Reykjavík - 07.10.1904, Blaðsíða 4

178
Til neytenda ins ekta Kína-Lífs-Elixírs.
Með því að inar gömlu birgðir hafa um hríð verið útseldar, þá er nú nýjum
birgðum við aukið. Sakir ins mikla tollauka hefi ég neyðst til að hækka verðið upp
í 2 kr. flöíkuna. — Alt um það er elixírið ekki dýrara neytendum, heldur en áður,
með því að með nýjum vélum hefir það tekist að draga miklu sterkari lög úr jurtunum,
svo að nú endist eins vel úr einni flösku eins og áður úr tveimur. Um það getur
reynsian sannfært hvern mann.
Elixírið fæst í Reykjavík hjá
H. Th. A. Thomsen, J. P. T. Bryde, Jes Zimsen, Jóni Þórðarsyni,
Bened. Stefónssync, Guðm. Olsen.
Kaupmannahöfn V. í Agúst 1904
Waldemar Petersen, Nyvej 16.
Mær í lögreglu-þjónustu.
Sannar sögur
eftir Miss Loveday Brooke.
IY. Tygllhnífurinn.
Framh.
„Og af þessu réðuð þér, að Mary
O’Grady væri á heimili mínu undir
nafni Miss Monroe?“
„Nei, ekki undir eins; en þetta
vakti grun hjá mér; og þegar þema
konunnar yðar sýndi mór síðar her-
bergi meyjarinnar, þá styrktist grun-
ur minn. Mig furðaði á þeirri ein-
kennilégu reglu, sem á öllu var í
herberginu. Það er nefnilega veru-
legur munur á því, hvernig hefðar-
mær tekur til 1 herberginu sínu, og
hvernig herbergisþerna gerir það.
Hefðarmær, sem enga þernu hefir,
en er gefin fyrir reglusemi, leggur
hvern hlut frá sór á vísan stað, þá
er hún hefir hagnýtt, hann. og
því er alt i góðri reglu að sjá hjá
henni. En hitt held ég naumast
dytti henni í hug, að leggja hlutina
írá sér einmitt á þann hátt, að þeir
liggi sem handhægast við, er til þeirra
skal taka næst. En þetta mundi her-
bergisþerna gera ósjálfrátt, sem vön
er að þjóna hefðarkonu. Nú var öll
röð og regla þar í herbergi þessarar
svo kölluðu Miss Monroe einmitt þann
veg sem vænta mátti af vanri her-
bergisþernu, og þerna konunnar yðar
fullyrti við mig, að Miss Monroe tæki
sjálf til í herbergi sínu, og enginn
annar. Meðan ég stóð nú þarna og
virti fyrir mér herbergið, þá var eins
og alt í einu rynni ijósara og ijós-
ara upp fyrir mór, hverjum brögð-
um hér var beitt. Það sem mér
hafði í fyrstu virzt hugsanlegt að
eins, það varð nú líklegt, og hver
grunur, sem styrktist, vakti annan
nýjan. — Ef nú svo skyldi vera, að
þær Miss Monroe og Mary O’Grady
hefðu skifzt á hlutverkum, svo að
auðuga hefðarmærin frá Sínlandi væri
nú á fátæka heimili Mary O’Grady
1 Cork, en fátæka írska stúlkan á
heimili yðar, hvernig skyldu þær þá
hafa afráðið að koma orðsendingum
á milli sín? Auðvitað þurftu þær
að koma orðum hvor til annarar,
og báðum hlaut þeim að vera ljóst
fyrirfram, hversu örðugt það hlyti
að vera. Ég held við verðum að
játa, að þær hafi fundið upp á snjall-
ræði til þess að sigrá þessi vand-
kvæði. Ef þér fengjuð nafnlaust bréf,
sem hlyti að ganga fram af yður, þá
mátti ganga að því vísu, að á það yrði
minst á heimilinu, og á þennan hátt
gátu þær komið sér saman um til-
tekin tákn, sem þær einar skildu, án
þess að vekja nokkurn grun á sér.
