Reykjavík - 09.01.1903, Qupperneq 1

AUKABLAÐ YIÐ
REYKJAVÍK
; 9, Jan. 190B.
Mær í lögreglu-þjónustu.
Sannar sögur eftir Misa Loveday Brooke.
I.
Svarta skrínan & þröskuldtnnm.
(Framh.)
Miss Loveday hélt á fram:
„ Auðvitað gat enginn lesið bréflð
svo, að hann tæki ekki eftir, að stíll-
inn var eitthvað kýmilegur; en auk
þess fanst mér sem þessar hátíð-
legu setningar vera mér eitthvað und-
arlega kunnugar. Ég var viss um að
ég hafði heyrt þær eða lesið einhvers
staðar, þótt ég gæti ekki í svip kom-
ið því fyrir mig, hvar það hefði ver-
ið. Þær hljómuðu alt af í eyrunum
á mér, og það var ekki af eintómri
forvitni að ég fór til Scotland Yard
til að skoða svörtu skrínuna og það
sem í henni var, og taka með svertu-
pappír nákvæmt ritliki af nokkrum
linum af bréfinu. Ég tók eftir því
að það var önnur hönd á þýðingun-
um,, sem í skrínunni vóru, heldr en
á bréfinu, og af því réð ég það, að
sá sem bróflð hefði ritað, hefði ekki
verið eigandi skrínunnar, heldur hefði
hann náð henni á einhverri járnbraut-
arstöð í einhverjum sérstökum til-
gangi, og hefði svo losað sig við hana
á handhægasta hátt, þegar hann var
búinn að nota hana í sínum tilgangi
Þ.að var að sjá, sem maðurinn hefði, þeg-
ar hann byrjaði á bréfinu, haft þann
eina tilgang að villa lögreglumönn-
unum sjónir; en sama kýmni-tilhneig-
ingin, sem kom honum tii að skiija
eftir skrínuna með prestlega dótinu
í á þröskuldinum hjá gamalli mey-
kerlingu, hafði verið of rík í honum,
svo að hannróð ekkiviðhana; hann
byrjaði bréfið með viðkvæmnis-blæ.
en endaði það með því að gera alt
hlægilegt. “
„Þetta er nú alt gott og blessað,“
sagði Dyer; „ég efast ekki um, að
eigandi skrínunnar gefur sig fram.
þegar við auglýsum rækilega í blöð-
unum, hvað í henni er. Ég býst við
að getgáta yðar um hana sé rétt.“
.Þegar ég kom heim frá Scot-
land Yard, lá fyrir mér bréf yðar,
þar sem þér báðuð mig um að koma
og tala við yður um gimsteina-stuld-
inn. Áður en ég hélt á stað til yð-
ar, þótti mér róttast að lesa blað-
skýrsluna um málið a.ftur a ný, svo
að inér yrðu öii atriði sem ljósust.
Ég rakst þá aftur á orðin, sem þjóf-
urinn hafði ritað á hurðina á járn-
skápnum: „Til leigu, .aUsiaust,“ og
MARGARINE fæst hvergi ódýrara
en hjá verzluninni
„ 6 o 91 h a a b “
í smáum og stórum kaupum, marg-
ar tegundír bæði til heimilis þarfa
og handa bökurum.
yitvinna.
Frá 14. Maí næstk. getur dug-
legur og reglusamur, unglingspiltur
sem er vel að sér í skrift og
reikning fengið atvinnu á Hótel
ísland sem veitingarþjónn.
2 duglegir og reglusamir menn,
ekki yngri en 17 ára, geta fengið
vist á Hótel ísland við útistörf frá
14. Maí næstk.
Verzlunin nr. 17 á Laugaveg heflr
nú alls konar nauðsynjavörur, einnig
nýtt Nautakjöt
Hvergi eins ódýrt.
Virðingarfylst.
ðla|ur jimsson.
HÚSMÆÐUR er« beðnar um, að
athuga TÆKIFÆRISKAUPIN
á ÓSKEFflDUM og GÓDUM
LAUK, sem fæst. mjög ÓDTÍRT,
nú um tíma, ef keypt eru 10 0 í
einu, hjá verzluninni
» 6oðthaa
SkæSaski er óefað langbezt að kaupa. 1111 í verzlun
• 5- Bjaniason.
Silínr-irjóstnál grÆí
velli. Rítst óri vísar á finnanda.
bleikskjótt, 2-vetur, mark:
jf dad liófbiti a. v., er í óskilum á
Lágalelli.
ég gat varla varist bví, að setja þau
í samband við „skilnaðarkossinn til
minnar veslings göfugu móður“ og
ina hátíðlegu aðvörun gen fjárhættu-
spilamensku og veðmálum. Og svo
rann alt ljóst upp fyrir alt í einu,
Fyrir nokkrum árurc stóð svo á, að
það leiddi af atvinnu minni að ég
varð einatt stödd við ýmsa lítils hátt-
ar upplestra, sem haldnir vóru í ein-
um fátæklegum hluta borgarinnar,
Við þau tækifæri lásu ungir verzlun-
armenn og aðrir þierra líkar, sem
gaman þykir að sýna list sína, ýmis-
legt upp með mikilli áherzlu, og
völdu þá oftast eitthvað það, sem
liklegt var að félli i geð áheyrendun-
um, sem vóru mjög blendinn söfnuð-
ur. Við þessi tækifæri tók ég eftir
því, að það var sérstaklega ein bók,
sem upplesendur höfðu miklar mæt-
ur á að lesa úr, og ég ómakaði mig
því til að kaupa hana. Hérna er
hún. “ Að svo mæltu dró Miss Love-
day upp úr kápu-vasa sínum kver,
sem hót „Fjársjóður upplesandans,“
og rétti það að hr. Dyer.
„Ef þér viljið nú líta á efnis-yfir-
litið,“ mælti hún, „þá mnnuð þér
flnna titlana á því sem óg vildi draga
athygli yðar að. Fyrst er nú „Kveðja
sjálfsmorðingjans;“ þarnæster „Göf-
ugur tykthúslimur," ogþriðji kaflinn
heitir „Til leigu, allslaust..“
„Já, þér segið satt! Alt flnn óg
þett.a hér,“ varð hr. Dyer ósjálfrát'j
að orði.
„í fyrsta kaflanum koma fyrir orðin,
sem bréflð byrjar með: ,Nú er sá þýð-
ingarmikli dagur komintv, sömuleið-
is aðvörunin við fjárhættuspilum, og
áskorunin um að ,leita eftir liki mínu',
í öðrum kaflanum, sem heitir ,Göf-
ugur tykthúslimur1, kemur það fyrir,
að vikið er að .tiginni ætt‘, og ,skiln-
aðarkossinn til innar göfugu móður'.
Þriðji kaflinn: ,Til leigu, allslaust' er
stutt kvæði, fremur einfaldlegt, þótt ég
efiekki, að margur einfeldningur hafi
hlegið að því. Efnið er, að ungur
maður kemur í hús, til að spyrja
þar eftir herbergi, sem er til leigu,
allslaust. Hann verður svo hugfang-
inn af dóttur húsmóðurinnar, að hann
biður hennar, og segist bjóða henni
hjarta sitt ,til leigu, allslaust'. Hún
vill ekki sjá hann, og segir, að haus-
inn á honum muni víst líka vera ,til
leigu allslaus.' Þegar ég hafði nú þessa
þrjá kafla fyrir mér, þá var ekki tor-
velt að sjá skyldleika milli mannsins,
sem ritað hafði bréflð í svörtu skrín-