Reykjavík - 24.04.1909, Blaðsíða 1

1R e$ k J a v t k.
X,, 22
Útbreiddasta blað landsins.
Upplag yfir 3000.
Laugardag 24. Apríl 1909
Áskrifendur í b æ n u m
yfir IOOO.
X, 22
*ar ALT FÆST f THOMSENS MAGASlNI. “23*
Augnlækning ók. 1. og 3. þrd. 2—3 á spítal,
Baðhúsið virka daga 8—8.
BÍ8kupsskrifstofa 9—2.
Borgarstjóraskrifstofa 10—3
Bóka8afn Alp.lestrarfél. Pósthússtr. 14, 5—8.
Bréfburður um bæinn 9 og 4.
Bdnaðarfélagið 12—2.
Bæjarfógetaskrifstofa 9—2 og 4—7.
Bæjargjaldkeraskrifstofa 11—3 og 5—7.
Bæjarsíminn v.d. 8—10, sunnud. 8—7.
Forngripasafnið mvd. og ld. 11—12.
Islandsbanki 10—2‘Þ og 5‘/»—7.
Lagaskólinn ók. leiðbeining 1. og 3. ld. 7--8 e.m.
Landakotsspítalinn lOVs—12 og 4—5.
Landsbankinn lQ'li—2'li.
Landsbókasafnið 12—3 og 7—8.
Landskjalasafnið á þrd., fmd. og ld. 12—1.
Landsjóðsgj.k. 10-2, 5-6, þrjá 1. d. í m. 10-2, 5-7.
Landssiminn v.d. 8—9, sunnud. 8—11 og 4—6.
Læknaskólinn ók. iækning þrd.ogfsd. 11—12.
Náttúrugripasafnið sunnud. D/s—2‘/s.
Pósthúsið 8—2 og 4—7.
Stjórnarráðið 10—4.
Söfnunarsjóður 1. md. i mán. kl. 5.
Tannlækning ók. í P.str. 14, 1. og 3. md. 11—12.
„REYKJAYÍK11
Árg. [minnat 60 tbl.] kostar innanlands 3 kr.; erlondia
kr. 8,50—4 sli.—1 doll. Sé borgað fyrir 1. Júlí, 1 kr. afsl.
Aitglýsingar innlendar: á 1. bl«. kr. 1,50;
* og 4. bla. 1,35 — Útl. augl. 33*/a°/o h»rra. —
A/sláttur að mun, ef mikið er auglýat.
Útgef.: Hlutafólagið „Reykjayík“.
Afgreiðalumaður og gjaldkeri LÚÖVÍk Jakobsson,
Lækjargötu 6A (bókverzlun Guðm. GamalíelsBonar^.
Tal8ími 86.
Ritstjóri Jónas öuðla.Ufc>SHon,
Suðurgötu 2. Talsími 190.
Ritstj. „Reykjavíkur44
er að hitta á skrifstofu blaðsins í
Lækjargötu 6A (uppi) kl. 12—2 e. h.
Talsími 36.
Heima í Suðurgðtu 2 frá. 4—5 e. m.
Tnlsími 199.
Afgreiðslum. og gjaldkera ,Rvíkur‘
er að hitta á virkum dögum i Lækjar-
götu 6 A kl. 8—10 f. h. og kl. 12—3
og 5—6 e. h. Talsími 36.
Vér undirskrifaðir stjórnendur
hlutafélagsins „Reykjavík“ leyfum
oss hérmeð að skora á alla góða
menn, er standa i óbættum skuld-
um fyrir blaðið „Reykjavík“ og
auglýsingar, er blaðið hefir flutt,
að greiða skuldir sínar sem fyrst
til afgreiðslumanns blaðsins
Lúðvíks Jakobssonar bókbindara,
Lækjargötu 6A.
Blaðið á útistandandi skuldir
svo mörgum þúsundum króna
nemur, og getur því að eins
borið sig að viðskiftamenn
þess standi nokkurn veginn i skil-
wm.
Reykjavík 10. apríl 1909.
Lárus H. Bjarnason. Sigfús Eymundss.
Tryggvi Gunnarsson.
Flokknrinn hyllir Björn.
Flestir nema — Skúli.
ísland er farið að verða undranna
land.
