Njörður - 19.10.1917, Page 1

iiniKiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiwiif.
I Verð hvers ársfjórð- :
| ungs (15 blöðj kr. 0,75 |
; er greiðist fyrirfram. :
I Erlendis 4 kr. árg. ;
ii 1111111111111111111111111111111
i Kemur vanalega út j
j einu sinni í viku og j
: aukahlöð við og við. j
riiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniir
Ritstjóri: síra Ctuðm. Griiðmundsson.
ii. im.
ísafjörður, 19. október 1917.
M 33-
Borg
Bátsferðirnar um ísafjarðardjúp
eru lausar til umsóknar frá nýjári 1918.
Umsóknir sendist formanni Djúpbátsnefndar Norður-ísafjarðar-
sýslu Halldóri Jónssyni á Rauðamýri fyrir lok nóvembermán. næstk.
eða
kaupstaöarhola.
I.
Timum saman hefur þjóð vor,
á undanförnum öldum, stunið und-
ir svipum stórsótta, harðinda og
kúgunar.
Stundum hefur horft til land-
auðnar, og nokkrum sinnum hefur
litið svo út, sem allur þróttur og
manndómur, vit og skörungsskap-
ur, væri skekinn úr landsmönnum,
eða falinn undir dyngjum ómennsku
og skeytingarleysis.
Úr öllu þessu hefur samt rakn-
að vonum fremur; stórsóttum létti,
harðindum slotaði og erlend kúg-
un þvarr þegar kom fram á sið-
uslu öld.
Þar eftir hófust margar merkar
atkafnir; kjör almennings voru bætt
á ýmsa vegu, húsnæði fæði og farn-
aður breyttist víða til stórra bóta;
gerð var gangskör að þvi að varð-
veita lif og heilsu manna betur en
oftast fyr o. s. frv.
Forn þróttur og manndómur lét
enn á ný til sín taka og vit með
skörungsskap hratt mörgu til hags-
bóta.
Á síðustu 50 árum hafa hér orð-
ið svo rniklar framfarir, eða í öllu
falli svo mikil framfara viðleytni,
að hvergi eru dæmi til, hjá svo fá-
mennri þjóð. —
En margt er i barndómi sem
von er.
Sumt gamalt og gott fer for-
görðum; fánýtar nýjungar fylla
skörðin. Á stöku stöðum standa
gamlir ósiðir sem steinar i götu,
jarðfastir og skaðlegir fótum veg-
farenda.
En í langflestu kennir meir lífs
en dauða, liagsbóta fremur en
hnignunar. — —
Nú kastar stríðið stórum skugg-
um á allan hag vorn, og getur á
næstu árum sýnt oss í tvo heim-
ana.
Það getur lagt hömlur á versl-
un landsins eða stöð vað hana gjör-
samlega um tíma; það getur gjört
mönnum torsótt eða ófært að stunda
sjóinn, kippt með því fótum und-
an fjárhag landsins og komið fjölda
manna i örbyrgð, þótt áður hafi
vel bjargast eður grætt fé.
Það getur hnekt frelsi landsins
og drepið niður sjálfstæði sveita
og bæja. — —
Hér liggur hendi næst að skoða,
hvernig högum ísafjarðar er hátt-
að og hver úrræði hann getur haft
til að verja velmegun sina dauða,
og halda sjálfstæði sinu við liði
og efla það.
Hagur fjölmargra bæjarbúa er
nú svo illur, að ef stjórn bæjarins
og hættir manna verða í sama sniði
og að undanförnu, má búast við
skaðlegum áföllum og langvinnu
tjóni fyrir bæinn.
Til að afstýra slíku verðurbæj-
arstjórnin að neyta margra nýrra
ráða og almenningur að gæta miklu
betur hagsmuna sinna, en áður hef-
ur þótt þurfa.
Á ég þar ekki eingöngu við dag-
lega háttu manna, þó sitt hvað
mætti þar um segja, heldur hitt
hve annt þeir láta sér um, að skipa
bæjarstjórnina þeim einum, sem
treystandi er til, að brjótabágvið
gamlar venjur og rótgróinn mis-
skilning, þegar hagur almennings
heimtar.
Langa lengi, næstum frá því
Isafjörður fekk sérstakan fjárhag,
hafa bæjarbúar skipst í 2 flokka í
fjármálum.
Annar þoirra hefur sifellt unnið
að því, að hafa álögur ábæjarbúa
sem allra rninstar, útsvörin sem
lægst.
Ef nauðsyn þótti til framkvæmda.
IVý komið í verslun
Guðrúnar Jónasson
margar teg. af þvottasápu svo
sem: Sólskinssápu og Kreolínsápu.
Einnig mikið úrval af handsápum.
sáu þessir það eitt ráð, að taka
lán á lán ofan.
Hinir vildu þar á móti forðast
lántökur, nema stórræði skyldi hafa
með höndum, en notagjaldþolborg-
aranna til að fullnægja árlegum
þörfum og nokkru meir.
Forkólfar hinnar fyrri stefnu voru
forráðamenn stórverslananna er-
lendu og fylgdu þeim í þessu all-
margir hinna efnaðri manna.
Þessir sem meiri fjárafla höfðu,
vildu hliðra sór hjá gjöldum, svo
sem kostur var á, en skjóta öllum
skakkaföllum á komandi kynslóðir.
Hinir, sem efnin höfðu minni,
lágu síður á liði sinu og vildu
ekki að óþörfu binda byrðar á bak
eftirkomendanna, né í nokkruleggja
hömlur á fjárhagsþroska bæjarins.
Þessum mönnum hefur á síðari
árum unnist talsvert á, svobærinn
hefur engurn skuldum safnað að
staðaldri síðan um aldamótin eða
rótt þar eftir.
Fyrir þeirra tilstilli hefur smátt
og smátt komist betra lag á níð-
urjöfnun gjalda, svo ekki er þeim
efnuðustu sífelt hlift eins og fyrr-
um var vandi.
Ef ekkmt hefði út af borið, mátti
vænta, að þetta hefði brátt kom-
ist i viðunandi horf, eða misfell-
urnar ekki orðið stærri en svo, að
vel varð borið, ef gjaldþol almenn-
ings hefði fremur aukist en þverrað.
Nú hefur skyndilega snúist til
hins verra um hag allrar alþýðuí
bænum, en fáir einir eru eftir sem