Reykjavík - 08.04.1903, Blaðsíða 1

Útgefandi: hlutai blaois „Reykjavík11
Ábyrgðarmaðnr; .Tón Ólaí’ssok,
Gjaldkeri og afgreiðslumaðuy;
Bek. S. Þqrarikssok.
IRe^kjavík.
FKÉTTABLAÐ — VERZLUNARBLAÐ — SKEMTIBLAÐ — AU6LÝSINGABLAÐ.
Árg. (60 tbl. minst) kostar með burðar-
eyri 1 kr. (erlendis 1 kr. 50 au. — 2
sh. — 50 cts). Afgreiðsla:
Laugavegi 7.
IV. árgangur.
Miðvikudaginn 8. Apríl 1903.
18. tölublað.
ALT FÆST í THOMSENS MAGASÍNl.
OJna og elðavélar
seiur KRISTJÁN FORGRÍMSSON.
Stúkan JSfröst nr. 43
heldur fundi á hverjum Föstudegi, kl.
8 síðd. ftlunið að mæta.
Legsteinar
ísl. nfi-iaf. og ELDAVÉLAR frá Bornholm ávalt til sölu hjá jul.
og Dlllal sc|,aUl Sömuleiðis eldfastur leir, og Oement f smásölu.
Godthaab
Yerzlunin
Q
o
c-t-
ÚT
P
O
cr
<1
CD
'--i
N
p
UMBOÐSMAÐUR
beztu KLÆÐAVERKSMIÐJUNNAR * “
er kaupmaður Jón Helgason, Aðalstræti 14,
Enn komin ný sýnisliorn, svo scm Kamgarn, Kjóldúkar, svart klæði, ágætt í peysu-
föt. Dökt, fermingarfataefni m. ti.
Komið og skoðið. Það margborgar sig.
Góðar ísl. vörur teknar sem borgun í ágjöflna.
'T'il leigu nokkur góð herbergi fyrir ein-
^ hleypa frá 14. Maí Aðalstræti 18. [tf
Undiiskrifuð heftr í mörg ár þjáðst
af taugaveiklun, höfu&verk og srefn-
legsi ásamt öðrum skyldum sjúkdóm-
um og án árangurs leitað margra
lækna og brúkað ýmis konar læknis-
lyf. Að lokum reyndi ég hinn eldu
Kína-lífs-élixír frá Valdemar Peter-
sen í Friðrikshöfn og va.i'ð þá þegar
vör við svo mikinn bata, að ég er
sannfærð um, að hann er það eina
rótta meðal við þessum sjúkdómum.
Mýrarhúsum 27. Jan. 1902.
Signý Ólafsdóttir.
Sjúklingur þessi, sem ég veit að er
mjög veiklaður, heflr að minni mein-
ingu náð þeim bata, sem nú lýsir
sór hjá honum, við notkun Kína-lífs-
elixírs Waldemars Petersens. Öll
önnur læknishjálp og meðöl hafa vor-
ið án nokkurs gagns.
Reykjavik 28. Jan. 1902.
L. Pálsson
praktísérandi læknir.
Kfna-lffs-elixíriiui fæst hjá flest
um kaupmönnum á íslandi, án verð-
hækkunar á 1,50 (pr. fl.) glasið.
Til þess að vera viss um, að fá
hinn ekta Kína-lifs-elixír, eru kaupend-
ur beðnir að líta vel eftir því, að ~F —
standi á flöskunni í grærm lakki, og
eins eftir hinu skrásetta vörumerki á
flöskumiðanum: Kínverji með glas í
hendi og flrmanafnið Waldimar Pet-
ersen, Frederikshavn. Kontor og Lager
Nyvei 16, Köbenhavn.
Á LAUFÁSVEGI 4
fást eingöngu danskir rammalistar af beztu
sort, Spegilgler. Rúðugler, Yeggjamyndir,
Líkkistumyndir. .
Enn fremur smíðaðar Möbler, Speglar
og Líkkistur úr vönduðu efni. o. fh, o. fi.
/
€yv. Ærnasoti
Kemur bráðum!
65 krónur fyrir 15 aura.
