Reykjavík - 13.07.1901, Blaðsíða 3

3
„Og hvað á nú það að þýða?“ tók
nú Winter fram í; hanu var glað-
vaknaður og sestur uj p í rúminu.
„Það þýðir það, herra Winter“,
svaraði ég, „að þessi þokkalegi vinur
yðar hefir lengi verið að smá-byrla
yður eitur, og nú í nótt ætlaði hann
að gefa yður þá inntöku, sem skyldi
hrífa yður til fulls. Ég held hér í
hendinni á lyfjaflðskunni yðar, sem
ég horfði á hann hella eitrinu í úr
litlu glasi. Nú farið þér að skilja,
hvernig á því stendur, að hann fékk
yður til að skrifa erfðaskrá yðar og
skiija hana eftir í Bombay."
„Guð minn góður! Delaporte!" sagði
Winter. „Þetta er hræðileg sakar-
gift. Er þetta satt á þig?“
„Þessi fantur og lygari veit full-
vel, að hann fer með uppspuna",
sagði Delaporte hásurn og hvæsandi
rómi og gerði sig líklegan til að ráða
á mig; en ég otaði að honum spentri
skammbyssunni, svo hann þorði ekki.
„Ég segi það oitt, sem satt er,
herra Winter", svaraði ég, og ég get
sannað sögu mína. Fyrir tilhi.utun
föður yðar hefi ég fylgt ykkur dular-
búinn síðan þið fóruð frá Englandi
og sífelt njósnað um alt atferli Dela-
porte’s. Eftir að hann hafði fengið
yður tU að arfleiða sig að aleigu yð-
ar, ætiaði hann að taka yður af iifi,
en í því hefi ég hindrað hann.“
„Guð minn góður! Nú skil ég
margt betur en áður“, sagði Winter,
stökk fram úr rúmi sinu og þreif
byssu sína; „já, Delaporte, ég trúi
þessu; nú loksins lýk ég upp augun-
um ; ég hofi lielzt til iengi verið blind-
ur.“
Meðau Winter sagði þetta, kom
læknirinn inn í t.jaldið og varð heldur
en ekki ruglaður, þegar hann heyrði,
hvað um var að vera. Delaporte stóð
grafkyr eins og líkneski með hend-
urnar krosslagðar á brjósti og hleypti
brúnum. Pegar fyrsta íátið var af
honum varð hann aftur rólegur og
talaði nú hægt og gætilega.
„Það er dáfalleg saga, þetta!“ sagði
iiaun og óg er hlessa á, að skynsam-
ur maður, eins og þú ert Winter,
skulir leggja trúnað á annað eins.
Þessi manngarmur hlýtur að vera
vitlaus —“
„Hann virðist þó ekki vera svo
bandvitlaus“, tók Winter fram í, „úr
því hann veit alt um erfðaskrána."
Læknirinn stóð þarna hjá þeim mál-
laus og forviða. Winter sneri sér nú
að honum og sagði snúðugt: „Og
þér eruð læknir, sem ráðinn er til að
annast mig og hjúkra mér! Svarið
mór nú eins og þér vitið sannast fyr-
ir samvizku yðar: Gætu sjúkdóms-
einkenni þau, sem ég hefi haft, staf-
að af þ'. í, að mér hafi verið gefið
eit.ur?“
„Þau — þau gæ — gætu stafað
af því; það gætu þau“, svaraði lækn-
irinn stamandi.
„Heyrirðu það“, sagði Wi.nter enn
snúðugra við Delaporte. Hvað hef-
irðu fyrir þig að beia?“
„Éað sem ég þegar hefi sagt. Detta
eru svivirðileg samtök á móti mér!
Éað er hæfulaus lýgi!“
„Og hver ætti svo sem að finna
upp á að stofna slík samtök á móti
þér? Nei, því miðnr er þetta alt of
satt. Nú sé ég fyrst, hver maður
þú ert. Éú hefir helzt til lengi liag-
nýtt trúgirni mína. “ Svo sneri hann
sér að mér og spurði:
„Hvað eigum við nú til bragðs að
taka?
„Dór kostið alla þessa ferð“, svar-
aði ég, „og því er hver maðuríykk-
ar föruneyti skyldur til að hiýða yð-
ur. Bjóðið nú förunautum yðar að
taka Deiaporte og hafa hann í varð-
haldi, og svo snúum við aftur áleiðis
til Indlands í fyrramálið í dögun.“
„Svo skal vera, sem þór segið",
svaraði Winter og var nú tápmeiri
og einbeittari en hann hafði nokkru
sihríi áður verið.
