Reykjavík - 11.10.1902, Blaðsíða 2

2
Li.ndsbókasafnið er opið daglega kl. 12—2 og til
3 á M uui., Miðv.d. og Laugard., til útlána.
Laridsskjalasafnið opið á Þ d., Fimtud., Ld., kl. 12—1.
Náttiirugripasafr.ið er opið á Suiiuud., kl. 2—3 íðd-
Forngripasafnið er opið á Miðv.d. og Ld. kl. 11 — 12.
Lands anki m op. dagl. kl. 11—2. B.stjðrn , ið 12— 1*
Ööfnunarsjóðurinn opinn 1. Mánud. í inánuði, kl. 5—6-
Landsliöfðingjaskrifstofan opin 9—10,30, 11,30—2, 4—7-
A tinannsskrifstofan opin dagl. kl. lo—2, 4—7.
Bœjarfðgetaskrifstofan opin dagl. k1. 9 2, 4—7.
rðststofan opin 9 2, 4 7. Aðgangur að boxkössum9-9
1» jaíkasjar æmdir rúmh. d .ga 7,30 órd., 4síðd., en
á Sunnud. 7,30 árd. að eins.
Afgreiðsla gufuakipafélagsins 8—12, 1—9.
Bæjarstjðrnarfundir 1. og 3. Fimtudag hvers mánaðar.
Fátaikranefndarfundir 2. og 4. Eimtudag livers mán.
lléraðslælcnirinn er að hitta heima dagl. 10—11.
Tannlækn. heima 11—2. Frílækn. 1. og 3. Mád. í mán.
Frilækning á spítalanum engin frá 1. Júní til 1. Okt.
úr lestinni aftur við Huxweli braut-
arstöðína. Þar mun hitta yður vinnu-
maður frá Craigen Coiut og aka með
yður það sem eftir er. Ráðskonan
þar heitir frú Williams; hún er greind
kona og góð; við hana hefi ég lagt
svo undir, að þér látist vera frænd-
kona hennar, hafa nýlokið kenslu-
kouu-prófl og ætla nú að dvelja hjá
henni um stund til að hvíla yður.
Þér hafið reynt of mikið á yður við
lesturinn, einkum á augun, svo að
þér getið vel haft blá gleraugu. Þér
segist heita Jóhanna Smith. f>ví
megið þér ekki gleyma — bezt að
þér skrifið það hjá yður. Þér eigið
eiugöngu að njósna um hjúin, svo
að þór þurfið ekki að tala við Sir
George^eða lafði Chatrow - hvorugt
þeirra veit annars neitt nm þessa
heimsókn yðar. Því færrum sem við
trúum fyrir erindinu, því betra er
það. Annars efa óg ekki, að Bates,
á lögreglustöðinni í Scotland Yard,
hafi fengið að vita um komu yðar,
og mun hann þá koma, að hitta yður.“
„Hefir Bates orðið áskynja nokk-
urs, sem lið er í?“
„Ekki enn þá. Hann hefir kom-
ist að, hver er einn af unnustum
herbergisþernunnar; það er ungur
maður og heitír Holt. En hann virð-
ist vera heiðvirður maður og ráð-
vandur í aila staði, svo að þessi upp-
götvan hefir lítið að þýða. “
„Ég held ég þurfi þá ekki að spyrja
yður um fleira“, sagði Loveday, stóð
upp og kvaddi Dyer, en sagði um
leið og hún fór: „Ef á þarf að halda,
sendi ég yður símskeyti, og riota þá
auðvitað talnaskriftina, sem viö erum
vön að hafa.“
----m m ■-------
(T>cb.U annars.!
