Skeggi - 12.01.1918, Blaðsíða 3

SKEGGI
'S'?£ i Vemur venjulega úí einu
s i n n i í v i k u, og oftar ef ástæður
ieyfa. Vevð: 5 kr, árg, (rninst 50
blöð).
Auglýsingaverð: 50 aur. pr.
c.m ; 60 aur. á 1. bls.
Ú t g e f a n di: Nokkrir eyjarskeggjar.
Afgreiðsiu- og innheimturn. Ounnar
H. Valfoss,
(

OÞARFT
R i t s t j ó r i os ábyrgðarm.
Páil Bjarnasón.
Eftir langan tíma losnar „dauð-
inn“ úr holdinu (stykki grefur
úr) og er þá eftir sár, sem enn
þarf langan tíma til að gróa.
Til þess aö forðast kal á hönd-
um, gæta vanir sjómenn þess
jafnan að halda vetiingunum sjó-
blautum; sýnir það sig þá, að þá
kelur fremur á úlfiiðum, enn á
fingrum, sömuieiðis á eyrum og
í andliti t. d. á höku.
Meðferð á kali á 1. stigi á að
miða að því að örfa blóðrásina
svo Hjótt. sem unt er. Best er
að nudda kalblettina duglega,
helst upp úr snjó og gefa sjúk-
lingnum heitt og sterkt kaffi.
Við kali á 2. og 3. stigi ætti
jafnan að leita læknis, því að
reynslan sýnir, að kalsár, sem
vanrækt eru, olla eigi ailsjaldan
blóðeitrunar.
Við kuldabólgtt, sem er óþægi-
legur kvilli, fást góð meðöl hjer
í lyfjabúðinni.
H. G.
er að taka það fram, því það er
fyrir löngu alkunnugt, og það
vita ailir, að allar vörur- til
útgerðar, fá menn b e s t a r
og ódýrastar í verslun
KvenfjeL 5Lskn\
Nafn fjelagsins bendir í þá átt
að það sje stofnað í sama til-
gangi ogflest kvenfjelög landsins,
þ, e. að vera líknarfjelag fyrir
sjúka og fátæka. Upphaflega var
það stoi’nað til að styðja fátæka
sjúklinga, sem þjáðust af berkla-
veiki, en síðar var því breytt í
það horf, sem það nú er í.
Ejelög slík sem þetta, hafa venju-
lega engar fastar tekjur nema
árstiliög meðlimanna, en verða
að öðru leyti að afla sjer starfs-
fjár með aukatekjum af skemtun-
um og samskotum. „Líkn“ hefur
haft aðaltekjur sínar af skemt-
unum og varið þeim tii að styrkja
og gleðja sjúka og fátæka. Annað
hefur það ekki haft fyrir mark-
mið. Gjafafje þess nemur tölu-
verðu, eins og sjá má af eftir-
farandi yfirliti yfir gjafir þess
síðustu 9 árin:
1909 gefið 340.00 kr.
1910 — 373.53 —
1911 — 450.00 —
1912 — 465.00 —
1013 — 508.00 —
1914 — 538 25 —
1915 — 705.00 —
1916 — 480.00 —
1917(till.des.)gefið 1081.76 —
S* 3* 3ohnset\
AIls 4941.54 kr.
Við gjafir síðasta árs má bæta
ca. 300 kr., sem gefnar voru 5
verður afheni í I s h ú s i n u, frá ki. 9—1OV2 f h. og
frá ki. 4—6 e. m hvern virkan dag.
Á sunnudögutr frá 4- 6 e. h.
Kjöt verður afhent á hverjum virkum
degi frá kl. 6 7 e, h.

eftir að þetta yfirlit er gert. það
verða þá alls á sjötta þús. kr.
sem fjelagið hefur miðlað, þeim
sem mest eru þurf'andi. þessu
fær góður vilji áorkað. það
getur ekki hjá því farið, að konur
þær, sem mest hafa aðhafst í
þessum fjelagsskap, hijóta að
hafa eitthvað í það að beita sjer
fyrir heilbrigðismálin yfir höfuð
að taia. Ekki hæfir það starf-
seminni illa, því gott og lofsvert
er að veita sjúkum gjafir og
hjúkrun, en betra er þó að af-
stýra sjúkdómum ef mögulegt
værí. Uppeidismálin væru líka
fjelaginu prýðilga samboðið við-
fangsefni. Sjúkrahúsmálið hlýtur
að koma tii umræðu innan skams.
