Lögrétta - 02.09.1931, Side 4

4
LÖGRJETTA
ákveðið að hafa það í líku formi
og áður, en þó nokkru stærra og
hafa fleiri ritgerðir til upplýs-
inga um löndin og líf þjóðanna.
Þar sem útgáfa ritsins er dýr
og fjelögin fjelítil, var ákveðið
að taka í það auglýsingar, er
gæti verið til gagns fyrir fjelag-
ana og ekki þyrfti að vera til
lýta fyrir ritið.
Samþykt var, að Norræna fje-
lagið gengist fyrir ódýrum
skemtiferðum um Norðurlöndin,
og semdi við jámbrautarstjóm-
imar um afslátt á farmiðum.
Norræna fjelagið hefur áður
staðið fyrir líkum skemtiferðum
innan hvers lands, fyrir skóla-
böm, en nú er tilætlast að ferðir
þessar verði fyrir allan almenn-
ing og um öll norðurlöndin.
Eftirfarandi mót og námskeið
var ákveðið að halda á næsta
ári: I Danmörkóu verslunar- og
atvinnunámsskeið, alment kenn-'
aranámsskeið og eitt námsskeið
fyrir mentaskólanemendur. I
Noregi námsskeið fyrir skóla-
fólk og Björnson’s mót, ætlað
fyrir stúdenta, í sambandi við
100 ára minningu Bjömson’s. I
Svíþjóð blaðamannamót, náms-
skeið fyrir landbúnaðarkandi-
data, annað fyrir uppeldisfræð-
inga og loks er í ráði að halda
íslenska viku. Þar verða fyrir-
lestrar um ísland fluttir af Is-
lendingum, söngur, ísl. leikrit
leikið, glímt o. fl. I Finnlandi
verður fulltrúamótið næsta ár.
Fundur þessi var hinn prýði-
legasti, og gerði norska fjelagið
alt sitt besta til þess, að vistin
í Noregi yrði okkur sem ánægju-
legust. Var ferðin frá Osló til
Bergen sjerstaklega skemtileg.
Fyrst var farið með járnbraut-
inni til Haugastöl, sem er um
tveir þriðju af allri leiðinni til
Bergen; þaðan var farið með
bifreiðum yfir Harðangurs-heið-
arnar og niður í Harðangurs-
fjörðinn. Öll þessi leið er stór-
fengleg og fögur. Bílarnir þutu
með okkur yfir heiðarnar, niður
þverhníptar fjallshlíðar, og vom
ýmist úti á klettasnösum, með
h ".ngiflugi undir, eða í dimmum
jarðgöngum. Var þar gott að
hafa góða bíla og vissa bílstjóra.
ókum við nú lengi niður þröng-
an dal með svo háum fjöllum alla-
vegna, að sólina sjer þar ekki
nema lítinn hluta ársins, fram
með stórum stöðuvötnum og fall-
egum bóhdabæjum. Stundum hilti
undir bæina hátt uppi í fjallshlíð.
Er svo erfitt með- samgöngur frá
sumum þessara bæja, að ef mað-
ur deyr þar að vetrinum, kemur
oft fyrir, að ekki er hægt að fara
með líkið til greftrunar, heldur
verður að bíða með það til vors
að snjóa leysir, fræddi einn af
Norðmönnunum okkur um.
Um kvöldið fórum við á gufu-
skipi yfir Harðangurs-fjörðinn á
yndislegu kveldi. Varð okkur þá
fyllilega ljóst, að fegurðin í mál-
verkinu: Brúðarför á Harðangri,
er ekki að aðeins fundin upp af
listamanninum, heldur veruleiki,
því fegurri sjón hef jeg varla
sjeð.
I Bergen var fundinum síðan
haldið áfram. Var okkur þar
mjög rausnarlega tekið. Bærinn
Bergen efndi til mikillar veitslu
á Flöjen,til þess að fagna okkur.
Mowinckel forsætisráðherra bauð
okkur til óðals síns, Moldegárd,
sem er á undurfögrum stað við
Bergensfjörðinn. Móttökurnar og
viðkynningin við húsráðandann
mun seint úr minni líða, og það
dylst engum, sem heyrir Mo-
winckel halda ræðu, að þar er
mikilmenni.
Loks bauð Norska-Ameríku-
línan fulltrúunum upp á fría
ferð með einu af skipum sínum
frá Bergen til Ósló, og allar vist-
ir meðan á ferðinni stóð. Var það
og mjög ánægjulegt, að sigla
suður með strönd Noregs í indælu
veðri.