Það er ekki oft, að í blöðum vor-
um birtist svo stórinerkilegar rit-
gerðir, að ástæða só til að vekja
sérlega athygii á þeim. En þetta á
sér þó stað nú með ritgerð, er birt-
ist í tveim tölubl. „ísafoldar" (64.
og 65. bl.). Ritgerðin er eftir Björn
Jensson, kennara við latinuskólann,
og erfyrirsögn hennar: Undirstaða
búnaftarframfara. Aðalefnið er,
að sýna fram á, að aðal-jarðabótin,
seni menn hafa sperst við hér á
landi (þúfnasféttun), sé í rauninni
alls engin jarðaöóí í sannri merking
(að eins til verklóttis við slátt). En
að ekkert só hór gert af því, sem
allra-nauðsynlegast er: að þurkajörð-
ina, og að losa jarðveginn, svo að
eldi eða ildi (oxygen) komist niður í
hana; svo þurfi og auðvitað að bæta
jörðinni þau efni, er hana brest-
ur (með við eigandi áburði).
Öli ritgerðin er svo hugvekjandi
og svo röksamlega rituð, að hún
hlýtur að vekja algerða byitingu í
landbúnaði vorum. Því það væri ó-
hæfa að hugsa sór, að búfræðingar
vorir og,4ð, dásamlega búnaðarfélag,
sem enn hafa svo sem ekkert gagn
unnið jarðrækt landsins, fari að rísa
upp á afturfótum gegn grein þessari
af skamsýnni gremju yfir, að þeir
hafa ekki haft skyn á málefninu
sjálfir. Það mundi líka tæpast duga,
því að ég- trúi því ekkí fyr en ég
tek á, að ritgerð þessari verði ekki
alrnent, mikill gaumur gefiiin.
Hafi hr. Bj. J. rótt fyrir sér, sem
ég sé Jitla ástæðu til aðefa, þá mun
jarðræktin á landinu með tímanum
eiga honum meira að þakka; en öll-
um búfræðingum og búnaðarfélög-
um tii þessa.
Ég get ekki stilt mig um, að setja
hér niðurlags-orð greinarinnar:
„Það er í stuttu málí heimska að
ímynda sér, að þessu landi geti orð-
ið verulegra framfara auðið í búnaði
á alt annan veg en öðrum löndum, —
án þess að hafa þá tilburði til að
láta náttúrukraftana þjóna sér, sem
aði-a-r þjóðir hafa. Vór komumst eigi
hjá að beita sömu vísindalegri og
verklegri kunnáttu, sem þær gera,
^ömu atorku, sömu framsýni og fyr-
irhyggju.
Það er skilyrði, einkaskilyrði fyrir
því, að landið verði byg'gilegt til
frambúða.r, innan um samkepni ann-
ara þjóða.“
„Reykjavíkin" er svo rúmlítil að
sinni, en í rauuinni ætti hvert blað
á landinu að prenta þessa grein upp,
því að ekki er ráð fyrír gerandi, að
búnaðarfólagið, sem ver peningum til
að senda hagasta járnsmið landsins
til Danmerkur til að læra að skrúfa
skrúfur, verji fé til að sérprenta þessa
hugvekju og senda hana ókeypis inn
á hvert einasta heimili á landinu —
en það ætti hún skilið !
J. Ó.
-- I ■ • —---
Heimsendanna tnilli.
Eftir Jón Ólafsson.
Ástralia: - Landskjálfta varð vart
seint í f. m. í ýmaum norðiaiguin bæjum
í Suður-Astralíu. Þanu 20. urðu talsverðir
kippir í Adelaide, og nokkrar skemdir á
kirkjum og öðrum fleiri húsum. Eigi varð
manntjón, en sumstaðar skall hurð nærri
hælum með það.