það ætti vei við, að fjelagið ijeti
til sín taka uin það mál.
Kartöflusýkin enn.
— o—
Marga mun reka minni til þess
geysi mikla peningatjóns er þeir
liðu síðastliðið haust við kartöflu-
sýkina og ekki hvað síst á þess-
um tíma þegar ílt er að afla sjer
matvæla.
Eftir því sem menn hai'a áætlað
hefur uppskeran verið 80 % minni
enn í fyrra, þó ekki sje reiknað
með, að sumir tóku alls ekki
upp úr kartöflugörðunum vegna
þess að kartöflurnar voru al-
ónýtar, en það sem upp var
tekið var meira og minna skemt.
Hver er orsökin, og hvernig er
hægt að koma í veg fyrir hana?
Margir ætla að sýkin sjeíburð-
En hvað sem líður ókomnum ! inum að kenna (slorinu), aðrir
tíma, þá hafi fjelagið þökk allra að hún sje komin hingað með
góðra manna fyrir það, sem
það þegar hefur gert.
Sjómeim!
Færeyskar
t
Peysur
og hiýjan og haidgóðan
nærfatnað
fáið þjer best og édýrast
í verslun
G. J. Johnsen.
aðfluttum kartöflum frá Noregi,
og enn aðrir að sýkin flytjist í
loftinu. Hvað af þessu er rjett
læt jeg ósagt, til þess eru aðrir
færari en jeg, en eitt veit jeg að
sýkin hefur átt sjer stað í sveit-
um, þar sem ekkert slor hefur
verið borið í garðana og engar
kartöflur aðfluttar, og sló þá sýkin
svo miklum óhug á garðaeigendur
að garðarnir voru aflagðir og
bygðir aðrir nýir. Ekki veit jeg
til að kartöflusýki hafi nokkurn-
staðar verið eins tilfinnanleg og
hjer, en þó hefur lítið eða ekkert
verið gert til þess að útrýma
henni og er það illa farið, þar
sem tjónið nemur á að giska
35 -40 þús. kr.
þeir sem um þetta hafa rætt,
hafa helst hallast að því, að hætta
að nota garðana fyrir kartöflur
eitt ár, og aðrir að fá danskar
kartöflur til útsæðis. Hvor leiðin
Minnisblað.
Símstöðin opin virka daga kl.
8 árd. til 9 siöd. Helga daga
10—12 árd. og 2—7 síðd.
Póstafgr. opin alla virka daga kl.
10—6.
Lyfjabúðin alia daga kl. 9—10.
íshúsið aila virka daga kl. 4—7
síðd.
Sýslubókasafnið sunnud. 9 — 11
árd.
Hjeraðslæknirinn heima daglega
ótoris-tar
Heimfid bestu áburðar-
oiíuna það ijettir sfarf
yðar víð gæsiu vjeiarinnar
Fæsi aðeirs hjá
S 3- 3°^^^
er heppilegri, skal jeg láta ósagt,
þó hef jeg tekið eftir því að-
sýkin er mjög lítil í dönskum
kartöflum, en þó ber ekki öllum
saman um það.
þetta mál er nú þannig vaxið,
að það varðar aila. Kartöfiu-
sýkin hefur gert öllum sama ó-
leikinn og ættu því allir að vera
samhuga um að útrýma henni,
og það er mál ti! komið að fara
að snúa sjer að því fyrir næsta
gróðratíma, það þolir ekki bið.
það er annars leitt að hjer
skuli ekki vera deild af „Búnað-
arfjelagi íslands“, sem gæti tekið
að sjer að greiða fyrir þessu
máli, enda væri hjer mikið verk
fyrir slíka deild að vinna, því
það er víst óvíða á landínu, sem
jafn miklar jarðabætur eru „á
prjónunum” og einmitt hjer í
Vestm.eyjum, einkanlega þegar
litið er til þess hve landið' er
lítið og aðstaðan örðug. Jeg
vona að einhver af þeim sem ber
velferð F.yjanna fyrir brjósti,
taki þetta mál að sjer og greiði
fyrir því bæði fljótt og vel.
Lítill árangur er betri enn al-
gert aðgerðaleysi.
J. J. Hlíð.
Símfrj ettir.
Rvík. 12. jan. 1918.
Rússar hættir friðarsamningum
í Brest-Lithovsk, viija láta flytja
ráðstefnuna til K.hafnar eða
Stokkhólms, en þjóöverjar neita.