Fulltrúamótið var hið ánægju-
legasta í alla staði, og norska
Norræna fjelagið á sjerstakar
þakkir skilið fyrir hve prýðilega
því var fyrir komið og stjórnað.
Guðlaugur Rósinkranz.
-------o----
Biskupinn er nýkominn heim úr
ferð um Norður- og Austur-land.
Hann lagði homstein að nýrri
kirkju, sem reisa skal á Siglu-
firði og vígði kirkju í Vallanesi
á Fljótsdalshjeraði.
Dr. Max Reil frá Berlin hefur
í sumar dvalið norður í Húna-
vatnssýslu og rannsakað sögu-
staði, sem um er getið í Heiðar-
vígasögu.
Eggert Stefánsson söng í gær-
kvöldi íslensk lög í útvarp f
Kaupmannahöfn.
Erling Krogh, norskur söngv-
ari, er hjer staddur.
Árni Pálsson bókavörður hefur
verið skipaður prófessor í sögu
við háskólann hjer frá 1. þ. m.
Sigurður Nordal prófessor er
nýlega farinn áleiðis til Ameríku
og flytur í vetur nokkra fyrir-
lestra við Harvard-háskólann um
íslenskar bókmentir, samkvæmt
boði háskólans. Einar ól. Sveins-
son magister annast kennslu
hans hjer á meðan.
Trúlofun sem nú er mikið talað
um hefir nýlega verið birt milli
Lady Mary Cambrigde dóttur
jarlsins af Athlone og frænku
Englandsdrotningar og Smiths
kafteins í riddaraliði Bretakon-
ungs. Til skams tíma var sagt,
að prinsinn af Wales væri um það
bil að trúlofast þessari stúlku og
fyrir nokkrum árum var sagt, að
hún væri konuefni Ólafs norska
krónprinsins.
von Gronau, þýski flugmaður-
inn, hefur undanfarið verið í
Grænlandi og flogið þar um til
þess að athuga flugskilyrði,
lendingarstaði o. fl. Hann flaug
frá Scoresbysundi yfir Græn-
landsjökla, en það var erfið ferð
og hættuleg og mun ekki vera
hugsað til þess að fara hana aft-
ur. von Gronau er nú kominn til
Ameríku.
Slys varð nýlega við uppskip-
un úr Brúarfossi, timburbaggi
fór úr lykkju og lenti á manni
á hafnarbakkanum.
Stolið áfengi. 26 flöskum af á-
fengi var nýlega stolið úr Brúar-
fossi hjer við hafnarbakkann, úr
áfengisgeymslu, sem lögreglan
hafði innsiglað.
Fiskútflutningur. Ríkisútgerðin
hefur nú að sögn leigt erlent
skip til þess að flytja nýjan fisk
frá Austfjörðum til Englands.
Skálholt. Annað bindi af skáld-
sögu Guðmundar Kamban um
Ragnheiði Brynjólfsdóttur er nú
komið út og heitir Mala dom-
estica. 1 Danmörku hefur sögu
þessari verið veitt mikil athygli.
Prentsm. Acta.
Nú langar mig, er dagur fagur dvín,
Að drykki jeg með þjer við ána Rín.
Rökkvar að kvöldi, stjarna helgur her
Um himin fagurbláan skipar sveit.
Roðinn í vestri varla slöktur er,
Vaxandi máni glampar hafs um reit,
Af engum friði andi minn þó veit,
Ó, væri’ jeg horfinn heims í víðan geim,
Því hvergi enn jeg sæla staði leit,
Og mönnum nær jeg nú er fjarstur þeim,
Náttúran ein mjer getur boðið heim.
Á æskuvængjum flýgur hugur hátt,
Á himin sækir geystum jötnum líkt,
En niður aftur hann með horfinn mátt
Hnígur til jarðar, reynt jeg hefi slíkt.
Ef að þitt líf er eilífðinni vígt,
Eilífum kvölum hugarsælan gelst
Uns örvænting í hjarta ræður ríkt.
Við aldin bestu eiturormur felst,
Ástríka sálu níðir vonskan helst.
Enn mig í vöku dreymir margan draum;
Dýrðlega lýsir minni hugarsýn
Svarteygra meyja dans við gígjuglaum
I grænum dölum, Krypría þá skín
í Myrtuslund þar vetrarhret ei hvín.
Daggperlum gráta gullin munar ský
Á glæstan Krokus, þar sje hvíldin mín;
Heiðríkjan bláa brosir æ og sí
Og björtum dísalindum speglast í.