Sverdrup hefir á ferð sinni gert kort
yfir stórmikið landsvæði, norður að 81° 37
n. br., og vestur að 110° v. 1. (frá Green-
wich), og er talið að hann muni hafa gert
kort yfir eins mikið svæði, eins og alt það
ti! samans, sem Bretar hafa gert kort yfir
norður þar. -- „Times“ ber saman ferð
Sverdrups og Baldvins og t.ekur Sverdrup
laugt fram yfir. Segir, að vísindalegi ár-
angurinn af ferð Sverdrups sé afar-mikill;
Sv. eígi skilíð allann þann heiður, sem
landfræðingar heimsins geti veitt honum;
loks óskar blaðið, að Sv. íái næg efni í
hendur tii að reyna að komast norður um
Grsenland og kanna norðurstrendur þess,
helzt, ef' auðið ér, byrja ferðína að austan.
Svíþjóð t>ar hafði vinstri mönnum
gengið svo vel við kosningar, er vér frétt-
um næst hér á undan (til 20. f. m.), að
talið var vist, að þeir mundu stýra meiri
hluta á þiugi. En síðan lieflr það fyrír
komið, er engan varði, að hægri menn
unnu frá þeim þrjú þingsæti í Gautaborg,
sem jafnan liefir verið örugg vinstra megin.
Auk þess mistu þeir J þiugsæti í Örebro
fyrir liandvömm, því að þeir vóru þar
miklu fjölmennari, en hægrimenn; en af
vinstri mauna hálfu buðu sig fram 2 þing-
maunsefni, og það veitti hægrimönnum
sigurinn.
Bretar oy Búar. Upj) í kostnað þann
sem Bretai' hafa hal't við stríðið, ætla þeir
að láta Transvaal og Oraniu greiða sér
ií 100,000,000 (1800 milíónir króna). En
þar sem því var hoitið í friðarsamningn-
um, að enginn herskattur skyldi lagður á
jarðir í lýðlendum þessum, þá ætlar stjórn-
in að leggja þessa álögu á námana í land-
inu. Á að taka rikislán, sem þessu nemur.
Ekki á þó að byrja á þessu fyrri en fjár-
hagur lýðlendanna i'er að bera sig vel, á
að gi/.ka eftir ein 2—3 ár í fyrsta lagi.
I Noregi, eins og hvervetna um norður-
lönd, hefir sumarið verið einmuna-kalt.
Erost og kuldar hafa valdið gersamlegum
uppskeru-bresti, og horfir víða til vandræða.
Frá Sviþjoð er líkt að frétta. Þur hetir
eigi að eins kornuppsjkera brugðist, heldur
einnig jarðepli. Þar lítur út fyrir hallæris-
árferði.
Roosewelt forseti hefir í ra>ðu talað
á móti því, að reyna að verjast ofurvaldi
auðvalds-einokunarinnar með því, að lækka
tolla á vörum, sem einokuuarfélög fram
leiða. Hann vili láta veita stjórninni heim-
ild til að kljást. við þau.
Frakkland. Formaður verzlunar-sam-
kundunnar frönsku berst í hennar nafni
fyrir vcrzlunarfrelsi (afnámi verndatolla)
í Erakklandi.
Finnar. Rúsakeisari kvað nú hai'a
gefið út, ýmsar „tilskipanir,“ sem gcrsam-
lega uema úr lögum allar þær tryggingar
fyrir þegnfrelsi einstaklinga, sem liingað
til hafa verið í Finnlandí, — að því er
fregnriti „Times“ í Pétursborg ritar.
Aloxandcr Kielland, heimsfræga skáld-
ið norska, er orðinn amtmaður í Ruumu-
dals-umdæmi (var áður borgarstjóri í
Stafangriy
Emile Zola, frakkneska sagnaskáldið
víðfræga, er dáinn; hafði dáið um nótt at'
gasósi í svefnherbergi sínu. Síðasta skáld-
saga hans (,,Sarmleikurinn“) er um þessar
mundir að korna út, (neðanmáls í „Poli-
tiken“ á dönsku, jafnframt sem hún kein-
ur út í frakkn.blaði). E k k i er hún aðal-
lega „frásaga um Dreyfus-inálið,“ en tekur
meðal annars til meðferðar ýmislegt. úr
því máli, (ðleira næst,)