Það eru farin að verða hér fleiri
furðuverk en Geysir og Hekla. Að
minsta kosti má bæta „fyrirbrigðinu"
Birni Jónssyni við. Þess eru víst
ekki mörg dæmi í heiminum, að ráð-
herra hafl haft slík hamskifti sem
Björn Jónsson, og það á örfáum dög-
um. Það er beinlínis dularfult fyrir-
brigði.
Að vísu er það ekki nýstárlegt þótt
þreklitlar smásálir verði lóttar í vöfum
þegar til framkvæmdanna kemur. En
hitt er nýstárlegt, að þeir skuli þykjast
menn að meiri, og láta berja fyrir sér
lof-bumbuna fyrir að hafa runnið.
Margir hafa barist á tréskóm — og
flúið, en fáir látið fagna sér sem sigur-
vegara á eftir.
En það hefir Björn Jónsson gert.
Og flokkur hans hefir verið svo
iitilþægur, svo auðmjúkur og taminn,
að hann hefir gert sér alt að góðu og
klappað og dinglað rófunni.
Segið ekki lengur að Björn Jónsson
sé ekki í neinu iíkur Napóleon — að
minsta kosti höfðu þeir báðir tryggan
lifvörð.
Nú er það sannað, og ekki sizt með
yfirklóri B. J., að hann hefir runnið
ofan af öllum kröfum þeim, sem flokk-
ur hans þóttist setja fram.
Það er sem sé sannað, að B. J. heflr
lofað forsætisráðherranum danska bæði
að slaka til i kröfunum (sýna tilhliðr-
unarsemi) og berjast á móti skiinaði.
Þar með er personalunionin, sem hann
er að vasast með, ekkert annað en
marklaust hjóm, ryk til að slá í augun
á fólki hér heima.
Og það er loks sannað, að Björn
Jónsson hefir smjaðrað svo ósæmilega
frammi fyrir Dönum, að slíks eru engin
dæmi fyr.
Danska blaðið „Vort Land“ kemst
svo að orði, „að hann hafi skriðið á
fjórum fótum, staðið á höfði og dinglað
rófunni framan i Dani“. Og um leið
hefir hann svívirt land sitt og þjóð,
með því að likja oss við hjáleigu, og
annað þvíumlíkt.
Engu af þessu hefir Birni Jónssyni
komið til hugar að bera á móti — af
því það er ekki hægt.
Hann veit hka sem er, að þess hefði
ekki þurft, því alla þessa spýu hans
hafa blöð hans sleikt upp, og gert sér
að góðu.
Öll nema — „Þjóðviljinn".
Hann einn virðist ekki hafa glatað
sómatilflnningu sinni í þessu máli. Það
er hörmulegt, að vita af slíkri rotnun
(corruption) í andstæðingablöðunum, að
þau elcki að eins renna frá stefnu
sinni, heldur hefja þann mann til skýj-
anna sem hefir traðkað henni.
Það hefir sem sé kveðið við í kór
hjá hjúunum, „ísafold", „Ingólfi" og
„Pjóðólfi", að alt það sem Björn hefði
sagt væri ágætt, og í fylsta samræmi
við stefnu og álit flokksins.
Undir það getur Skúli ekki skrifað,
og leyfum vér oss að birta hér ágæta
grein úr „Þjóðviljanum", sem hann
hefir skrifað um það mál.
Tekur hann þar fyllilega í sama
strenginn sem „Reykjavík" og „Lögr.“,
að því er snertir framkomu Björns,
og ætti það að verða, jafnvel æstustu
mótstöðumönnum vorum út wn land,
nœg trygging fyrir sannleikanum í
þessu máli.
Skúli Th. er ekki verri flokksmaður en
hver annar flokksbróðir hans, og stend-
ur oss að engu nær. Þvert á móti.
Það er j ví ekki hætt við, að hann
hafi ritað þessa grein, til þess að styðja
flokk vorn, heldur að eins til þess að
draga skömmina ofan af flokki sínum.
Og það verður nú fróðlegt að fá að
vita, hvort hann stendur nú einn uppi
í flokknum í þessu máli, hvort enginn
finst þar nema hann, sem þorir að
kannast við sannleikann, þótt hann sé
beizkur.
En þess erum vér vissir — að þeir
verða aldrei margir.