Ukrain neitar að hlýða Maxi-
malistum og samningum við þjóð-
verja. ,
Friðarskilmálar bandamanna:
hertekin lönd verði endurreist,
fullar skaðabætur, þjóðernisrjettur
SKEGGI
ráði forlögum ianda, sem áður
voru undirokur, Hellusund verði ;
aiÞjóðaeign, Frakkar fái Elsazz, 1
^ólland verði sjálfstætt, alþjóða- I
óandalag til að afsfýra óíriði
síðar. j
Frakkar, þjóðverjar og Rússnr
viðurkenna sjálfstæði Finnlands
þjóðverjar neita friðarskilmái-
Ulu bandamanna.
Barist daglega á vestcrvíg-
stÖÖvunum, á Ítalíu og í Litlu-
Asíu. Vígahugur mikill sem
Stendur.
Bandaríkin hafa iagt liaid á
a'lar járnbrautir í landinu til eigin
þarfa og bannað útflutning í bráð.
Isí’rjettir ógreiniiegar.
Q^imdarf rost hafa verið
Þ^ssa viku um ait land. Sunnud.
mánud. voru ca. 22 stig hjerna
niöur við sjóinn, en rúm 24 stig
»Urir ofan hraun“ þegar bitrast
Var-* Á þriöjud. þiðnaði, en herti
UPP aftur á miðv.d. síðlá, og varð
sh frost niður við sjó á fimtu-
^gstnorgun en 22 st. „fyrir ofan
hfaun“. Menn þykjast ekki \
muna slíkar frosthörkur, nema
ei vera skyldi frostaveturinn
mikia 1882.
Lítið vantaði á að ís legði á
Itöfnina hjerna í fyrri kólgunni.
H ásetaskortur er tiifinnan- !
legur hjerna síðan vertíð byrjaði. j
Kemur hann af því að fjöldi sjó-
hianna er austur á fjörðum og
kemst ekki hingað. Sííkt sama
er um allan þorra þeirra sjó-
thanna, sem hjer koma af landi
°fan, þeim byrjar ekki htngað. 1
Tilraunir hafa verið gerðar til að
ná þeim, en þær hafa yfirleitt
’histekist. í Reykjavík bíða margir
siómenn, sent komast ekki hingað.

S 3- 3oWn
ísinn. Framan af vikunni :
hafði enn komið ís inn í ísa- í
fjarðardjúp og þar suður með
fjörðum, jafnvel suður undir
Arnarfjörð. Ennfremur rak ís
inn á Húnafióa, Siglufj, Eyjafj. j
og Axarfjörð.
Sagt er að uppskipun úr gufu-
skipinu „Geysi“, sem liggur á
Reykjavikurhöfn, hafi farið fratn
— á sleðum!
Á Stokkseyri og Eyrarbakka
eru menn hræddir um að ísalög
muni brjóta bátana og þann veg
eyðileggja útræðið.
Döm'ii-
refifn
nýtt úrvaf
S 3- Soknsen. j
Skipafregnir.
t
-o-
1
„Lagarfoss“ kom hjer við j
á leið sinni austur og norður um j
land og fiutti póst nokkurn. það j
mun hafa staðið til að hann kæmi
hjer alls ekki við, vissu menn
alment ekki annað í Rvík. Nokkrir
kaupmenn og útvegsm. hjerna
báru sig upp við stjórnarráðið út j
af þessu; má vera að það hafi
hrifið. það ólag var þó á að
koma skipsins hingað var ekki
auglýst í Rvík, svo að rniklu
minna gagn varð að en ella
mundi. Aðeins einn sjómaður
kom með skipinu og hafði þó
meira við þurft. Margt varð eftir
af brjefum og sendingum í Rvík,
þ. á m. aflaskýrslubækur fiskifjel.
„Vil'emoes® er sagður fros-
inn inni á Siglufirði.
9c.wse * asgg « ssssí
Ð
,0 j
fást í
íshúsimi.
Sjóstígvéia-
makstur,
ágæt íegund
í verzlun
pariö tíma yðar og peninga
það 'ger ð þjer hvortlvcggja best meö þvi að skoða vörurnar i ]|
og gera kaupin þar sem mest og best er tcvalið, og þar sem j
mestar likur cru til að þjer getið fengið það sem yður vanhagar um, j
alt á sa <:a s' ð, hvort það er ti! fatar eða ;• ?tar, útgerðar eða J
annars, en öii þessi mikilvægu skilyrði uppfyUir best verzlun
el ,Lagarfoss‘
k o m;
Uaffi,
Export,
Hveiti,
Haframél,
Epii* ágæt tegund
J .rðarbsr,
Perur.