[Hr. búfræðingur Sig. Þórólfsson hefir
beðið blaðið að flytja þessa grein]:
Vatnsveitingin í „lðnó“.
Gamlir og æfðir vatnsveitingamenn segja,
að vatnsveitingar séu vandasamtstarf, —þær
séu sem tvieggjað sverð, eftir því, hvernig
þeim er beítt. Venjulegast efla þær gróð-
urinn og hreinsa úr jarðveginum ýmiss
konar óþverra.
Á Miðvikudaginn 1. Apríl var að sögn
mikið af alls konar óþverra bæði inni í
„Iðnó“ og fyrir utan. Mætir menn fengu
ekki að rökstyðja það, að inir svo köll-
uðu landvarnarmenn færu með helberan
þvætting, sem að eins virðist vera til þess,
að cfla úlfúð og ónýta ávextina af 20—30
ára stjórnarmálsbaráttu. Gamlir heiðvirð-
ir borgarar bæjarins stöppuðu, æptu og
létu sem götustrákar. Aðrir piptu og
köstuðu jafnvel fúleggjum.
En fyrir utan dyrnar var æskulýður
bæjarins, mest latínuskólabusar, og vörnuðu
mönnum inn- og útgöugu í húsið, börðu
glugga og köstuðu grjóti inn, iive nær
sem reynt var að opna hurðina, tóku húfur
af lögregluþjónunum og höfðu í frammi
óþverra munnsöfnuð við þá, er ávíttu slíkt
umsátur um húsið, som varaði í 3 kl,-
tíma og óhljóðin oft svo mikil, að ekki
heyrðist inni til ræðumannanna.
Um 30 manns buðu lögregluþjónunum að
hreinsa frá húsinu með þeim, efþeírvildu
vera í broddi fylkingar og leyfa fullkomið
lögregluvald. En lögregluþjónunum þótti
vissara að halda kyrru fyrir í forstofunni.
Voru auðsjáanlega hræddir. Yar þá ekki
frítt fyrir, að glímuskjálfti kæmi á uokkra
memi inni, sem álitu að borgarar bæjar-
ins ætt.u rétt á að liafa frið ti! að ræða
landsmál og ganga út og inn, án þess að
við meiðingum lægi. tit af þessu byrjuðu
inar mikið uraræddu vatnsveitingar af
altaninu i Iðnó, því fyrir báðum dyrum
hússins var svo kvikt af strákalýð, að 2
menn, sem út þurftu að fara, komust ekki
út, og að nokkrar aí hússtjórnarskólastúlkun-
um komust ekki inn. Var því það ráð
tekið, að veita vatni yfir hópinn, á meðan
að dyrnar væru opnaðar og þeim hleypt
út er þurfti. Árangurinn var góður. Æfð-
ur vatnsveitingamaður var fenginn til að
mæla vatnsmegnið i húsinu, vatnshallann
og svæði það, er leggja átti undir. Með
öðrum orðam: Hann stýrði verkinu rögg-
samiega, lagði sig í þá liættu, sem aðrir
ekki þorðu, að ganga í móti grjóthríðinni
og leiða vatnsveitinguna.
Sunium þykir þetta undrum sæta, að
vatni skyldi vera stökt á skrílinn, eins og
venja er með garða-hænsi. En aðrir votta
honum þal’kir. Vatnsveitingar geta oft
lireinsað óþverra, og það gerðu þær þetta
kvöld, og hofðu gert, bctur, ef vatn hefði
elcki þrotið strax, því verkalýður vatns-
veitingastjórans misti huginn við það að
ein rúða brast. t B.
[Lærisveinar lærða skólans hafa beðið
„Rvík“ að birta eftirfarandi bréf frá lir.
búfr. Sig. Þórólfssyni]:
Rvík, 3. 4.—’03.
Heiðruðu lærðaskólanemendur!
Þar eð ég hefi heyrt, að mér sé kent
um vatnsveitingarnar í „Iðnó“ á Miðviku-
daginn 1. þ. m., þá vil ég hér með skýra
frá þessari athöfn, það er ég frekast veit,
og gangast drengilega við því, sem ég á
þátt i hcnni.