Þessar vísur fann jeg í Excerptis Árna
Magnússonar upp á Sívalaturni, skrifaðar með
stálpennaskafti Ýmis jötuns af Ásgeiri skrif-
ara Þormóðs Torfasonar. Mótívið er tekið úr
annálum Assyríumanna, sem að Semiramis
ljet safna. Engin yfirskrift, nema selshaus,
málaður með kálfsblóði, en neðst var upp
dregið tungl í staðinn fyrir ártal og datum.
Það, sem þú segir um Dante, er hverju orði
sannara. En hræddur er jeg um, að örðugt
yrði að snúa honum á íslensku í terzinum.
Jeg fór að reyna mig á yfirskriftinni yfir
Helvíti, en tókst djöfullega. Hún varð svona:
„Um mig er leið í miðgarð böls og hljóða,
Um mig er leið til kvalar ævarandi,
Um mig er för til fyrirdæmdra þjóða. —
Höfuðsmið mínum rjeði rjettvís andi,
Ramlega bjó mig alveldisins kraftur,
Hin hæsta speki, elskan óþrjótandi,
Á undan mjer var enginn hlutur skaptur
Nema eilífð ein — og eilíflega’ eg vari.
Þjer, sem inn farið, sleppið út ei aftur“.
Þetta er, sem þú sjerð, ónýtt og ekki nema
tilraunin ein, því hvernig get jeg látið nokk-
urn í útleggingu finna þennan helga hroll,
sem fer um mann, þegar maður les það á
frummálinu? Ef þú skyldir nota þetta nokk-
ursstaðar, getur þú ekki míns nafns.
Jeg talaði við Goldsmidt í fyrradag, hann
var enchanteraður af brjefum þínum og lætur
líklega eitthvað prenta. G. er að minni ætlan
nógu góður maður. Ekki er vert að þú skrifir
Ara, því hann er ekkert skáld, hann er eins
og pimpsteinn, þurr og steríl, en innsýgur
annarlegum vökva. Hæc tantum inter nos. Jeg
get ekki annað en undrast gáfnaauðlegð þína,
hún er eins og sjóðandi hver, sem rís hátt til
himins, en mjer finst þig ennþá vanta nokkuð
af hinni vandfengnu Harmóníu, sem stæði í
hlutfalli til þinnar ríku andagiftar, og til þess
að jeg tali í líkingu, að hinn hverandi straum-
ur verði að djúpum, hlýjum og himintærum
læk, rennandi milli sígrænna bakka. Þessu
máttu ekki reiðast, og ekki skilja það eins og
arrogantiam, því ekki er jeg harmóniskur, og
jeg hef ekki nærri því það sköpunarafi, sem
þú hefur. Undur er jeg leiður á skáldskap
Dana, þeir ættu öldungis ekki að yrkja;
heimurinn gæti vel mist alt það, sem þeir
hafa orkt.
Fjelagsritin koma bráðum út. í þeim eru
brjef Ólafs, ágæt ritgjörð eftir Jón Sigurðsson
og nokkrir fíflar og sóleyjar eftir mig, sem
jeg fann í aldingarðinum á Rauðará. Brjefin
eftir ólaf eru ágæt. ólafur hefur primsignt
Dr. Grím í Þjóðólfi, kallað hann þræl föður-
landsins og njósnarmanrí Dana. Guðbrandur
er farinn með gufuskipinu. Við Gísli erum að
hugsa um að gefa út mánaðarrit, kannske
verður ekkert úr því. Það ætti að innihalda
allan djöfulinn. Kannske skrifar þú eitthvað
í það? Það er verst, að íslendingar eru svo
stutt á veg komnir, að þeir skilja ekki það,
sem er fagurt, og hvernig skyldi vera von á
því þar sem alt publicum er almúgamenn.
Það er bölvun allra gáfaðra Islendinga, að hið
húsgangslega ástand landsins stendur þeim
fyrir öllum þrifum, svo að þeir njóta sín ekki
og verða annaðhvort að rita á öðrum málum
eða öldungis ekki að rita, eins og skáldin, því
fyrir þau er að minni hyggju lítill vegur að
gera neitt, sem gagn er í, á öðru máli en
móðurmáli sínu. Svo er nú þetta. Jeg vildi að
þú gætir stuðlað nokkuð til þess að gera sög-
urnar okkar kunnugar í Þýzkalandi, þar sem
þú kemur.
Þetta brjef sendi jeg þjer með Ólafi og
kveð þig nú í þetta sinn.
Þinn
St. Thorsteinsvsom