19. júní - 01.07.1922, Qupperneq 6

6
19. JÚNÍ
sýnir þroska og hvetur til að reynast
sjálfur nýtur og trúr.
Hjá þjóð eins og oss íslendingum,
hlýtur alt að vera í smáum stíl og
ekkiþola samanburð við stórþjóðirnar.
t*ó getur jafnvel í smæðinni verið
falinn styrkur; það er færra sem
trutlar og við stöndum nær hver
annari. Notum einmitt þann styrk,
sem í því getur legið að nálgast hver
aðra, styðjum, en rífum ekki niður;
hlúum að sérhverri góðri og rétt-
mætri hugsun, bæði í orði og verki.
Á því höfum við efni, en ekki hinu,
að sundra og eyðileggja.
Pess ætti ekki að vera langt að
bíða, að konur gætu á flestum svið-
um staðið og starfað við hlið karl-
mannanna. En eigi þær að standa
þar sem jafningjar, þá verða þær að
auka kvengildi sitt og til þess trúum
við að allur félagsskapur kvenna nú-
tíðarinnar miði. Það er með þeirri
sannfæringu, sem vér nú viljum fagna
fulltrúum félaganna og gestum vor-
um vonandi að kvöldstundir þær, er
vér höfum ákveðið að verja til að líta
yíir liðið starf og búa undir framtíð-
ina, megi verða oss til uppörfunar
og ánægju.
Tökum oss svo í munn þau orð,
er frændsystur vorar í Noregi byrja
hvern fund með;
Guð blessi samkomu vora.
St. H. Bjarnason.
f’að er líkt á komið með auðæíin og
saltvatnið, — pví meir sem maður drekk-
ur, þess meira þyrstir hann.
Schopenhauer.
Um
uppeldis- og fræðslumál.
Allir hljóta að viðurkenna, að
mikið veltur á því fyrir hvert þjóð-
félag, að vel takist að ráða uppeldis-
og fræðslumálunum til lykta. — Við
rekum okkur viða á misfellur á þessu
sviði hér á landi. Þótt margt og
mikið hafi verið gert, þá er feikna-
mikið ógert. — Síðasli mannsaldur-
inn hefir verið lilraunatímabil. Við
eigum eftir að sníða margt af því
nýja og aðfengna við okkar hæíi, við
eigum eftir að fá verklegu störfin
viðurkend og virt í uppeldis- og
fræðslumálum íslendinga.
Það er kunnara en frá þurli að
segja, að á konuin hvílir mikil á-
byrgð um uppeldi og fræðslu æsku-
lýðsins, þær hafa þar borið hita og
þunga dagsins ekki síður en karlar
og finna hvar skórinn kreppir.
Mundi þá ekki eðlilegt og sjálfsagl
að þær ásamt karlmönnunum fjalli
um þau mál, þar eð þær hafa bæði
þekkinguog reynslu, sem fyllilega jafn-
ast á við það sem karlar hafa þar til
brunns að bera.
Það mætti ætla að menn sœktust
ejltr þeirri hjálp og aðsloð, sem kon-
ur geta i té látið i þessu þýðingar-
mikia máli.
Uppeldis- og fræðslumálin og í
sambandi við þau heilbrigðismál
þjóðarinnar munu jafnan verða fyrslu
inálin á stefnusluá íslenskra kvenna.
//. B.