19. júní - 01.07.1922, Qupperneq 1

19. JUNI
Vl.árg.
Reykjavík, júlí 1922.
1. tbl.
L.andskosningin.
Urslit landskosningarinnar urðu
J>au nð etsti frambjóðandi C-listans
Frðken Inglbjörg H. Bjarnason
varð einn hinna kjörnu fulltrúa.
Voru listanum greidd 2675 at-
kvæði.
Öllum þeim mörgu lesendum þessa
blaðs, sem með áhuga fylgdu þeim
lista, er fram kom af kvenna hendi,
má vera það óblandin ánægja að úr-
slitin urðu svona góð. Hinn nýkjörni
íulllrúi kvenna hefir öll þau skilyrði,
er lil þess þarf að skipa hinn vanda-
sama sess svo, að konum sé sómi að
og þjóðinni gagn. Vér vitum að hug-
ur fjölda kvenna fylgja henni með
samúð; að samúð sú, er fylgdi list-
anum frá upphafi, nær einnig til
J)ess starfs, sem fram undan liggur,
fyrir hinn fyrsta fulltrúa kvenna á
þingi.
Sigur C-listans ætti að verða oss
konum örfun til að neyta réttar vors
oftar við kosningar — annað hvort
sem sérstakir aðiljar, eða þá sem
fullir jafningar karla — en eigi sem
hornrekur þeirra.
Sigur C-listans ætti líka að geta
orðið til íhugunar fyrir kosningar i
framtíðinni. F*ví sá listi beilti eqgum
öfgafullum staðhæfingum, engri áleitni
á þá, sem áð hinum listunum stóðu
og engum fjáraustri. Listinn sigraði
á sínum góða málstað, á því að
standa utan við alla flokka og æs-
ingar.
Pað fór svo þegar til kosninga
kom, að margir þeir, sem eigi gátu
felt sig við neinn hinna listanna
kusu C-listann, vegna þess, að hann
átti enga fortíð, • en lofaði góðu i
framtíðinni. Það voru eigi aðeins
»óþroskaðar konur«, er þelta gerðu,
heldur fjöldi karlmanna, sem enginn
ber þroskaleysi á brýn. Því varla eru
þeir menn ódómgreindari, er sjá hví-
lík ringulreið er nú á allri flokka-
skipun — sjá veilur hjá öllum flokk-
um — en hinir, sem hugsunarlaust
fáta stjórnast af þeim flokki, er þeir,
einhverra hluta vegna, hafa lent í.
Kvenkjósendunum íslenzku hefir
mjög verið borið á brýn þroskaleysi
í sambandi við þessa kosningu, eink-
um þó eftir að úrslit hennar urðu
kunn. Engin ástæða er til að taka
sér þann dóm nærri, sem kveðinn er
upp í sárustu vonbrigðunum yfir því
að konur höfðu þroska til að standa
saman. Óvilhallir dómendur í nútið og
framtíð, munu frekar telja það þroska-
merki af konum, að taka sig út úr póli-
tísku ríngulreiðinni, sem nú situr í önd-
vegi, og fara sínar eigin götur, með