Deiaporte brosti kuldalega og mælti:
„Ég er þess al-búinn að snúa aft-
ur til Indiands með ykkur og þaðan
úl Englands. I’ið getið ekkert ólög-
legt upp á mig sannað, og ég er ekki
sá maður, að ég þoli það þegjandi, að
svona sé á hluta minn gert. En
gangið inér ekki of’nærri; ég gef þór,
Winter, drengskaparorð mitt fyrir þvi,
að ég skal verða ykkur samferða aft-
ur. En ég heiinta, að þjónustufólk
þitt sýni mér þá virðingu, sem sam-
býður stöðu minni. “
„Ég skal leyfa þér að ganga laus-
um upp á drengskaparorð þitt“, svar-
aði Winter, „en vopn þín tek ég af
þór. “
„Gerðu sem þú viit", svaraði Dela-
porte, með uppgerðar-kuldabrosi, en
Þó hálf-sneiptur. „Og nú þegar þetta
er afráðið, þá rektu þessa kumpána
út úr tjaldinu, svo að við getum lagt
okkur út af aftur. “
„Og ég fráræð yður sterklega að
vera einn í tjaldi með honum“, svar-
aði ég, „þéreigið alt of mikið á hættu
til þess.“
Nú leit svo út, sem Winter væri
orðið full-ljóst í hverri hættu hann
var staddur; hann bauð tveimur af
förunautum sinum að halda vörð í
tjaldinu um nóttina, og öðrum tveim-
ur að vera á verði fyrir utan dyrnar;
mig bað hnnn nð vera hjá sérítjald-
inu um nót.tina.
Deiíiporte lét eins og alt þetta
kæmi honum ekki við; hann fleigði
sér í ferðarekkju sína og vafði um
sig ullarteppunum. Ég lót það samt
ekki hlekkja mig, hve stillilega hann
virtist taka þessu öllu. Hann sá blátt
áfram, að öll mótspyrna var til ónýtis..
(Framh.)
Frá Alþingi.
Stjórnarskrármálið (Valtýsliðafrv.)
vartill.umr. 6. þ. mán. Eftir nokkr-
ar umr. var samþ. að setja nefnd í
málið, og voru þessir kosnir með
hlutfallskosningu: Dr. Valtýr Guð-
mundss., Hannes Hafstein, Skúli Thor-
oddsen, Guðl. Guðmundsson, Björn
Björnsson (Borgf.), Ói. Briem, Lárus
H. Bjarnason.
Nú hafa „heimastjórnarmenn11 sam-
ið annað frv. til stjórnarskrárbreyt.-
ingar, og hom það til 1. umr. 9. þ. in.
Aðal-munurinn á þessu frv. og Valtýs-
liða er sá, að „heimastjórnarmeim"
vilja hafa tvo íslands ráðgjafa. Ann-
an búsettan á íslandi og hinn í Kaup-
mannahöfn. Ráðgjafinn á ísiandi á
að „ vera launaður af landssjóði ís-
lands og að jafnaði bera lög og önn-
ur mikisvarðandi málefni sjálfur fram
fyrir koniing.“ Ráðgj. í Khöfn „skal
í fjarvist eða forföllum ráðgjafans á
íslandi í utnboði hans bera mál þau,
er konungur ræður úislitum á, fram
fyrir konunginn, og að öðru leyti fram-
kvæma þær stjórnarathafnir, sem eigi
má fresta, þar til úrskurðar ráðgjaf-
ans á ísiandi veiður leitað". Að því
er snertir kosningarréttinn, eni ákvæð-
in eins og í frumv. Vaitýsliða, nema
þetta frumv. heimilar að veita konum
með lögmn kosningarrétt til aiþingis.
Við 1. umr. urðu allskarpar umræður
um málið, en að þeim loknum var
þessu fi umv. í e. hlj. vísað til nefnd-
arinnar í frumv. Valtýsliða.
Bankamálið var á dagskrá í neðri
deild 10. þ. m. Var kosin nefnd til
að íhuga það mál og semj i frumv.
Með hlutfallskosningu voru kosnir í
nefndina: Björn Kristjáuss., Tryggvi
Gunnarsson, Guðl. Guðmundss., Éórð-
ur Thoroddsen og LArus II. Bjarnason.
Bætt hefir vorið við 3 skrifurum i
neðri deild: Halld. Lárusson hrað-
ritari, Kristján Sigurðsson stúd. med.
og cand. mag. Guðm. Finnbogason.
Suém. Siguréssonar
Saumastofa
14 Bankastræti 14
Nýjasta snið og tízka, fyrsta kl. vinna.