Eftir að allmiklar óspektir höfðu átt sér
stað fyrir utan húsið, kastað inn ýmsu
þogar dyrnar voru opnaðar, lögregluþjóni
skapraunað o. s. frv., þá voru báðir lög-
regluþjónarnir, sem þar voru, og Guð-
mundur fullmektugur orðnir svo laugt
leiddir af hræðslu, að þeir þorðu ekki að
hleypa nokkrum mönnum út, sem þurftu
að fara heim til sín. Voru þá allmargir i
forstofunni, ^sern buðust til að safna sam-
an inni í salnum 30—40 manns, og reka
frá dyrunum og húsinu, svo engin ólæti
ættu sér meira stað. En lögreglan neit-
aði að bera ábyrgðina. Voru þar tveir
menn, sem endilega þóttust þurfa út. Kom
þá fram uppástunga í þá átt, að tvístra
frá dyrunum með vatnsbunu, á meðan
þær væru opnaðar og mönnum hleypt út.
Þetta var gert, en hvort mennirnir komu
eða þorðu út í þetta skifti, veit ég ekki,
því ég fór inn í borðsal, því þar var skil-
naðarsamsæti fyrir hússtjórnarskólastúlkur
og ég boðinn þangað.
Það mun hafa verið um 10 manns, sem
áttu þátt í þessu og þekti ég fæsta með
nöfnum, að eins 2 fyrir víst. En ódrengi-
legt af mér að gefa þá upp. Pátt lagði
ég til verks þessa. Það eitt átti ég þátt
í þessu, að ég varð við þeirri bón, eins
er vissi mig kunnugan eldhússtúlkunum,
að panta vatnsfötur tvær. Að öðru leyti
skifti ég mér ekkert af þcssu. Og þótt ég
liefði ekki gcrt þetta, mundi athöfnin engu
að siður hafa fram farið. En stúlkurnar
þektu enga ncma mig og sáu víst engan
annan í það skiftið. Af þessu hefir mér
verið eignað þetta.
Annars er ég ekki þektur að því hér í
bæ, að vera valdur að óspektum, eðabrjóta
almennar velsæmisreglur. — Hafði ég enga
hugmynd um, hverjir úti voru, hvort það
voru skólapiltar eða aðrir: Og við það
get ég lagt drengskaparorð mitt, að mér
kom ekki til hugar, að sýna nokkrum
skólapilti nolckuð misjafnt. Hofi heldur
aldrei gjört. ungmennum lærðaskólans
nokkurn órétt, hvorki fyr eða siðar, það
ég frekast, veit, Og uð þetta sé sannleik-
anum samkvæmt, vonast ég til að þcir
inir mörgu skólapiltar, sem ég þekki vel
og skoða kuuningja mina, trúi mér til.
Það er því rangt, að kenna mér upp-
tökin að þessu, eða verulega framkvæmd
á því. En á þvi, sem ég er liór sök í,
eins og ég hefi skýrt frá, vil ég biðja gott
fyrír. Mér þykir engin minkun að þvi,
því ég átti þar helzt ekkert að koma, nærri.
Eg óska eftir drenglyndu svari.
Með virðingu. — Sig. Þórólfsson.
Leikféla^ Reykjavikur,
Á annan 1 Pásknm
v e r ð a
Víkingarnir á ijáiogalanii
leiknir
í síðasta sinni á þessum vetri.
Heimsendanna milli.
Nú hefi ég fengið ensk blöð til 26. f.
m. i samfastri röð, þýzk til 13., döusk til
16. og svo aftur 22. og 23. f. m.
Japan. Þar hefir rís-uppskeran brugð-
ist svo í norðaustur-héruðum landsins, að
þar er mikið hallæri og hungur, um 150
þús. manna bjargarlausir. Seudiherrar
útl. ríkja þar skora á aðrar þjóðir til sam-
skota.
