Reykjavík - 10.12.1903, Side 3

Svona fórust blaðinu orð.
Miss Loveday Brooke sat með
fæturnar uppi á grindinni framan
við arninn meðan hún var að lesa
pett.a upphátt á skrifstofunni i Lynch
Court.
„Þetta er rétt frá skýrt, það sem
það nær“, sagði hún um leið og
hún lagði frá ser blaðið.
„Pin okkur þætti nú gaman að
vita ofurlítið meira“, sagði hr. Dyer.
„í fyrsta lagi langar mig til að vita,
hvað það var, sem í fyrstu leiddi
grun yðar frá vesling systrunum“,
„Það skal ég segja yður“, svaraði
Miss Brooke hiklaust; „bað var pað,
hvernig þær fóru með börnin. Ég
hefi oft áður séð glæpa-konur fara
með börn, og ég hefl tekið eftir því,
að þær geta sýnt þeim eins konar
góðlátlegtatlæti upp á sinn hátt; en
verulega nátturlega blíðu geta þær
aldrei sýnt. Ég verð að játa það,
að systir Monica er ekki svipfríð
kona nó býður af sór góðan þokka,
svona á að líta. En alt um það, í
því, hvernig húu fór með vanskap-
aða barnið, sem hún bar inn i hús-
ið, lýsti sér svo óendanlega fögur og
blíð umönnunarsemi. Ég hefði, satt
að segja, gaman að spyrja einhvern
af þessum áköfu svipspekingum, hvern
ig þeir færu að skýra andstyggilega
svipinn á andliti systur Monicu og
hins vegar geðslega og friða andlits-
svipinn hans Lee unga — engin arf-
gengiskenning skýrir mér það að
minsta kosti“.
„Svo er önnur spurning", sagði
hr. Dyer, án þess að svara þessum
útúrdúr Miss Loveday, „og hún er
sú: hvað vakti grun yðar á Johu
Murray ?“
„1 fyrstnnni grunaði ég hann ekki
þótt mér þætti auðvitað dálitið und-
arlegt frá upphafi, hvað honum gæti
gengið til að láta sér svo ant um
að lijálpa lögreglustjórninni. Það
helzta, sem ég tók eftir við John
Murray, þá er ég sá hann fyrst, var
það, að reiðhjólið hans hafði orðið
fyrir dálitlu áfalli, því að í hægra
horninu á gierinu í ljóskerinu hans
var brestur; ijóskerið sjálft var beglt
sama megin, og krókurinn, sem
þvi var krækt á reiðhjólið með, var
brotnaður af, og hafði Ijóskerið svo
verið fest við hjólið aftur með raf
leiðsluþráðar-spotta.. Morguninn eftir
þegar ég gekk upp brekkuna á leið
inni til Northfield, ávarpaði mig ung
ur maður, sem reið sama hjólinu
á því gat enginn efi leikið — glerið
brostið, Jjóskerið beglt, fest á hjólið
með raíleiðsluþræði — það stóð alt
heima!"
„Einmitt það! Þetta leiddi yðu
á fyrsta sporið og kom yður til að
setja þá í samband John Murray og
Lee unga“.
„ Auðvitað. Og á þessu sá ég
undir eins, að Lee sagði það ósatt,
að hann þekti engan mann þar í
þorpinu. Það styrkti og þann grun
minn, að ham\ væri ekki norðan úr
landi, eins og hann lézt vera. Það
var íleira, sem vakti grun minn á
honum. Hann þóttist t. d. vera
blaðamaður; en hendurnar á honum
, ,Ed inb org ar“-B azarinn!
svo sem:
Til leiðbeiningar fyrir þá, sem ef til vill ekki hafa enn haft tíma til
þess að líta á Bazarinn í „Edinborg", vil eg leyfa mér að nefna uokkuð
af því helzta, sem þar er bæði til gagns og gamans,
Skrifpúlt og saumakassar, marg. teg.
Bréfaveski og Sígaraveski, ótal teg.
Album írá 90 aur. og alt að 20 kr.
Blekstativ og Toilet stell, ýmsar teg.
Ljómandi rakspeglar og Myndarammar, ótal teg.
Göngustafir fyrir gentlemenn og Regnhlífar f. dömur.
Stundaklukkur, sem ganga endalaust.
Ljómandi postulínstau, sem aldrei brotnar.
Þar á meðal Skeggbollar.
Blómvasar óviðjafnanlegir.
Silfurtau ýmislegt og fræðandi og skemtandi bækur.
Jólatróspunt af ótal sortum.
