekki meira af þyí tægi, og þess vegna
hjelt jeg ekki beint til Lubni. Jeg
heyhði, að sveinn Bohuns vaknaöi, er
jeg tók hestana, og ef hann hefur
gert hinum öðrum viðýart, heföu þeir
veriS búnir að ná okkur á þeirri leiö
áöur en einn klukkutími var liðinn.
Þvi að á staðum voru óþreyttir hest-
ar. Jeg varð að flýta mjer og taka
þá hesta, sem fyrst voru fyrir mjer,
en gat ekki valið úr þeim. ÞaS er ljóta
villidýriö, hann Bohun, og heldur
vildi jeg mæta sjálfum fjandanum,
en lionum.“
„GuS gefi aö við ekki lendum í
höndunum á honum."
„Hann hefir fariö þokkalega aS
ráði sínu. Hann braut gegn bo’Sum
hetmansins, er hann þaut frá Chigrin,
og nú hefur hann herjaS land furst-
ans. Hans eiga undanfæri er að ganga
i bandalag viS! Kmielnitski. HvaS*
skyldi hann taka til bragðs, ef Kmi-
elnitski er gjörsigraður, sem vel get-
ur verið. Renzian mætti á fljótinu
þeim Barabash og Kreschovski meS
miklu liði, en Stefán Pototski fór á
landi méS húsarana og hjeldu þeir
öllu þessu liSI gegn Kmielnitski. Ren-
zían var5 að bíöa tíu daga á leiðinni,
meöan veriö var að gera viS bát hans.
Orustan getur því hafa staðið fyrir
nokkru síöan, og má búast viS frjett-
um nú á hverju augnabliki."
„Kom ekki Renzían meö brjef frá
Kudak?“
„Jú, hann kom meS brjef til yðar
og frúarinnar, en Bohun tók þau af
honum, og Ijet lesa þau, þannig komst
hann að leyndamáli ykkar. Hann hjó
Renzían og þeysti síðan á stað með
þorparalýS sinn.“
„Vesalings pilturinn; hann hefur
látiS lífiö vegna mín.“
„Þjer getið veriS rólegar, hann hef-
ur það af.“
„Hvenær var þetta?“
„ÞaS var í gærmorgun. Bohun
veröur ekki meira fyrir að drepa
mann en okkur hinum aS tæma vín-
glas. Þegar hann heyrði brjefin, org-
aði hann svo undir tók í allri Chigrin-
borg.“
Þau riöu um stund þegjandi. ÞaS
var oröiS albjart. AusturloftiS ljóm-
aöi sem á gull sæi.Það var heiðríkt
og hressandi veöur og hestarnir vóru
nú hvikir í spori eftir hvildina.
„Heröum nú reiðina í herrans
nafni," sagöi Zagloba. „Hestarnir eru
búnir aS hvíla sig, en viS verðum að
hraða okkur.“
Þau hleyptu á sprett, en er þan
höföu riðið þannig um stund, sáu þau
dökkan depil er nálægðist með feiki
hraöa.
„Hvaö skyldi nú þetta vera,“ sagði
Zagloba og rýndi á það. „Jeg held
helst, aö þaö sje ríðandi maður.“
ÞaS var rjett. Maðúrinn reiS ákaf-
lega. BeygSi hann sig fram á makka
og barðist um á skepnunni.
„Hver fjárinn sendir hann. Það er
engu líkara en skepnan hafi vængi,"
sagðl Zagloba og þreif skammbyssu
sína, til þess að vera viö öllu búinn.
Þegar maöurinn átti eftir um þrjá-
tíu skref að þeim, hóf Zagloba
skammbyssuna og miöaði henni á
manninn og kallaði bjóðandi röddu:
„Kyrr! Hver ertu?“
Maðurinn tók í ofboöi í taumana,
rjetti sig í söðlinum og horföi á þau.
„Zagloba!" kallaöi hann upp yfir sig.
„Það er þá Plesnievski, úr þjónustu
borgarstjórans í Chigrin. Hvert ætlar
þú? HvaS er þjer á höndum?“
„SnúiS aftur! Reiöi guðs og drott-
ins dómur vofir yfir oss öllum.“
„Hvað er um að vera?“
„Kósakkar hafa tekið Chigrin og
bændur myrðá aðálinn hrönnum."
„GuS hjálpi okkurl HvaS segirðu?
Kmielnitski ....?“
„Stefán Pototski var feldur og
Tscharnietski handtekinn! Tartarar
hafa gengið í bandalag við Kósakka!
Buhai-Bey ....“
PrentsmiSjan Rún.