VilSijálmui* Þjóðverja-keisari ætlaði að
koma til Kaupmannaliafnar 2. þ. m. að
heimsækja Kristjáu konuug. Skvaldur
enskra blaða um, að erindið sé að sættast
við hertogann af Kumbaralandi og kynn-
ast dóttur hans, er hæfulaus samsetning-
ur, sem meðal annars má vita af þvi, að
hertoginn og fólk hans ætlar að vera
farið frá Höfn áður en keisari kemur
þangað. Þetta er annars ekki i fyrsta.
heldur þriðja sinn, að keisari heimsækir
Kristján IX. I'yrsta sinn var 30. Júli
1888, 6 vikum eftir að keisarinn kom til
ríkis. Þá fussaði borgarlýðurinn við hon-
um á strætum úti i Höfn. í þetta sinn
verður annað hljóð í fólkinu. í annað
sinn heimsótti keisai'i konung 1890 á Fred-
ensborg ogí Helsingjaeyri, („Hamb.Nachr.“
13. Marz).
Humberts-málið. Marie d’Aurignac,
systír frú H., var látin laus 7. f. m.
Bandaríki N. A. ætla að sýna Ev-
rópu, hvað herfloti þeirra má sín nú. Það
hefir leugi verið um það rætt í sumum
blöðum hér i áifu, að Bandaríkjaflotinn
gæti ekki farið með hernað á hendur
neinu Norðurálfu-ríki né varðkvíað hafnir
hér í álfu, þar eð Bandar. hefðu engar
kolastöðvar hér og vegalengdin væri meiri
en svo, að floti þeirra gæti haft næg kol
með sér til langvista. Því ætlar Bandar,-
stjórn nú að senda heilan herflota til
Portúgals og láta hann varðkvía Lissabon
og strendurnar þar um lengri t,íma. Flot-
inn á að liggja í hafinu fyrir utan land.
Portúgal hefir valið verið til þessarar ein-
kennilegu sýningar fyrir þá sök, að viu-
fengi milli P. og Bandar. er svo traust,
að síður mundi til ófriðar koma milli
þeirra, en nokkurra annara rikja. Hefir
Bandar.-stjórn t,ekið þetta ráð með fullu
samþykki Portúgals, og verða sifeldar
veizlur og vinafaguaður þar á milli meðan
á varðkvíuninni steudur. Ekki er dult
með það farið, að þetta sé ekki hvað sizt
tii þess gert, að iáta Villijálm keisara og
Þjóðverja ganga úr öflum skugga um það,
hvers herfloti Bandarikjanna megi sin, og
að Bandamenn geti jafnvel farið með ó-
frið á hendur stórþjóð í Norðurálfu, ef a,
þyrfti að halda.
Vesúvíus byrjaði að gjósa snemma i
Marz og hélt ái'ram á aðra viku. Kom
eldhraunsglóð yfir allmikið svæði og eyddi,
en fólk í nánd varð ákaflega hrætt. Eigi
hefir þó orðið mannskaði að gosinu.
Natal. Landstjóri þar hefir auglýst,
að Bretakonungur hafi nú gefið upp allar
sakir öllum Natalbúum, er tekið höfðu
þátt í ófriðinum með Búum; eru því allir
lausir látnír, er vóru í varðhaldi.
Krilger. Búaforseti fyrv., er að koma
til heilsu aftur, og er að verða ferðafær.
Steijn, fv. forseti Oraniu, er sjúkur og
allþungt haldinn í Svisslandi. Hann ætlaði
annars, ef heilsan hefði leyft, suður til
átthaga sinna.
Bretastjórn hefir leyft bandafylkjum
Australiu að taka upp sérstakan fána (vé).
KoSa-útflutningstollurinn brezki er nú
farinn að sýna áhrif sin, að ensk blöð
segja, Danastjórn kaupir árlega 85,000
tons kola til ríkis-járnbrautanna, og hefir
hún jafnan keypt þau frá Bretlandi þar
til í ár. Nú gátu kolanámu-eigendur í
Westfaleu á Þýzkalandi undirboðið Breta
og kaupir þvi danska stjórnin í ár öll sín
kol frá Þýzkalandi.
IHIorocco. Ekki er uppreistarhöfðing.
inn þar handsamaður enn þá og heldur
stríðið áfram af alefli f™ T|eoc.ia hendi.
Ekki líkt því að soldán hafi enn náð að
ÚRSKIíOA*V,,',NUSTOFA-
Yönduð LTB og KLUKKUR.
ÞlNGHOLTSSTRÆTI 4.
Helgi Hannesson.