Og hvað var þá eðlilegra, en að þeim
dytti í hug ættar-skjaldmerki Dan-
vers’s; Miss Monroe hefir án efa haft
nógar myndir af því á bréfum frá
unnusta sínum.1 Þegar ég fór að
hugsa um þetta, datt mér ósjálfrátt
í hug, að fyrsta kross-myndin eða
tygilhnífurinn kynni að vera sent til
að láta Mary O’Grady vita, að þær
Miss Monroe og Mrs O’Grady væru
komnar til Cork. Tveir krossarnir eða
hnífarnir sá ég að vóru sendir sama
dag sem Mr. Danvers kom til Ply-
mouth og heflr hann að líkindum
dregið þá. Vóru þá ekki öll líkindi
til að aftalað hefði verið að senda
yður þrjá krossa eða hnífmyndir til
að boða, að nú væri þau Mr. Dan-
vers og Miss Monroe gefln saman í
hjónaband, svo að Mary O’Grady
mætti nú losna úr þeirri óþægilegu
stöðu, sem hún var í á heirrtili yðar ?
Undir eins og mér kom þetta í hug,
ásetti eg mér að reyna að verða
fyrri til en þau að senda þetta síð-
asta skeyti. Ég var því ekki fyrr
farin frá yður í gær, en eg lét draga
á blað mynd af þrem tygilhnífum,
svo nákvæmlega líkar þeim sem þér
höfðuð fengið áður, og sendi þær
svo til yðar í umslagi og stilti svo
til, að þær skyldu koma með fyrsta
morgun-pósti. Svo lét ég spæjara
einn úr flokki vorum í Lynch Court
hafa nákvæmar gætur á húsi yðar,
og lagði ég fyrir hann að gæta að,
hvort Mary O’Grady færi út, og ef
svo væri, þá að missa ekki sjónar
af henni allan daginn, en láta mig
vita jafnótt, hvað henni liði. Það kom
nú fljótt fram, sem ég hafði við bú-
ist. Klukkan var eitthvað hálf-níu
í morgun þegar spæjari minn sím-
aði til mín, að hann hefði veitt Mary
O’Grady eftirför frá húsi yðar til
1) Tiginbornir menn eru vanir að láta
prenta skjaldmerki ættar sinnar í hornið
á bréfaefnumsínum. Þýb.
Charing Cross hótelsins, og að hann
hefði jafnframt komist að því, að
hún hefði sent þaðan simskeyti, sem
hann komst að (líklega með því að
elta sendil hótelsins inn á síma-
stöðina) að hefði átt að fara til Mrs
O’Grady, Woburn Place, Cork. Síð-
an óg fékk þetta að vita, hafa sífelt
gengið símskeyti á víxl frá Cork. “
„Gengið símskeyti á víxl frá Cork,
segið þér. Ég skil yður ekki, held ég.“
„Nú skuluð þér fá að heyra! Und-
ir eins og ég fékk að vita heimilis-
fang Mrs O’Grady, símaði ég henni
í nafni dóttur hennar og bað hana
að senda svarskeyti sín til Gower-
strætis 15 A, en ekki á Charing
Cross hótelið. Eftir svo sem þrjár
fjórðir fékk ég svarskeyti, sem ég
hygg að yður þyki fróðlegt að lesa.“
Að svo mæltu rétti Miss Loveday
Brooke séra Hawke símskeyti, eitt
af fleirum, sem á borðinu lágu hjá
henni.
Hann las:
„Gengur yfir mig. Hví svo hratt
við haft? Gefin saman í morgun.
Þú fær umtalaða merkið á morgun.
Far heldur aftur til prestshjónanna í
nótt.“
„Gefin saman í morgun!“ hrópaði
séra Hawke upp yfir sig. „Veslings
gamli vinur minn! Þetta leggur
hann í gröfina."
