19. júní - 01.06.1921, Blaðsíða 1
19. JUNI
IV. árg.
Ai velja sér vorið til íylgdar.
Ef aö þú velur þér vorið lil fylgdar,
og vorið er sál þinni skylt,
og vitir þú hvað þú vilt;
þér treginn lækkar og trúin stækkar,
og liimininn hækkar.
Guðm. Kamban.
Að velja sér vorið til fylgdar. Er
nokkurt vit í þvi, að velja sér svo
dutlungafullan og óstöðugan förunaut.
Við mundum eigi vilja leggja á fjall-
veg á vetrardegi í tvísýnu veðri, með
þeim fylgdarmanni, sem við treyst-
um eigi til að rata, eða sem við vær-
um hrædd unt að kynni að yfirgefa
okkur á miðri leið. Eða fara sjóferð
með þeim skipstjóra, sem máske alt
í einu gleymdi því að hann var sá,
er alt hvíldi á, og hlypi frá stjórn í
miðju hafi. En er vorið ekki líkt
þessum tveimur, fylgdarmanni sem
ekki ratar, eða skipstjóra, sem gleym-
ir að gegna skyldu sinni? Vorið, sem
er dutlungafylsta árstíðin, annan dag-
inn bjart og sólríkt, næsta dag með
úrhellisrigningu og rokslormi. Vorið,
sem byltir öllu til, þar sem ekkert
stendur á stöðugu. Vorið, sem ekkert
á í sjálfu sér, þar sem alt hvílir á
framtiðinni. Væri ekki nær að velja
sumarið, með blíðviðri og algróna
jörð, eða haustið, uppskerutímann,
12. tbl.
eða jafnvel veturinn, kaldan að vísu,
en þó rólyndari og stöðugri en vorið.
Og þó hefir vorið þenna töframátt,
þetta aðdráttarafl. Einmitt vegna þess,
hve það er veikt og óstöðugt, vegna
þess að það að eins gefur fyrirheit,
en engar efndir. Mennirnir eru þann-
ig gerðir að flestir vilja heldur óvissu
en vissu —, því þegar vissan er
fengin hverfur vonin —, verndareng-
ill lífsins. Og vorið er árstið óviss-
unnar og vonarinnar. Sumarið sker
úr því, hvort vonir vorsins skuli ræt-
ast, haustið staðfeslir úrskurð sum-
arsins, en veturinn lifir á endurminn-
ingum vorvonanna, og vonar eftir
nýju vori.
Vorið 1914 plægði belgiski bónd-
inn akur sinn, og sáði í hann útsæði.
Ávöxt þess ætlaði hann sér að skera
upp um haustið. En sú uppskera
kom aldrei. Áður en kornið væri
þroskað komu engispretturnar, marg-
falt ægilegri en þær, sem gengu yfir
Egyptaland forðum. Óflýjandi óvina-
her trampaði niður akra hins frið-
sama bónda, eyðilagði uppskeru hans,
brendi bæ bans og rak fjölskyldu
hans á vonarvöl. Vorið eflir ferðast
sænskur ferðamaður um landið. Með-
fram öllum þjóðvegum sá hann sömu
sjónina. Pað var búið að reisa nýtt
skýli á brunarústunum, og á ökrun-
Reykjavík, júní 1921.