Ráðherrann hefir trúa þjóna, og þegar
svipan dugar ekki, þá segja menn að
hann gráti. Þau tár hve jafnvel hræra
hrafnshjörtun.
Nei, Björn Jónsson situr fastur í
sessi, þótt hann svíki alt sem hægt er
að svíkja í þessu landi. Hann þokar
ekki úr ráðherra-sætinu fyr en þjóðin
sparkar honum þaðan.
Hann er keisarinn — og lifvörðurinn
á þingi er tryggur.
Eim iib forseta-utanforina.
Förin betur ófarin.
„Þjóðviljinn" 20. þ. m. flytur eftir-
farandi ritstjórnargrein :
í siðasta nr. „Þjóðv.“ gátum vér
þess, að utanför forsetanna hefði orðið
algjörlega árangurslaus, að því er til
sambandsmálsins kemur.
Yér gátum þess þá og jafn framt,
sem skylda vor, sem blaðamanns bauð
oss, að nýi ráðherrann hefði verið í
rneira lagi óorðvar1) í viðtali sínu við
ýmsa danska blaðamenn.
Úrklippur úr eigi all-fáum dönskum
blöðum, sem oss hafa borist, sýna —
þrátt fyrir sýnilegar ýkjur, og rang-
hermi, í sumum viðtals-greinunum, og
þrátt fyrir mótmæli ráðherra, að því
er til sumra atriðanna kemur —, að
blað vort hefir ekki farið vilt vegar.
A hinn bóginn létum vér í síðasta
nr. blaðs vors þá von í Ijósi, að ráð-
*) Auðkent af os».
Iðnaðarmenn T
Munið eflir að ganga í »Sjúkrasjóö Iðnaðarmannaw.
Sveinn Jónsson gjk.
Heima kl. 6 e. m. — Bókhlöðustig 10.
GÚIHVL SAGA.
Asnarnir frœgir frá elztu dögum,
átiu sér þing — pað er kunnugt af
sögum.
Búfróðir, œttfróðir, eftdir í lögum,
og bibtíuasnar frá Beliamsdögum.
Par átti ad rœða um ríkið og eldið,
og efla með samtökum asnaveldið.
Föðurlands-kœrleikinn fossað’i úr
raufunum
frelsið og þjóðrœðið small í klauf-
unum.
Alt var þar samþgkt með uppréttum
trjónum :
asnarnir skgldu nú verða að tjónuml
Prungnir af etdmóði allir þeir voru
att varð uð lúta þeim mörgu, stóru.
Peir litu í anda yfir tjónanna val,
og þeir langeyrðu kusu sér generat.
Peir samþyktu herför — þá benti
þá tjónið,
þvi lijá þeim stóð enginn minni en
tjónið.
Pá flýði hver asni, sem féll ekki í
valinn,
en fyrslur af öllum varð — gener-
alinn.
Af þessu lœri menn alt í kring :
Heimilt er ösnum að halda þing.
En láiast a n n a ð en asnar vera,
það mega asnarnir aldrei gera!
.Jóniis Gnðlmifisson.
herra vor hefði verið orðvarari í viðtali
sínu við stjórnmálamenn Dana; en því
miður hefir þar og skort eigi all-lítid
á svo einarða, ákveðna, hreinskúna,
og þó um teið hyggilega framkomu,
sem þörf var á*).
Að því er til viðtals forsetanna við
Neergaard, danska forsætisráðherrann,
kemur, hefir Ritzau-hraðskeytaskrifstofa
sent dönskum blöðum orðrétta skýrslu,
sem þeir hafa samið í sameiningu, og
undirskrifað*).
Af skýrslu þessari sést, að þó að
forsetainir hafi í samtali þessu skýrt,
frá þvi, að meiri hluti alþingis óskaði
konungssambands eingöngu, hafa þeir
þó í niðurlagi téðrar skýrslu kveðið
svo að orði:
„Þar á móti voru í Ijósi látnar, bæði
bæði af hálfu alþingisforsetanna og for-
sætisráðherrans góðar vonir um, að siðar
meir mœtti takast, að finna leið til pess.
2) Auðkent af oss.
*) Einn forsetanna, Hannes ritstjóri
Porsteinsson, skrifaði þó eigi undir, var
fjarverandi, er það var gert, og vissi eigi,
fvr en eftir á, um niðurlagsorðin í henni.