Reykjavík - 07.10.1911, Side 2

172
REYKJAVIK
Útsalan mesta
í „EDINBORG
u

lieldiii* áíram með fullu.ni krafti.
Við ítrekum þetta, vegna þess að margir hafa spurt okkur um hvort hún
ekki hætti þessa viku. Við erum sem sje ekki hálfbúnir að sýna ykkur það, sem
við munum bjóða ykkur áður en lýkur. Skip eiga enn þá eftir að færa okur vörur
sem við búumst við, að selja ykkur einmitt á þessari mestu útsölu.
Næstu viku bjóðum við ykkur
Gólf-duka op Linoleums,
með svo ákjósanlegu verði, að þið munuð efast um að eínið í þeim sje
gott. En þegar þið komið til okkar og sjáið, að þessir dúkar eru alveg eins og þeir
sem þið hafið áður keytp af okkur með fullu verði, þá hverfur efinn og þið kaupið
þá strax, því við vitum að þið þekkið góða dúka undir eins og þið sjáið þá.
Með innilegu þakklæti til þeirra, sem hafa stuðlað til þess að útsalan mesta
hefi r nú þegar náð því hámarki, að vera í orðsins fyllsta skilningi sú mesta sala
sem við höfum nokkurn tíma haft, og með þeirri ósk, að við fáum tækifæri til
þess að láta þakklæti vort til þeirra enn þá betur í ljósi, heldur en við getum gjört
á pappírnum, bjóðum við þá
eimþá hjartanlega velkomna.
Verzl. EDINBORG, livík. I