Barnaleikföng fáséð, margbreytt og falleg, og enn
bæði fyrir fuliorðna og börn t. d.: Skáktöfl, Halma,
Toof-toof“, Keiluspil, „Table Tennis“ og ótal margt fleira, sem of langt
yrði upp að telja; en enginn fer ónýtisferð, sem kemur að skoða það.
vóru snarpar og óhreinar, þótt þær
væru þvegnar; þær vóiu eins og á
handiðnamanni. Hann þóttist vera
bókamaður, en Tennysons-ljóðin, sem
hann lét standa svo upp úr vasa
sinum, að á bæri, vóru í glænýju
bandi og alveg óuppskorin1), og var
ekki á bókinni að sjá, að hún hefði
nokkru sinni opnuð verið til lesturs.
Þegar hann svo ætlaði að stinga hús-
lyklinum sínum í vestisvasa sinn, en
kom honum þar ekki fyrir, þá tók
ég eftir því, að orsökin var sú, að hann
hafði fyrir í vasanum rafleiðslu-eld-
hólk og stóð endinn upp úr vasan-
um. Nú var það óhugsandi að
blaðamaður og fagurfræðilegur bóka-
maður gengi með þess konar áhöld
fremur leikföng
^sgeir Sigurðsson

Jíunði hluii verís
er
aíslátturinn
þessa daga og til Nýárs á ýmiskonar
L cikföngum
og
Bazarvörum
hjá
6unnari €inarssyni,
Kyrkjustreeftl 4.
€kki glansmynðir.
Hentugar Jólagjafír!
Myndir eftir teikningum og málverk-
um frægustu listamanna fást hjá
GUÐM. GAMALIELSSYNI.
Hafnarstræti 16.
}J. jjenéttýsson,
Laugavegi 23,
hefir ávalt til útlendan
Skófatnað
sérlega vandaðan og með góðu verði
Alslags SKÓFATNAÐUR smíðaður
eftir máli.
Box-Calf og Chevreux skótau
fyrir ðömur og herra
handunnið, hvergi jafn-ódýrt.
5—18 “ afsláttur
frá í dag og til ársloka.
Alls konar Skóáburður, Reimar
o. fl.
afar-óðýrt.
Gott Skrifborð
óskast til kaups. GUNNAR EINARS-
SON vísar á kaupanda.
]ólatréspunt
ódýrast og bezt
Þingholtsstræti 4.
vasanum, sem auðsjáanlega heyrðu
til rafleiðslustarfi."
„Rétt er þetta! Og án efa hefir
rafleiðslu-eldhylkið aftur leitt huga
yðar að eina húsinu í ’grendinni,
sem lýst var með rafmagni, og þá
hefir yður komið til hugar, að raf-
magnsstarfar nokkrir mundu ætla að
hagnýta þekkingu sína til innbrots
iar. Eu segið mér svo: hvað kom
yður til mndir eins þarna um morg-
uninn að símrita til Gunnings, að
þér ætluðuð að íita honum með
ósýnilegu bleki?“
„Það gerði eg blátt áfram af var-
kárni; það var auðvitað óþarfi að
nöta ósýnilegt blek, ef ég hefði haft
nokkurt örugt færi til að koma
skeyti til hans. Ég vissi, að njósn-
armenn sátu um mig hvervetna, og
ég gat búist við að eiga mjög tor-
velt með að koma til hans skeyti, -
svo að aðrir gætu ekki náð í að lesa
það. Ég hefi sjaidan átt úr meiri
vanda að ráða. Þegar við I.ee ungi
gengum upp brekkuna saman, þá
sá ég að ég varð að sefa tortrygni
bófanna með því að látast ganga í
gildru þeitra. Á því, hvernig at-
hygli minni var beint að Wooton
Hall, skildi ég, að þeir vildu beina
grun mínum í þá átt. Ég lét eins
og þeim - hefði tekist að leiða mig í
öfuga átt og lofaði þeim að fagna
yfir því“.
„Ha, ha, hæ! Það var snildarlega
af sér vikið ; það er þó satt! Og
það gáfubragð, að láta bófann sjálfan
flytja lögreglustjórninni bréfið, sem
leiddi hann og félaga hans í hendur
réttvísinni, og það á þann hátt, að
þeir skyldu vera inir hreyknustn yf-
ir öllu saman og vera þess fullvissir,
að nú hefðu þeir þó gint yður lag-
lega! Nei, ég get ekki annað en
hlegið — ha, ha, hæ!“ Og Dyer
skellihló, svo að undir tók í skrif-
stofunni.
„Eina manneskjan, sem eg kenni
í brjósti um í þessu máli, er ves-
lings systir Anna“, sagði Miss Brooke;
„og samt sem áður er hún þó, ef
til vill, hvergi betur komin, eftir þá
sorglegu lífsreynslu, sem hún hefir
haft, heldur en í félagi, þar sem
kristileg líknarstarfsemi, en -ekki
veiklulegt kristindómsgjálfur, er aðal-
stefnan",
l) Það er altitt á Englandi, að binda
bækur svo, að óskorið er upp úr þeiux
eftir sem áður.