Kex,
Te — í iausri vigt,
IVlakkaroni,
Gerpúlver,
Eggjapúiver,
Borðsalt.
í verzlun
Brynj. Sigfússonar.
Þakkarávörp
Okkar hjartans þakkir flytjum
við kvenfjelaginu „Líkn“ hjer á
Eyju, fyrir rausnarlegar gjafir fyr
og nú, ennfremur Jóni Einarssyni
kaupm. og konu hans fyrir
rausnarlegar gjafir, Lárusi Hall-
dórssyni og konu hans fyrir góða
hjálp og gjafir, ekkjunni þuríði í
Úthlíð, Benedikt Friðrikssyni og
konu hans. þessum og öllum,
sem hafa hjáipað okkur, biðjum
við algóðan guð að launa þeim,
er hann sjer þeim best henta.
Sandgerði í Vestmannaeyjum
9. janúar 1918.
Guðrún Síefánsd. Valdi Jónsson.
Dóttir
fisklmannsins.
Verðlaunasaga
e[tir Johann von Rotteidam.
—0 —
(Framhald).
guö hefur verndað fiski-
mennina fyrir öllum hættum.
Hann hleypur rak[eiðis heim að
hverju húsi og lætur öllum vina-
látum við okkur. þjer sáuð Úlf
áðan hvernig hann ijet og hve
fijótí hann hvarf aftur. Hann
keniur altal’ fyrst til mín og fer
Svo í hin húsin, Hann gleymir
aldrei erindinu. Stunduin fer
hann framhjá einstaka húsi; það
Veit altaf á það að maður frá
Þvi heimili hefur farist“.
Uórótea þagnaði, því hún
kendi sárinda við tilhugsuninaum
(67)
að sá dagur kynni að koma, að
Úlfur rynní framhjá húsi hennar
og tilkynti henni þannig óbein-
línis dauða föður hennar. Ókunni
maðurinn sá að henni var brugðið
og það fór hroilur um hann
líka. Hann herti sig þó upp
aftur og hóf samræður að nýju.
„Kemur faðir yðar ckki bráð-
um?“.
„Guð minn góður“ svaraði
hún í fáti, „jeg hef Ient í svo
miklu masi um Úlf að jeg gleymdi
hvað hann vildi mjer. þegar
hann kemur heim í húsin, 'þá
þjóta allir af stað niður að sjó
og kofarnir standa auðir á meðan.
Fyrirgefið herra, nú verð jeg að
fara eins og allir aðrir. Skipið
er víst komið°.
„ já, farið í friði, jeg bið hjerna
á meðan“.
Dóróteu brá við þetta, henni
(68)
fanst varla óhætt að láta al-
ókunnan mann, sem hegðaði
sjer svona undariega, verða einan
eftir í húsinu. Hann tók eftir
þessu og bjargaði henni þegar
úr klípunni.
„Jeg ætla annars að skreppa
frá á meðan, en jeg skil farang-
urinn eftir. þjer talið við föðúr
yðar. jeg kein aftur eftirVlukku-
stund“.
Að svo mæltu gekk hann að
borðinu, tók pípu sína, tróð
hana fulla og kveikti i henni með
móköggli, sem hann tók úr ofn-
glóðinni; gekk út síðan.
„þetta er undarlegur maður“,
sagði Dórótea við sjálfa sig og
horfði meðaumkunarfull á eftir
honum þegar hann hvarf út úr
dyrunum. „Skelfing er hann
undarlegur, skyldi hann ekki
vera geggjaður? Jeg finn að
(69)
hann heillar hjarta mitt. Að
minsta kosti hef jeg meðaumkun
með honum*.
Hún tók sig saman í skyndi
og hraðaði sjer niður í fjöru.
VII.
Dórótea sá brátt að einar 20
konur og börn höfðu safnast
niður í fjöru. þær veifuðu
svuntum og klútum til mannanna
á bátnum, enda nálgaðist hann
nú óðfluga. Hún hljóp sem
fætur toguðu tií að verða ekki
of sein, og kom í vörina rjett
um leið og báturinn kendi grunns.
Tveir hásetar stigu fyrir borð og
tóku skriðinn af hátnum og
bundu hann við stólpa í vörinni.
Síðan gekk öll skipshöfnin í
land.
Margt hef jeg sjeð um dagana,
en fátt eins hrífandi, og ekkert
(70)