„Nú. fyrst þetta er einu sinni orðið,
þá skulum við vona að hann sætti
sig við það sem ekki verður aftur
tekið," sagði Loveday. „En til svars
þessu símskeyti sendi ég svo annað
og spurði, hvert ungu hjónin ætluðu
sér nú. Svo fékk ég þetta svar
af tur. “
Hún las símskeytið upphátt:
„Þau koma til Plymouth annað
kvöld og næsta dag til Lundúna á
Charing Cross hótelið, eins og um
var talað.“
„Jæja, séra Hawke, ef yður lang-
ar til að hitta dóttur fornvinar yðar
og segja henni álit yðar um fram-
ferði hennar í þessu máli, þá þurflð
þér ekki annað en vera við staddur
þegar eimlestin kemur frá Plymouth."
„Miss Mary O’Grady er komin og
vill fá að finna karl og konu, sem
bíði sín hér,“ sagði þerna, sem inn
kðm i þessum svifum.
„Mary 0’Grady!“ tók presturinn
upp forviða.
„Ja, ég símaði henni rétt áður en
þér komuð áðan, að hún skyldi
koma hingað til viðtals við karl og
konu, sem biðu hennar hér. Hún
hefir auðvitað hugsað það væru ungu
hjónin, og eins og þér sjáið, hefir hún
ekki látið standa á sór að koma.
Fylgið þér meyjunni hingað.“
■ Þetta er alt svo flókið — geng-
ur svo fram af mér,“ sagði séra
Hawke og hallaði sér aftur á stól-
bakið. „Ég get varla áttað mig á
þessu.“
£ifanði mynðir
verða sýndar í Bárubúð, Föstudag-
inn 7. Okt. —[Sjá götuauglýsingar.
01. Johnscn & Co.
Jókauppðoð
verður haldið í „Hcrhastalanum44
næstkomandi Laugardag, 8. Okt.,
kl. 11 árd.
Verða þar seldar ýmsar góðar bæk-
ur, tilheyrandí rektor Birni M. Ólsen,
svo sem íslenzkar bækur, fornar
og nýjar, talsvert safn af blöðunt
og tíinaritum, fornum og nýjum,
íslenzkum og útlendum. Skemti-
bækur og í'ræðlbækur á ýmsum
málum. Skólabækur o. fl. — Ena
fremur bóka-skápar.
Skrá yfir bækurnar er til sýnis á.
á skrifstofu bæjarfógeta.
jKiöbdðeiiðin.
Hvergi er eins stórt úrval af möbl-
um eins og í
THOWSENS MAGASINI.
KARLMANNSSKRIFBORÐ frá 30—
225 kr., KVENSKRIFBORÐ marg.
teg. frá 40—100 kr. Mjög snotnr
STOFUBORÐ, sporöskjulöguð, kringl-
ótt og 6 köntuð, að eins 19—26 kr.
Stórir KONSOLSPEGLAR að eins
25 kr. STÓLAR, allar tegundir frá
1.75— 50,00. ELDHÚSSTÓLAR 1,75,
2.75— 3,00. STÁSS-STOFU-STÓLAR
10,00, 11,00, 14,00 o. s. f. BORÐ-
STOFUSTÓLAR 5,50, 6,50, 11,00.
SKRIFBORÐSSTÓLAR 21,50, 32,50,
35,00, 45,00. SÓFAR og CHAISE-
LONGUES 50,00 — 60,00.
Fyrir 20. Október.
Þeir sem ætla að fá sér „Asbes-
tine“ (vatnsmálningarduft) nú í haust,
geri svo vel að senda mér pantanir
sínar fyrir þann 20. þ. m. Sem
flestir ættu að reyna það, það kostar
lítið. Sé það eins gott og af er lát-
ið (sem það líklega er), þá má spara
með því mörg þúsund króna út-
lát íyrir landsmenn í framtíðinni. —
Og reyndin er ólygnust. — „Kári*
gamli er enn ekki búinn að eyði-
leggja sýnishornið sem hér er af því,
og hefir hann. þó reynt til þess. tifc-
sölumenn út um land óskast.
Reykjavík, 1. Okt. 1904.
S. B. Jónsson,
einka-útsali fyrir ísland.
Prentari: Þorv. Þorvarðsson,
Pappirin frá J6ni ólafuyni.