smámálum; þau „kurerar" hann, og
í þeim talar hann ; og svo halda menn,
af þvi að hann þegir í hinum, að hann
viti þar eitthvað. Hann hefir aldrei
átt neitt erindi á þing“. — Jeg get
reyndar ekki fallizt á, að þessi um-
mæli sjeu að öllu leyti rjett; en hins
vegar hefi jeg sjeð það, með því að
þrautlesa þingtíðindin, að þau rengja
ekki ummælin, heldur, ef nokkuð er,
staðfesta þau, því að hr. Ól. Br. hefir
á þingi ætíð fylgt þagnar-reglu sinni,
er um stórmálin hefir verið að ræða.
Þar þarf ekki annað, en benda til
síðasta þings; hr. Ól. Br. greindi þá á
við flokk sinn í landsbankamálinu og
ráðherravalinu, en ræður frá hahs
hálfu i— þær heyrðust ekki, enda er
honum fremur ósýnt um ræðuhöld og
talar mjög óáheyrilega.
í stórmálunum gerir hr. Ól. Br. því
ekkert gagn á þingi; enda mun það
vera mjög almennt álit meðal þing-
áheyrenda, að hann sje með ónýtari
þingmönnunum.
En það eru þá líklega hjeraðsmálin,
sem gera það að verkum, að hr. Ól. Br.
er hvað eftir annað álitinn sjálfsagður ?
Jeg býzt við að margir haldi það,
og hefi jeg því töluvert blaðað í þing-
tíðindunum, og skal geta hjer þriggja
hjeraðsmála.
Fyrir mjög löngu var ákveðið að
leggja flutningabrautir, og fengu Skag-
firðingar mjög snemma loforð fyrir
einni þeirra, en alltaf var það dregið
og dregið. Stefán skólameistari barðist
fyrir að loforðinu eða vilyrðinu yrði
fullnægt, en hr. Ól. Br. — hann þagði.
Loks fjekkst fje til hennar á síðasta
þingi, en það var ekki dugnaði ÓI. Br.
að þakka, siður en svo.
Þá eru brúarmálin. Það hefir nú í
yfir 10 ár verið aðaláhugamál Skag-
firðinga að fá brú á Hjeraðsvötnin, og
allt af verið fyrsta og helzta samgöngu-
bótin, er þar heflr verið krafizt. Á
alþingi 1903 var mikið rætt um brúar-
mál, og Stefán skólameistari kom þá
með tillögu um Hjeraðsvatnabrúna, en
fjekk hr. Ól. Br. sem fyrsta þingmann
hjeraðsins til þess að vera aðal-flytjanda.
Jú, ÓI. Br. gerði það, og talaði nokkur
orð við fyrstu umræðu; en strax er
mótblástur kom, þá Ijet hann undan
síga, og segir þá meðal annars, að
hjeruð eigi ekki að fara í neinn matn-
ing, „en sætta sig við að sitja á hak-
anum“ (Alþ.tíð. 1903, bls. 2338). Og
það má ekki búast við því, að sá þing-
maður, sem álítur að hjerað sitt „eigi
að sitja á hakanum" fái miklu áorkað.
Ólík er hjer ræða Stefáns rjett á eftir.
En mjög rangt er það, að láta Skagf.
sitja á hakanum í brúarmálum, því
að óefað hefir engin sýsla landsins
gert eins mikið að brúargjörðum á
sinn kostnað eins og Skagafjarðarsýsla.
Sá varð og endi á þinginu 1903,
að brýr voru samþykktar á Lagarfljót
og Jökulsá í Axarfirði — en Hjeraðs-
vötnin, um þau var talað fagurlega
sem næsta vatnsfallið.
Árið 1905 var aftur rifizt um brúar-
málin, og þá stendur hr. Ól. Br. sig
alveg eins og fyr; Stefán heldur uppi
öllum vörnum einn, og bæði Rangá
og Fnjóská komast fram fyrir, þó ólíkt
minni vatnsföll sjeu; en ekkert varð
þó af brúargjörðum þá; en afieiðingin
af þessum ódugnaði Ól. Br. er sú, að
Hjeraðsvatnabrúin er ókomin enn, og
ekki hægt, að segja nema allar ár
landsins verði fyrri til, ef Ól. Br. má
ráða, og verður þingm. Skagf. eftir-
leiðis, eða að minnsta kosti hafa allar
aðrar ár, er til orða hafa komið, verið
brúaðar, og hr. Ól. Br. hefir — þagað.
Þriðja málið, er jeg vildi minna á,
er kvtnnashblamálið. Um 1900 voru
feiknaharðar deilur milli Húnvetninga
og Skagfirðinga um Blönduósskólann
og. einn kvennáskóla fyrir allt Norður-
land ; var þá ekki hægt um tíma að
álíta annað, en að mál mundi af verða
milli sýslnanna. Skagf. vildu einn
kvennaskóla fyrir allt Norðurland, og
vildu engin mök eiga við Húnvetninga
um Blönduósskólann. Þessar deilur
stóðu sem hæzt, er þing stóð yfir 1901;
Stefán fylgdi Þar fast fram kröfum
Skagf., en Ól. Br., hvað gerði hann ?
Hann hjelt einhverja lengstu þingræðu,
er hann hefir haldið, með Húnversku
skjalli og BlönduósskóJanum, og var
þveröfugur við alla sýslunga sína.
Þessi framkoma er ófyrirgefanleg, jafn-
vel þótt forstöðukona Blönduósskólans
væri þá hin merka kona, Elín Briem,
systir Ólafs.
Af þessu má öllum vera Ijóst, að
það eru ekki hjeraðsmálin, sem valda
„mosanum“, og ekki eru það stórmálin
— það er þögnin og umboðsmennskan,
sem valda honum.
Og ekki fæ jeg skilið það, að Skagf.
vilji enn, er þeir íhuga málið, senda
Ól. Br. á þing, enda er það harla kyn-
legt, ef Ól. Br. má gera hvern fjárann
sem vera vill, og á þó alltaf að eiga
það jafnt víst, að ná kosningu. Ann-
ars er jeg sannfærður um það, að
þingdagar ÓI. Br. væru fyrir löngu
taldir, ef einhverjir hefðu haft dug til
og rænu á að bjóða sig fram á móti
honum.
Og eru Skagf. ánægðir með hálf-
velgju hans á báða bóga á síðasta
þingi?
Nei, Ólaf Briem kysi jeg ekki undir
neinum kringumstæðum.
Þá er hr. Jósep Björnsson. Að eins
tveggja ára reynsla er fyrir honum, og
hefir hún sýnt það,- að hann er ritfær
vel og skynsamur, en heilsa hans er
farin það að bila, að hann þolir ekki
mikla andlega áreynslu, og getur því
ekki notið sín á þingbekkjunum; þannig
var hann oft lasinn á síðasta þingi, og
gat ekki mætt á fundum; þvi mundi
jeg heldur halla mjer að þeim, er full-
hraustir eru. Hr. J. B. missti og mik-
ið af þingmanns-áliti sinu, er hann,
þrátt fyrir það að hafa verið veikur í
tvo daga og ekki mætt á þingfundum,
mætti á síðdegis-fundi að eins til þess
að greiða atkvæði með Vog-Bjarna,
gat þó ekki vegna veikinda mætt þá
á fundi 4 kl.st. fyr.
Jeg mundi því velja milli hinna
þriggja, er i kjöri verða, en hverja
þeirra jcg helzt tæki, veit jeg ekki —
brestur til þess persónulegan kunnug-
leik, með pví mennirnir eru óreyndir
stjómmálamenn, og því ekki hægt að
leggjá neinn dóm á þá. Síra Árni er
sjerlega samvinnulipur og samvizku-
samur maður. Einar kunnur dugnaðar-
og framkvæmdamaður, og Rögnvaldur
er bróðurson síra Arnljóts á Sauðanesi,
er var einhver nýtasti Þingmaður á.
sinni tið. Allir eru þeir álitlegir, en
þeir, sem persónulegu viðkynninguna
hafa, verða að skera úr.
8. Strandasýsla.
j>ar verða í kjöri Ari Jónsson banka-
ráðsmaður og Ouðjón Ouðlaugss. kaup-
fjelagsstjóri.
Báðir hafa þeir á þingi setið, og
verða víst allir að viðurkenna það, að
Guðjón hefir mikla yfirburði yfir Ara
sem þingmaður, þótt vitanlega megi
margt að báðum finna.
Betta er víst ölluin Ijóst, svo að ó-
þarfi er að taka það fram; en hiklaust
mundi jeg Ijá Ouðjóni atkvæði, þegar
ekki er á öðrum völ en Ara og hon-
um.
9. Dalasýsla.
Þar verða 1 kjöri Bjarni Jónsson
viðskiftaráðunautur og Quðmundur O.
Bárðarson bóndi á Kjörseyri.
Bjarni frá Vogi er orðinn svo þjóð-
kunnur fyrir afskifti sín af landsmál-
um, að vorkunnarlaust ætti öllum það
að vera, að hafa myndað sjer góða
grein um framkomu hans. Hann hefir
jafnan talað hart úr flokki, og fellt
þunga og harða dóma um mótstöðu-
menn sína, en hefir þó þann galla, að
þola mjög illa dóma um sjálfan sig;.
vill þar heyra skjall eitt.